ตอนที่5
Tara talk.
สามปีก่อน
“ไปหาอะไรแดกกันหลังมหาลัยดีกว่า”ไอ้อาร์มมันว่าหลังจากพวกผมเรียนคาบสุดท้ายเสร็จ พวกผมมีร้านประจำอยู่หลังมหาลัยครับ ไปกินกันแทบทุกมื้อ จนป้าเจ้าของร้านจำหน้าพวกผมได้แล้ว พวกผมก็ตกลงไปกันหมดทุกคน ผมเลยบอกมันว่าเดี๋ยวตามไป เพราะพี่แก้วนัดให้ผมไปเอาหนังสือที่โต๊ะ ผมเลยเดินแยกไปหาพี่แก้วแต่ระหว่างทางดันเจอพี่นนต์เดินสวนมาพอดี
“ไปไหน”พี่มันมันหยุดยืนอยู่ตรงหน้าผมก่อนจะถาม
“ไปหาพี่แก้ว”ผมตอบก่อนจะเดินผ่านพี่มันไป แต่พี่มันดันคว้ามือผมไว้ซะก่อน ผมเลยหันไปมองหน้าพี่มัน ก่อนจะมองมือที่พี่มันจับมือผมไว้
“ไม่ต้องไปแล้ว ไอ้แก้วมันกลับไปนานแล้ว”พี่มันว่าก่อนจะปล่อยมือผม
“อือ”ผมพยักหน้าแล้วเดินกลับออกมาที่ลานจอดรถ แต่พี่มันเสือกเดินตามผมมาอีก
“ตามกูมาทำไมวะพี่”
“อยากอยู่ด้วย”ดูพี่มันพูดสิครับ แค่คำพูดธรรมดาๆของพี่มันก็ทำให้ผมใจสั่นขึ้นมาเฉยๆ
“…”
“กูจริงจังกับมึงนะสายน้ำ” พี่มันพูดเสียงนิ่งๆ ผมไม่รู้ว่าจะตอบพี่มันยังไง เลยเลือกที่จะเข้าไปนั่งในรถแทน แต่พี่มันเสือกเข้ามานั่งเบาะข้างๆด้วยนะสิครับ
“ขึ้นมาทำไมวะพี่ กูจะกลับแล้วกูนัดเพื่อนไว้”ผมหันไปบอกไอ้คนที่นั่งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อยู่เบาะข้างๆ
“กูก็บอกอยู่ว่าอยากอยู่ด้วย”
ผมไล่ยังไงพี่มันก็ไม่ยอมลงจากรถผม ไอ้เหี้ยอาร์มก็โทรตามกูอยู่ได้ ผมเลยต้องพาพี่มันไปด้วย
“โหพี่ตามติดเพื่อนผมขนาดนี้เลยหรอวะ แบบนี้ไอ้สายน้ำมันก็ไม่มีใครกล้าจีบดิวะพี่”ไอ้อาร์มมันทักทันทีที่เห็นพี่มันเดินตามผมเข้ามาในร้าน
“ใครจีบมันวะ”พี่นนต์มันถามไอ้อาร์มกลับ แต่น้ำเสียงแม้งโคตรดุเลยไอ้สัส
“ก็รุ่นพี่คณะบริหาร ชื่อไรวะไอ้สัส”ไอ้อาร์มมันพูดยิ้มๆก่อนจะหันมาถามผม กูจะไปรู้กับมึงไม ตั้งแต่ที่เขารู้กันทั่วคณะว่าพี่มันตามจีบผมอยู่ ไม่มีใครกล้ามาจีบผมสักคน แม้งพูดเหี้ยไรไม่ดูหน้าพี่มันเลย พอไอ้อาร์มพูดจบพี่มันก็หน้าบึ้งทันที จนผมกลัวว่าพี่มันจะพังร้านจนพวกผมไม่ได้แดกข้าวกันนะสิ
“กูถามว่าใครจีบมึง”พี่มันหันมาถามผมเสียงนิ่งๆ
