ร้ายนักนะ…รักของมาเฟีย!! [Yaoi , Boy’s love] – ตอนพิเศษ 21

ร้ายนักนะ…รักของมาเฟีย ตอนที่21  (คม x ใบบุญ)

Author: 여님  (ยอนิม)

“พี่คมมีอะไรจะคุยกับไหมเหรอ” หญิงสาวถามขึ้นเมื่อเดินมาหยุดข้างบ้าน คมมองหน้าไหมนิ่งๆ

“ทำไมต้องทำถึงขนาดนั้นด้วยหะไหม” คมถามเสียงเข้ม

“ไหมทำอะไร” หญิงสาวถามกลับ

“พี่รู้นะว่าไหมทำให้ใบบุญปากแตก ทำไมต้องทำรุนแรงแบบนี้ด้วยหะ” คมว่าออกมาเสียงดุ หญิงสาวหน้าตึงทันที

“ทำไมพี่คมมาโทษไหมล่ะ ไหมไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย” หญิงสาวเถียงกลับไป

“ไหม อย่าโกหกพี่” คมพูดเสียงกดต่ำ

“ไหมไม่ได้ทำ แล้วไหมไม่เข้าใจ ว่าทำไมพี่คมต้องโอ๋ไอ้เด็กนั่นด้วย  มันเป็นอะไรนิดอะไรหน่อย พี่คมก็เป็นเดือดเป็นร้อนแทนมัน” หญิงสาวพูดว่าออกมา

“มันเรื่องของพี่ พี่จะโอ๋ใคร ไหมมาเกี่ยวอะไรด้วย พี่เตือนไว้นะไหม ว่าอย่าคิดอะไรตื้นๆแบบนี้อีก” คมชี้หน้าไหมด้วยความขุ่นเคืองใจ หญิงสาวมองคมด้วยสายตาสั่นๆ

“ไหมไม่ได้ทำ!” หญิงสาวเถียงออกมาอย่างไม่ยอม

“แต่มีคนเห็นว่าไหมทำ” คมบอกออกมาอีก หญิงสาวยืนเม้มปากนิดๆ

“โกหกตอนนี้ได้โกหกไปนะไหม อย่าให้พี่จับได้ล่ะกัน” คมพูดว่าออกมาอีก

“ไหมบอกพี่คมแล้วไง ว่าไหมไม่รู้เรื่อง ทำไมพี่คมต้องมาโทษไหมด้วย” เสียงหญิงสาวพูดออกมาอย่างตัดพ้อ

 “มีอะไรกัน” เสียงทุ้มของกมลดังขึ้น ทำให้ทั้งสองคนชะงักกึก หญิงสาวก้มหน้างุด

“ชั้นถามว่ามีอะไรกัน” กมลถามเสียงเข้มอีกครั้ง

“ไม่มีอะไรหรอกครับนาย เรื่องเล็กน้อย” คมพูดขึ้นเสียงเรียบ เพราะไม่อยากพูดอะไรตอนนี้

“ไม่มีอะไรก็ดี แต่อย่ามาทะเลาะอะไรกันแบบนี้อีก ชั้นไม่ชอบ คนที่เข้ามาอยู่ในความดูแลของชั้น ชั้นก็อยากให้รักกัน ดูแลกัน ไม่ใช่ทะเลาะกัน เข้าใจใช่มั้ย” กมลพูดสั่งขึ้นมา คมก้มหน้ารับ

“ครับ….ค่ะ” คมกับไหมตอบรับพร้อมกัน ก่อนที่กมลจะพูดตำหนิอีกเล็กน้อย แล้วบอกให้แยกย้ายไปอาบน้ำแต่งตัว

“คม!! อยู่ไหนเนี่ย…คม” เสียงเรียกของคิมดังขึ้น ทำให้คมกับกมลต้องรีบเดินเข้าไปทางหลังบ้าน

“ครับคุณคิม” คมรีบเข้าไปหาคิมแต่โดยดีทั้งๆที่ตัวยังเปียกอยู่

“ใบบุญปากแตก นายเห็นแล้วใช่มั้ย” คิมพูดถามขึ้น ส่วนใบบุญที่เดินตามแรงดึงของคิมมาก็ยิ้มแหยๆ

“เห็นแล้วครับ” คมตอบรับ พร้อมกับมองหน้าใบบุญไปด้วย

“อ่อ งั้นแล้วไป นึกว่ายังไม่เห็น ชั้นก็ไม่ได้ทันสังเกตว่าตอนที่เล่นบานาน่าจะหล่นไปกระแทกอะไรใครบ้างรึเปล่า เฮ้อ นายพาใบบุญไปอาบน้ำเถอะ อ่ะ..อ่าว คุณกมล ไหนว่าจะไปอาบน้ำทำไมยังยืนอยู่ตรงนี้ล่ะครับ” คิมพูดบ่นไปเรื่อยก่อนจะทักขึ้นเมื่อเห็นกมลยืนอยู่ไม่ไกล ก่อนที่กมลจะเปลี่ยนเรื่องชวนคิมขึ้นไปบนห้อง ส่วนใบบุญก็ยืนนิ่งอยู่กับคม

