ในเสี่ยวหมีเจี้ยจื่อ ในสนามการต่อสู้ขนาดใหญ่นั้น มีการปะทะกันอย่างดุเดือดและบนท้องฟ้ามีร่างเงาของเลี่ยเทียนซื่อสองร่างปรากฏขึ้น
บนพื้นดิน การต่อสู้ที่ดุเดือด ทำให้ยากที่จะแยกความแตกต่างระหว่างตัวเองกับศัตรู ทุกที่ล้วนถูกพลังวิญญาณปั่นป่วน
เจียงหลีพบว่า นางกำลังก้าวหน้า และ ‘เจียงหลี’ ตัวปลอมก็กำลังก้าวหน้าเช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้น การต่อสู้ที่นี่ ดูเหมือนว่านางจะสามารถปลดปล่อยการฝึกฝนในปัจจุบันของนางได้มากที่สุด
การต่อสู้ครั้งนี้ ต่างต่อสู้กันอย่างเต็มที่ เมื่อเทียบกับครั้งที่แล้ว นางพบข้อบกพร่องมากกว่า นอกจากนี้ยังมีการแก้ไขข้อบกพร่องในการต่อสู้ด้วย
นางเป็นผู้ที่เดินทางทะลุมิติมาและไม่คุ้นเคยกับวิชาการต่อสู้ของโลกนี้
ในช่วงเริ่มต้นของการต่อสู้ นางยังคงใช้วิธีของโลกนางตามนิสัยเคยชิน อย่างไรก็ตาม ในการต่อสู้กับตัวนางเองครั้งนี้ นางเริ่มปรับตัวให้เข้ากับรูปแบบการใช้พลังวิญญาณในการต่อสู้
ทักษะการต่อสู้ ข้าต้องการทักษะการต่อสู้ เจียงหลีกล่าวในใจ
ทักษะการต่อสู้ที่ฝึกในชีวิตที่ผ่านมาก่อนหน้านี้ ไม่สามารถปลดปล่อยพลังวิญญาณได้เต็มที่เลย
วันนี้สิ่งที่นางกำลังฝึกฝนมีเพียง ‘ฉีกเวหา’ ทักษะการต่อสู้ที่มีความสามารถของเลี่ยเทียนซื่อ!
จากการต่อสู้กับตัวเอง นางเข้าใจฉีกเวหามากขึ้นและรับรู้ถึงพลังของเลี่ยเทียนชัดเจนมากขึ้น
นางอดคิดไม่ได้ว่า หากระดับการฝึกฝนของนางทะลุถึงระดับหลิงเจี้ยงหรือแม้แต่ระดับที่สูงขึ้น แล้วค่อยใช้เลี่ยเทียน มันจะฉีกท้องฟ้าจนแหลกลาญได้จริงหรือไม่
ปัง ปัง ปังงง!
ตูม ตูม ตูมม!
พลังวิญญาณที่หมดไป รวบรวมขึ้นใหม่อีกครั้ง เมื่อร่องรอยสุดท้ายของพลังวิญญาณถูกใช้ไป เจียงหลีก็นอนอยู่บนลานต่อสู้ไม่สามารถแม้แต่ลุกยืน
และข้างๆ นาง ไม่มีนางอีกคนแล้ว
“หึ!” เจียงหลีนอนลงบนพื้น และปล่อยลมหายใจออกมา “ชนะแล้ว คราวนี้คงจะไม่โกงของรางวัลอีกนะ” นางอดไม่ได้ที่จะพูดประโยคนี้ออกมา แล้วจับแขนขาที่เจ็บและบวมแล้วลุกขึ้นนั่งบนพื้น
นางในตอนนี้ แม้ว่าจะเป็นคนที่มีสติ แต่ก็ยังมีรอยฟกช้ำรอยฝ่ามือ แม้กระทั่งที่แก้มของนางก็มีรอยเท้า
