ร้ายนักนะ…รักของมาเฟีย!! [Yaoi , Boy’s love] – ตอนพิเศษ 18

ร้ายนักนะ…รักของมาเฟีย ตอนที่ 18  (คม x ใบบุญ)

Author : 여 님  (ยอนิม)

“เป็นอะไรรึเปล่า” คมถามขึ้นเมื่อพาใบบุญเข้าไปในบ้านและตอนนี้ใบบุญนั่งอยู่ที่ปลายเตียง โดยมีคมยืนอยู่ตรงหน้า

“เปล่าฮะ” ใบบุญตอบกลับเสียงแผ่ว คมถอดเสื้อคลุมตัวนอกออก พร้อมกับปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตไปด้วย

“แต่ท่าทางเราเหมือนไม่โอเคเลยนะ มีใครทำอะไรหรือว่าอะไรเรารึเปล่า” คมถามอย่างคาดคั้น ใบบุญรีบส่ายหน้าไปมาทันที

“ไม่มีอะไรจริงๆฮะ ใบบุญแค่ดีใจที่พี่คมกลับมาบ้านแล้ว” เด็กหนุ่มยิ้มออกมาฝืนๆ คมมองใบบุญอย่างสำรวจ ก่อนจะเลิกแขนเสื้อนอนของใบบุญข้างหนึ่งขึ้น ซึ่งเป็นแบบแขนสั้น ใบบุญสะดุ้งนิดๆ ก่อนที่คมจะขมวดคิ้วเข้าหากัน

“แขนไปโดนอะไรมา ทำไมถึงได้ช้ำแบบนี้” คมถามเสียงเครียด เมื่อเห็นที่ต้นแขนขาวมีรอยฟกช้ำ ใบบุญเองก็ไม่คิดว่าคมจะเห็นรอย ซึ่งเป็นรอยที่เกิดจากตอนที่ใบบุญเข้าไปช่วยไผ่แล้วถูกกระแทกช่วงชุลมุน ร่างเล็กเองก็พึ่งเห็นรอยตอนที่อาบน้ำ

“คือ..วันนี้ใบบุญลองเล่นบาสดูบ้างน่ะฮะ แต่ถูกกระแทกตอนเข้าไปแย่งลูก มันก็เลยช้ำ” ใบบุญพูดบอกออกมา เพราะจำได้ว่าตอนที่เห็นพวกไผ่กับสันเล่น มันมีการกระแทกกันบ้างตอนที่เข้าไปแย่งลูกบาส

“แน่ใจนะ” คมถามย้ำ เด็กหนุ่มก็พยักหน้ารับ

“แล้วนึกยังไงไปเล่นบาส หืม ไม่ระวังเลยนะเรา” คมบอกออกมาอย่างเป็นห่วง ใบบุญยิ้มแหยๆ

“แค่ลองเล่นดูเท่านั้นเองฮะ” ใบบุญตอบกลับไป และนึกขอโทษคมในใจที่ต้องโกหก เด็กหนุ่มพยายามยิ้มเอาใจคมเพื่อให้คมเลิกซักถามเรื่องของรอยฟกช้ำที่เกิดขึ้น คมมองรอยยิ้มของใบบุญอย่างสุขใจ แม้ว่าวันนี้จะผ่านเรื่องราวอะไรมามากแค่ไหน แต่พอได้เห็นรอยยิ้ม ได้ยินเสียงของเด็กหนุ่มตรงหน้า คมก็รู้สึกหายเหนื่อยและผ่อนคลายมากขึ้น

“พี่คมไปอาบน้ำเถอะฮะ กลับมาเหนื่อยๆ คงเหนียวตัวแย่เลย” ใบบุญพูดขึ้น

“ใบบุญอาบให้พี่หน่อยได้มั้ยล่ะ” คมแกล้งถาม ทำให้ใบหน้าเนียนขึ้นสีแดงจัด

“พี่คมก็อาบเองสิฮะ ไม่ใช่เด็กๆสักหน่อย จะได้อาบให้อ่ะ” ใบบุญบอกเสียงอ้อมแอ้ม

“งั้นใบบุญมาอาบน้ำพร้อมพี่” คมแกล้งกระเซ้าอีก เด็กหนุ่มส่ายหน้าไปมาทันที

“มะ…ไม่เอาฮะ” เด็กหนุ่มรีบปฏิเสธ คมแกล้งยิ้มล้อๆ

“อายอะไร ผู้ชายเหมือนกันนะ” คมพูดขึ้นอีก

“กะ..ก็ใบบุญอาบน้ำแล้ว” เด็กหนุ่มรีบหาข้ออ้างอย่างรวดเร็ว

“อาบแล้วก็อาบอีกได้” คมไล่ต้อนเด็กหนุ่มอีกเรื่อยๆ ร่างสูงรู้สึกชอบใจเมื่อเห็นท่าทีลนลานและเขินอายของใบบุญแบบนี้ ใบบุญนั่งบีบมือตัวเองไปมาเพราะไม่รู้จะพูดกับคมยังไงดี คมแอบยกยิ้มนิดๆ

