ร่างกายบอบบางดวงตาคมเข้มจนน่ากลัว ความสุขุมที่มีมากเกินกว่าคนทั่วไปจนน่าตกใจ
ดวงตาแม่ทัพต้าฉินหรี่ลง ฉายแววดุร้ายในทันใด สตรีนางนี้ไม่ธรรมดา เรื่องบาดหมางในวันนี้ถ้าไม่กำจัด อาจนำภัยพิบัติมาในภายภาคหน้า
ภายในความคิดมีเจตนาร้ายเริ่มต้นขึ้น
แต่ว่าเขาอยากจะดูต่ออีกหน่อยว่าเด็กสาวชุดดำนี้ ใช่คนเดียวกันกับที่คนที่คว้าเสวียนกังกุยจากวีรบุรุษในอาณาเขตหลิงอู่หรือไม่
ว่ากันว่าข้างกายนางยังมีเนี่ยนซือระดับสูงซ่อนอยู่
เนี่ยนจงผู้ทรงพลังที่กวาดล้างฝูงชนนั้นจนถึงตอนนี้ผู้อาวุโสในนั้นเขาหวนคิดขึ้นมายังคงเกรงกลัวและสั่นเทาไปทั่วร่าง
ถ้าข้างกายนางมีเนี่ยนซือที่แข็งแกร่งจริง ขณะนี้อยู่ท่ามกลางความมืดแห่งหนใด ดวงตาของแม่ทัพต้าฉินขยับเล็กน้อยเพื่อกวาดสายตาค้นหาแต่กลับไม่พบอะไรเลย
แม้ว่าการสัมผัสของหลิงซือจะสู้เนี่ยนซือไม่ได้แต่จากความสามารถของข้าไม่มีปัญหาในการลาดตระเวนรัศมีสิบลี้นี้ ในละแวกนี้ ไม่มีผู้ใด หลังจากที่ได้รับข้อสรุปแล้ว สายตาของเขาก็เริ่มดุร้ายขึ้น
เมื่อรู้สึกเหมือนถูกสัตว์ร้ายจ้องมองในความมืดเจียงหลีจึงเผยรอยยิ้ม
ในสายตาของนางไร้ซึ่งความกลัวใดๆ ยังคงความเงียบสงบและความรู้สึกที่ถือไพ่เหนือกว่า
ในแววตาประกายสดใสมีเสน่ห์ นางยิ้มให้กับแม่ทัพต้าฉินกล่าวด้วยถ้อยคำเยาะเย้ย “ดูแล้วอย่างไร เจ้าจะเอามันไปได้หรือ มันเป็นไปไม่ได้”
แม่ทัพต้าฉินกระพริบตายิ้มอย่างเยือกเย็น “ดูแล้ว น่าจะเป็นเจ้า”
บนใบหน้าเรียวเล็กของเจียงหลีประกายความภาคภูมิใจ นางเชยคางแหลมคมขึ้น “ต่อให้เป็นข้า แล้วเจ้าจะทำเช่นไรเล่า”
ราชินีเยี่ยงนางถูกคนมองทะลุปลอดโปร่งจึงไม่จำเป็นต้องเก็บซ่อนอีก!
อย่างไรก็ตามศึกในครั้งนี้เป็นเรื่องยากที่จะหลีกเลี่ยง เรื่องของเสวียนกังกุยก็ต้องถูกเปิดเผย เทียบกับการถูกเปิดโปงทีหลังแล้ว ยอมรับอย่างตรงไปตรงมายังจะดีกว่า
“กล้าหาญมาก” แม่ทัพต้าฉินมองมาและชื่นชม แต่ว่ารอยยิ้มของเขากลับเยือกเย็นขึ้น ผู้อาวุโสที่บ้าน เป็นผู้ที่เขาให้ความเคารพ เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอาณาเขตหลิงอู่ จนถึงตอนนี้ยังไม่ฟื้นสภาพ ยิ่งไปกว่านั้นอาจกระทบต่อการฝึกฝน เขาไม่อาจฆ่าเนี่ยนซือที่เก่งกาจนั้นได้ แต่ว่าถ้าเป็นเด็กสาวนี่ย่อมฆ่าได้และถือเป็นการชำระแค้น
แต่ว่า ภายในใจเขาก็มีความกังวลเล็กน้อย…
เขาหันสายตา กล่าวถามด้วยความเคร่งเครียด “เนี่ยนซือที่อยู่กับเจ้าในวันนั้นอยู่แห่งใด”
เนี่ยนซือหรือ