สภาพดูไม่ได้
เจียงหลีรู้สึกเศร้าเล็กน้อย นางกำหมัดแน่นและหายใจเข้าลึกๆ พยายามสงบสติอารมณ์ ถูกทำร้ายเช่นนี้ด้วยตัวเอง โลกนี้จะมีใครประสบแบบนางอีก
หลังจากปรับการหายใจแล้ว เครื่องหมายที่น่ากลัวเหล่านั้นบนตัวของเจียงหลีก็ค่อยๆ หายไป และกลับสู่รูปแบบเดิมของนาง
‘รางวัล คือ ชำระไขกระดูกหนึ่งครั้ง’
อักษรสีทองปรากฏขึ้นอีกครั้ง และลอยอยู่บนท้องฟ้าสีเทา
ชำระไขกระดูก
ดวงตาของเจียงหลีวาบไหว หัวใจก็เต้นแรงอีกครั้ง นางน้ำตาไหลอยู่ภายในใจ ในที่สุด เสี่ยวหมีเจี้ยจื่อก็ไม่โกงนางแล้ว ในที่สุดก็ให้รางวัลที่จำเป็นแก่นาง
ความตื่นเต้นในใจของนางยังไม่ทันจะหายไป และฉากตรงหน้านางก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน
สนามต่อสู้ที่มองไม่เห็นขอบสนามนั้น มันหายไปแล้ว แต่มีสระน้ำที่มีของเหลวสีขาวขุ่น ที่ขอบสระ มีหินสีขาวขุ่นกองอยู่ของเหลว ข้างในมีน้ำข้นหนืด ไม่รู้ว่าคือสิ่งของอะไร
“นี่มันอะไรกัน” ในเวลานี้เจียงหลีนั่งอยู่ที่ริมสระ จ้องมองไปที่สระว่ายน้ำที่ปรากฏขึ้นตรงหน้า
ทันใดนั้น ดวงตาของนางก็หรี่ลงอย่างรวดเร็ว และร่างกายก็สั่นไหว นางเห็นว่ามีบางอย่างในสระน้ำ! “ตัวที่น่าขยะแขยงพวกนี้มันคืออะไร”
ในของเหลวสีขาวขุ่น มีหนอนสีดำโผล่ออกมาเป็นระยะๆ บนตัวหนอนเหล่านั้นเรืองแสงสีฟ้า ดูก็รู้ว่ามีพิษร้ายแรง
หนังศีรษะของเจียงหลีรู้สึกชา นางลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว หลีกหนีบ่อน้ำนี้ไปไกล
อย่างไรก็ตาม นางรู้อยู่ในใจว่า นี่คือรางวัลที่เสี่ยวหมีเจี้ยจื่อมอบให้นาง บ่อนี้จะต้องมีผลในการล้างไขกระดูกและทำให้กระดูกแข็งแรง
จะลงหรือว่าไม่ลง
เท้าของเจียงหลี ก้าวออกไปหนึ่งก้าว จากนั้นก้าวถอยหลังแล้วชักออกไปอีกครั้ง
นางไม่กลัวความเจ็บปวดจากการล้างกระดูก แต่ในฐานะหญิงสาว โดยธรรมชาติแล้วจะปฏิเสธสิ่งที่คืบคลานเข้ามาอย่างอธิบายไม่ได้
นี่เป็นที่มาของความลังเลใจของนาง
เป็นไงเป็นกัน! เจียงหลีหลับตาลงอย่างชั่งใจ หลังจากลังเลอยู่พักหนึ่ง นางก็กัดฟันและกระโดดลงไปในสระ
นางไม่ใช่คนประเภทขี้ลังเล ความลังเลเมื่อครู่นี้ มันเป็นสิ่งที่เกิดกับนางได้?