“เฮ้อ ไม่ต้องก็ได้ พี่อาบเองก็ได้ ฮึ่บ….เมื่อยไปหมดทั้งตัวเลยน๊า สงสัยต้องไปหาใครมานวดให้สักหน่อยแล้วมั้ง” คมพูดพร้อมกับบิดตัวไปมา ทำให้ใบบุญเม้มปากเข้าหากันอย่างลังเล

“บะ.ใบบุญอาบให้ก็ได้…ใบบุญนวดให้พี่คมก็ได้ ฮะ” เด็กหนุ่มพูดขึ้นมาเสียงอึกอัก

“ไม่เป็นไร พี่ไม่อยากทำให้เราลำบากใจ” คมพูดพร้อมกับลอบมองอาการของใบบุญไปด้วย เขาไม่อยากจะพูดเลยว่าเขาอยากจะเข้าไปกอดรัดฟัดเหวี่ยงเด็กหนุ่มมากแค่ไหน แต่ก็ไม่อยากทำให้ใบบุญตกใจ ทางเดียวที่จะได้หาเศษหาเลยกับเด็กหนุ่มได้บ้าง ก็ต้องทำให้ใบบุญยินยอมที่จะตกอยู่ในสถานการณ์ล่อแหลม เพื่อง่ายต่อการที่คมจะแอบแทะเล็มใบบุญเล็กๆน้อยๆ…. (ชั่วมาก : ยอนิมหมั่นไส้)

“ไม่ลำบากใจฮะ ใบบุญก็แค่…อาย” เด็กหนุ่มพูดเสียงอ่อยๆ

“แล้วนี่ไม่อายแล้วเหรอ ถึงจะเข้าไปอาบน้ำให้พี่น่ะ” คมแกล้งถาม

//ถ้าอาย พี่คมก็ไปให้คนอื่นช่วยอาบช่วยนวดให้นี่ฮะ// ใบบุญพูดเสียงแผ่ว ใบบุญรู้สึกไม่ดีเอามากๆ ถ้าคมจะไปให้คนอื่นดูแล แทนที่จะเป็นใบบุญ เด็กหนุ่มรู้สึกหวงคมขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก แค่คิดว่าคมจะไปสนิทสนมหรือไปให้คนอื่นทำอะไรแบบนั้นให้ ใบบุญก็รู้สึกอยากจะร้องไห้แล้ว

“แน่ใจนะ” คมถามย้ำอีกครั้ง

“แน่ใจสิฮะ ถ้าพี่คมถามอีก ใบบุญจะไม่อาบให้แล้วนะ” พูดจบเด็กหนุ่มก็รีบลุกเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที ใบบุญรู้สึกร้อนหน้าเป็นอย่างมาก จึงโมโหกลบเกลื่อนไปอย่างนั้นเอง คมมองตามหลังร่างเล็กยิ้มๆ

//เดี๋ยวนี้พัฒนาแหะ// คมพูดเบาๆกับตัวเอง

“ใบบุญ เปิดน้ำอุ่นลงอ่างให้ด้วย พี่จะลงไปแช่” คมพูดบอก ขณะถอดเสื้อผ้าไปด้วย

“ฮะ” เด็กหนุ่มขานรับออกมา คมได้ยินเสียงใบบุญเปิดน้ำก็ยืนยิ้มขำๆ ไม่บอกก็รู้ว่าป่านนี้ใบบุญคงหน้าแดงจัดแน่ๆ คมหยิบผ้าขนหนูมาพันช่วงล่างเอาไว้เพียงผืนเดียว แล้วเดินตามใบบุญเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะเห็นร่างเล็กนั่งอยู่ที่ขอบอ่าง เพื่อรอให้น้ำอุ่นเต็มอ่าง

“อ่าว จะอาบน้ำกับพี่ ทำไมไม่ถอดเสื้อผ้าล่ะ” คมแกล้งถาม

“ใบบุญต้องอาบด้วยเหรอฮะ” เด็กหนุ่มถามออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นๆ เพราะเงยหน้าขึ้นมาเห็นกล้ามหน้าท้องของคมอยู่ตรงหน้าเต็มตา

“ก็เดี๋ยวใบบุญอาบให้พี่ อาจจะเปียกไปด้วย จะเอาชุดที่ไหนเปลี่ยนล่ะ พี่ว่าอาบพร้อมพี่อีกรอบไปเลย” คมยังคงหว่านล้อมให้ใบบุญอาบน้ำกับตนเอง

“กะ..ก็ได้ฮะ ใบบุญขอผ้าขนหนูอีกผืนได้มั้ย” เด็กหนุ่มพูดขอเสียงแผ่ว คมจึงเดินออกไปหยิบผ้าขนหนูมาให้ ใบบุญรับมาก่อนจะเอาผ้าขนหนูพันช่วงล่างเอาไว้เช่นเดียวกับคมแล้วค่อยๆถอดเสื้อผ้าออก โดยมีคมยืนกอดอกพิงกำแพงห้องน้ำมองอยู่ไม่วางตา จนใบบุญรู้สึกประหม่า

