ร้ายนักนะ…รักของมาเฟีย!! [Yaoi , Boy’s love] – ตอนพิเศษ 22

ร้ายนักนะ…รักของมาเฟีย ตอนที่22  (คม x ใบบุญ)

Author: 여님  (ยอนิม)

เมื่อนั่งดื่มได้สัก พัก คมก็ขึ้นมาบนห้องพัก ทันทีที่เดินเข้าห้องก็ต้องยิ้มอ่อนๆออกมาเมื่อเห็นร่างเล็กของใบบุญนอนกอด ผ้าห่มหลับสนิท กางเกงนอนขาสั้นร่นขึ้นจนเห็นเรียวขาขาวที่มีเพียงไรขนบางๆขึ้นเท่านั้น คมยืนมองอยู่ที่ปลายเตียงด้วยความรู้สึกร้อนรุ่มในร่างกาย อาจจะเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ด้วย ถึงทำให้คมรู้สึกง่ายแบบนี้ ปกติแล้วก็แทบจะคุมตัวเองไม่อยู่เมื่อเห็นสภาพที่เย้ายวนโดยไม่รู้ตัวของใบบุญ คมขึ้นไปบนเตียงแล้วคร่อมร่างเล็กเอาไว้ ก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มใสหนักๆ กลิ่นกายของเด็กที่เริ่มแตกเนื้อหนุ่มทำให้คมอดไม่ได้ที่จะกดจมูกโด่งลงไป สูดกลิ่นหอมนั่น

“อื้อออ…พี่คม” ใบบุญปรือตาขึ้นมาเพราะรู้สึกถึงไรหนวดที่สัมผัสใบหน้าตนเอง

“ขอโทษทีที่ทำให้ตื่นนะ” คมพูดบอกเสียงแผ่ว แต่ก็ยังซุกไซร้หอมแก้มใสสลับกับซอกคอของใบบุญไม่หยุด

“พี่คม เมารึเปล่าฮะ” ใบบุญพยายามหลบจมูกของคมไปมาด้วยความจักกะจี้และรู้สึกวูบวาบที่ช่องท้อง

“นิด หน่อย”คมบอกก่อนจะกดจูบลงไปที่เรียวปากบางใบบุญสะดุ้งน้อยๆด้วยความที่ไม่ ทันตั้งตัว ลิ้นร้อนของคมสอดแทรกเข้าไปเกี่ยวพันลิ้นเล็กและดุนดันอย่างเร่าร้อนและ กระหาย “อืมมมมม” คมครางงึมงัมในลำคอด้วยความพอใจ มือแกร่งลูบไล้ไปทั่วร่างกายของใบบุญ

“อื้ออออ” ใบบุญผวาเฮือกเมื่อนิ้วแกร่งของคมบดขยี้ที่ยอดอกเล็กของใบบุญผ่านเสื้อนอน ทำให้ใบบุญรู้สึกซ่านไปทั่วร่างกาย จนคมผละออกจากริมฝีปากของใบบุญแล้วซุกไซร้ซอกคอขาวต่อ

“พะ..พี่คม หยุดก่อนฮะ” ใบบุญเรียกคมเสียงสั่นพร่า ทำให้คมเงยหน้าขึ้นมามองด้วยสายตาฉ่ำปรือซึ่งเต็มไปด้วยความต้องการ ใบบุญกลืนน้ำลายลงคอด้วยความหวั่นๆ

“ใบบุญ พี่ต้องการใบบุญนะ” คมบอกเสียงพร่า

“ตะ..ต้องการอะไรฮะ” ใบบุญถามกลับเสียงสั่นๆ คมหอมแก้มใสอีกครั้ง

“พี่อยากให้ใบบุญเป็นของพี่ ทั้งตัวและหัวใจ ใบบุญให้พี่ได้มั้ย” คมพูดไปด้วยก็หอมแก้มใสไปด้วย ความอดทนของเขามันเหมือนจะหมด เขารู้ดีว่าใบบุญยังเด็กแล้วก็ไร้เดียงสากับเรื่องพวกนี้มาก แต่คมก็ทนไม่ไหวจริงๆ

“พะ…พี่คมหมายถึง”ใบบุญยังไม่แน่ใจว่าคมต้องการสื่อถึงอะไร

“เป็นเมียพี่ได้มั้ย แบบที่คุณคิมเป็นเมียของนาย” คมพูดออกมาตรงๆ ทำให้ใบบุญตาสว่างทันที หัวใจของเด็กหนุ่มเต้นโครมครามและรู้สึกสับสนเป็นอย่างมาก

“ใบบุญไม่รู้ ใบบุญ..” คมเห็นแววตาของความสับสนในดวงตาของใบบุญ

“ใบบุญรักพี่มั้ย” คมถามขึ้น เด็กหนุ่มพยักหน้ารับ

“รักแบบไหน แบบพี่ชายหรือว่าอะไร”คมถามต่อ เขาต้องการเคลียความรู้สึกให้ใบบุญรู้เสียก่อน

“แล้วพี่คมล่ะฮะ พี่คมคิดยังไงกับใบบุญ พี่คมบอกว่าพี่มีคนสำคัญของพี่แล้ว” ใบบุญยังไม่ได้ตอบคำถาม แต่ถามคมกลับไปด้วยน้ำเสียงสั่นๆ คมกดย้ำจูบบนกลีบปากบางเบาๆ

