ลู่หมิงขับรถเข้ามาในเมืองที่เงียบสงบ เงียบสงบจนทำเอาตัวของลู่หมิงอดไม่ได้ที่จะแปลกใจ เพราะหากที่เมืองนี้มีมอนสเตอร์ปรากฏตัวขึ้น ซึ่งเขามั่นใจว่ามีแน่ๆ มันก็จะต้องพบเห็นบ้าง แต่นี่กลับไม่มีแม้แต่เงาของมอนสเตอร์เลยแม้แต่ตัวเดียว
บวกกับบรรยากาศที่เงียบเชียบไร้ซึ่งเสียงใดๆ ทำให้ความประทับใจแรกของเขากับเมืองไห่ผิงนั้นกลายเป็นติดลบไปในทันที แต่ถึงอย่างงั้นลู่หมิงก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก เขายังคงขับรถไปตามถนนพร้อมกับสำรวจโดยรอบ
“ชิ ! ไม่สบอารมณ์เลยแหะถูกจ้องมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว”
ลู่หมิงบ่นออกมาเล็กน้อย เพราะตั้งแต่ที่เขาขับรถเข้ามาในเมือง เขาก็รู้สึกได้ถึงสายตาที่จ้องมองมายังเขา แม้จะไม่ชัดเจนนักเพราะประสาทสัมผัสของเขาไม่ได้เฉียบแหลมเหมือนเมื่อก่อน แต่จากความรู้สึกแล้วมันบ่งบอกได้เลยว่ามีคนกำลังจับตามองเขาอยู่
แต่ถึงอย่างงั้นลู่หมิงก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก หากพวกนั้นไม่ได้เข้ามาโจมตีเขา เพราะเหตุผลที่ลู่หมิงมายังเมืองไห่ผิงแห่งนี้ไม่ใช่เพื่อมาท้าตีท้าต่อยกับผู้เล่นคนอื่น แต่มาเพื่อพิชิตดันเจี้ยน
ถึงแม้ลู่หมิงจะพูดอย่างงั้นก็ตาม แต่ตัวเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าดันเจี้ยนนั้นตั้งอยู่ตรงไหนของเมือง เพราะเขานึกมันออกจากความทรงจำเก่าๆเท่านั้น ว่ามีดันเจี้ยนปรากฏขึ้นอยู่ที่เมืองไห่ผิง ส่วนเรื่องตำแหน่งที่แน่นอนนั้นตัวเขาเองก็จำไม่ได้เช่นกัน
แต่การหาดันเจี้ยนนั้นไม่ได้ยากนัก เพียงแค่มันต้องใช้เวลาจุดสังเกตุก็คือที่แห่งนั้นมักจะมีมอนสเตอร์รวมตัวกันอยู่เยอะจนผิดปกติด้วยเนื่องว่า ดันเจี้ยนทุกแห่งนั้นมักจะปลดปล่อยพลังเวทย์ออกมาและพลังเวทย์นั้นมีประโยชน์ต่อพวกมอนสเตอร์ เพราะถ้าหากมอนสเตอร์ได้ดูดซับพลังเวทย์ไปเป็นจำนวนมากพอแล้ว พวกมันก็จะสามารถวิวัฒนาการได้
หากจะพูดให้เข้าใจง่ายๆเลยก็คือ ดันเจี้ยนนั้นเป็นตัวช่วยชั้นดีในการที่มอนสเตอร์จะวิวัฒนาการนั่นเอง
ในขณะที่ลู่หมิงกำลังขับรถเพื่อหาที่พักสำหรับคืนนี้อยู่นั้น สายตาของเขาก็ไปสะดุดเข้ากับศพที่อยู่บนถนน เขาจอดรถก่อนจะเดินไปดูศพนั้นใกล้ๆ
เมื่อลู่หมิงหยิบไม้ที่อยู่ใกล้ๆขึ้นมาและเขี่ยไปที่ศพ ศพนั้นเป็นศพของมนุษย์อย่างแน่นอนแต่สิ่งที่ทำให้ลู่หมิงสนใจมันก็คือสภาพที่เน่าเปื่อยของศพ เสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่งราวกับว่าศพนี้ตายมานานนับปีแล้ว
แต่ว่าเกมของพระเจ้าได้เริ่มต้นขึ้นยังผ่านไปไม่ถึงสองเดือนด้วยซ้ำ ไม่มีทางที่ศพจะมีสภาพเป็นอย่างที่เห็นแน่นอน นั่นแสดงว่าต้องมีบางอย่างหรือบางสิ่งที่ทำให้ศพกลายเป็นแบบนี้ ลู่หมิงเขี่ยศพเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจออกมา
“ดูเหมือนจะกลายเป็นเรื่องยุ่งยากเข้าแล้วไง”
เมื่อลู่หมิงบ่นจบเขาก็ได้ยินเสียงบางอย่างดังขึ้นจากด้านหลังของเขา
อือ ~
เป็นเสียงร้องเอื่อยๆของบางอย่าง เมื่อลู่หมิงได้หันหลังกลับไปเขาก็พบกับสิ่งที่เขาไม่อยากจะเจอที่สุดในตอนนี้ นั่นก็คือซอมบี้ มันเดินเอื่อยๆเข้ามาหาลู่หมิง
ลู่หมิงจ้องมองมันก่อนจะถอนหายใจและใช้ไม้ในมือฟาดไปที่หัวของซอมบี้ตัวนั้นอย่างแรง
โผล๊ะ !!