“ใบบุญออกไปถอดข้างนอกดีกว่า” เด็กหนุ่มรีบเดินออกไปถอดเสื้อผ้านอกห้องน้ำทันที ทำให้คมส่ายหัวไปมายิ้มๆ พอใบบุญเดินกลับเข้ามาอีกที น้ำก็เกือบเต็มอ่างแล้ว คมจึงปิดน้ำก่อนจะถอดผ้าขนหนูออกแล้วลงไปแช่ในอ่าง

(>/////<)  ใบบุญ

เด็กหนุ่มร้อนหน้าวูบ เมื่อเห็นคมในสภาพเปลือยทั้งตัว ทำให้ใบบุญยืนหมุนตัวไปมาเพราะทำอะไรไม่ถูก

“มาสิใบบุญ ยืนทำไม มานั่งนวดหลังให้พี่หน่อย” คมที่ลงไปแช่ในอ่างอาบน้ำเรียบร้อยแล้วเรียกใบบุญให้ไปนั่งที่ขอบอ่าง เด็กหนุ่มจึงขยับเดินไปนั่ง คมอมยิ้มเมื่อเห็นร่างกายขึ้นสีชมพูดจัดของใบบุญ สีชมพูแบบกลีบกุหลาบไล่แดงตั้งแต่ใบหน้าลงมาที่ลำคอ และลามไปทั่วทั้งตัว ด้วยความอายสุดๆ

“นั่งเอาขาเข้ามาในอ่าง พี่จะได้พิง” คมบอกอีก ใบบุญจึงนั่งเอาขาหย่อนลงไปในอ่างอาบน้ำ คมก็ขยับนั่งแทรกช่วงระหว่างขาของใบบุญทันที โดยที่ใบบุญยังมีผ้าขนหนูพันกายอยู่ เด็กหนุ่มพยายามไม่มองลงไปในอ่างอาบน้ำ เพราะน้ำมันใสจนสามารถเห็นอะไรต่อมิอะไร ที่อยู่ใต้น้ำ คมวักน้ำขึ้นมาราดตัวเองนิดหน่อย ใบบุญก็ค่อยๆนวดไหล่ทั้งสองข้างให้คม

“อืมมม สบายดีจัง” คมร้องบอกออกมาจากลำคอ ทำให้ใบบุญเริ่มหายเกร็ง เนื่องจากดีใจที่คมรู้สึกดีจากการนวดของใบบุญ เด็กหนุ่มพยายามนวดให้คมเต็มที่ นวดเรื่อยๆ จนลืมความรู้สึกขัดเขินในตอนแรก

“นวดขมับด้วยมั้ยฮะ” ใบบุญถามขึ้น

“อืม เอาสิ” คมตอบรับ ใบบุญจึงขยับมือขึ้นมานวดขมับให้คม คมจึงเอนหัวไปทางด้านหลังซบอยู่กับตักของใบบุญ พร้อมกับหลับตาลง ใบบุญมองใบหน้าที่คมคร้ามของร่างสูง ไรหนวดที่ขึ้นเขียวโดยที่เจ้าตัวพยายามโกนออกอยู่บ่อยๆ แต่ก็ยังขึ้นมาอีกภายในเวลาแค่วันสองวัน ใบบุญมองคมอย่างสำรวจ มองไล่ไปที่หน้าอกแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม มองไล่ลงไปที่ซิคแพค จนถึง…

ฉ่า…

ใบหน้าเนียนเห่อร้อนอีกครั้ง เมื่อเห็นกลางกายของคม เด็กหนุ่มรีบดึงสายตามาที่ใบหน้าของคมอีกครั้ง ก็พบว่าตอนนี้คมลืมตามองตนเองอยู่

“เป็นอะไรหน้าแดง” คมแกล้งถาม

“ป่ะ..เปล่าฮะ” ใบบุญรีบปฏิเสธ คมยกยิ้มนิดๆ ก่อนจะเอื้อมมือขึ้นไปจับท้ายทอยของใบบุญ เด็กหนุ่มมองคมอย่างไม่เข้าใจ จนคมกดท้ายทอยของใบบุญให้ก้มลงมาหาตนเอง ที่กำลังเงยหน้าอยู่อย่างนั้น ใบบุญเองที่ขืนตัวในตอนแรกกลับโอนอ่อนก้มตามแรงรั้งของคมอย่างเผลอตัว ริมฝีปากของทั้งคู่ประกบเข้าหากัน  ลิ้นร้อนของคมทำงานอย่างรวดเร็ว สอดเข้าไปเกี่ยวลิ้นเล็กไปมาแล้วช่วงชิมความหวานภายในอย่างเร่าร้อน แต่ไม่ได้รุนแรง ทำให้ใบบุญที่เลื่อนมือลงไปจับไหล่แกร่งของคม เผลอจิกลงไปอย่างไม่รู้ตัว