“ขึ้นห้อง” คมบอกเสียงเรียบ ใบบุญก้มหน้านิดๆ พร้อมกับเดินตามคมขึ้นไปบนห้องพัก คมเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาให้ใบบุญ และทำท่าจะเดินเข้าห้องน้ำ

หมั่บ!

ใบบุญจับแขนของคมเอาไว้ทันที ทำให้คมหันมามองใบบุญนิดๆ

“มีอะไร” คมถามขึ้น

“พี่คมโกรธใบบุญใช่มั้ย” เด็กหนุ่มถามเสียงอ่อยๆ

“แล้วมันน่าโกรธมั้ย ทำไมมีอะไรใบบุญไม่ยอมพูดไม่ยอมบอกออกมาล่ะ จะกลัวทำไม” คมว่าออกมาอีก ใบบุญก้มหน้างุด

“ก็พี่ไหมเค้าไม่ได้ตั้งใจ แล้วถ้าใบบุญบอกพี่คมก็จะโกรธพี่ไหม” เด็กหนุ่มพูดขึ้นแต่ก็ยังปกป้องไหมอยู่ดี คมถอนหายใจเบาๆ

“แล้วถ้าใบบุญไม่บอก พี่ก็จะโกรธใบบุญ ระหว่างให้พี่โกรธคนอื่นกับโกรธใบบุญ ใบบุญจะเลือกอะไร” คมลองถามขึ้น เด็กหนุ่มส่ายหน้าไปมา

“ใบบุญไม่อยากให้พี่คมโกรธใครเลย” เด็กหนุ่มบอกเสียงแผ่วๆ คมยกมือขึ้นมาลูบหน้าตนเองเมื่อได้ยิน

“เรานี่นะ จะเป็นคนจิตใจดีไปถึงเมื่อไรกัน โลกนี้มันไม่ได้ขาวสะอาดไปซะทุกอย่างหรอกนะ” คมพูดบ่นออกมา ในขณะที่ใบบุญมองอย่างงงๆ

“เฮ้อ พี่จะพูดกับเรายังไงดี เอาเป็นว่าต่อไปนี้ ใครทำอะไรเรา หรือมีอะไรเกิดขึ้นให้บอกพี่ตรงๆ ถ้าเราโกหกพี่หรือปิดพี่แบบครั้งนี้อีก พี่จะโกรธเรานานๆเลย รู้มั้ย” คมแกล้งพูดขู่ แต่เอาจริงๆแล้ว แค่เห็นหน้าหงอยๆ เสียงสั่นๆของใบบุญ คมก็แทบจะทำอะไรไม่ถูกอยู่แล้ว

“ฮะ” ใบบุญตอบเสียงอ่อยๆ

“ไปอาบน้ำก่อนเลย เดี๋ยวพี่อาบทีหลัง” คมบอกต่อ ก่อนจะดันหลังให้ใบบุญเข้าห้องน้ำไป ส่วนเขาก็ถอดเสื้อผ้าเปียกออกใช้ผ้าขนหนูพันช่วงล่างเอาไว้เท่านั้น ใบบุญเดินเข้าไปในห้องน้ำ พอจะถอดเสื้อผ้าก็นึกขึ้นได้ว่าอีกด้านของห้องน้ำเป็นกระจก

“พี่คม” ใบบุญเปิดประตูห้องน้ำออกมาชะโงกหน้าหาคม ซึ่งกำลังเอาผ้าเปียกไปตากที่ระเบียง

“หืม” คมขานรับแล้วเดินมาหาใบบุญ

“มีอะไร” คมถามขึ้น

“เอ่อ….ใบบุญจะอาบน้ำ” เด็กหนุ่มบอกเสียงแผ่ว

“ก็อาบไปสิ” คมตอบกลับ

“แต่ห้องน้ำมัน…” ใบบุญพูดเสียงอ้อมแอ้ม ทำให้คมนึกขึ้นได้ ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา

“อาบไปเถอะ ใช่ว่าเราสองคนจะไม่เคยเห็นอะไรๆกันสักหน่อย” คมตอบกลับ ทำให้ใบบุญหน้าขึ้นสี

