ร้ายนักนะ…รักของมาเฟีย!! [Yaoi , Boy’s love] – ตอนพิเศษ 24

ร้ายนักนะ…รักของมาเฟีย ตอนที่24  (คม x ใบบุญ)

Author: 여님  (ยอนิม)

“อะไรนะครับ” ยิวถามกลับอย่างงๆ

“ชั้นถามว่าใบบุญอยู่ไหน แกไปรับใบบุญมาส่งบ้านแล้วใช่มั้ย” คมถามขึ้นเสียงเครียด ยิวหน้าเสียทันทีเมื่อได้ยิน

“ใบบุญยังไม่กลับบ้านอีกเหรอพี่คม” ยิวถามกลับอย่างร้อนรน คมใจหายทันทีเมื่อได้ยินที่ยิวพูด

“ไอ้ยิว ชั้นบอกให้แกไปรับใบบุญ แกไม่ได้ไปรึไงหะ!!” คมถามเสียงเข้ม ในใจก็กระวนกระวายเป็นอย่างมากที่ใบบุญยังไม่กลับมาบ้านทั้งๆที่เย็นมากแล้ว

“คือ..ผมทำธุระให้นายยังไม่เสร็จ ผมเลยโทรไปบอกใบบุญให้รอก่อน แต่ใบบุญบอกว่าเพื่อนจะมาส่ง ผมก็เลย” ยิวพูดเสียงอึกอัก เพราะตอนนี้ดวงตาของคมจ้องเขาเขม็ง

“แล้วทำไมแกไม่โทรมาบอกชั้นห้ะ!! นี่ใบบุญยังไม่ถึงบ้านเลยแกรู้บ้างมั้ย แม่ง” คมร้อนใจเป็นอย่างมาก ร่างแกร่งหยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมาทันทีเพื่อโทรออกไปหาใบบุญ

..

..

..

Tru…Tru…Tru

เสียงโทรศัพท์ของใบบุญดังขึ้น ทำให้เด็กหนุ่มที่กำลังนั่งกินขนมหวานต่อหยิบขึ้นมาดู ก่อนจะรีบกดรับสาย

“พี่…” ใบบุญยังไม่ทันจะเรียกอีกฝ่าย

(“อยู่ที่ไหนห้ะใบบุญ!!!”) เสียงคมถามดังรอดออกมาจากโทรศัพท์ ทำให้ใบบุญถึงกับสะดุ้งเฮือก

“ยะ…อยู่ที่ตลาดนัดกลางคืนก่อนถึงทางเข้าหมู่บ้านน่ะฮะ” ใบบุญตอบกลับไป เด็กหนุ่มได้ยินเสียงฮึดฮัดจากทางฝั่งของคม

(“อยู่กับใคร!!!”) คมตะคอกถามกลับมา ทำให้ใบบุญดวงตาร้อนผ่าว

“อยู่กับไผ่ฮะ พอดีไผ่มาส่ง” ใบบุญตอบเสียงอ่อยๆ ทำให้คมรู้สึกเดือดขึ้นมาทันที เมื่อรู้ว่าใครมาส่งใบบุญ

(“อยู่ตรงไหน มายืนรอพี่ตรงข้างทางเลยนะ! พี่จะไปรับ”) คมบอกออกมาอีก

“เดี๋ยวใบบุญก็เข้าบ้านแล้ว” เด็กหนุ่มบอกเสียงสั่นๆ เพราะคมไม่เคยตะคอกใส่ตนเองแบบนี้มาก่อน

(“บอกให้รอ!”) พูดจบคมก็วางสายไปทันที ใบบุญน้ำตาคลอ

“เป็นอะไรใบบุญ พี่คมว่าอะไร” ไผ่จับมือใบบุญแล้วถามเสียงเครียด

“ไผ่ จ่ายเงินกันเถอะ เดี๋ยวพี่คมมารับเรา” ใบบุญบอกเพื่อนเสียงสั่นเครือ ไผ่ขมวดคิ้วเข้าหากัน  แต่ก็ยอมลุกไปจ่ายเงินแต่โดยดี แล้วพาใบบุญมารอที่ข้างถนน

“พี่คมดุเอาเหรอ” ไผ่ถามขึ้นขณะรอคมมารับใบบุญ เด็กหนุ่มพยักหน้ารับช้าๆ ในใจก็หวั่นกลัว กลัวว่าคมจะโกรธมาก

“พี่คมไม่เคยเสียงดังใส่เราแบบนั้นมาก่อนเลยนะไผ่” ใบบุญพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