หัวของซอมบี้แตกกระจายด้วยแรงของลู่หมิง
[ ผู้เล่นได้ฆ่าซอมบี้ ได้รับ 10 BP ]
[ ผู้เล่นได้รับคริสตัลค่าสถานะ Str ระดับต่ำ ]
หลังจากจัดการซอมบี้ตัวนั้นลู่หมิงก็เดินกลับขึ้นรถอย่างเร่งรีบ ก่อนจะขับออกไปเพื่อหาโรงแรมสำหรับพักในคืนนี้ เมื่ออยู่บนรถลู่หมิงก็อดไม่ได้ที่บ่นออกมาด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย
“ไม่คิดเลยว่าจะต้องมาเจอกับซอมบี้ที่นี้ กลายเป็นเรื่องยากไปสะแล้ว”
การที่ลู่หมิงบ่นออกมาแบบนั้นไม่ใช่เพราะว่าเขากลัวซอมบี้พวกนี้ แต่มันเพราะซอมบี้นั้นเป็นอะไรที่ยุ่งยากในการจัดการ แต่ด้วยการที่มันเป็นเพียงแค่ศพเดินได้ทำให้พวกมันไม่ได้สนใจเรื่องการบาดเจ็บหรือการตาย สิ่งที่ทำเป็นอย่างเดียวคือการไล่กัดสิ่งมีชีวิตทุกชนิดที่อยู่ตรงหน้า
และสิ่งที่น่าเป็นห่วงที่สุดของซอมบี้คือการขยายตัวของพวกมัน ทันทีที่พวกคุณถูกกัดหลังจากนั้นไม่กี่นาทีคุณก็จะกลายเป็นซอมบี้กระหายเนื้อ ด้วยการที่คุณโดยกัดเพียงครั้งคุณก็กลายเป็นซอมบี้ทำให้อัตตราการเพิ่มจำนวนของพวกมันจึงรวดเร็ว และไม่เพียงแค่มนุษย์เท่านั้นที่กลายเป็นซอมบี้ได้ แม้แต่สัตว์หรือมอนสเตอร์หากโดนกัดเพียงครั้งเดียวก็จะกลายสภาพเป็นซอมบี้เช่นเดียวกัน
และหากนี้ยังไม่เลวร้ายพอ คุณอาจจะโชคดีได้พบเจอกับซอมบี้ชนิดพิเศษ อย่างเช่นซอมบี้ยักษ์ที่มีขนาดใหญ่กว่าสองเมตรและแข็งแกร่งยิ่งกว่าออร์ค
ในอดีตมีเมืองและผู้คนมากมายได้กลายเป็นซอมบี้ไปจนกลายเป็นทัพขนาดใหญ่ นั่นทำให้เหล่าอาณาจักรและเมืองต่างๆได้ร่วมมือกันส่งนักผจญภัยและผู้เล่มนับล้านคนออกกวาดล้างกองทัพซอมบี้ จนเรียกได้ว่ากลายเป็นสงครามเลยทีเดียว ซึ่งตัวของลู่หมิงเองก็ได้เข้าร่วมสงครามครั้งนั้นด้วยเช่นกัน
แต่ถึงแม้สงครามครั้งนั้นฝั่งชนพื้นเมืองและผู้เล่นจะเป็นฝ่ายชนะ แต่การสูญเสียนั้นก็ค่อนข้างที่จะยิ่งใหญ่เลยทีเดียว แต่ถึงแม้สงครามจะจบลงก็ยังคงมีรายงานการพบเห็นซอมบี้อยู่บ้างประปรายตามป่าต่างๆ
เรียกได้ว่าภัยพิบัติจากซอมบี้นั้นเป็นอะไรที่อันตรายเป็นอย่างมาก
ลู่หมิงถอนหายใจออกมาก่อนจะพูดกับตัวเอง
“หวังว่าในเมืองนี้ฉันจะไม่เจอกับกองทัพซอมบี้หรอกนะ”