“แต่ว่า” เด็กหนุ่มยังคงขัดเขิน

“อาบเถอะน่า พี่รออาบต่อจากเรานะ รอนานๆเดี๋ยวพี่เป็นปอดบวมขึ้นมาจะทำยังไง” คมแกล้งพูดขึ้นมา ความขุ่นเคืองในใจเรื่องของไหมก่อนหน้านี้หายไปทันที

“ก็ได้ฮะ แต่พี่คมอย่ามองบ่อยนะ ใบบุญอาย” เด็กหนุ่มตอบรับ ก่อนจะปิดประตูห้องน้ำอีกครั้ง ร่างเล็กไปถอดเสื้อผ้าตรงฉากกั้นระหว่างอ่างอาบน้ำกับชักโครก ก่อนจะเดินตัวแดงๆ มาที่อ่างอาบน้ำ ส่วนคมก็เดินไปเดินมาหยิบเตรียมของในห้อง เหมือนไม่ได้สนใจมองเท่าไรนัก ใบบุญรีบเปิดฝักบัวเพื่ออาบน้ำสระผมทันที คมแอบยิ้มก่อนจะเดินไปนั่งที่ขอบเตียงเพื่อมองร่างเล็กอาบน้ำ ร่างเปลือยเปล่าของใบบุญทำให้ความรู้สึกบางอย่างตื่นตัว

“แม่ง เหมือนคนโรคจิตฉิบหายเลยกู” คมพูดบ่นตัวเอง ก่อนจะหยิบบุหรี่ไปสูบที่ระเบียงพร้อมกับปิดประตูเอาไว้ เพราะขืนเขามองใบบุญอาบน้ำนานๆ ตบะคงแตกจับใบบุญขึ้นเตียงกดแน่ๆ แล้วมีหวังใบบุญคงไม่ได้ลงไปกินข้าวเย็นแน่นอน ใบบุญที่สระผมเสร็จแล้วมองออกมานอกกระจกก่อนจะถอนหายใจเมื่อไม่เห็นคม เด็กหนุ่มรีบอาบน้ำให้เสร็จเร็วๆ เพราะอายสายตาของคมที่มองมา ทุกครั้งที่ถูกจ้องมอง ใบบุญรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่งตัว

“พี่คมฮะ ใบบุญอาบน้ำเสร็จแล้ว” เด็กหนุ่มพูดขึ้น คมจึงเดินเข้าห้องมา

“รอพี่ก่อนนะ อย่าพึ่งลงไป” คมพูดเตือนไว้ก่อน

“ฮะ” ใบบุญตอบรับ ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง ส่วนคมก็เข้าไปอาบน้ำ ใบบุญแต่งตัวตนเองจนเสร็จเรียบร้อย เห็นเสื้อผ้าของคมที่กองเอาไว้บนเตียงก็กะจะเอามาใส่ไม้แขวนให้

กึก

ฉ่า…

ใบหน้าเนียนขึ้นสีเมื่อหันไปเห็นคมกำลังยืนเปลือยอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ สะโพกสอบที่แข็งแกร่งกับท่อนขาที่แข็งแรง ทำให้ใบบุญแทบหยุดหายใจ แผ่นหลังกว้างที่มีรอยสักทำให้ใบบุญร้อนหน้าวูบวาบ นึกดีใจที่คมไม่ได้หันหน้าออกมาทางที่ใบบุญยืน แต่ดูเหมือนใบบุญจะนึกดีใจได้ไม่เท่าไร เมื่อคมหันหน้าออกมามองพอดี ทำให้ใบบุญรีบหันหน้าหนีอย่างรวดเร็ว ส่วนคมที่อยู่ในห้องน้ำก็ยิ้มขำกับท่าทางของใบบุญ ร่างแกร่งอาบน้ำเสร็จก็พันผ้าเช็ดตัวออกมา

“เป็นอะไรหน้าแดงๆ” คมแกล้งถาม ใบบุญเม้มปากนิดๆ

“เปล่านี่ฮะ พี่คมแต่งตัวสิ จะได้ลงไปข้างล่างกัน ใบบุญจะไปช่วยยายด้วย” เด็กหนุ่มรีบเปลี่ยนเรื่องทันที ซึ่งคมก็รู้ทัน ร่างแกร่งขยี้หัวใบบุญนิดๆ ก่อนจะเดินไปแต่งตัว ใบบุญถอนหายใจออกมาเบาๆ พลางคิดว่าคมคงไม่รู้ว่าใบบุญมองคมตอนอาบน้ำ เมื่อทั้งสองแต่งตัวเรียบร้อยทั้งคู่แล้ว ก็พากันลงไปรวมกับคนอื่นๆที่หาดหน้าบ้านพัก ก็เจอกับคิมที่กำลังหยิบจานกับช้อนไปให้ป้านีพอดี คิมชวนทั้งสองให้ไปนั่งด้วยกัน

