ตอนที่3
Arnon talk.
ผมนั่งกดมือถือจนแบตหมดสายน้ำก็ไม่ยอมรับสายผมสักที จนผมต้องโทรหาน้ำฝนให้เธอช่วยโทรหาเมียผมให้หน่อย ผมอยากรู้ว่าสายน้ำอยู่ที่ไหนโทรไปที่บ้านก็ยังไม่กลับ จะออกไปหาเองก็ไม่รู้จะไปหาที่ไหน เมื่อเช้าผมไปส่งน้ำที่มหาลัย พอกลับมาก็เข้าไปในไร่ทั้งวันอากาศร้อนจนเหงื่อออกเต็มตัว บ่ายสามผมตั้งใจจะกลับมาอาบน้ำ แล้วรอเวลาไปรับสายน้ำแต่ดันเผลอหลับ ตื่นมาอีกทีก็เจอ วิว แฟนเก่าของผม ที่ไม่รู้ว่าเธอขึ้นมาได้ยังไง ยังไม่ทันจะถามอะไร สายน้ำก็มาซะก่อน มันพูดจาแปลกๆก่อนจะเดินออกไป ผมตามลงไปก็ไม่ทันสายน้ำขับรถออกไปไกลจนมองไม่เห็นท้ายรถแล้ว ไม่รู้ว่าไปทางไหน ผมเลยได้แต่กดโทรศัพท์โทรหาอยู่แบบนี้
“เลิกโทรหามันสักทีเถอะค่ะพี่นนต์เขาไม่รับก็ช่างเขาสิคะ จะไปสนใจทำไม ผู้ชายคนเดียว” วิวพูดเสียงไม่ค่อยพอใจใส่ผม แต่ผมไม่สนไง ผมกับเธอเลิกกันไปห้าปีแล้วครับแต่เธอมักจะมาหาผม มาขอคืนดีอยู่เรื่อย ผมไม่เคยบอกสายน้ำเรื่องนี้ เพราะผมไม่เคยสนใจเธอไง เธออยากทำอะไรก็เรื่องของเธอสิผมไม่สนซะอย่าง
“จะไม่สนใจได้ยังไง น้ำเป็นเมียพี่”ผมพูดตามตรงๆจนวิวหน้าบึ้งเดินเข้ามาหาผมก่อนจะแย้งมือถือไปจากมือผม
“เอาคืนให้พี่ วิว”ผมพูดเสียงนิ่งๆ
“ไม่ ถ้าวิวคืนให้พี่นนต์ก็โทรหามันอีกสิคะ”ผมเอื้อมมือไปคว้ามือถือที่เธอเอาไปไหวด้านหลัง แต่เธอดันเอามือมาคล้องคอผมก่อนจะจูบปากผม โดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว
“กูมาขัดจังหวะมึงรึป่าววะพี่”เสียงสายน้ำดังมาจากข้างหลังของผม ผมเลยรีบแกะมือวิวที่คล้องคอผมออกก่อนจะหันไปมองหน้าสายน้ำที่ยืนหน้าบึ้ง
“อย่าเพิ่งเข้าใจพี่ผิดนะน้ำ”ผมบอกสายน้ำก่อนจะเดินเข้าไปหาแต่วิวดันเอามือมากอดเอวผมไว้
“ใช่ แกมาขัดจังหวะฉันกับพี่นนต์ ถ้ารู้แบบนี้แล้วก็รีบไปสักทีสิยะ ยืนมองอยู่ได้”
“วิว”ผมตวาดเธอเสียงดังจนเธอหยุดพูด
“งั้นหรอเชิญตามสบายแล้วกัน อยากจะทำอะไรกันก็เชิญ ต่อไปนี้มึงกับกูต่างคนต่างอยู่พี่”สายน้ำพูดก่อนจะหันหลังเดินออกจากบ้านผม
“น้ำเดี๋ยวสิน้ำฟังพี่ก่อน”ผมรีบเดินให้ทันสายน้ำแต่วิวดึงมือผมไว้ ความอดทนกูเริ่มจะหมดกับผู้หญิงคนนี้แล้วนะ เหี้ยอะไรนักหนาวะ เห็นผมไม่ว่าชักจะเอาใหญ่แล้ว ผมสะบัดมือเธอออกแรงๆจนหลุดก่อนจะวิ่งตามสายน้ำออกไปแต่ไม่ทันแล้วครับแลมโบสีขาววิ่งไปด้วยความเร็ว วันนี้มันวันอะไรของกูวะไอ้เหี้ย