“เดี๋ยวเราช่วยพูดให้ก็ได้ ใบบุญไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย ก็แค่กลับบ้านเองแล้วแวะกินอะไรเท่านั้น” ไผ่บอกกลับ เพราะเห็นว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร ใบบุญเม้มปากนิดๆ แล้วยืนก้มหน้าอยู่อย่างนั้น จนรถคุ้นตาเข้ามาจอดเทียบฟุตบาทอย่างเร็ว คมเปิดประตูรถลงมาหน้าตาทมึงทึง ก่อนจะเดินมาดึงกระเป๋าที่หลังของใบบุญมาถือเอาไว้

“ขึ้นรถ” คมว่าเสียงเข้ม ดวงตาก็จ้องหน้าไผ่เขม็ง ใบบุญตัวสั่นนิดๆ

“พี่คมครับ อย่าดุอะไรใบบุญเลยครับ” ไผ่พูดขึ้นเสียงเครียด

“นายไม่ต้องมายุ่ง!” คมว่ากลับ เส้นเลือดที่ขมับปูดโปน

“ไม่ยุ่งได้ไงล่ะครับ ก็ผมเป็นคนมาส่งใบบุญแล้วชวนใบบุญกินข้าวก่อนเข้าบ้าน พวกผมไม่ได้ไปทำอะไรผิดนะพี่” ไผ่ว่าออกมา

“พี่คม อย่าว่าไผ่เลยนะฮะ ใบบุญขอโทษ ใบบุญผิดเอง” เด็กหนุ่มกอดแขนคมพร้อมกับพูดเสียงสั่นเครือ ใบบุญพูดขอโทษออกไปก่อน โดยไม่สนว่าใครจะผิดหรือถูก ใบบุญแค่อยากให้คมหายหงุดหงิดเท่านั้น

“ใช่! ผิด กลับไปเราต้องคุยกันยาวแน่ใบบุญ” คมว่าเสียงเข้ม

“ใบบุญผิดตรงไหนครับพี่  ผิดตรงที่ไม่ยอมกลับกับรถที่บ้านงั้นเหรอ พี่คิดจะให้ใบบุญนั่งรออยู่ที่โรงเรียนจนมืดเลยรึไง เรื่องแวะกินข้าวผมยอมรับ ว่าผมผิดเพราะเป็นคนชวน แต่ใบบุญก็โทรบอกยายของใบบุญแล้วนี่ครับ แล้วพี่จะมาดุใบบุญทำไม” ไผ่ว่าออกมาอย่างเหลืออด เขาไม่อยากเห็นใบบุญมีอาการแบบนี้ คมกำหมัดแน่น

“ไผ่” ใบบุญส่ายหน้าไปมาไม่ให้ไผ่พูด

“ขึ้นรถไปเลยใบบุญ” คมหันมาไล่ใบบุญขึ้นรถอีกครั้ง ใบบุญยอมเปิดประตูขึ้นไปนั่งทันที คมมองหน้าไผ่นิ่งๆ แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา ร่างสูงเดินไปเปิดประตูด้านหลังเอากระเป๋าของใบบุญวางเอาไว้ แล้วกลับไปนั่งประจำที่คนขับ

“ใบบุญเดี๋ยวเราโทรหานะ” ไผ่ตะโกนบอก ใบบุญมองหน้าไผ่หน้าหม่นๆ ก่อนที่คมจะขับกระชากรถออกไปทันที

“พี่คมฮะ” ใบบุญเรียกคมเสียงสั่นเครือ

“ทำไมไม่โทรหาพี่ห้ะ ใบบุญ ทำไมไม่โทรบอกพี่ว่าอยู่ที่ไหน รู้มั้ยว่าพี่เป็นห่วงน่ะห้ะ” คมถามเสียงเข้ม

“กะ…ก็ใบบุญกลัวพี่คมทำงานอยู่นี่ฮะ” เด็กหนุ่มตอบกลับ มือทั้งสองข้างบีบเข้าหากันเพราะทำอะไรไม่ถูก

“พี่บอกแล้วไงว่าโทรได้ตลอด ไม่ต้องกลัวว่าจะรบกวนเวลางานของพี่” คมว่าออกมาอีก เด็กหนุ่มนั่งก้มหน้างุด น้ำตาใสที่คลอไหลหยดลงมาบนตักเล็ก ใบบุญพยายามกลั้นเสียงสะอื้นของตัวเอง คมสบถในลำคอพยายามไม่มองไปที่ใบบุญตอนนี้ คมขับรถเข้าไปในบริเวณบ้าน แล้วไปจอดที่โรงจอดรถ คมเปิดประตูลงไปทันทีเมื่อดับเครื่องแล้ว ทำให้ใบบุญต้องรีบลงจากรถเช่นเดียวกัน คมหยิบกระเป๋าของเด็กหนุ่มมาถือเอาไว้

“พี่คม นายเรียกหาอยู่น่ะพี่” เสียงลูกน้องของกมลคนหนึ่งเดินตรงเข้ามาบอก คมพยักหน้ารับ ก่อนจะหันมาหาใบบุญ