“อือออ…อื้ออ” ใบบุญครางแผ่วในลำคอ ความเสียวซ่านในโพรงปาก ทำให้ร่างเล็กสั่นระริกทั้งตัว จนคมค่อยๆจับใบหน้าของใบบุญให้ผละออกจากตัวเองช้าๆ  สายตาของทั้งคู่ประสานกันและกัน

“ลงมาแช่น้ำกับพี่นะ” คมพูดเสียงนุ่ม ใบบุญก็พยักหน้ารับอย่างเผลอไผล เหมือนถูกมนต์สะกดให้คล้อยตามกับคำพูดของคมทุกอย่าง คมขยับตัวนั่งแล้วจับใบบุญให้ลุกขึ้น ดึงผ้าขนหนูโยนไปที่มุมห้องน้ำ แล้วดึงเด็กหนุ่มลงนั่งที่ระหว่างขาโดยหันหลังพิงอกแกร่งของคมเอาไว้ มือแกร่งสอดกอดรัดเอวบางเอาไว้ทันที ใบบุญหน้าร้อนขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อรู้สึกตัวว่ามีบางอย่างกำลังดุนดันทางด้านหลังของตนเองอยู่  คมหอมลงไปที่ไหล่ลาดเนียนเบาๆ

“รู้สึกดีมั้ย เวลาแช่น้ำอุ่น” คมชวนคุย เพื่อไม่ให้ใบบุญรู้สึกอึดอัด

“ดะ..ดีฮะ” ใบบุญตอบเสียงสั่นๆ ขาทั้งสองข้างที่อยู่ใต้น้ำ หนีบเข้าหากันอย่างเขินอาย เพราะรู้ถึงสายตาของคมที่มองผ่านน้ำใสลงไป คมยกแขนข้างหนึ่งของใบบุญขึ้นมาขัดถูให้เบาๆ

“พะ..พี่คม.. พี่คมจะให้ใบบุญอาบน้ำให้พี่ไม่ใช่เหรอฮะ แต่นี้พี่คมกำลังจะอาบให้ใบบุญมากกว่านะฮะ” ใบบุญค้านขึ้น

“ไม่เป็นไร ใบบุญนวดให้พี่แล้วนี่ พี่อาบน้ำให้ใบบุญตอบแทนล่ะกัน” คมบอกออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

“ห้ามปฏิเสธ” คมรีบพูดดัก ทำให้ใบบุญที่จะอ้าปากห้ามในตอนแรกเป็นอันต้องเงียบลงไป คมหยิบครีมอาบน้ำมาบีบใส่มือแล้วลูบไปตามแขนเรียวเล็กของใบบุญอย่างแผ่วเบา ลูบไล้ขึ้นมาที่ซอกคอขาว และไล่วนไปที่หน้าอกแบนราบ

อึ่ก…

ใบบุญสะดุ้งนิดๆ เมื่อมือแกร่งลูบวนอยู่ที่ยอดอกเล็ก ทำให้ใบบุญขนลุกทั้งตัว ขาทั้งสองข้างที่อยู่ใต้น้ำ เริ่มงอเข้ามาหากันทันที คมยกยิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นอาการของใบบุญ เพราะเขารู้ว่าเด็กหนุ่มกำลังรู้สึกยังไง

“ทำไมรู้สึกง่ายจังล่ะ หืม” คมถามเสียงนุ่มพร้อมกับจูบซับไปที่เรือนผมของใบบุญอย่างแผ่วเบา มือแกร่งก็ลูบครีมอาบน้ำวนไปทั่วหน้าอกเนียน

“พะ..พี่คม..พอเถอะฮะ” ใบบุญพูดบอกเสียงสั่นๆ ความอึดอัดแบบครั้งก่อน เริ่มก่อตัวขึ้นช้าๆ คมก้มลงไปจูบซับที่ไหล่เนียนของใบบุญไล่ซุกไซร้ขึ้นมาที่ซอกคอและหลังหู ทำให้ใบบุญเสียวซ่านไปทั่วร่างกาย

“อึดอัดเหรอ” คมถามขึ้น เด็กหนุ่มพยักหน้ารับอย่างอายๆ คมจึงจับให้ใบบุญนั่งหันหน้าเข้าหาตนเอง พร้อมกับนั่งบนตักแกร่ง จนความเป็นชายของทั้งคู่สัมผัสกันอยู่ใต้น้ำ

“พี่คม ใบบุญอาย” เด็กหนุ่มพูดบอกออกมาตรงๆ ก่อนจะรีบซุกหน้าไปกับไหล่ของคมทันที และยิ่งทำให้กลางกายของทั้งสองสัมผัสแนบชิดกันมากขึ้น

“อืมมม” คมครางเสียงทุ้มต่ำออกมาจากลำคอ เพราะแท่งร้อนของเขาก็แข็งขืนมาได้สักพักใหญ่ๆแล้วเหมือนกัน

“ใบบุญ…พี่ก็อึดอัดเหมือนกัน…งั้นพี่ขอทำให้หายอึดอัดพร้อมใบบุญได้มั้ย” คมถามเสียงแหบพร่า เขาต้องหายใจลำๆเพื่อตั้งสติไม่ให้ทำอะไรรุนแรงกับใบบุญ