“อยากกินปูเผาใช่มั้ย” คมถามใบบุญขณะที่เด็กหนุ่มนั่งกินข้าวผัดอยู่

“ฮะ” เด็กหนุ่มตอบรับ คมจึงลุกเดินไปที่เตาย่างเตาเผา แล้วตักอาหารทะเลมาให้คนอื่นๆที่ร่วมโต๊ะด้วย ส่วนของกมลกับคิม ลูกน้องของกมลตักแยกมาให้ต่างหากแล้ว

“มาเดี๋ยวพี่แกะให้” คมพูดบอกพร้อมกับแกะเนื้อปูให้ใบบุญ เด็กหนุ่มรับมากินอย่างเอร็ดอร่อย

“คม เรากินเองบ้างเถอะ แกะให้แต่ใบบุญ เดี๋ยวก็เคยตัว” ป้านีไม่ได้ว่าอะไรจริงจังนัก

“ไม่เป็นไรหรอกครับ เคยตัวก็ได้ ผมไม่ว่า” คมพูดยิ้มๆ

“ถามจริง ถ้าคมมีแฟนจะดูแลแฟนดีเหมือนกับที่ดูแลใบบุญรึเปล่า หืม” ป้านีถามขึ้นโดยไม่ได้คิดอะไร แต่ทำให้ทั้งคมและใบบุญชะงักไปนิด

“ใครสำคัญกับผม ผมก็ดูแลคนนั้นแหละครับป้านี ว่าแต่ป้านีกินกุ้งย่างมั้ยครับ ผมแกะให้” คมพูดบอกกลับไปพร้อมกับเปลี่ยนเรื่องทันที

“ไม่เอาแล้วล่ะ แค่นี้ก็อิ่มแล้ว” ป้านีบอกยิ้มๆ ก่อนที่คมจะนั่งกินและนั่งดื่มกับคนอื่นไปเรื่อยๆ พอเริ่มดึกนิดหน่อย ป้านีก็ขอตัวไปนอนพักผ่อนในห้องพัก

..

..

“ง่วงรึยัง” คมถามขึ้นเมื่อเห็นใบบุญนั่งตาปรือๆ

“นิดหน่อยฮะ” ใบบุญตอบเสียงอ่อยๆ คมมองก็พอรู้ว่าใบบุญคงจะเพลียจากการเล่นน้ำ

“เดี๋ยวพี่พาขึ้นไปนอน” คมพูดบอกก่อนจะจูงมือพาใบบุญขึ้นไปบนห้อง เด็กหนุ่มขึ้นไปนอนบนเตียงทันที

“ไหนบอกว่านิดหน่อย นี่ดูท่าจะหลับแล้วนะ” คมว่าออกมายิ้มๆ

“เปล่าหลับสักหน่อย พี่คมฮะ พรุ่งนี้ปลุกใบบุญดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยนะฮะ” เด็กหนุ่มพูดขึ้นมา คมเดินมานั่งตรงขอบเตียงฝั่งที่ใบบุญนอน ก่อนจะห่มผ้าให้

“ได้สิ เดี๋ยวเรานอนก่อนได้เลยนะ พี่จะลงไปดูพวกนั้นมันเก็บกวาดสักหน่อย” คมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ก่อนจะก้มลงมาจูบเบาๆที่หน้าผากเนียน ใบบุญยิ้มออกมาอ่อนๆ

“ขึ้นมานอนเร็วๆนะฮะ พรุ่งนี้จะได้ตื่นไปดูพระอาทิตย์ด้วยกัน” ใบบุญตอบกลับ

“ครับผม” คมตอบรับ ก่อนจะลุกเดินไปปิดไฟ เหลือไว้เพียงไฟในห้องน้ำให้ส่องแสงออกมาบ้าง ทันทีที่คมออกไปจากห้อง ใบบุญก็หลับตาลงช้าๆ ด้วยความเพลีย

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“ใบบุญ ตื่นได้แล้ว” คมปลุกร่างเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดของเขา หลังจากที่เมื่อคืนคมลงไปดูความเรียบร้อย ก็ขึ้นมานอนบนเตียงกับใบบุญ แต่ก็ต้องสะดุ้งตื่นเมื่อกิจโทรเข้ามาบอกว่ามีคนของเฉินมาสอดส่องอยู่ และก็จับเอาไว้ได้ คมจึงลงไปจัดการ เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อย คมถึงได้ขึ้นมานอนอีกครั้ง