“นี่กระเป๋า กลับไปที่บ้านพักซะ” คมบอกเสียงเข้ม ถ้าไม่ติดว่ากมลเรียกตัว คมก็จะพาใบบุญไปคุยที่บ้านตนเองเหมือนกัน แต่เมื่อไม่ว่างแล้ว ก็เลยให้ใบบุญกลับบ้านพักของใบบุญไปก่อน

“พี่คม” เด็กหนุ่มเงยหน้ามองด้วยดวงตาที่แดงก่ำ

“เดี๋ยวค่อยคุยกัน” คมบอกด้วยใบหน้าบึ้งตึง ก่อนจะเดินเลี่ยงเข้าไปในบ้านใหญ่ด้วยอารมณ์หงุดหงิด ใบบุญยืนเช็ดน้ำตาป้อยๆ

“ใบบุญ พี่ขอโทษนะ” ยิวที่ยืนหลบอยู่แถวนั้นพูดบอกออกมาด้วยความรู้สึกผิด

“ไม่เป็นไรฮะ ไม่ใช่ความผิดพี่ยิวสักหน่อย” เด็กหนุ่มบอกเสียงสั่นเครือ ก่อนจะเดินเลี่ยงไปยังบ้านพักของตนเอง

“อ่าว เป็นอะไรหืม” ป้านีถามหลานชายตนเอง เมื่อเห็นใบบุญเดินตาแดงก่ำเข้าไปในบ้านพัก

“โดนพี่คมเค้าดุมารึไง” ป้านีถามต่อ เพราะยิวเดินมาบอกว่าคมโกรธมากเรื่องที่ใบบุญกลับบ้านเองแล้วไม่ยอมโทรบอกคม

“ฮึกก..ยาย พี่คมโกรธใบบุญมากเลยฮะ” เด็กหนุ่มโผเข้ากอดยายตนเอง ป้านีก็กอดหลานเอาไว้อย่างปลอบโยน

“พี่เค้าคงเป็นห่วงเรามาก ยายเองก็ไม่ได้เดินไปบอกว่าเราโทรมาขออนุญาตแล้ว” ป้านีบอกกลับมา ใบบุญสะอื้นออกมา

“มีการบ้านรึเปล่า ไปทำก่อนไป เดี๋ยวยายไปคุยกับพี่คมเค้าให้” ป้านีบอกออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“ฮึกก..ไม่เป็นไรฮะ เดี๋ยวใบบุญไปขอโทษพี่คมเอง เดี๋ยวเอาการบ้านไปทำที่บ้านพี่คมด้วย” เด็กหนุ่มบอกกลับ เพราะอยากจะคุยกับคมด้วยตัวเอง

“งั้นก็อธิบายกับพี่เค้าดีๆล่ะกัน พูดให้พี่เค้าเข้าใจ ว่าทำไมถึงกลับบ้านเอง รู้มั้ย เดี๋ยวพี่เค้าก็หายโกรธ” ป้านีพูดขึ้น ในสายตาของป้านี คิดว่าคมรักใบบุญเหมือนน้องชายคนหนึ่ง และคงเป็นห่วงมากถึงได้โมโหแบบนั้น

“ฮึกกก…ฮะ” ใบบุญตอบรับ ก่อนจะเดินเข้าห้องนอนของตนเองไป ใบบุญจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วหยิบการบ้านที่ต้องทำติดมือแล้วเดินไปบ้านของคม ใบบุญใช้กุญแจสำรองที่คมให้ ไขเข้าไปด้านใน เด็กหนุ่มไปเตรียมทำการบ้านในห้องรับแขก

Tru…Tru…Tru

เสียงโทรศัพท์ของใบบุญดังขึ้น เด็กหนุ่มหยิบขึ้นมาดู ก็เห็นว่าเป็นไผ่โทรเข้ามา ใบบุญจึงกดรับสาย

“มีอะไรเหรอไผ่” ใบบุญถามขึ้นเสียงแผ่ว

(“คุยได้มั้ย”) ไผ่ถามขึ้นมาก่อน เพราะไม่รู้สถานการณ์

“ได้” ใบบุญตอบกลับ

(“เป็นไงบ้าง พี่คมดุอะไรอีกรึเปล่า”) ไผ่ถามด้วยความเป็นห่วง ใบบุญเม้มปากนิดๆ

“ไม่ได้ดุอะไรหรอก เราขอโทษไผ่ด้วยนะ ที่ทำให้ไผ่โดนหางเลขไปด้วย” เด็กหนุ่มบอกเพื่อนด้วยความรู้สึกผิดและไม่อยากให้เพื่อนเป็นห่วงกังวล

(“ไม่เป็นไร เราเป็นห่วงใบบุญมากกว่า อะไรกัน แค่ใบบุญกลับบ้านเอง แวะกินข้าวก่อนกลับบ้านแค่นี้ ทำไมต้องโกรธขนาดนั้นด้วย”) ไผ่บ่นออกมา โดยหารู้ไม่ว่า ที่คมโกรธก็เพราะรู้ว่าไผ่เป็นคนมาส่งใบบุญ