“ทะ..ทำยังไงฮะ” เด็กหนุ่มถามเสียงตะกุกตะกัก คมจึงเลื่อนมือข้างหนึ่งลงไปในใต้น้ำ แล้วจับแท่งร้อนของตนเองและของใบบุญเอาไว้ด้วยมือข้างเดียว ทำให้เด็กหนุ่มสะดุ้งเฮือก เมื่อรับรู้ถึงความอุ่นร้อนจากแท่งร้อนของคม ก่อนที่คมจะขยับรูดขึ้นลงพร้อมๆกัน

“อ๊ะ..อื๊ออออ” ใบบุญร้องครางออกมาทันที ใบหน้าเนียนซุกเข้าหาซอกคอคมมากกว่าเดิม ลมหายใจอุ่นๆของใบบุญที่เป่ารดซอกคอของคม ทำให้คมยิ่งเกิดอารมณ์มากขึ้น

“อ่าาาา..ใบบุญ…” คมเรียกใบบุญเสียงพร่า มือก็ขยับรูดรั้งแท่งร้อนของตนเองและของใบบุญไปพร้อมๆกัน ถึงขนาดจะค่อนข้างแตกต่างกันพอสมควร แต่การขยับพร้อมกันแบบนี้ก็ทำให้ทั้งสองรู้สึกเสียวซ่านไม่แพ้กัน ร่างเล็กสั่นสะท้านหายใจหอบๆ ด้วยความเสียว

“ซี๊ดด..ใบบุญ…อ่าาาา..” คมครางออกมาพร้อมกับขบเม้มหูนิ่มของใบบุญไปด้วย ทำให้ใบบุญหดคอด้วยความเสียว คมอยากจะกัด อยากจะขบเม้มสร้างรอยบนซอกคอขาว แต่ก็ต้องห้ามใจเอาไว้ เพราะไม่อยากให้ใครเห็น  มือแกร่งยังคงขยับรูดทำหน้าที่ใต้น้ำได้อย่างคงที่ และค่อยๆเพิ่มความเร็วขึ้น  คมต้องซุกไซร้ซอกคอขาวของใบบุญเพื่อระบายความเสียวของตนเองไปด้วย

“อื๊อออ…อื๊อออ” ใบบุญที่เสียวช่องท้องเป็นอย่างมาก กัดลงไปที่ไหล่แกร่งของคมอย่างลืมตัว ซึ่งคมเองก็ไม่ได้ห้ามแต่อย่างไร ความอึดอัดเริ่มขึ้นมาอยู่ที่ส่วนปลายยอดแก่นกายของใบบุญทีละนิด พอๆกับคมที่ใกล้จะปลดปล่อยเต็มที เสียงครางอืออึงจากลำคอของใบบุญดังขึ้นให้ได้ยินเรื่อยๆ ยังดีที่เด็กหนุ่มกัดไหล่ของคมเอาไว้ ทำให้เสียงไม่ดังก้องห้องน้ำมากนัก

“ฮึกก…อื๊อออ” ใบบุญเริ่มตัวเกร็ง น้ำตาใสเริ่มไหล่ปริ่มมาที่หางตา เพราะใกล้จะปลดปล่อยเต็มที ใบบุญผละจากไหล่ของคมแล้วยืดตัวนั่ง โดยที่มือทั้งสองข้างไปจับไหล่ของคมเอาไว้เพื่อพยุงตัวเอง คมรีบใช้มืออีกข้าง รั้งท้ายทอยของใบบุญเข้ามาประกบจูบอีกครั้ง ลิ้นร้อนควานชิมความหวานอย่างหนักหน่วง ทั้งดูดดึงลิ้นเล็ก ทั้งขบเม้มริมฝีปาก มือที่ขยับก็เร่งถี่

“ฮึ่มมม…ฮืมมม” เสียงคำรามจากลำคอของคมดังขึ้นพอๆกับเสียงครางจากลำคอของใบบุญเช่นกัน

“อื๊อออออออออออ” ใบบุญครางออกมาโดยที่ริมฝีปากยังถูกครอบครองอยู่ น้ำรักจากทั้งใบบุญและคม ถูกปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน คมรูดรั้งเรื่อยๆ จนรับรู้ถึงอาการเกร็งของใบบุญว่าลดลงแล้ว ซึ่งพอๆกับคม ร่างสูงจึงค่อยๆลดความเร็วลงช้าๆ ร่างกายของใบบุญสั่นระริก ก่อนจะฟุบหน้าลงกับไหล่ของคมอีกครั้ง เมื่อคมปล่อยริมฝีปากบางให้เป็นอิสระ คมลูบหลังใบบุญเพื่อปลอบโยนอย่างที่เคยทำ

“หายอึดอัดแล้วใช่มั้ย” คมถามเสียงนุ่ม พร้อมกับหอมแก้มใสไปด้วย เด็กหนุ่มพยักหน้ารับก่อนจะเงยหน้ามามองคมนิดๆ