“คนสำคัญของพี่ก็คือคนนี้ไงล่ะ ถ้าไม่สำคัญพี่คงไม่ตามดูแลตามหวงขนาดนี้หรอกนะ” คมพูดบอกออกมาทำให้ใบบุญนิ่งอึ้งไปนิด

“ใบบุญจะด่าพี่ว่าเป็นเฒ่าหัวงูหรืออะไรก็ได้ พี่รู้ว่าใบบุญยังเด็กสำหรับเรื่องนี้แต่พี่ห้ามความรู้สึกของพี่ไม่ได้แล้ว” คมบอกออกมาอีก พร้อมกับมองหน้าใบบุญอย่างรอคำตอบ

“ใบบุญไม่รู้ ใบบุญรู้แค่เพียงว่าใบบุญไม่อยากให้พี่คมไปเป็นของใคร ไม่อยากให้พี่คมไปทำดีกับใครนอกจากใบบุญคนเดียว ใบบุญอยากอยู่กับพี่คมตลอดเวลา ใบบุญไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันเรียกว่าอะไร มันคืออะไร” เด็กหนุ่มบอกในสิ่งที่ตนเองคิด

“พี่เองก็คิดแบบใบบุญ ไม่อยากให้ใบบุญไปเป็นของใคร ไม่อยากให้ใบบุญมองใครนอกจากพี่คนเดียว” คมพูดขึ้น

“การที่เราสองคนคิดเหมือนกัน นั่นก็แปลว่าหัวใจของเราสองคนคิดตรงกัน และมันก็หมายความว่าเราสองคนรักกัน มีใจให้กันไงใบบุญ” คมพูดอธิบาย ใบบุญนิ่งอึ้ง รู้สึกคันยุบยิบที่หัวใจ รู้สึกเหมือนตัวลอยๆเมื่อได้ยินที่คมพูดบอก

“เรารักกันใช่มั้ยฮะ รักแบบไม่ใช่พี่น้องใช่มั้ย แล้วแล้ว มันเร็วไปรึเปล่าฮะ” เด็กหนุ่มถามอีกด้วยความสับสน ถึงแม้ว่าจะรู้สึกดีใจที่ได้ยินคำว่ารักจากปากของคม

“ไม่มีอะไรมาตัดสินความรู้สึกของคนเราว่าเร็วไปหรือช้าไป แต่มันอยู่ที่ใจเราสองคนมากกว่าว่าคิดยังไง ช้าหรือเร็ว ถ้าหัวใจบอกว่ารัก มันก็คือรัก ใบบุญเข้าใจที่พี่พูดมั้ย” คมพูดขึ้นอีก ใบบุญพยักหน้ารับ ด้วยดวงตาที่เอ่อคลอ

“ใบบุญรักพี่คมฮะ” เด็กหนุ่มบอกออกมาเมื่อมั่นใจและเข้าใจว่าสิ่งที่ตนเองรู้สึกมันคือความรัก คมมองหน้าใบบุญนิ่งไปนิด เพราะคมเองยังไม่มั่นใจนักว่าใบบุญจะรู้ซึ้งและเข้าใจคำว่ารักระหว่างเขาสองคนได้มากแค่ไหน แต่คมก็ขอเห็นแก่ตัว ผูกมัดความเข้าใจของใบบุญตอนนี้เพื่อตัวเอง

“เป็นของพี่นะ” คมพูดขึ้นอีกครั้งก่อนจะก้มลงไปประกบจูบใบบุญ ลิ้นร้อนที่ดุนดัน ทำให้ใบบุญถึงกับสั่นสะท้าน คมกดจูบอย่างเร่าร้อน จนใบบุญตัวแทบลอยขึ้นจากเตียง

“อื้อออ…พะ..พี่คม…” ใบบุญครางออกมาเมื่อคมผละออกจากริมฝีปากแล้วเลื่อนลงมาซุกไซร้ซอกคอ คมอยากจะสร้างรอยรักเอาไว้เต็มแก่ แต่ก็ต้องข่มใจเอาไว้ เพราะไม่อยากสร้างหลักฐานอะไรขึ้นมาให้คนอื่นเห็น คมปลดกระดุมหน้าของเสื้อนอน ของใบบุญออกในทันที ริมฝีปากและจมูกโด่งกดจูบกดสูดความหอมไปทั่วไหล่เนียน และไหปราร้าขาว

“อ๊ะ…พี่คม.” ใบบุญสะดุ้งเฮือกเมื่อคมใช้ลิ้นร้อนแตะไปที่ยอดอกเล็กของใบบุญ กลิ่นกายของเด็กหนุ่มบริสุทธิ์อย่างใบบุญ กระตุ้นอารมณ์ของคมได้ดีใบบุญจับไหล่แกร่งของคมเอาไว้ ความรู้สึกตอนนี้ของเด็กหนุ่มไม่รู้ว่าต้องผลักไสหรือว่าคล้อยตามคมกันแน่ เพราะใบบุญรู้สึกเหมือนตัวเองสมองขาวโพลนคิดอะไรไม่ออก คมดูดเม้มและเลียยอดอกเล็กสลับไปมาสองข้าง

“ฮืมมมมม” คมครางเสียงต่ำในลำคออย่างพอใจ ลิ้นร้อนชิมยอดอกเล็กจนใบบุญเผลอแอ่นตัวขึ้นมาด้วยความเสียวซ่าน ร่างกายของร่างเล็กสั่นสะท้าน ทั้งกลัว ทั้งต้องการปะปนกันไป เพราะยังไม่เข้าใจถ่องแท้ว่าที่คมบอกว่าต้องการทั้งตัว มันหมายความว่ายังไง