“พี่คมเค้าแค่ห่วงเราน่ะไผ่” ใบบุญแก้ตัวให้คม เพราะเด็กหนุ่มก็ไม่อยากให้ใครว่าคมเหมือนกัน

(“ห่วงมากเกินไปรึเปล่า แบบนี้ใบบุญไม่อึดอัดแย่เหรอ จะไปไหนก็ไม่ได้ไป ต้องโทรรายงานทุกครั้ง พวกเราโตแล้วนะใบบุญ แล้วอีกอย่างพวกเราก็ไม่ได้ไปทำเรื่องอะไรผิดๆสักหน่อย”) ไผ่พูดตามที่คิด ใบบุญนิ่งเงียบไปนิด

(“เราทำให้ใบบุญคิดมากรึเปล่า”) ไผ่ถามขึ้นเมื่อเห็นว่าใบบุญเงียบไป

“เปล่า ไม่ได้คิดมากอะไร ไผ่ เราต้องวางก่อนแล้วล่ะ เพราะเดี๋ยวเราจะทำการบ้านน่ะ” ใบบุญตัดบท เพราะต้องทำการบ้านจริงๆ

(“อืมๆ ถ้ามีอะไรไม่สบายใจโทรหาเราได้ตลอดนะ”) ไผ่พูดขึ้น

“ขอบใจนะ เจอกันที่โรงเรียนพรุ่งนี้นะ” ใบบุญพูดทิ้งท้าย เมื่อได้ยินคำตอบรับจากไผ่แล้ว ใบบุญก็วางสายไปทันที เด็กหนุ่มถอนหายใจออกมาเบาๆ พยายามไม่คิดอะไรมาก ก่อนจะนั่งทำการบ้านเพื่อรอเวลาให้คมกลับบ้านพัก

..

..

..

คมที่จัดการเรื่องงานของวันนี้ให้กมลเสร็จตอนสี่ทุ่มกว่าๆ ใจเขาอยากจะไปหาใบบุญที่บ้านพัก แต่ก็กลัวว่าตนเองจะทำให้ใบบุญร้องไห้อีก คมยอมรับว่าตนเองหงุดหงิดและโกรธมาก เมื่อรู้ว่าใบบุญกลับบ้านกับไผ่  แล้วยังแวะข้างทางก่อนกลับบ้านด้วย ถึงแม้ว่าจะแวะกินข้าวเท่านั้น แต่คมก็หงุดหงิดอยู่ดี คมจึงเลือกที่จะเดินกลับบ้านพักของตัวเอง เมื่อไปถึงหน้าบ้านพัก คมก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อเห็นว่าแม่กุญแจถูกไขออก

//ใบบุญ// คมพูดกับตัวเองเมื่อรู้ว่าใบบุญต้องอยู่ในบ้านของเขาแน่ๆ ร่างสูงรีบไขประตูเข้าไป ก็พบว่าใบบุญนอนหลับอยู่บนโซฟา เปลือกตาทั้งสองข้างบวมแดง จมูกก็แดงก่ำ จากการร้องไห้ บนโต๊ะกลางมีหนังสือการบ้านวางเรียงเรียบร้อย บ่งบอกว่าเด็กหนุ่มทำเสร็จไปแล้ว

“ใบบุญ ใบบุญ” คมนั่งลงตรงขอบโซฟาพร้อมกับสะกิดเรียกใบบุญ เด็กหนุ่มปรือตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย แต่เมื่อเห็นว่าเป็นคม ใบบุญก็ยกแขนขึ้นไปโอบรอบคอของคมเอาไว้ทันที ทำให้คมต้องกอดรัดแผ่นหลังบางเอาไว้

“พี่คม…” เด็กหนุ่มเรียกชื่อคมเสียงอ้อน ทำให้คมลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ

“ทำไมมาหลับอยู่ตรงนี้ หืม ทำไมไม่กลับไปนอนบ้าน พรุ่งนี้ไปโรงเรียนไม่ใช่รึไง” คมถามเสียงเรียบ เด็กหนุ่มซบหน้าไปกับอกของคม

“ใบบุญรอพี่คม” เด็กหนุ่มตอบกลับมาอีก

“รอทำไม” คมถามกลับ ใบบุญผละใบหน้าออกมาจากอกแกร่งของคม

“ใบบุญอยากมาขอโทษพี่คม พี่คมอย่าโกรธใบบุญเลยนะฮะ ใบบุญขอโทษจริงๆฮะ” เด็กหนุ่มบอกเสียงอ่อย คมลูบหลังใบบุญเบาๆ