“กี่โมงเหรอฮะ” เด็กหนุ่มที่ค่อยๆลืมตาขึ้นมาได้ถามขึ้น

“ตี 5 แล้ว ไปล้างหน้าล้างตาก่อน เดี๋ยวพี่พาไปดูพระอาทิตย์ขึ้น” คมบอกกลับ ใบบุญจึงค่อยๆงัวเงียลุกลงจากเตียงเพื่อไปล้างหน้าอย่างว่าง่าย คมลุกมาพับผ้าห่ม พร้อมกับบิดตัวไปมาไล่ความเมื่อยขบ ก่อนจะเดินเข้าไปล้างหน้าต่อจากใบบุญ เด็กหนุ่มชวนคมออกไปที่ระเบียงเพื่อดูบรรยากาศก่อน ก็บังเอิญเจอกมลกับคิมที่นั่งอยู่ที่ระเบียงห้องพักของกมลเอง คมชวนคิมกับกมลลงไปดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน แต่กมลกับคิมขอนั่งดูอยู่ที่ระเบียง

“ใส่เสื้อคลุมไปด้วย ลมทะเลมันพัดเข้ามาแรง” คมพูดพร้อมกับหยิบเสื้อคลุมให้ใบบุญ ทั้งสองลงมาจากห้อง ใบบุญเดินไปหายายตนเองในครัว แต่ยายของเด็กหนุ่มให้ไปเดินเล่นดูพระอาทิตย์ก่อน แล้วค่อยมาช่วย คมจึงพาใบบุญเดินออกไปที่หาด

“หวา…ลมแรงจริงๆด้วย” ใบบุญพูดขึ้นเมื่อรู้สึกถึงสายลมที่พัดมากระทบกาย

“ไปนั่งดูทางนั้นกันมั้ย เงียบดีด้วย” คมชี้ไปทางต้นมะพร้าวที่ขึ้นอยู่ติดกับชายหาด เวลานี้ฟ้าใกล้จะสว่างแล้ว คมนั่งลงที่พื้นทราย ส่วนใบบุญไปยืนกระโดดหลบน้ำทะเลที่ซัดเข้าฝั่งโดยมีคมนั่งมองยิ้มๆ แสงของวันใหม่เริ่มทอแสงขึ้นทีละนิด

“ใบบุญมานั่งนี่มา พระอาทิตย์จะขึ้นแล้วนะ” คมเรียกเด็กหนุ่ม ใบบุญจึงวิ่งเข้ามาหาคม แล้วนั่งบนพื้นทรายเคียงข้างกับคม พร้อมกับมองออกไปที่ทะเล เสียงคลื่นซัดเข้าหาฝั่ง ทำให้คนทั้งคู่รู้สึกผ่อนคลายไม่น้อย ใบบุญเอียงหัวไปซบกับไหล่แกร่งของคม คมจึงยกแขนขึ้นไปโอบไหล่บางของใบบุญเอาไว้

“นั่นๆ พระอาทิตย์ขึ้นแล้วฮะ” ใบบุญชี้ไปที่เส้นขอบฟ้าที่เริ่มมีพระอาทิตย์สีส้มดวงโตกำลังค่อยโผล่ขึ้นมาตรงเส้นขอบฟ้า

“ใบบุญไม่ได้เอาโทรศัพท์ลงมาด้วย ไม่งั้นจะได้ถ่ายรูปเก็บไว้” ใบบุญพูดขึ้นอย่างเสียดาย

“แต่พี่เอามา” คมบอกกลับ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ของตนเองขึ้นมาแล้วส่งให้ใบบุญ

“อ๊ะ พี่คมเอารูปใบบุญตอนหลับมาจากไหนอ่ะฮะ เอาขึ้นหน้าจอแบบนี้น่าอายจัง” ใบบุญพูดขึ้นอย่างเขินๆ เมื่อเห็นรูปตอนหลับของตนเองเป็นภาพพื้นหลังในโทรศัพท์ของคม แต่ภาพล็อคหน้าจอเป็นรูปคู่ของคมกับใบบุญ

“น่าอายตรงไหน น่ารักจะตาย” คมตอบกลับยิ้มๆ ใบบุญย่นจมูกใส่คมนิดๆก่อน จะเริ่มกดถ่ายรูปพระอาทิตย์ สักพักใบบุญก็ขยับลุกยืน

“พี่คมๆ ยืนถ่ายรูปกันฮะ เอาให้เห็นพระอาทิตย์ข้างหลังด้วย” ใบบุญพูดชวน คมก็ลุกขึ้นยืน

“ถ่ายกันแบบนี้ดีกว่า” คมพูดบอกก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งอุ้มใบบุญขึ้นมา

“เหวออออ” ใบบุญรีบกอดคอคมเอาไว้ทันที เพราะกลัวตก พอใบบุญถูกคมอุ้มขึ้นมาแบบนี้ ทำให้ความสูงของทั้งสองไล่เลี่ยกัน