“พี่คม…อือออ” เสียงหวานที่เรียกชื่อของคม ทำให้คมตื่นตัวและรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ลิ้นร้อนละจากยอดอกไล่ชิมลงมาที่หน้าท้องแบนของเด็กหนุ่ม เลียอยู่ตรงขอบกางเกงนอน ก่อนจะจูบลงไปเบาๆที่กลางกายของใบบุญ

“มันรู้สึกแล้วนี่” คมบอกเสียงพร่าเมื่อรับรู้ว่าแก่นกายของใบบุญเริ่มขยายขนาดขึ้นบ้างแล้ว กางเกงนอนของใบบุญถูกรูดออกจากเอวบางทันทีพร้อมกับกางเกงชั้นในจนร่างกายของใบบุญเปลือยเปล่า ทำให้ใบบุญสั่นสะท้านเพราะไอเย็นจากแอร์และความร้อนจากร่างกายของคม คมยืดตัวขึ้นเพื่อถอดเสื้อของตนเอง คมมองภาพตรงหน้าด้วยความลุ่มหลง ร่างเล็กที่นอนหายใจหอบเพราะความเสียวที่เกิดขึ้น กับร่างกายที่ขึ้นสีชมพู มันกระตุ้นอารมณ์ดิบจนลืมนึกถึงเรื่องผิดชอบชั่วดีไป คมปลดตะขอกางเกงตนเองออก แต่ยังไม่ได้ถอด ร่างแกร่งทิ้งตัวลงไปทาบทับใบบุญอีกครั้ง จมูกโด่งก็ซุกไซร้ มือแกร่งก็ลูบไล้ไปทั่วร่างกายของเด็กหนุ่ม เลื่อนมือไปกดเน้นที่กลางกายของใบบุญ จนใบบุญผวาเฮือก

“อ่ะ…อ่าาา…พี่คม…ใบบุญเสียว” เด็กหนุ่มครางออกมาเสียงกระเส่า คมเลื่อนตัวลงไปที่แก่นกายของร่างเล็ก แก่นกายขนาดกำลังพอดีตัว กำลังสั่นระริก ปลายยอดมีน้ำใสๆปริ่มอยู่บ่งบอกถึงอารมณ์หวาบหวามของเจ้าของได้เป็นอย่างดี คมจับแก่นกายของใบบุญด้วยมือข้างเดียวก่อนจะใช้ลิ้นเล็กแตะเบาๆที่ปลายยอด

“อ๊ะ….” ใบบุญสั่นทั้งตัว รู้สึกอายเป็นอย่างมากที่คมกำลังเล่นอยู่กับแก่นกายของใบบุญด้วยริมฝีปากอุ่น คมอดใจที่จะหยอกล้อกับแก่นกายของใบบุญต่อไม่ได้ โพรงปากอุ่นครอบครองแก่นกายของใบบุญด้วยริมฝีปากของตนเองทันที ใบบุญจับหัวของคมผลักออกด้วยความเสียว แต่ก็ไม่มีแรงมากนัก ขาทั้งสองของเด็กหนุ่มตั้งชันขึ้นมาพร้อมกับทำท่าจะหนีบเข้าหากันตามสัญชาติญาณ แต่ก็ติดกับหัวของคม ที่กำลังปรนเปรอความสุขด้วยปากอุ่นให้กับใบบุญอยู่

“อืมมมมม” คมครางในลำคอเมื่อได้ชิมความหวานจากแก่นกายของใบบุญ ริมฝีปากอุ่นรูดรั้งขึ้นลงจนเกิดเสียง ยิ่งทำให้ใบบุญรู้สึกอายมากขึ้น มือที่ดันหัวของคมก็อ่อนแรง ขาทั้งสองข้างสั่นสะท้าน

“อ๊าา…พี่คม….มันจะออกมาแล้ว…อื๊ออออ” ใบหน้าเนียนสะบัดไปมาด้วยความเสียวซ่าน คมก็ยิ่งเร่งริมฝีปากเร็วขึ้น แท่งร้อนของคมก็ปวดหนึบอยากจะระบายออกเช่นเดียวกัน แต่ก็ต้องอดทนเอาไว้ก่อน คมเร่งจังหวะเร็วขึ้น และดูดส่วนยอดแก่นกายของใบบุญเน้นๆ จนร่างเล็กครางไม่เป็นภาษา

“อ๊าาาาาาาา” เด็กหนุ่มหน้าหงายเริ่ด เมื่อปลดปล่อยน้ำรักสีขาวใสเข้าไปในโพรงปากอุ่นของคมด้วยความเสียว คมก็ดูดกินอย่างไม่รังเกียจ ร่างเล็กกระตุกทั้งตัว เมื่อรู้ว่าใบบุญปลดปล่อยออกมาหมดแล้ว คมก็ขยับลงจากเตียงเพื่อถอดกางเกงออก ใบบุญนอนหายใจหอบๆ มองคมด้วยสายตาฉ่ำปรือ หมดแรงจะขยับไปไหน ดวงตากลมเบิกกว้างนิดๆ เมื่อเห็นแท่งร้อนของคมชูชัน คมเดินไปเปิดกระเป๋า หยิบถุงยางอนามัยที่ตนเองซื้อมาแกะกล่องแล้วหยิบออกมาใช้ 1 ซอง ร่างแกร่งกลับมาที่เตียงอีกครั้ง อารมณ์กำหนัดในร่างกายยังคงครุกรุ่นอยู่ตลอดเวลา