เจียงหลีเมื่อถูกถามสิ่งนี้ถึงกับทำหน้ามึนงง เนี่ยนซือที่ไหนกัน ก่อนหน้าก็มีแค่นางกับเจียงเฮ่าพี่ชายของนางเท่านั้นและเจียงเฮ่าเองก็เป็นหลิงซือไม่ใช่เนี่ยนซือ นี่ไม่ใช่สิ่งที่ต้องสงสัย
ตัวนางเองถึงจะเป็นเนี่ยนซือแต่ว่าเนี่ยนซือนั้นบำเพ็ญยาก แล้วช่วงนี้นางตั้งใจกับการฝึกฝนหลิงซือเสียมากกว่า การอ่านจิตตั้งแต่เริ่มเปิดเสี่ยวหมีเจี้ยจื่อ นางเองก็เริ่มหยุดการฝึกเนี่ยนซือลงแล้ว ถึงตอนนี้นางก็ยังเป็นแค่เนี่ยนซื่อระดับสอง
และที่นางรู้มาเนี่ยนซือที่เก่งกาจ จะมีอีกคน…แต่ว่า ตอนนั้นเขาจะอยู่ที่อาณาเขตหลิงอู่ได้อย่างไร
เจียงหลีรู้สึกงุนงง กับคำถามนี้ของเขา
แน่นอนนางขมวดคิ้วขึ้น สายตาว่างเปล่าและสับสนทำให้แม่ทัพต้าฉินรู้สึกวางใจ ดูแล้ว นางคงไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับเนี่ยนซือ
“ถึงกระนั้น วันนี้ข้าจะจัดการเจ้าก่อน ไว้ค่อยไปฆ่าเจ้าเนี่ยนซือนั่นทีหลังก็ถือเป็นการได้ชำระแค้นแล้ว” แม่ทัพต้าฉินกล่าวจบทหารที่ใกล้เจียงหลีมากที่สุดก็ยกมีดดาบขึ้นหันไปเพื่อจะแทงเจียงหลี
ถ้าหากถูกแทงเกรงว่าจากคนปกติจะกลายเป็นรูพรุนดั่งกระด้ง
มีดดาบที่แวววับและแหลมคมกำลังหันมาหานาง เจียงหลีหลับตาแน่นนางกระโดดขึ้น พลิกกลางอากาศด้วยความว่องไว ขณะลงขานางแตะลงบนมีดดาบแหลมคมที่ซ้อนทับกันนั้นด้วยความเบา
ใช้ประโยชน์จากความยืดหยุ่นของใบมีดนางกระโดดลอยตัวบนอากาศอีกครั้งจนผมดำสยายภายใต้แสงจันทร์แพรวพราวราวกับภูติยามค่ำคืน
“ฆ่า!”
“ฆ่านางงงง!”
ทหารต้าฉินโห่ร้องอย่างพร้อมเพรียงและเตรียมฆ่าเจียงหลีอีกครั้ง
ตู้มๆ!
ข้างหลังเจียงหลีส่องแสงสีทองเนตรญาณลวงตาสองดวงปรากฏออกเป็นเงาของเลี่ยเทียนซื่อและเสวียนกังกุย
“เสวียนกังกุย!” เจียงหลีตะโกนออกมาด้วยเสียงที่คมชัด เสวียนกังกุยเนตรญาณที่สองแปรเปลี่ยนเป็นแสงสีทอง เข้าสู่ร่างกายของนาง
ขณะนั้น ภายนอกร่างกายนางมีชุดเกราะที่ประณีตปรากฎขึ้น
“โฮกกก!” เสียเลี่ยเทียนซื่อเงยหน้าขึ้นและคำราม
อ๊ากก!”
ทหารต้าฉินบางคนที่อ่อนแอล้มลงกับพื้นทีละคนภายในใจพวกเขาหวาดกลัว
คนที่แข็งแกร่งค่อยๆ ปลดปล่อยวิญญาณยุทธ์ของตน ขณะเดียวกันแสงสีทองที่นี่ส่องสว่างไปทั่วทุกหนแห่ง
แน่นอน เมื่อพวกเขาปลดปล่อยวิญญาณยุทธ์ออกมาจึงพบว่าจุดเริ่มต้นที่น่ากลัวเริ่มขึ้นแล้ว
เลี่ยเทียนซื่อเป็นหนึ่งในวิญญาณยุทธ์ ทหารธรรมดาทั่วไปเหล่านี้จะต้านทานไหวหรือ เมื่อพวกเขาปลดปล่อยวิญญาณยุทธ์แล้วก็ไม่อาจต้านทานกำลังของเลี่ยเทียนซื่อได้ แต่ตรงข้ามกลับถูกเลี่ยเทียนซื่อกดทับจนขยับไม่ได้
ซวยแล้ว!