“เราก็รู้ว่าพี่ห่วงเรามาก แล้วทำไมต้องทำให้พี่ห่วงล่ะ” คมพูดขึ้นเสียงเครียด

“ขอโทษฮะ” เด็กหนุ่มรู้จะแก้ตัวยังไง ตอนนี้มีเพียงคำขอโทษเท่านั้นที่ใบบุญนึกออก

“ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ” คมพูดย้ำขึ้นมา ใบบุญพยักหน้ารับ

“จะไม่ทำอีกแล้วฮะ” ใบบุญตอบกลับเสียงจริงจัง

“แล้วนี่จะนอนที่ไหน” คมถามขึ้น ตอนแรกเขายอมรับว่าหงุดหงิดมาก แต่พอมาเจอใบบุญออดอ้อนแบบนี้ เขาก็อ่อนลงได้ไม่ยาก

“ใบบุญนอนกับพี่คมได้มั้ยฮะ” เด็กหนุ่มพูดขอ และไม่ต้องรอคำตอบ คมอุ้มใบบุญขึ้นมาแนบอกก่อนจะพาเข้าไปในห้องนอนของตนเองทันที คมอุ้มใบบุญไปนอนบนเตียงกว้างพร้อมกับนอนทาบทับลงไปทั้งตัว

“อยากไถ่โทษมั้ย” คมถามขึ้น พร้อมกับมองใบหน้าของใบบุญแววตาแพรวพราวและหวงแหน

“ไถ่โทษยังไงฮะ” เด็กหนุ่มถามกลับ คมเลื่อนมือข้างหนึ่งของตนเองสอดเข้าไปบีบก้นนิ่มของใบบุญเน้นๆ

“แบบนี้ไง เราจะยอมให้พี่ทำโทษมั้ย” คมถามเสียงพร่า ใบบุญนิ่งไปนิดก่อนจะพยักหน้าช้าๆ ด้วยใบหน้าที่ขึ้นสีระเรื่อ

“แต่พี่คมอย่าทำให้ใบบุญเจ็บมากได้มั้ยฮะ พรุ่งนี้ใบบุญต้องไปเรียน” เด็กหนุ่มบอกลับ คมยิ้มออกมาทันที ก่อนจะก้มลงไปจูบใบบุญอย่างรวดเร็ว

บทจูบของคมในครั้งนี้ ทั้งอ่อนหวานและดุดันสลับกันไป ทำให้ใบบุญรู้สึกตื่นเต้นไม่น้อย จะว่าไป ใบบุญก็ตื่นเต้นทุกครั้งที่คมสัมผัสร่างกายของใบบุญ คมสอดมือเข้าไปใต้เสื้อของใบบุญพร้อมกับบีบเค้นเอวบางโดยที่ริมฝีปากก็ยังชิมความหวานอยู่ คมกัดเบาๆที่ริมฝีปากของใบบุญเป็นการหยอกเย้า แล้วกดจูบลงไปหนักๆ เรียกเสียงครางหวานจากใบบุญได้ดี

“อื๊ออออ…อืมมม” เสียงครางจากใบบุญ ทำให้คมพอใจ คมขยับกลางกายตนเองเพื่อให้เสียดสีกับกลางกายของใบบุญ ทั้งๆที่ทั้งสองยังใส่เสื้อผ้ากันครบ

“อืมมม…ฮึมมมม” เสียงครางทุ้มต่ำในลำคอของคมก็ดังขึ้นมาบ้าง เพราะรู้สึกเสียวที่กลางกายของตนเองไม่น้อย ตอนนี้แท่งร้อนของคมและแก่นกายของใบบุญแข็งขืนขึ้นมาเพราะแรงอารมณ์ คมผละริมฝีปากออกมาแล้วถอดเสื้อของใบบุญและของตนเองออกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะก้มลงไปซุกไซร้ที่ซอกคอขาวต่อ มือแกร่งเลื่อนขึ้นมาบดขยี้ยอดอกทันที ทำให้ยอดอกของเด็กหนุ่มชูชันด้วยความเสียว ใบหน้าเนียนเงยขึ้นเล็กน้อยด้วยความซ่านในอก ลิ้นร้อนลากจากซอกคอไปที่ยอดอกเล็ก และตวัดเลียทันทีเพื่อไม่ให้เสียเวลา

“อ๊าา…อ๊ะ..” ใบบุญตัวสั่นหงึกหงักเมื่อรู้สึกเสียวที่ยอดอกเล็ก เด็กหนุ่มกอดคอของคมเอาไว้ พร้อมกับงอตัวขึ้นมา เนื่องจากเสียวจนขนลุกไปทั้งตัว