“คึคึ พี่คมแข็งแรงจัง” ใบบุญพูดยิ้มๆ

“ใบบุญเป็นคนถ่ายนะ” คมพูดบอก ใบบุญจึงเปิดกล้องหน้า แล้วยื่นแขนออกไปข้างหนึ่ง ส่วนมืออีกข้างก็กอดคอคมเอาไว้ แก้มของทั้งสองแนบกัน ก่อนจะยิ้มกว้าง ใบบุญกดถ่ายรูปทันที ทั้งสองถ่ายรูปด้วยกันหลายรูปจนพอใจ พระอาทิตย์ก็ขึ้นมาได้ครึ่งดวง เริ่มมองเห็นรอบๆบริเวณได้บ้างแล้ว

“พี่คมวางใบบุญลงเถอะฮะ เดี๋ยวเมื่อย” ใบบุญพูดขึ้น คมอุ้มให้ใบบุญหันหน้าเข้าหาตนเอง โดยที่ตำแหน่งหัวของใบบุญสูงกว่าหัวของคม ใบบุญก้มมองคมพร้อมกับเลิกคิ้วอย่างงงๆ ว่าคมจะทำอะไร คมเงยหน้ามองใบบุญยิ้มๆ

“ก้มลงมาหน่อยสิ” คมพูดขึ้น

“ก้มทำไมฮะ” เด็กหนุ่มถามแต่ก็ยอมก้มลงมานิดๆ

“พี่ขอจูบหน่อยได้มั้ย” คมถามเสียงแผ่ว ใบบุญร้อนหน้าทันทีเมื่อได้ยิน

“ดะ..เดี๋ยวใครมาเห็นหรอกฮะ” ใบบุญพูดเสียงอ้อมแอ้ม เพราะเขาทั้งสองคนอยู่ตรงชายหาดแต่ก็เลยตัวบ้านออกมาพอสมควร แถมยังมีทิวต้นไม้บดบังอยู่

“ฟ้ายังไม่สว่างมากนัก ไม่มีใครเดินมาแถวนี้หรอก นะ ถ้าใบบุญช้ามีคนมาพี่ไม่รู้ด้วยนะ” คมแกล้งพูดขู่ คมแค่อยากรู้ว่าใบบุญจะกล้าทำตามที่เขาขอหรือไม่ ใบบุญหันซ้ายหันขวา ก่อนจะก้มหน้าจุ๊บที่ริมฝีปากของคมเบาๆ แล้วผละออกมา

“แค่นี้ก่อนนะฮะ” ใบบุญบอกด้วยท่าทีเขินๆ คมยิ้มรับ ก่อนจะยอมปล่อยให้ใบบุญลง

“งั้นถ้าอยู่ในห้อง พี่ขอมากกว่าจุ๊บแบบเด็กๆเมื่อกี้นะ” คมแกล้งพูดขึ้นมา ยิ่งทำให้ใบบุญหน้าแดงกว่าเดิม พระอาทิตย์ขึ้นพ้นขอบฟ้าแล้ว คมจึงชวนใบบุญเดินกลับมาที่บ้านพัก ป้านียายของใบบุญ ทำข้าวต้มเตรียมไว้ให้สำหรับทุกคนเรียบร้อยแล้ว และวันนี้กมลจะพาทุกคนไปดำน้ำตื้น ดูปะการัง ทำให้ใบบุญตื่นเต้นไม่น้อย

“พี่คมฮะ ดำน้ำดูปะการังมันต้องทำยังไงบ้างฮะ” ใบบุญรีบถามทันที เมื่อขึ้นมาบนห้องพัก เพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะเมื่อเช้าตอนลงไปดูพระอาทิตย์ขึ้น ทั้งสองคนแค่ล้างหน้าเท่านั้น

“เดี๋ยวพี่บอกให้ เราไปอาบน้ำก่อนไป” คมพูดบอก ใบบุญจึงเข้าไปอาบน้ำ เด็กหนุ่มยังไม่ชินกับกระจกใสที่มองเห็นทะลุไปทั้งห้องแบบนี้ คมก็เดินไปมาอยู่ในห้องเหมือนเคย ใบบุญจึงรีบอาบน้ำเร็วๆ เพราะอายสายตาของคม ถ้าคมมองมา เมื่ออาบน้ำเสร็จ ใบบุญเงยหน้าขึ้นไปเล็กน้อยก่อนจะขมวดคิ้วเข้าหากัน เมื่อเห็นอะไรบางอย่าง เด็กหนุ่มมองไล่สิ่งที่อยู่ด้านบนตรงขอบกระจกห้องน้ำไปเรื่อยๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปจับสิ่งนั้น