“พะ..พี่คม..” ใบบุญเรียกคมเสียงแผ่ว คมเดินไปหยิบวาสลีนที่ใช้ทาปากแบบกระปุกติดมือมาที่เตียงด้วย

“พี่คมจะทำอะไรฮะ” ใบบุญถามเสียงสั่น อีกใจก็กลัว อีกใจก็ตื่นเต้นกับประสบการณ์แปลกใหม่

“ไม่ต้องกลัวอะไรนะ” คมพูดขึ้น ก่อนจะใช้เข่าของตนเองสอดไปรองใต้สะโพกของใบบุญเอาไว้ ทำให้ช่วงล่างของเด็กหนุ่มลอยเด่นขึ้นมา คมจับขาทั้งสองข้างของใบบุญแยกห่างออกจากกัน ใบบุญมองคมด้วยสายตาหวาดหวั่น คมใช้มือรูดรั้งแท่งร้อนของตนเองเพื่อบรรเทาความอึดอัดให้เบาลงบ้าง ใบหน้าของคมตอนนี้ ทำให้ใบบุญนึกถึงคำว่าเซกซี่ขึ้นมา ใบหน้าคมคร้ามที่แสดงออกถึงความต้องการกับแผงอกแกร่งและกล้ามหน้าท้องที่สวยได้รูป ทำให้ใบบุญใจสั่น คมใช้วาสลีนป้ายวนที่ช่องทางรักของใบบุญ ทำให้ใบบุญจะขยับถอยหนี แต่คมก็ล็อคเอวบางเอาไว้

“พี่คมจะทำอะไรฮะ” เด็กหนุ่มถามเสียงสั่น

“ชู่ววว ใจเย็นๆนะ” คมพูดกล่อม ใบบุญหัวใจเต้นระรัว คมเองก็ขมวดคิ้วเข้าหากันเมื่อลองใช้นิ้วยาวกดเบาๆที่ช่องทางรักของใบบุญ และรู้ว่ามันคับแคบมาก ยิ่งใบบุญมีท่าทีตื่นๆแบบนี้ ทำให้แค่การสอดนิ้วเข้าไปยังลำบาก

“ใบบุญเป็นของพี่เถอะนะ” คมโน้มตัวลงไปพูดขอร้องพร้อมกับจูบเบาๆที่ริมฝีปากของเด็กหนุ่มเพื่อปลอบโยน นิ้วยาวก็ลูบวนอยู่ที่ช่องทางเข้า คมรับรู้ถึงอาการขมิบที่ช่องทางรักของเด็กหนุ่ม คมจึงลองสอดนิ้วเข้าไปแต่เข้าไปได้เพียงนิดเดียวช่องทางรักของใบบุญก็ต่อต้านขึ้นมา บีบรัดปลายนิ้วของคมแน่น

“ฮึกก…เจ็บ….พี่คม ใบบุญเจ็บ” เด็กหนุ่มสะอื้นขึ้นมาทันที เมื่อมีสิ่งแปลกปลอมเข้าไปในช่องทางด้านหลัง

“ใบบุญอย่าเกร็งสิ ผ่อนลมหายใจหน่อย” คมพูดขึ้น พร้อมกับกัดฟันสะกดอารมณ์ของตัวเองไปด้วย เมื่อเห็นร่างเล็กหายใจหอบกระเส่า ตอนนี้แท่งร้อนของคมผงกหัวหงึกหงักเพราะต้องการปลดปล่อยเต็มที  ก่อนที่คมจะก้มลงไปจูบที่กลีบปากบางอีกครั้ง เพื่อให้เด็กหนุ่มผ่อนคลายมากขึ้น คมก็ค่อยๆสอดนิ้วยาวเข้าไปทีละนิด ละนิด

เฮือก…

ใบบุญผวาขึ้นมาเมื่อนิ้วยาวของคมสอดเข้าไปในช่องทางรักจนสุด

“อื๊ออออออ” ใบบุญกัดริมฝีปากร้องครางออกมาจากลำคอ ใบหน้าเหยเกนิดๆ เด็กหนุ่มรับรู้ถึงความอึดอัดในช่องทางรักของตนเอง คมคานิ้วยาวเอาไว้อย่างนั้น ยังไม่ได้ขยับแต่อย่างไร ใบหน้าของใบบุญแดงก่ำ

“ใบบุญ พี่ไม่อยากทำให้ใบบุญเจ็บ แต่ใบบุญก็ต้องเชื่อฟังพี่ด้วย ตกลงมั้ย” คมพูดขึ้นเสียงอ่อนโยน

“ฮะ” เด็กหนุ่มตอบกลับทั้งๆที่หายใจหอบๆ

“ใบบุญอย่างเกร็ง ผ่อนตัวเองหน่อย แล้วก็เชื่อใจพี่นะ” คมพูดบอกอีกครั้ง ใบบุญพยักหน้ารับ คมจึงจูบซับที่แก้มใสอีกครั้ง จนคมลองขยับนิ้วก็รู้ว่าใบบุญเริ่มปรับร่างกายตนเองได้แล้ว คมจึงขยับนิ้วเข้าออกช้าๆ เนิบๆ

“อ่าาา…มัน..มันแปลกๆ” เด็กหนุ่มร้องบอก

“เดี๋ยวก็ชินนะ” คมบอกต่อ ร่างแกร่งขยับนิ้วเข้าออกอยู่อย่างนั้นสักพัก เรียกเสียงครางหวานของใบบุญ

“พี่จะเพิ่มอีกนิ้วนะ” คมพูดบอกออกมาตรงๆ ก่อนจะใช้วาสลีนทานิ้วของตนเองเพิ่มอีกนิ้ว เพราะไม่อยากให้ใบบุญเจ็บมากนัก เพราะมันเป็นครั้งแรกของเด็กหนุ่ม คมสอดนิ้วชี้เข้าไปช้าๆ

“อื๊ออออออออ” ใบบุญกัดปากตัวเองเมื่อรู้สึกถึงนิ้วยาวที่สอดเข้าไป

ฟุ่บ..