“จะไปไหนคะพี่นนต์”วิวเกาะแขนผมไว้ตอนผมเดินเข้าไปหยิบกุญแจรถในบ้านแล้วเดินออกมา
“เลิกยุ่งวุ่นวายกับพี่ได้แล้ววิว ถ้ายังไม่เลิกวุ่นวายกับพี่ อย่าหาว่าพี่ไม่เตือน”ผมพูดเสียงนิ่งๆ
“พี่นนต์รักมันขนาดนั่นเลยหรอคะ”เธอพูดเสียงสั่นๆ
“ใช่พี่รักสายน้ำ”
“แล้ววิวล่ะคะ”
“มันจบไปตั้งนานแล้วนะเรื่องของเรา คนที่ทิ้งพี่คือวิวเองไม่ใช่หรอ แล้วอีกอย่างสายน้ำเป็นเมียพี่ เพราะฉะนั่นเลิกยุ่งกับพี่ได้แล้ว”ผมพูดก่อนจะเดินไปที่รถ ได้ยินเสียงเธอร้องไห้ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงวิ่งเข้าไปกอดปลอบเธอให้หยุดแต่ตอนนี้ความรู้สึกผมมันชัดเจนแล้วไงว่าใครคือคนที่ผมรัก ใครคือคนที่ผมแคร์ ผมขับรถมาหาสายน้ำที่บ้าน ไฟในบ้านยังมืดสนิท พอลงจากรถก็เจอกับลุงดำคนดูแลไร่
“อ้าวพ่อเลี้ยง มาหาคุณน้ำหรอครับ”
“ครับลุงดำ”ผมตอบลุงดำที่เป็นคนสนิทของเจ้าของไร่ประกายดาว
“คุณน้ำยังไม่กลับหรอกครับนี้ ผมก็กำลังจะโทรหาอยู่พอดี ว่าจะกลับรึป่าวผมจะได้ล็อกกุญแจโรงจอดรถ”
“งั้นหรอครับ ลุงดำช่วยโทรหาน้ำ แล้วถามน้ำหน่อยได้รึป่าวครับว่าอยู่ที่ไหน อย่าบอกว่าผมอยู่ด้วยนะครับ”
“ทะเลาะกันหรอครับพ่อเลี้ยง”
“นิดหน่อยครับ ช่วยผมหน่อยนะครับลุง” ลุงดำพยักหน้าก่อนจะโทรหาสายน้ำพร้อมกับเปิดลำโพงให้ผมฟัง
“ครับคุณน้ำ ลุงจะถามว่าคุณน้ำจะกลับบ้านรึป่าวครับ ลุงจะได้ล็อกโรงจอดรถ”
/ยังไม่แน่ใจครับลุงล็อกเลยก็ได้ครับ”
“คุณน้ำอยู่ที่ไหนครับ”
/อยู่แถวนี้แหละครับลุง ไม่ต้องเป็นห่วงน้ำนะครับ น้ำดูแลตัวเองได้ ลุงไปพักผ่อนเถอะครับ/
“ครับคุณน้ำงั้นดูแลตัวเองด้วยนะครับ”
/ครับลุง/สายน้ำว่าก่อนจะวางสาย
“ผมช่วยได้แค่นี้ครับพ่อเลี้ยง แต่พรุ่งนี้คุณน้ำมีเรียนยังไงก็ต้องมาเปลี่ยนชุดที่บ้านครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ”
“ครับลุง” ไปไหนของเขา ผมขับรถตามหาสายน้ำทั้งคืน ไปทุกทีที่คิดว่าสายน้ำจะไปแต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงา ไม่เห็นแม้กระทั้งแลมโบสีขาวอมฟ้า ผมเลยมาดักรอสายน้ำที่บ้านตั้งแต่เช้าจนสายมันก็ไม่ได้กลับมาบ้าน ผมเลยตั้งใจจะไปรอมันตอนเลิกเรียน