“พี่คมฮะ!!” เสียงใบบุญเรียกคมดังลั่น พร้อมกับเดินหน้ามุ่ยออกมาจากห้องน้ำ

“อะไร” คมขานรับ พร้อมกับหันไปมองใบบุญ

“ห้องน้ำมีผ้าม่านด้วย ทำไมพี่คมไม่บอกใบบุญอ่ะ” เด็กหนุ่มโอดครวญขึ้นมา ทำให้คมชะงักไปนิดก่อนจะอมยิ้มเล็กน้อย ไม่คิดว่าใบบุญจะรู้เร็วว่ามีผ้าม่านอยู่ด้วย

“อ่าว เหรอ มีผ้าม่านด้วยเหรอ” คมแกล้งทำเป็นไม่รู้

“พี่คมอ่ะ ไม่ต้องเลยนะ ใบบุญรู้ว่าพี่คมรู้ว่ามีผ้าม่าน แต่ไม่ยอมบอกใบบุญใช่มั้ย นี่แน่ะ นี่แน่ะ” ใบบุญทุบไหล่แกร่งของคมระรัว อย่างหมั่นไส้ ไม่ได้นึกโกรธอะไร

“หึหึ…” คมหัวเราะในลำคอพร้อมกับยกมือขึ้นมาป้องกันหมัดน้อยๆของใบบุญไปด้วย จนใบบุญหยุดทุบเพราะเหนื่อยเอง

“เหนื่อยแล้วใช่มั้ย งั้นพี่ไปอาบน้ำนะ” คมพูดยิ้มๆ

“ปิดผ้าม่านด้วยนะฮะ ไม่งั้นใบบุญโกรธจริงๆด้วย” ใบบุญว่าออกมาเสียงกระเง้ากระงอด

“ครับๆ” คมตอบรับขำๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป ใบบุญจึงเดินไปแต่งตัวหน้ากระจก

ก๊อกๆ

 เสียงเหมือนคนเคาะกระจกดังขึ้น ใบบุญจึงหันไปมองทางกระจกห้องน้ำ ก็พบว่าคมถอดเสื้อกับกางเกงเหลือเพียงชั้นใน ยืนโบกมือให้ใบบุญอยู่ในอ่างอาบน้ำ ภายในห้องน้ำ ไม่ได้ปิดผ้าม่านแต่อย่างไร

“พี่คมอ่ะ!!!” ใบบุญโวยขึ้น คมหัวเราะขำ ก่อนจะยอมปิดผ้าม่านตามที่เด็กหนุ่มขอ ใบบุญหน้าแดงก่ำ ด้วยความเขิน ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ เมื่อคมยอมปิดผ้าม่านตามที่ขอ ใบบุญยกมือทั้งสองข้าง ขึ้นมาตบแก้มตนเองเพื่อเรียกสติ แล้วนั่งรอคมอาบน้ำแต่งตัวให้เสร็จเพื่อลงไปข้างล่างพร้อมกัน

..

..

..

ตอนนี้ทุกคนกำลังทยอยกันขึ้นเรือเพื่อไปดำน้ำกันที่เกาะนมสาว คมพาใบบุญลงเรือไปก่อน แล้วไปประคองป้านีให้ตามลงมา ส่วนไหมก็แยกไปนั่งอีกที่ ตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อวาน ไหมไม่ได้เข้ามายุ่งกับใบบุญมากนัก ทำให้ใบบุญรู้สึกสบายใจขึ้นมาได้บ้าง เมื่อทุกคนขึ้นเรือครบแล้ว เรือก็ออกจากฝั่งทันที

“ใบบุญมานี่ มาทาครีมกันแดดก่อน” คมเรียกขึ้น ใบบุญที่นั่งอยู่กับยายตนเองในตอนแรก จึงลุกเดินไปนั่งข้างๆคม คมจัดการทากันแดดให้ใบบุญเกือบทั้งตัว  ใบบุญเองก็ทาให้คมด้วย

“ใบบุญทาให้พี่ด้วยสิ” ลพแกล้งเดินมานั่งข้างๆใบบุญแล้วพูดขึ้น

“ได้สิฮะ” ใบบุญก็ตอบรับโดยไม่ได้คิดอะไร แต่ครีมกันแดดในมือของใบบุญถูกคมแย่งไปแล้วเคาะที่หัวของลพ

“ทาเอง หรือไม่ก็ไปให้ไอ้กิจกับไอ้รุจทาให้โน่นไป” คมพูดไล่

“โหย แค่นี้ทำหวง ผมทาเองก็ได้” ลพพึมพำออกมา เขาแค่หาเรื่องแกล้งคมเล่นเท่านั้น ใบบุญก็นั่งยิ้มขำ จนเรือมาถึงเกาะนมสาว ป้านีให้ทุกคนกินข้าวกลางวันกันก่อน ส่วนกมลกับคิมขอลงไปดำน้ำก่อนแล้วค่อยขึ้นมากิน ป้านีจึงแยกอาหารเอาไว้