“ฟู่ววว” คมเป่าลมออกจากปากอย่างโล่งใจที่สามารถสอดนิ้วที่สองเข้าไปได้ โดยที่ใบบุญไม่เกร็งตัวเหมือนครั้งแรก

“เก่งมากครับคนดี” คมพูดขึ้น พร้อมกับจูบให้รางวัลเด็กหนุ่ม และเหมือนกับนิ้วแรก คมขยับนิ้วเข้าออกช่องทางรักของใบบุญ พร้อมกับหมุนวนเพื่อสร้างความเสียวซ่าน

“อ๊ะ…ตะ..ตรงนั้นมัน..อื๊อออ” แก่นกายของใบบุญสั่นไหวทันทีเมื่อนิ้วยาวของคมไปกดโดนจุดเสียวภายในของใบบุญ ทำให้คมยิ้มกริ่มกดเน้นย้ำอยู่อย่างนั้น

“อื๊ออออ…..ฮ่าท์…พี่คม” เด็กหนุ่มเรียกคมเสียงกระเส่า คมเองก็รู้สึกจะทนไม่ไหวเหมือนกัน ร่างเล็กที่บิดตัวไปมาตรงหน้ามันเรียกร้องให้เขาปลดปล่อยเป็นอย่างมาก คมใช้มือข้างที่ว่าง หยิบซองถุงยางอนามัยขึ้นมาใช้ปากกัดมุมซองแล้วหยิบถุงยางอนามัยออกมาครอบที่แท่งร้อนของตนเอง ในขณะที่นิ้วยาวทั้งสองก็ขยับเข้าออกและกดเน้นกระตุ้นอารมณ์ของใบบุญ คมใส่ถุงยางก็เพราะว่าครั้งนี้เป็นครั้งแรกของใบบุญ และพรุ่งนี้ต้องเดินทางกลับ เขาไม่อยากให้ใบบุญรู้สึกไม่สบายตัว ถ้าเขาปลดปล่อยข้างในร่างกายของเด็กหนุ่ม ครั้งแรกของใบบุญ คมอยากให้มันออกมาดีที่สุด อยากให้มันสร้างความรู้สึกดีๆระหว่างเขากับใบบุญให้มากที่สุด เมื่อใส่ถุงยางอนามัยเรียบร้อยแล้ว คมก็ขยับนิ้วทั้งสองเพื่อเปิดทางให้มากขึ้นกว่าเดิม และเมื่อรู้สึกได้ว่าช่องทางรักของใบบุญเตรียมพร้อมแล้ว คมก็ถอนนิ้วออกมา ใบบุญรู้สึกถึงความโล่งในช่องทางรัก

“ใบบุญ อย่าเกร็งนะ เชื่อใจพี่นะ” คมเน้นย้ำอีกครั้ง เด็กหนุ่มพยักหน้ารับ คมจับแท่งร้อนของตนเองไปจ่อที่ช่องทางรัก คมรู้ดีว่าใบบุญต้องรู้สึกเจ็บอีกครั้ง แต่เขาก็จะพยายามไม่ให้เด็กหนุ่มเจ็บมาก

กึด..

“อ๊ะ….พี่คม เจ็บ อื๊อออ” ใบบุญครางบอกเมื่อส่วนหัวของแท่งร้อนของคมสอดเข้าไปในช่องทางรัก

“ทนหน่อยนะใบบุญ เดี๋ยวก็หายเจ็บแล้ว” คมกัดฟันบอก ตอนนี้เหงื่อของเขาไหลซึมมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยกับการที่ต้องอดทนเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเจ็บ ทั้งๆที่อยากจะทำรุนแรงกว่านี้แต่ก็ห้ามใจตัวเองเอาไว้ คมก้มลงไปเลียยอดอกเล็กของใบบุญ พร้อมกับกดสะโพกลงไปเรื่อยๆ คมไม่อยากให้ช่องทางรักของใบบุญฉีกขาด อยากให้มันโอบรัดแท่งร้อนของเขาอย่างสมบูรณ์

“อ๊าา…อื๊อออ มันอึดอัด มันใหญ่กว่าเมื่อกี้” เด็กหนุ่มบอกเสียงสั่นๆ เพราะนิ้วทั้งสองเมื่อกี้ เทียบไม่ได้กับแท่งร้อนขนาดใหญ่ของคมเลยสักนิด ความเสียวที่ยอดอก ทำให้ร่างเล็กลืมความอึดอัดและเจ็บแปลบที่ช่องทางด้านหลังไปชั่วครู่ คมจึงกดสะโพกลงเรื่อยๆ เมื่อส่วนหัวผ่านเข้าไปได้แล้ว แท่งร้อนก็เข้าต่อไปได้อย่างง่ายดาย

สวบ..