“พะ..พี่คมล่ะฮะ..หายอึดอัดรึยัง” ใบบุญถามกลับไปบ้างอย่างเขินอาย คมยิ้มนิดๆ

“หายแล้วเหมือนกันครับ” คมบอกกลับไปเพื่อให้ใบบุญสบายใจ ซึ่งจริงๆแล้ว เขายังมีความรู้สึกอยากจะปลดปล่อยอีกสักรอบสองรอบ แต่เขาเองก็ไม่อยากให้ใบบุญตื่นตระหนกไปมากกว่านี้ คมจึงเลือกที่จะสงบสติอารมณ์ตนเองก่อน

“พี่ว่าเราไปล้างตัวอาบน้ำที่ฝักบัวดีกว่าเนอะ” คมพูดชวน เพราะรู้ว่าน้ำรักของทั้งของตัวเองและของใบบุญผสมอยู่ในอ่างอาบน้ำนี้ซะแล้ว คมพาใบบุญลุกขึ้นยืน แล้วลงจากอ่างอาบน้ำมายืนที่ใต้ฝักบัว คมกับใบบุญต่างฝ่ายต่างอาบน้ำล้างตัวของตนเอง โดยที่ใบบุญยืนหันหลังให้คม ไม่กล้าหันไปมองคมแบบตรงๆ

“ใบบุญไปใส่เสื้อผ้าก่อนนะ พี่ขออาบต่ออีกนิด” คมพูดบอก เพราะเขาเริ่มจะทนกับความรู้สึกที่ก่อตัวขึ้นอีกครั้งไม่ไหว

“ฮะ” ใบบุญตอบรับเสียงแผ่ว ก่อนจะรีบคว้าผ้าเช็ดตัวที่อยู่มุมห้องมาพันกายแล้วออกจากห้องน้ำทันที คมล็อคประตูอย่างรวดเร็ว  ก่อนจะปลดปล่อยให้ตนเองอีกครั้ง

เมื่อปลดปล่อยและล้างตัวอีกรอบเรียบร้อยแล้ว คมก็ออกมาจากห้องน้ำ ก่อนจะยิ้มอ่อนๆ เมื่อเห็นใบบุญนอนหลับอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้ว คมเดินเข้าไปใกล้ๆ

//คงจะเพลียสินะ// คมพูดพึมพำเบาๆ แล้วเดินไปแต่งตัว ก่อนจะกลับขึ้นมานอนข้างๆใบบุญ ทันทีที่คมพลิกตัวให้ใบบุญหันมาหาตนเอง เด็กหนุ่มก็ขยับซุกเข้าหาอกแกร่งโดยอัตโนมัติ คมยิ้มรับ พร้อมกับโอบกอดใบบุญเอาไว้ ตอนที่แต่งตัว เขาเองก็พึ่งเห็นว่ารอยกัดของใบบุญบนไหล่ของเขาขึ้นค่อนข้างชัด แต่คมกลับรู้สึกภูมิใจซะงั้น

“ฝันดีครับ” คมพูดกับใบบุญก่อนจะจูบหน้าผากเนียนเบาๆแล้วหลับตาลงช้าๆ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“พี่คม ทำไมไม่ปลุกใบบุญล่ะฮะ ดูสิ ใบบุญตื่นสายเลย แถมไม่ได้ไปช่วยยายอีก” เด็กหนุ่มพูดบ่นขณะเดินไปที่บ้านใหญ่พร้อมกับคมหลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปโรงเรียนเรียบร้อยแล้ว

“สายที่ไหน ไม่สายหรอก เราน่ะ ทุกทีตื่นเช้าเกินไปตะหากล่ะ” คมบอกออกมายิ้มๆ อาจจะเป็นเพราะเมื่อคืน ทำให้ใบบุญตื่นสายกว่าทุกครั้ง เนื่องจากนอนดึกและก็เพลีย

“กลับมาเจอยายถามด้วย ว่าหายไปไหนไม่ยอมบอก” ใบบุญบอกเสียงอุบอิบ เพราะเมื่อเช้ากลับมาบ้านพักเจอยายตนเองบ่นใส่นิดหน่อยที่หายไปจากห้อง เพราะยายมาเรียกแล้วไม่เจอ

“แล้วเราบอกยายไปว่าอะไร” คมถามเสียงเครียดนิดหน่อย

“ใบบุญบอกว่า พอดีพี่คมกลับมาก็เลยมานั่งดูหนังบ้านพี่คม แล้วก็นอนบ้านพี่คมเลย” ใบบุญตอบเสียงอ้อมแอ้ม

“แล้วยายว่าอะไรมั้ย” คมถามอีก เพราะถ้าใบบุญถูกดุ เขาก็จะได้ไปอธิบายกับยายของเด็กหนุ่มเอง

“ไม่ได้ว่าอะไรมากหรอกฮะ ยายบอกว่า สงสัยพี่คมตามใจให้ใบบุญดูหนังดึก ถึงได้นอนตื่นสายกว่าทุกที” ใบบุญบอกออกมา ทำให้คมยิ้มนิดๆ