“ไม่มีใครทั้งนั่นแหละ กูจะกินข้าวแล้วถ้ามึงยังไม่เลิกทำหน้าบึ้งนะพี่ มึงกลับไปเลย เห็นแล้วกูกินข้าวไม่ลง”ผมพูดก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะกับเพื่อน แต่พี่มันคว้ามือผมไว้ซะก่อน ผมเลยต้องหันไปมองหน้าพี่มัน
“เดี๋ยวสิ ไม่มีจริงๆใช่ไม”
“อือ ไปฟังเหี้ยไรกับคำพูดไอ้อาร์ม ไปกูหิวข้าวแล้ว”ผมเลยดึงมือพี่มันเข้ามานั่งในร้านซะเอง ไม่งั้นเย็นนี้ผมคงไม่ได้กินข้าวเย็นแน่ๆ
หลังจากวันนั่นพี่มันก็ตามติดผมเป็นเงา ไม่ว่าผมจะไปไหนทำอะไรพี่มันก็ตามจนผมรำคราญ แต่ผมพูดอะไรไม่ได้ไงพี่มันชอบงอน แล้วผมเสือกแคร์ความรู้สึกพี่มันอีกไอ้สัส แฟนกูก็ไม่ใช่
“คืนนี้ไปร้านกูป่ะ”ไอ้อาร์มมันถาม พวกผมเลยพยักหน้าตกลงก่อนจะแยกย้ายกันกลับ ไอ้อาร์มมันทะเลาะกับพ่อมันเรื่องเรียน มันเลือกสอบเข้าวิศวะเครื่องกลตามพวกผม แต่ที่บ้านอยากให้เรียนบริหาร มันเลยลงทุนเปิดผับใกล้ๆมหาลัย แล้วกินนอนอยู่ที่นั่น มันก็บ่นเหงาบังคับให้พวกผมไปอยู่เป็นเพื่อนเกือบทุกคืน
“ไม่ไปได้ไม”ผมหันไปมองคนที่นั่งเบาะข้างๆ เดี๋ยวนี้พี่นนต์มันเนียนขับรถไปจอดไว้ที่บ้านผม แล้วนั่งรถมามหาลัยพร้อมผมแทบทุกวัน ตอนกลับผมเลยต้องพาพี่มันกลับด้วยนะสิ
“นัดกันแล้ว”ผมพูดแค่นั่นคนข้างๆแม้งเงียบเลยนั่งหน้าบึ้งกอดอกมองออกไปข้างนอก เวลาอยู่ที่มหาลัยต่อหน้ารุ่นน้องพี่แม้งโคตรหน้ากลัวดุตลอดเวลา แต่พออยู่กับผมสองคนพี่มันขี้งอนชิบหายแล้วผมที่ไม่ชอบเวลาพี่มันเป็นแบบนี้เลยต้องง้อมันนะสิ
“ก็ไปกับกูสิวะ”
“ไปได้”
“ก็ไปด้วยตลอดไม่ใช่รึไง” ผมหันไปพูดกับพี่มัน พี่มันเลยยิ้ม ตากูฝาดรึป่าววะไอ้เหี้ย น้ำคงท่วมเชียงใหม่วันนี้แน่เลยไอ้สัส พี่มันยิ้มโคตรน่ารักในสายตาของผม พี่มันมีเขี้ยวด้านซ้ายทำให้เวลายิ้มแม้งดูมีเสน่ห์มากกว่าเดิม
“มองกูแบบนี้ ถ้ากูอดใจไม่ไหวเดี๋ยวมึงจะไม่ได้ไปผับ กูไม่รู้ด้วยนะ”
พอสามทุ่มพวกผมก็มาถึงผับ ก่อนจะเดินไปหาพวกเพื่อนๆที่นั่งอยู่ชั้นสองของผับ เพื่อนพี่นนต์ก็มาครับพี่ดีมกับพี่แบงค์นั่งอยู่ชั้นล่างพี่นนต์เลยว่าจะกลับเมื่อไรให้ผมลงไปหาเพราะพี่มันขับรถพาผมมาบอกว่ากลัวผมเมาไม่อยากให้ผมขับรถ
“พี่มันไม่มาด้วยหรอวะ”ไอ้จิวมันถามผมที่เดินมาคนเดียว
“อยู่ข้างล่างกับเพื่อน”ผมพูด
“มึงชอบพี่มันรึป่าว”ไอ้เอกมันถามผม ผมเลยมองหน้ามัน