“อ่าาาาาาาาาาาาา” คมครางออกมาทันที เมื่อกดสะโพกและสอดแท่งร้อนเข้าไปในช่องทางรักของใบบุญจนมิด เด็กหนุ่มตัวสั่นระริก จนคมต้องสอดมือไปโอบกอดใบบุญเอาไว้เพื่อปลอบโยน เพราะเด็กหนุ่มสั่นทั้งตัวจริงๆ ใบบุญรู้สึกถึงความคับแน่นที่ช่องทางรัก รู้สึกเจ็บแบบจุกๆ แต่ก็รู้สึกหวาบหวามในอกไปพร้อมกัน คมยังนิ่งอยู่อย่างนั้นสักพัก

“พี่ขยับได้มั้ย” คมถามต่อ ใบบุญเป่าลมออกจากปากเพื่อผ่อนคลายก่อนจะพยักหน้ารับ ดวงตาคู่สวยมีหยาดน้ำตาปริ่มอยู่ที่หางตา จนคมต้องก้มไปจูบซับเบาๆ พร้อมกับขยับสะโพกไปด้วย คมรู้สึกเหมือนหัวใจตัวเองมันพองโตคับอกแกร่ง เมื่อรู้ว่าตนเองได้ครอบครองใบบุญเอาไว้แล้ว สะโพกแกร่งขยับเข้าออกอย่างช้าๆ แท่งร้อนเสียดสีกับผนังอ่อนนุ่ม ทำให้ใบบุญเสียวซ่านไปทั่วท้องน้อย ประสบการณ์แปลกใหม่ ทำให้รู้สึกตื่นเต้นและเร่าร้อนในอกเป็นอย่างมาก

“อ่าาา…อ่ะ…อ่า” ใบบุญครางออกมา เมื่อคมขยับสะโพกเร็วขึ้น ช่องทางรักของใบบุญก็บีบรัดแท่งร้อนของคมระรัว  คมโอบกอดร่างเล็กเอาไว้ โดยที่สะโพกก็ยังทำงานอยู่ วงแขนเรียวยกขึ้นมาโอบกอดรอบคอของคมเอาไว้ พร้อมกับร่างที่โยกไหวตามแรงกระแทก ใบบุญรู้สึกเหมือนดวงตาพร่าไปด้วยความเสียว

“ซี๊ดดดด….อ่าาาา…..โอยยย ข้างในมันร้อนไปหมดเลยใบบุญ” คมครางกระเส่าออกมา จมูกโด่งก็ซุกไซร้คลอเคลียไม่หยุด

“อื๊ออออ…..พี่คม….มันจุก” เด็กหนุ่มร้องบอกแต่ในความจุกก็ปะปนไปด้วยความเสียว ซึ่งใบบุญเองก็บรรยายไม่ถูกว่ามันเป็นยังไง แต่เด็กหนุ่มรู้สึกดีกับตอนนี้ไม่น้อย

ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ

เสียงแท่งร้อนเสียดสีผนังนุ่มด้านในดังออกมาไม่ดังมากนัก  คมเร่งสะโพกถี่ขึ้นอีกนิด สะโพกสอบโยกถี่รัว

“อ๊ะ…อ๊าาา…อ๊าาา…” ใบบุญครางออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่

“อืมมม…อ่าาาาา…ใบบุญ….ใบบุญ” คมร้องครางเรียกชื่อใบบุญไม่หยุด คมไม่เคยรู้สึกดีแบบนี้มาก่อน มันเป็นเซ็กส์ที่รวมความรู้สึกดีๆของทั้งสองฝ่ายเอาไว้ ไม่ใช่แค่เป็นการระบายอารมณ์ทางเพศ แต่มันเป็นการถ่ายทอดความรู้สึกของคนทั้งสองออกมาให้กันและกัน

“อ๊าาา…พี่คม….ใบบุญจะปล่อยมันออกมาอีกแล้ว” เด็กหนุ่มร้องบอกเมื่อรู้สึกได้ว่า ตนเองกำลังจะปล่อยน้ำรักออกมาอีกรอบ

“ออกมาเลยใบบุญ….ฮึ่มมมมม ปล่อยมันออกมา” คมบอกเสียงแหบพร่า สะโพกก็เร่งความเร็วมากขึ้น ร่างกายของใบบุญแทบจะหลอมรวมกับร่างกายของคม เพราะคมกอดรัดร่างเล็กเอาไว้แนบแน่น ใบบุญเองก็กอดรอบคอของคมแน่นเช่นกัน ใบหน้าของคมซุกอยู่ที่ซอกคอขาว

“อื๊ออออออออออออออออ”

“ซี๊ดดดดดดดดดดดดดด” เสียงครางของทั้งคู่สอดประสานขึ้นเมื่อต่างฝ่ายต่างปลดปล่อยน้ำรักออกมา ใบบุญปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องแกร่ง ส่วนคมก็ปลดปล่อยภายในร่างกายของใบบุญ โดยมีถุงยางอนามัยห่อหุ้มอยู่

“อ่าาาาาาาาา” คมครางออกมาอย่างพอใจ ก่อนจะทิ้งตัวลงไปนอนทับใบบุญที่นอนหายใจหอบเหนื่อยอยู่ใต้ร่างของเขา คมผงกหัวขึ้นมาพร้อมกับจูบซับเบาๆ ไปทั่วใบหน้าของเด็กหนุ่ม

“พี่คม” ใบบุญเรียกคมเสียงแผ่ว ใบหน้าเนียนขึ้นสีแดงจัด คมมองหน้าใบบุญด้วยสายตาอ่อนโยน