//ทำไมไม่บอกไปล่ะว่าเมื่อคืนทำอย่างอื่นดึก//  คมแกล้งกระเซ้าใบบุญเบาๆ ทำให้ใบบุญหันมามองคมหน้าแดงระเรื่อ

// ก็พี่เป็นคนบอกกับใบบุญว่าให้เก็บเรื่องนี้เป็นความลับของเราสองคน จะให้ใบบุญไปเล่าได้ไงฮะ อีกอย่าง ใบบุญไม่กล้าเล่าหรอกฮะ มันน่าอายจะตาย// เด็กหนุ่มพูดไปก็เขินไปด้วย คมยกมือขึ้นขยี้หัวใบบุญไปมา

“ดีมากครับ” คมพูดยิ้มๆ แต่ก็รู้สึกผิดในใจ ที่ทำให้ใบบุญต้องโกหกยายตัวเอง ก่อนจะพากันเดินเข้าบ้านใหญ่

“ใบบุญ คิดถึงจัง” คิมที่เห็นใบบุญเดินเข้ามาก็ตรงเข้ามากอดทันที ใบบุญยิ้มรับ

“ใบบุญก็คิดถึงพี่คิมฮะ ไปเที่ยวสนุกมั้ยฮะ” เด็กหนุ่มถามขึ้นด้วยความไม่รู้

“ก็สนุกดี แต่ถ้ามีใบบุญไปด้วยคงสนุกกว่านี้อีก เอาไว้เราไปเที่ยวด้วยกันนะ” คิมไหลไปตามน้ำ เพราะรู้ว่าใบบุญเองก็คงไม่รู้เรื่องอะไรมากนัก

“จริงเหรอฮะ” ใบบุญถามกลับยิ้มๆ ทำให้คมยืนมองเด็กหนุ่มยิ้มๆเช่นเดียวกัน

“ป่ะ ไปกินข้าวเช้ากัน นายด้วยนะคม” คิมหันมาชวนคม ก่อนจะจูงมือพาใบบุญเข้าไปที่ห้องอาหาร และทานข้าวเช้าพร้อมกับกมล เช้าวันนี้คิมขออาสาไปส่งใบบุญที่โรงเรียน โดยมีกิจและลพเป็นคนติดตามไปด้วย ส่วนคมต้องไปดูผับที่ไฟไหม้พร้อมกับกมล

..

..

..

“แล้วตอนเย็น ใครจะไปรับใบบุญเหรอฮะ” ใบบุญถามคมขณะยืนรอคิมอยู่ที่รถ

“เดี๋ยวพี่ไปรับเอง” คมตอบกลับ ทำให้ใบบุญยิ้มกว้างออกมา ก่อนที่คมจะเดินแยกไปสูบบุหรี่อีกทาง ลพรีบเดินเข้ามาหาใบบุญทันที

//ใบบุญ ได้บอกพี่คมเรื่องวันนั้นมั้ย// ลพกระซิบถามเบาๆ

//ไม่ได้บอกฮะ พี่ลพเองก็ห้ามบอกพี่คมนะ// ใบบุญกระซิบกลับ ลพก็พยักหน้ารับทันที ก่อนจะสะดุ้งเมื่อถูกกิจเดินเข้ามากอดไหล่เอาไว้

“ไอ้บ้า ตกใจหมด” ลพพูดว่ากิจกลับไป กิจเหล่ตามองลพนิดๆ ใบบุญรีบถอยฉากไปยืนรอห่างๆ ทันที ปล่อยให้ลพกับกิจยืนเถียงบางอย่างกันอยู่เบาๆ

..

..

“คุยอะไรกับเจ้าลพ หืม” คมที่สูบบุหรี่เสร็จแล้วเดินตรงเข้ามาถามใบบุญ

“พี่คมเห็นด้วยเหรอฮะ” ใบบุญถามขึ้นอย่างแปลกใจ เพราะเห็นว่าคมไม่ได้หันมามองตนเองเลยตอนที่สูบบุหรี่ แต่หารู้ไม่ว่าใบบุญอยู่ในสายตาของคมตลอดเวลา

“เห็นสิ พี่ก็มองอยู่ตลอดแหละ แต่ใบบุญไม่รู้เอง” คมตอบกลับ ทำให้ใบบุญยิ้มแหยๆ

“ไม่มีอะไรฮะ แค่คุยเล่นกันเฉยๆ” ใบบุญปฏิเสธกลับไป จนคิมออกมาจากบ้าน คมกับใบบุญจึงแยกกันไป โดยที่คิมไปส่งใบบุญที่โรงเรียนพร้อมกับกิจและลพ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ในช่วงพักกลางวัน หลังจากที่กินข้าวเที่ยงแล้ว ใบบุญกับเพื่อนๆ ก็พากันมาหาหนังสืออ่านที่ห้องสมุด ใบบุญเอาหนังสือไปนั่งอ่านใกล้ๆซอกชั้นวางหนังสือเพราะคนไม่เยอะแล้วก็สงบกว่าไปนั่งอ่านที่โต๊ะ ซึ่งมีเด็กนักเรียนหลายคนที่ทำแบบนั้นเหมือนกัน