“ไม่รู้วะ แต่กูก็ไม่ได้รังเกียจพี่มันนะ”ผมพูดก่อนจะนั่งลงข้างๆไอ้จิวมันเลยชงเหล้าส่งให้ผม จากตรงนี้ผมมองเห็นโต๊ะพี่มันชัดเลยครับ เกือบเที่ยงคืนผมเห็นผู้หญิงคนนึง เดินเข้าไปหาพี่มัน แล้วเธอก็จับแขนพี่มันไว้ก่อนจะพูดอะไรสักอย่างแล้วร้องไห้ แต่พี่มันกลับนั่งนิ่งไม่พูดอะไรสักคำ ผมที่นั่งมองอยู่ชั้นสองกลับไม่พอใจขึ้นมาเฉยๆเธอเป็นใครวะ แฟนพี่มันหรอแล้วคุยกันเรื่องอะไร ถ้าพี่มันมีแฟนอยู่แล้วจะมาจีบกูทำไมไอ้สัส
“เบาๆไอ้สัสเดี๋ยวกลับไม่ได้ไอ้เหี้ย”ไอ้เอกมันจับแก้วเหล้าที่ผมกำลังจะกระดกเข้าปาก
“กลับไม่ได้ก็นอนนี่ดิวะไอ้เหี้ย”ผมพูดก่อนจะดึงแก้วมาถือแล้วดื่มต่อจนไอ้เอกมันมองหน้าผมงงๆ
“หงุดหงิดเหี้ยไรวะ เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย”ไอ้เอกมันถามแต่ผมไม่ตอบ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แค่ไม่ชอบให้ใครไปยุ่งกับพี่มันแค่นั่น ผู้หญิงคนนั่นก็ไม่ได้ไปไหน เธอยังนั่งร่วมโต๊ะกับพี่มันจนผมทนไม่ไหว โทรไปบอกพี่มันว่าจะกลับแล้ว พี่มันเลยบอกว่าเดี๋ยวไปรอที่รถ พอผมไปถึงพี่มันก็นั่งรอในรถเรียบร้อย
“ใครวะ”ผมถามพี่มันทันทีที่เข้าไปนั่งในรถ
“…”
“ผู้หญิงที่ไปนั่งกับมึงไงพี่ ใครวะ”
“แฟนเก่า”พี่มันมองหน้าผมก่อนจะตอบ พอได้ยินแบบนั่น ผมโคตรหงุดหงิด เลยหันออกไปมองนอกรถแทน ผมไม่ได้เป็นอะไรกับพี่มันสักหน่อยเสือกมาหึงมันทำไมวะเนี่ย
“…”ผมไม่ได้พูดอะไรจนพี่มันขับรถพาผมมาเกือบถึงทางเข้าบ้าน ก่อนที่พี่มันจะเลี้ยวรถจอดข้างทาง
“กูกับวิวเลิกกันมานานแล้ว ตอนนี้กูมีมึงคนเดียวนะสายน้ำ” พี่มันว่าก่อนจะจับมือผมไปวางบนขาพี่มัน ผมเลยหันไปมองหน้าพี่มันแต่พี่มันดันยื่นหน้ามาจูบปากผมซะก่อน ผมไม่ได้รังเกียจพี่มันกลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเลยจูบตอบพี่มัน
“เป็นแฟนกับกูนะสายน้ำ กูสัญญาจะไม่ทำให้มึงต้องเสียใจ” พอถอนจูบออกพี่มันก็พูดขึ้น ผมเลยพยักหน้า ตั้งแต่วันนั่นมาพี่มันก็ไม่เคยทำให้ผมเสียใจแบบที่พี่มันพูด
ปัจจุบัน
“เฮ้ย!!!ไอ้สัสมานั่งหลับห่าอะไรตรงนี้วะ”ไอ้เอกมันสะกิดผมที่นั่งเอาหลังพิงราวระเบียงตั้งแต่เมื่อคืน ผมเลยลืมตามองหน้ามัน รู้สึกตาผมมันหนักๆตาบวมจนจะปิดนี่ผมร้องไห้จนหลับเลยหรอวะ