“ตอนนี้ใบบุญเป็นเมียพี่แล้วนะ เราสองคนเป็นของกันและกันแล้ว รู้ใช่มั้ย” คมพูดถามขึ้น เด็กหนุ่มพยักหน้ารับ

“เป็นของกันและกันแล้ว พี่คมก็จะไม่ทิ้งใบบุญไปไหนใช่มั้ยฮะ” เด็กหนุ่มถามขึ้นมาเสียงสั่น คมหอมแก้มใสย้ำ

“พี่ไม่มีทางทิ้งเราไปไหนแน่นอนใบบุญ เราเองก็ห้ามทิ้งพี่นะ” คมแกล้งบอกกลับไปบ้าง

“ไม่ฮะ ใบบุญจะไม่ทิ้งพี่คมเหมือนกัน…” เด็กหนุ่มบอกเสียงจริงจัง แต่ติดสั่นนิดๆ ทั้งสองนอนกอดกันอยู่ท่านั้นสักพัก คมก็ถอนแท่งร้อนของตนเองออกมาก่อนจะรูดถุงยางอนามัยออกและไปทิ้งในถังขยะภายในห้อง ใบบุญยังคงนอนนิ่ง เพราะรู้สึกปวดสะโพกและช่องทางด้านหลัง คมกลับมาอุ้มใบบุญเข้าไปในห้องน้ำเพื่อล้างตัว ถึงแม้ว่าอยากจะทำกับใบบุญอีกหลายๆรอบ แต่คมก็นึกถึงสภาพร่างกายของใบบุญก่อนเป็นอันดับแรก

“อ่า บวมนิดหน่อยแหะ” ใบบุญหน้าขึ้นสีเมื่อคมสำรวจช่องทางด้านหลังของใบบุญเพื่อดูผลงานของตนเอง แล้วพบว่าช่องทางรักของใบบุญไม่ฉีกขาด แต่ก็บวมและแดงขึ้นมา

“เจ็บมากมั้ย” คมถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง ใบบุญพยักหน้ารับ เพราะมันเจ็บจริงๆ

“พี่ขอโทษนะ ครั้งหน้าพี่จะไม่ทำให้ใบบุญเจ็บแบบนี้อีก” คมตอบกลับ ก่อนจะล้างตัว แต่งตัวให้ใบบุญ แล้วพากลับมานอนบนเตียงกว้างอีกครั้ง

ใบบุญตาเริ่มปรือเพราะความเพลีย คมไปหายาแก้อักเสบและแก้ปวดที่ตนเองติดกระเป๋าเอาไว้ตลอด มาให้ใบบุญกินกันเอาไว้ก่อน แล้วถึงจะล้มตัวลงนอนรั้งใบบุญเข้ามาโอบกอดเอาไว้แนบอก ตอนนี้คมมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็แอบรู้สึกผิดในใจไม่น้อยเช่นเดียวกัน คมรู้ดีว่าตนเองอาศัยความไร้เดียงสาของใบบุญเพื่อทำเรื่องแบบนี้ ทั้งๆที่ใบบุญยังเด็ก แต่คมก็ยอมรับว่าตนเองเห็นแก่ตัว ที่ชิงครอบครองใบบุญก่อนแบบนี้

“หลับเถอะครับ คนดี” คมพูดเสียงทุ้ม ก่อนที่ใบบุญจะหลับลงไปในเวลาอันรวดเร็ว

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เช้า

คมตื่นขึ้นมาในช่วง 7 โมงเช้า ก็พบว่าใบบุญยังคงนอนหลับอยู่ คมรีบเอามืออังหน้าผากและลำคอของใบบุญทันที ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ เมื่อรู้ว่าใบบุญไม่ตัวร้อนอย่างที่เขากังวลเอาไว้ อาจจะเป็นเพราะเมื่อคืน คมพยายามถนอมใบบุญเอาไว้เต็มที่ เลยทำให้เด็กหนุ่มไม่ได้เป็นอะไรมากนัก นอกเสียจากที่ช่องทางรักด้านหลังเท่านั้น คมลุกลงจากเตียงเพื่อไปล้างหน้า ก่อนจะลงไปที่ชั้นล่าง

“ใบบุญยังไม่ตื่นอีกเหรอคม” ป้านีถามขึ้นเมื่อเห็นคมเดินเข้ามาในครัว คมชะงักไปนิด พอเห็นหน้าป้านี คมก็รู้สึกผิดในใจขึ้นมา

“ยังเลยครับป้า ปล่อยให้นอนไปเถอะครับ คงเพลียจากเมื่อวานมากไปหน่อย” คมพูดขึ้น

“อืม แล้วเราจะกินอะไรก่อนมั้ย” ป้านีถามต่อ คมจึงขอแค่ข้าวต้มถ้วยเดียว พอกินอิ่ม คมก็กลับขึ้นไปบนห้องอีกครั้ง

“พี่คม..พี่คมฮะ” พอเปิดประตูห้องเข้าไป คมก็ได้ยินเสียงเรียกของใบบุญพอดี ร่างสูงรีบตรงไปที่เตียงอย่างรวดเร็ว