“อ่าาา..พี่คม..ใบบุญเสียว”  เด็กหนุ่มบอกเสียงกระเส่า คมสลับชิมยอดอกทั้งสองข้างจนพอใจ แล้วจึงผละออกมา ใบบุญนอนหายใจรวยรินด้วยความซ่าน ก่อนที่คมจะขยับไปนั่งพิงหัวเตียงเอาไว้ แล้วจับให้ใบบุญขึ้นมานั่งทับตักแกร่งของตน ใบบุญจับไหล่ของคมเอาไว้เพื่อพยุงตัว เนื่องจากหมดแรงจากการเล้าโลมเล็กๆน้อยๆของคม

“พี่คมจะทำอะไรฮะ” เด็กหนุ่มถามอย่างสงสัย

“พี่จะลงโทษใบบุญไง ถอดกางเกงให้พี่หน่อยสิ” คมบอกเสียงพร่า ใบบุญหน้าขึ้นสี  ก่อนจะขยับไปปลดตะขอกางเกงให้คม แล้วค่อยๆดึงกางเกงของคมออกเหลือเพียงชั้นใน แท่งร้อนของคมดุนดันชั้นในจนโป่งพองขึ้นมา ยิ่งทำให้ใบบุญหน้าแดงหนักกว่าเดิม คมจับมือของใบบุญมาวางตรงกลางกายของตนเอง

“ทำให้พี่หน่อยได้มั้ย เหมือนที่พี่ทำให้ใบบุญตอนที่เราไปเที่ยวกันไง” คมบอกออกมาด้วยน้ำเสียงของความต้องการ

“ทะ..ที่..พี่คม…ใช้…เอ่อ…ปากทำให้ใบบุญน่ะเหรอฮะ” เด็กหนุ่มถามเสียงกระท่อนกระแท่น คมพยักหน้ารับ ใบบุญร้อนหน้าวูบวาบ

“บะ..ใบบุญทำไม่เป็น” เด็กหนุ่มบอกเสียงอ้อมแอ้ม

“ลองดูก่อนสิ เดี๋ยวพี่บอกให้” คมพูดขึ้น ก่อนจะร่นขอบกางเกงในตนเองลง แล้วจับแท่งร้อนออกมาสูดอากาศข้างนอก ใบบุญทำอะไรไม่ถูก ทั้งเขินทั้งอาย

“จะทำมั้ยล่ะ” คมแกล้งถาม ใบบุญลังเลนิดๆ ก่อนจะยอมพยักหน้ารับ เพราะใบบุญคิดว่า ตอนนั้นคมยังทำให้ตนเองได้ ทำไมใบบุญถึงจะทำให้คมไม่ได้ ใบบุญขยับเข้าหาคมนิดๆ ทำให้คมยิ้มออกมาอย่างพอใจ มือเล็กกำไปที่แท่งร้อนของคม เพียงแค่มือนิ่มของใบบุญมาสัมผัส แท่งร้อนของคมก็ผงกไปมาจนใบบุญเขินจัด

“อ่าาาาา…” คมครางออกมาจากลำคอ พลางคิดในใจว่าแค่มือก็เสียวแล้ว

“ใบบุญต้องทำยังไงต่อฮะ” เด็กหนุ่มถามเสียงแผ่ว

“ค่อยๆใช้ลิ้นเลียตรงปลายก่อน” คมตอบกลับ ใบบุญก้มหน้าเข้าหาแท่งร้อนของคม ด้วยหัวใจที่เต้นตึกตัก คมเองก็ตื่นเต้นไม่น้อย

“ซี๊ดดดดดดดดดด” เพียงแค่ปลายลิ้นเล็กแตะเบาๆที่ปลายยอดของแท่งร้อน คมก็ครางเสียวออกมา

“เลียเลยใบบุญ” คมพูดสอน ใบบุญก็เลียวนรอบส่วนหัวตามที่คมบอก ทำให้คมต้องกัดฟันด้วยความเสียวซ่าน ใบบุญเหลือบตาขึ้นมามองคมนิๆ พอเห็นสีหน้าพอใจของคม ก็ทำให้ใบบุญใจชื้นขึ้น รสชาติแปลกใหม่ ทำให้ใบบุญรู้สึกตื่นเต้นตามไปด้วย

“ทีนี้ใบบุญค่อยๆเอามันเข้าไปในปากแล้วค่อยรูดเข้าออกแบบที่พี่ทำ จำได้มั้ย” คมบอกเสียงพร่า ใบบุญจึงค่อยๆจับแท่งร้อนของคมเข้าปากตนเอง

“ระวังฟันหน่อยนะ” คมเตือนขึ้นมา ใบบุญลองใช้ริมฝีปากรูดรั้งแท่งร้อนของคม ตอนแรกใบบุญยังเงอะงะอยู่ แท่งร้อนเข้าไปในปากไม่หมด

“ทำได้แค่ไหนก็แค่นั้นแหละคนดี” คมพูดขึ้น พร้อมกับมองร่างเล็กที่ตั้งอกตั้งใจทำตามที่คมบอก