“นั่งด้วยได้มั้ย” ไผ่เดินเข้ามาถามขึ้น ใบบุญยิ้มนิดๆ

“ได้สิ ไผ่เป็นยังไงบ้าง” ใบบุญถามขึ้นเมื่อเห็นรอยฟกช้ำบนหน้าของไผ่ เพื่อนๆหลายคนก็ซักถาม ไผ่ก็ตอบไปว่ามีเรื่อง แต่ก็ไม่ได้พูดถึงว่ามีใบบุญอยู่ในเหตุการณ์ด้วย เพราะไม่อย่างนั้น เพื่อนๆต้องมาซักถามใบบุญกันแน่ๆ

“ไม่เป็นไรมากหรอก ใบบุญล่ะ ไม่เจ็บตรงไหนใช่มั้ย เราขอโทษนะ” ไผ่พูดขอโทษขึ้นมาอีกครั้ง เพราะรู้สึกผิดจริงๆ

“ไม่เป็นไร” ใบบุญตอบอย่างจริงใจ

 “แล้วพวกสาลี่ล่ะ อยู่ไหนเหรอ” ใบบุญถามหากลุ่มเพื่อนของตนเอง

“นั่งอ่านอะไรกันไม่รู้อยู่ที่โต๊ะน่ะ” ไผ่ตอบกลับ

“อืม” ใบบุญตอบรับในลำคอ ก่อนจะนั่งอ่านหนังสือในมือต่อ โดยมีไผ่นั่งอ่านอยู่ข้างๆ ทั้งสองนั่งพิงชั้นหนังสือเหมือนกัน ด้วยความที่เมื่อคืนนอนดึกไปหน่อย ทำให้ใบบุญรู้สึกง่วง และค่อยๆหลับลงไปช้าๆ หัวของเด็กหนุ่มเอนมาพิงไหล่ของไผ่เอาไว้ ทำให้ไผ่ก้มหน้ามองใบบุญ

//อ่าว หลับเหรอ// ไผ่พูดกับตัวเองเบาๆ เมื่อเห็นว่าใบบุญหลับ ไผ่ยิ้มออกมาบางๆ ปล่อยให้ใบบุญนั่งพิงไหล่ตนเองกลับอยู่อย่างนั้นไปเรื่อยๆ ไผ่นั่งนิ่งๆอยู่อย่างนั้น พยายามไม่ทำอะไรที่เป็นการรบกวนการนอนของใบบุญ ก่อนที่ไผ่จะนึกอะไรบางอย่างได้ ไผ่ขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างลังเล ก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ของตนเองออกมา แล้วยกขึ้นมาถ่ายรูปตัวเองกับใบบุญเอาไว้  ไผ่ยิ้มนิดๆกับภาพในมือถือของตนเองที่ถ่ายออกมาดูดี ซึ่งเป็นภาพที่ใบบุญนั่งพิงไหล่แกร่งของไผ่แล้วหลับอยู่ ไผ่หันหน้าไปมองคนที่ซบไหล่ตนเองหลับไม่รู้เรื่อง

//พี่คม// เสียงละเมอแว่วๆ ดังออกมาจากปากของใบบุญ ทำให้ไผ่ชะงักไปนิด เพราะได้ยินชัดเจน ไผ่มองใบบุญด้วยความรู้สึกเจ็บในอก ……..

..

..

..

ออดดดดดด

เสียงออดหมดเวลาพักกลางวันดังขึ้น

“ใบบุญหมดเวลาพักแล้ว ไปขึ้นเรียนกันได้แล้วล่ะ” ไผ่ปลุกร่างเล็กที่หลับอยู่ ใบบุญสะดุ้งนิดๆ พร้อมกับงัวเงียมองหน้าไผ่

“ขอโทษนะไผ่ เราหลับไปพิงไผ่เหรอ” ใบบุญถามขึ้นทันทีเมื่อรู้ตัว

“อืม ไม่เป็นไรหรอก” ไผ่ตอบยิ้มๆ

“อ่าว สองคนมาอยู่ตรงนี้เอง ไปเข้าเรียนกัน” สาลี่ที่เดินมาตามหาเพื่อนเรียกทั้งสองคน ใบบุญรีบเก็บหนังสือที่อ่านเข้าชั้น

“ไปกันเถอะไผ่” ใบบุญบอกไผ่ ก่อนจะลุกเดินไปหาสาลี่ ไผ่ลุกยืนพร้อมกับบิดตัวไปมา ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ของตนเองขึ้นมากดดูรูปภาพที่ถ่ายเอาไว้ อีก 2-3 ภาพในมือถือ

//เราขอเก็บภาพนี้ไว้นะใบบุญ// ไผ่พูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะเอาโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกง แล้วเดินตามเพื่อนๆออกไป

2   Be   Con

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

อัพแล้วนะคะ

ตอนนี้ใสๆนะ ฮ่าๆๆ