“ครับ” คมขานรับ พร้อมกับนั่งลงข้างๆใบบุญที่นอนตาโรยอยู่

“พี่คมไปไหนมา ใบบุญเรียกตั้งนาน” เด็กหนุ่มพุดถามขึ้น

“พี่ลงไปข้างล่างมา เราตื่นนานรึยัง” คมถามกลับไป

“พึ่งตื่นฮะ” เด็กหนุ่มบอกกลับ

“แล้วนี่เรามีแรงมั้ย ลุกไหวรึเปล่า” คมถามขึ้น

“ไหวฮะ แต่มันรู้สึกเจ็บขัดๆข้างล่าง” เด็กหนุ่มบอกเสียงอ้อมแอ้ม คมจึงค่อยๆประคองใบบุญให้ลุกนั่งช้าๆ เด็กหนุ่มหน้าเหยนิดๆ

“แบบนี้ใบบุญจะลงไปข้างล่างยังไงล่ะฮะ จะมีใครถามรึเปล่า” เด็กหนุ่มถามออกมาอย่างเขินๆ เพราะรู้ตัวว่าถ้าลุกเดินคงเดินไม่ปกติแน่ๆ

“ยังไม่ต้องลงหรอก พวกเรากลับกันตอนบ่าย นายเค้าก็อยากให้พวกเรานอนพักกันก่อน ส่วนเรื่องอาหารเช้า เดี๋ยวพี่ไปเอาขึ้นมาให้” คมบอกอย่างเอาใจ

“เดี๋ยวยายว่าเอานะฮะ” เด็กหนุ่มพูดขึ้น

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่บอกยายเราเอง ว่าเราเหมือนจะไม่สบาย ยายเราคงไม่ว่าอะไรหรอก” คมเสนอขึ้น ใบบุญเม้มปากนิดๆ

“พี่คม พี่คมคิดว่า ถ้ายายรู้เรื่องของเราสองคน ยายจะว่าเราสองคนมั้ยฮะ” ใบบุญถามขึ้น คมหน้าเครียดลงนิด ก่อนจะส่งยิ้มอ่อนๆให้ใบบุญ

“ตอนนี้เราอย่าพึ่งบอกเรื่องนี้กับใคร แต่พี่สัญญาว่าพี่จะจัดการและบอกกับป้านีด้วยตัวของพี่เอง แต่พี่ขอเวลาอีกหน่อยนะ” คมพูดขึ้น

“ฮะ” ใบบุญตอบรับ เพราะไม่ว่าคมจะขออะไร จะพูดยังไง ใบบุญยอมให้ทุกอย่าง

“งั้นเดี๋ยวเรารอพี่แป๊บนะ พี่ลงไปเอาข้าวมาให้ อ่อ แล้วเดินไหวมั้ย ให้พี่พาเข้าห้องน้ำก่อนมั้ย” คมถามอย่างเอาใจ

“ไม่เป็นไรฮะ ใบบุญจะเข้าห้องน้ำเอง พี่คมลงไปข้างล่างเถอะฮะ” เด็กหนุ่มพูดบอกออกมา เพราะรู้สึกเขินไม่น้อยเมื่อดันนึกถึงภาพเมื่อคืน แต่ใบบุญยอมรับกับตัวเองเลยว่า ถึงแม้เมื่อคืนจะรู้สึกเจ็บและกลัวบ้าง แต่ก็รู้สึกดีมากๆเช่นกัน

เมื่อใบบุญยืนยันว่าจะเข้าห้องน้ำเอง คมจึงลงไปเอาข้าวต้ม และบอกกับป้านีว่าใบบุญเหมือนจะมีไข้นิดหน่อย แต่ไม่ได้เป็นอะไรมาก เพราะเขาให้กินยาไปแล้ว ตอนแรกป้านีจะตามขึ้นมาดูใบบุญ แต่คมบอกไม่ต้องห่วง เพราะเขาจะดูแลให้เอง และให้ป้านีไปพักบ้าง และเมื่อคมกลับขึ้นมาบนห้องพร้อมกับชามข้าวต้ม ใบบุญก็กำลังเดินออกจากห้องน้ำพอดี เด็กหนุ่มค่อยๆเดินอย่างทุลักทุเล เพราะขัดๆที่ช่องทางด้านหลังของตนเอง คมรีบวางชามข้าวต้ม แล้วตรงมาประคองใบบุญ

“พี่คม ใบบุญเดินเองได้” เด็กหนุ่มพูดบอก

“ก็เราเดินไม่ไหวไม่ใช่เหรอ ให้พี่ช่วยนั่นแหละ” คมบอกกลับ เพราะอยากจะดูแลใบบุญให้ดีที่สุด ใบบุญยิ้มออกมาอ่อนๆ คมพาใบบุญมานั่งที่เก้าอี้ที่คมเอาเบาะรองนั่งมารองเอาไว้ให้

“กินข้าวก่อนนะ เดี๋ยวพี่เอายาให้กินกันเอาไว้อีก เพราะเราต้องนั่งรถกลับบ้านกันนาน พี่กลัวว่าเราจะไม่ไหว” คมพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

“เดี๋ยวใบบุญกินข้าวแล้วกินยา นอนพักอีกหน่อยก็คงไม่เป็นไรแล้วล่ะฮะ” เด็กหนุ่มเองก็ไม่อยากให้คมกังวลอะไรมากนัก คมถอนหายใจออกมาเบาๆ ตอนนี้เขายิ่งรู้สึกหวง รู้สึกห่วงใบบุญมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่านัก

2    Be   Con

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ตอนนี้ เอนซีมาแบบทื่อๆ มาแบบไม่ทันตั้งตัว = =

หนูใบบุญของเราถึกกว่าที่คิดแฮะ