เมื่อเข้าสู่สระน้ำ น้ำในสระสีขาวขุ่นไม่ได้กระเซ็นไปทั่ว และน้ำในสระดูเหมือนจะหนักมาก ทันทีที่เจียงหลีกระโดดเข้าไป นางรู้สึกราวกับว่านางติดอยู่ในโคลนจมอยู่ในน้ำในสระนี้
น้ำในสระ มีพลังแปลกประหลาด ซึมเข้าไปในผิวหนังของนางอย่างต่อเนื่อง และหนอนสีดำก็กัดตามร่างกายของนางอย่างไม่หยุด
ในขณะนี้ร่างกายรู้สึกถึงความเจ็บปวดของกระดูกที่มีพิษเข้าไปอย่างชัดเจน
อ้ากกก! พิษกัดกร่อนและความเจ็บปวดจากการล้างไขกระดูกและเสริมสร้างกระดูกทำให้เจียงหลีกรีดร้อง
ทุกความเจ็บปวด ดูเหมือนจะทะลุขีดจำกัดของร่างกายนาง และปอกลอกร่างกายของนาง
เจ็บมาก! มันเจ็บมาก! ยิ่งเจ็บปวดมากเท่าไหร่สติก็ยิ่งตื่นขึ้นเท่านั้น เจียงหลีอยากจะตายไปด้วยความเจ็บปวดนี้ แต่ก็ไม่อาจทำได้
วิ้ง วิ้ง วิ้ง
ทันใดนั้นร่างกายของนางก็เป็นสีทองทันที
กายเนตรญาณ โผล่ออกมาจากนางทีละดวง
เนตรญาณสีทองเก้าดวงและสีเทาอีกดวง
สีทอง เหมือนนางในชาติที่แล้ว แพรวพราวและช่างสะดุดตา
สีเทา เสียงต่ำและอดกลั้นเอาไว้ ดั่งอสรพิษที่ซ่อนอยู่ในความมืด รอคอยความประหลาดใจ
ลวดลายลึกลับเหล่านั้น ฝังอยู่ในเนตรญาณ ในเนตรญาณทองคำทั้งเก้า เนตรญาณแรกมีเครื่องหมายของเลี่ยเทียนซื่อ เป็นกะโหลกของเลี่ยเทียนซื่อ อีกแปดอันนั้น ล้วนแต่ว่างเปล่า
เมื่อการล้างไขกระดูกยังไม่เสร็จสิ้น เจียงหลีรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้นเรื่อยๆ เจ็บปวดมากขึ้นจนอยากจะทุบตัวเองให้ตาย ฆ่าตัวตายเสีย สีของวิญญาณยุทธ์ทั้งสิบ กลายเป็นสีที่บริสุทธิ์ขึ้นเรื่อยๆ เนตรญาณดวงแรกที่เลี่ยเทียนซื่ออยู่นั้น บริสุทธิ์และสว่างขึ้น
ในสระน้ำ ของเหลวหนืดสีขาวขุ่นดูเหมือนจะมีชีวิต ไม่เพียงแต่ห่อหุ้มเจียงหลีไว้เท่านั้น แต่ยังกระจายไปยังเนตรญาณของนางด้วย
ในไม่ช้า เจียงหลีก็ถูกห่อตัวเป็นคนผิวขาวราวกับน้ำนม และวิญญาณยุทธ์ทั้งสิบล้อมรอบตัวนาง กลืนของเหลวสีขาวขุ่นเข้าไปอย่างต่อเนื่อง และพวกมันก็สุกใสมากขึ้นเรื่อยๆ
หนอนสีดำ ทิ้งหลุมโลหิตเล็กๆ ไว้บนตัวเจียงหลีเป็นพันเป็นหมื่นรู สารพิษไหลเข้าตามรูเส้นโลหิต และเข้าไปในร่างกายของเจียงหลี สารพิษเหล่านี้ดูเหมือนจะออกฤทธิ์โดยตรงกับกระดูกของนาง อาจทำให้กระดูกของนางแตกได้
อ้ากกก
เจียงหลีเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง และตะโกนระบายความเจ็บปวดทางร่างกายของนาง
ความเจ็บปวดจากกระดูกหักทั้งร่างกายนั้น เกินความอดทนของมนุษย์ ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เจียงหลียังมีสติและร่างกายอ่อนแอมาก สารพิษไม่เพียงทำลายกระดูกของนางอยู่ตลอดเวลา ของเหลวที่เป็นสีขุ่นก็เข้าซ่อมแซมอยู่ตลอดเวลาด้วย
เป็นเช่นนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า ทุกครั้งล้วนเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส
เนตรญาณทองคำทั้งเก้าแตกสลายภายใต้เสียงคำรามของนาง เหลือเพียงเนตรญาณสีเทา
เนตรญาณสีเทานี้เบาบางดุจหมอกควันจนแม้แต่ลู่เจี้ยก็ไม่อาจสังเกตเห็น สีเริ่มบริสุทธิ์ขึ้น ชัดเจนขึ้น แม้มันยังคงเป็นสีเทา แต่ก็ใสเหมือนหยก สวยงาม โปร่งใสและไม่มีที่ติ และในเนตรญาณนี้สิ่งที่น่าทึ่งได้เกิดขึ้น ภาพนักพรตอสรพิษนั้นค่อยๆ ปรากฏขึ้น…