กองทัพต้าฉินกว่าแสนนายถูกเจียงหลีคนเดียวจัดการจนหมดสภาพ
เด็กสาวที่ลอยตัวเหนืออากาศดูความยุ่งเหยิงภายใต้พื้นดิน นางยิ้มเยาะเย้ยด้วยมุมปาก ในมือนางถือกริชที่ลู่เจี้ยมอบให้กับนาง อัญมณีที่ติดอยู่ตรงนั้น ในยามค้ำคืน ส่องแสงประกายกระหายเลือดออกมา
นางปีศาจร้าย วันนี้ต้องกำจัดเจ้าให้ได้! แม่ทัพต้าฉินมองนางด้วยสายตาที่ตกใจและหวาดกลัว
หลิงเจี้ยงอายุสิบสามแม้แต่ในสมัยราชวงศ์ฉินก็ไม่มีเทียนเจียวแบบนี้
เทียนเจียวแบบนี้บาดหมางแล้วมิหนำซ้ำยังอยู่ในอาณาจักรศัตรูไม่ว่าอย่างไรวันนี้นางต้องตาย
เขาชี้ดาบและออกคำสั่งไปยังเหล่าทหาร
ทหารได้รับคำสั่งก็ไม่กล้าขัดขืน
ถึงแม้วิญญาณยุทธ์จะถูกจัดการ ทหารกว่าแสนนายยังคงพุ่งตรงมาเพื่อจะฆ่านาง
ลูกธนูนับไม่ถ้วนลอยเหนือฟ้ามุ่งตรงไปยังเจียงหลีทำให้นางหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะลงมายังพื้นเพื่อเผชิญหน้า
ทหารแสนนาย!
แม้จะไม่ยื่นมือจัดการก็ทำให้คนตายได้!
ตู้มมม!
แสงสีทองแวววาวผู้คนยังคงร้องลั่นและกระโดดขึ้น
เลือดสาดรอบทิศไม่หยุดที่จะลอยไปมาทหารที่ปรับมือกับเจียงหลี คงไม่ทันคิดว่าเด็กสาวคนหนึ่งจะโหดร้ายและเด็ดขาดเพียงนี้
โฮกกกก! เลี่ยเทียนซื่อแผลงฤทธิ์ขยับตามเจียงหลี
ทักษะการต่อสู้นานาชนิดถูกเจียงหลีเรียกใช้
การระเบิดของหมัดหนักระดับหก ทำให้เสียงซี่โครงหักดังไม่หยุด มือหยกราวกับยักษ์ข้างหนึ่งตกลงมาจากฟ้าภายใต้การปัดมือครั้งเดียวก็เก็บกวาดไปทั่ว
กองทัพต้าฉินถูกเจียงหลีที่แปรสภาพเป็นสัตว์ร้ายโบราณเล่นงานจนหมดสภาพ
ทหารแสนนายฆ่านางไม่ได้นางเองก็หนีไปไม่ได้
“ฆ่ามานนนน!” แม่ทัพต้าฉินสั่งการด้วยความโกรธกริ้ว ความเกลียดชังนั้น ต่อให้ใช้ทหารนับแสนนายจัดการเจียงหลี เขาก็คิดไม่ผิด
“ฉีกเวหาาาา!”
เสียงที่คมชัดดังก้องขึ้นฟ้า
ร่างของเลี่ยเทียนซื่อด้านหลังนางขยายใหญ่ขึ้น เขาบนหัวกวาดลงมายังพื้นจนแผ่นดินสะเทือน ยิ่งกว่านั้นยังมีร่องรอยการแตกร้าว
อ้ากกก!
กองทัพฉินตกใจไม่หยุดร้องลั่น
แน่นอนฝูงคนยังคงหลั่งไหลมาล้อมเจียงหลีเอาไว้
แม่ทัพที่นั่งดูการต่อสู้สายตาของเขาใบหน้าร้อนฉ่า เขาโบกมือป้อมโบราณก็ปรับตำแหน่งเล็งไปที่เจียงหลีที่เป็นเป้าหมาย
ตู้ม!
เสียงระเบิดดุจฟ้าผ่า ป้อมวิญญาณแปรสภาพเป็นแสงพุ่งไปยังเจียงหลี
ความรู้สึกถึงวิกฤตอันหนักหน่วงผุดขึ้นในหัวบังคับให้เจียงหลีต้องหยุดการต่อสู้ลงและหันไปมองยังแสงที่พุ่งตรงมาที่นาง นี่มันอะไรกัน! พลังทำลายล้างที่ทรงพลังนัก!
แสงที่ส่องสว่างในตานางใกล้เข้ามา ขณะนั้นเจียงหลีราวกับโดนมัดไว้ไม่อาจขยับได้
นางรู้สึกว่าหากถูกโจมตี ร่างของนางจะต้องแตกเป็นเสี่ยงๆ แน่
ใกล้!
ใกล้เข้า!
ใกล้เข้ามา!
ใกล้เข้ามาแล้ว!