“อย่ากินจนจุกมากเกินไปนะ” คมพูดเตือน ใบบุญพยักหน้ารับ เมื่อกินเสร็จแล้ว คมก็เอาอุปกรณ์การดำน้ำมาใส่ให้ใบบุญ แล้วบอกวิธีการดำน้ำเบื้องต้นให้

“พี่คมต้องอยู่ใกล้ๆใบบุญนะ” เด็กหนุ่มพูดบอกออกมาอย่างตื่นเต้น คมยิ้มรับ

“คมดูน้องด้วยนะ” ป้านีกำชับอีกคน เพราะรู้ดีว่าหลานชายไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน

“ครับ” คมตอบรับ ก่อนจูงมือใบบุญไปยังท้ายเรือเพื่อลงน้ำ ใบบุญกำมือของคมแน่น

“ไม่ต้องกลัว เราใส่เสื้อชูชีพไว้ด้วยนี่ไง” คมพูดกล่อม ใบบุญก็พยักหน้ารับ พอลงน้ำได้ คมก็กอดเอวใบบุญให้ลอยตัวใกล้ๆตนเอง ใบบุญก้มมองปะการังแล้วเงยหน้าขึ้นมาบนผิวน้ำเป็นระยะ เพราะยังไม่ชินกับการดำน้ำ คมก็คอยให้กำลังใจอยู่ข้างๆ และพยายามมองหาสิ่งที่เรียกร้องความสนใจของใบบุญให้ด้วย คมคอยชี้ให้ใบบุญดูนั่นดูนี่ใต้น้ำ จนใบบุญเริ่มรู้สึกสนุกกับการดำน้ำขึ้นเรื่อยๆ  จนกลายเป็นใบบุญเองที่คอยชี้ให้คมดูปลาตัวเล็กตัวน้อยที่ว่ายไปมา

“ขึ้นเรือรึยัง” คมถอดที่หายใจทางปากออกแล้วถามขึ้น ใบบุญส่ายหน้าไปมา เพราะยังไม่อยากขึ้น

“งั้นให้อีกแป๊บหนึ่งนะ แดดมันร้อน เดี๋ยวไม่สบาย” คมตอบกลับ ใบบุญก็พยักหน้ารับ แล้วดำน้ำกันต่อเรื่อยๆ จนได้เวลาพอสมควรก็พากันกลับขึ้นเรือ ใบบุญรีบไปเล่าให้ยายตนเองฟังยกใหญ่ว่าตนเองเห็นอะไรบ้าง

..

..

..

..

..

หลังจากที่กลับจากดำน้ำ ใบบุญก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วลงไปช่วยยายตนเองเตรียมอาหาร ส่วนคมก็เตรียมสถานที่เช่นเคย แล้วอาหารเย็นวันนี้ก็คล้ายๆกับเมื่อวาน ใบบุญมานั่งกินกับกมลและคิมที่ริมสระว่ายน้ำ คิมลงไปว่ายน้ำเล่น โดยมีใบบุญไปนั่งห้อยขาอยู่ที่ริมสระ จนเวลาผ่านไป กมลก็ชวนคิมขึ้นห้อง ใบบุญเดินเข้ามาหาคมที่นั่งดื่มต่ออยู่กับพวกลพ

“พี่คมเมารึเปล่าฮะ” ใบบุญถามอย่างเป็นห่วง

“ไม่เมาหรอก เราง่วงรึยัง” คมถามกลับ

“ก็เริ่มง่วงแล้วล่ะฮะ” ใบบุญตอบเสียงอ่อยๆ คมทำท่าจะลุกออกจากวงเหล้า

“พี่คมนั่งดื่มต่อเถอะฮะ เดี๋ยวใบบุญขึ้นไปนอนเอง” ใบบุญพูดบอกออกมา เพราะตลอดเวลาที่มาเที่ยวที่นี่ คมมักจะตามดูแลใบบุญตลอด ใบบุญก็อยากจะให้คมได้มีเวลานั่งพูดคุยเล่นกับคนอื่นๆบ้าง

“งั้นอีกสักพักพี่ตามขึ้นไปนะ นอนก่อนได้เลย ไม่ต้องรอพี่” คมพูดบอก เพราะเขาเองก็เริ่มติดลม

“ฮะ” ใบบุญตอบกลับ ก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้องนอนก่อน

2  Be  Con

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ตอนนี้เรื่อยๆก่อนนะคะ