“อืมมมม” เสียงครางอืออาจากลำคอของใบบุญดังขึ้นเมื่อต้องใช้ปากรูดรั้งแท่งร้อนของคม คมสูดปากด้วยความเสียว ถึงแม้ว่าฟันของใบบุญจะโดนแท่งร้อนของเขาบ้าง แต่มันก็ไม่ได้เจ็บแต่อย่างไร

“ซี๊ดดด ดีมากคนดี…อ่าาา แบบนั้นแหละ…ซี๊ดด เร็วขึ้นอีกนิด” คมครางบอกออกมา ส่วนใบบุญเองก็รู้สึกร้อนรุ่มที่แก่นกายและช่องทางด้านหลังเป็นอย่างมาก แต่ปากของเด็กหนุ่มก็ยังคงทำหน้าที่ได้ดี

“ซี๊ดด พอก่อนใบบุญ” คมรีบดันหัวของใบบุญออก เด็กหนุ่มมองอย่างงงๆ

“พี่ยังไม่อยากเสร็จตอนนี้” คมพูดก่อนจะดันร่างเล็กของใบบุญให้นอนหงายลงกับเตียง แล้วกลายเป็นคมที่ขึ้นมาทาบทับ กางเกงของร่างเล็กถูกถอดออกอย่างง่ายดาย จนตอนนี้ทั้งคู่ร่างกายเปลือยเปล่าอยู่บนเตียงกว้าง

“คุกเข่าให้พี่หน่อย” คมบอกเสียงสั่นพร่า ใบบุญก็ขยับคุกเข่า

“แบบนี้เหรอฮะ” ใบบุญถามขึ้น คมยิ้มรับ

“ใช่ครับ” คมตอบกลับไปเมื่อใบบุญคุกเข่าอยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสม คมก้มลงไปกัดเบาๆที่ก้นนิ่มของใบบุญ ทำให้ใบบุญสะดุ้งเฮือก ก่อนที่คมจะแหวกรอยแยกของบั้นท้ายแล้วใช้ลิ้นละเลงลงบนช่องทางด้านหลังของใบบุญ

“อ๊ะ…อื๊ออออ…พี่คม…” ใบบุญผวาครางออกมาทันที เมื่อรู้สึกถึงความเย็นชื้นที่ช่องทางด้านหลังคมใช้ลิ้นเลียวนจนช่องทางรักของใบบุญชื้นฉ่ำไปด้วยน้ำลาย ก่อนที่คมจะเปิดลิ้นชักหัวเตียง หยิบถุงยางอนามัยและเจลหล่อลื่นออกมา

“อ๊ะ” ใบบุญผวาอีกครั้ง เมื่อคมป้ายเจลที่ช่องทางด้านหลังของใบบุญ เด็กหนุ่มเอี้ยวหน้ามามองนิดๆ  ก่อนจะทิ้งตัวใช้ศอกทั้งสองข้างค้ำตนเองเอาไว้ เนื่องจากเมื่อยและเริ่มไม่มีแรง แต่เข่าและสะโพกยังคงอยู่ท่าเดิม คมค่อยๆใช้นิ้วยาวสอดเข้าไปเพื่อขยายช่องทางให้ใบบุญอีกครั้ง ครั้งนี้บบุญพอจะผ่อนลมหายใจเป็นแล้ว จึงทำให้ไม่รู้สึกเจ็บมากเหมือนตอนแรก แต่ก็ยังรู้สึกจุกอยู่ คมยิ้มออกมาอย่างพอใจ ก่อนจะขยับนิ้วยาวเข้าออกช้าๆ เนิบๆ

“เจ็บมั้ย” คมถามขึ้น เด็กหนุ่มสะบัดหน้าไปมา

“มะ..ไม่ฮะ..แต่มันจุก” เด็กหนุ่มตอบออกมา คมยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะเพิ่มนิ้วที่สอง ใบบุญตัวสั่นไปทั้งตัว แก่นกายสั่นระริก เมื่อเห็นว่าช่องทางรักของใบบุญเตรียมพร้อมแล้ว คมก็ใส่ถุงยางทันที พร้อมกับทาเจลซ้ำลงไป

“พี่จะใส่แล้วนะ อย่าเกร็งนะใบบุญ” คมพุดบอก ใบบุญพยักหน้ารับ พร้อมกับกดหน้าตนเองลงกับเตียงกว้าง

กึก…กึด

ส่วนหัวของแท่งร้อนค่อยๆผลุบหายเข้าไปในช่องทางรักของใบบุญ เด็กหนุ่มกัดผ้าปูเตียงเพื่อระบายความอึดอัดและความจุกที่ท้องน้อย

“อ่าาา” คมครางออกมาเสียงกระท่อนกระแท่น เพราะค่อยๆลุ้นให้แท่งร้อนของตนเองเข้าไปในร่างกายของใบบุญจนสุด

สวบ…

“อ๊าาา” ใบบุญร้องครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เมื่อแท่งร้อนของคมเข้าไปในร่างกายของเขาจนหมด คมหายใจเข้าออกลึกๆ พร้อมกับบีบเค้นสะโพกกลมกลึงของใบบุญไปด้วย คมโน้มตัวลงไปทาบทับแผ่นหลังบ้างเอาไว้ พร้อมกับคลอเคลียอยู่ที่แผ่นหลังของใบบุญ

“พี่ขยับแล้วนะ” คมพุดบอกอีก ใบบุญก็พยักหน้ารับ ด้วยสีหน้าลอยๆ เพราะความซ่านท่วมท้น คมขยับสะโพกของตนเองอย่างช้าๆ เพื่อให้ใบบุญปรับสภาพร่างกาย ก่อนจะเร่งจังหวะเร็วขึ้น

“ฮึ่มมมมม…อืมมมมม” คมครางเสียงทุ้มต่ำในลำคอ เมื่อกระแทกสะโพกเข้าออกถี่รัว ส่งผลให้ช่องทางรักของใบบุญตอดรัดแน่น คมใช้มือข้างหนึ่งสอดไปด้านใต้เพื่อรูดรั้งให้ใบบุญด้วย สะโพกแกร่งทำงานระรัว มือแกร่งก็ขยับรูดรั้งแก่นกายของร่างเล็ก ริมฝีปากก็พรมจูบไปทั่วแผ่นหลัง

“อ๊ะ..อ๊ะ…อ๊ะ” ใบบุญครางออกมาตามแรงกระแทกของคม ใบหน้าเนียนบูดเบี้ยวด้วยความเสียว ทั้งกัดปากเพื่อระบายความเสียว ทั้งจิกผ้าปูที่นอนเอาไว้ด้วย

“อ่าาา…ซี๊ดดดด….อ่าา” คมครางด้วยความเสียวสุดๆ ร่างของทั้งสองขยับโยกตามแรงกระแทก

“พี่คม…อื๊อออ..มันจะออกแล้ว…อ๊าาา” ใบบุญร้องบอก

“เร็วๆหน่อยฮะ…อ๊าา” ใบบุญร้องขอเมื่อรู้สึกถึงความเสียวที่มาอออยู่ที่ปลายยอดแก่นกายของตนเอง คมก็เร่งมือระรัว สะโพกก็ซอยไม่ยั้ง

“อ่าาาา…ใบบุญ….ซี๊ดดดด…ใบบุญ” คมครางกระเส่า เพราะใกล้จะปลดปล่อยเช่นกัน ช่องทางรักของใบบุญบีบเน้นระรัว จนคมอดไม่ได้ที่จะขบเม้มที่แผ่นหลังของใบบุญเอาไว้

“อ๊ะ  อื๊อออออออออออออ” ใบบุญครางออกมาด้วยความเสียว พร้อมกับปลดปล่อยน้ำรักออกมาใส่มือของคมส่วนคมก็ซอยสะโพกถี่ๆอีกไม่กี่ครั้ง ร่างแกร่งก็เกร็งทั้งตัว

“อ่าาาาาาาาาาาาาาา” คมครางออกมาด้วยความสุดเสียว ใบบุญเองก็รับรู้ถึงอาการกระตุกของแท่งร้อนของคม คมล้มตัวลงนอนทาบทับแผ่นหลังของใบบุญเอาไว้ด้วยความเหนื่อยหอบ

“อ่าา..พี่อยากต่ออีกรอบจัง แต่กลัวใบบุญไม่มีแรงไปเรียน” คมจูบไซร้ท้ายทอยขาวพร้อมกับพูดขึ้น

“ใบบุญไม่มีแรงจริงๆนะฮะ” เด็กหนุ่มบอกกลับ คมยิ้มนิดๆ ก่อนจะผละออกมาจากร่างกายของใบบุญ คมดึงถุงยางออกเอาไปทิ้ง แล้วกลับมาอุ้มใบบุญไปล้างตัวในห้องน้ำ

“ปวดเอว” ใบบุญบ่นเบาๆ

“พี่ทำให้ใบบุญรู้สึกไม่ดีเหรอ” คมถามกลับไป เด็กหนุ่มรีบส่ายหน้าไปมาทันที

“รู้สึกดีฮะ” เด็กหนุ่มรีบพูดบอกเพราะกลัวว่าคมจะเข้าใจผิด คมยิ้มรับนิดๆ ก่อนจะพาใบบุญออกมาจากห้องน้ำแล้วแต่งตัว ให้ใบบุญ

“เดี๋ยวพี่อาบน้ำก่อนนะ” คมบอกกลับก่อนจะเข้าไปอาบน้ำ ส่วนใบบุญก็นอนหมดแรงอยู่บนเตียงกว้าง

2   Be   Con

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

คิดว่าคมจะโมโหมากกว่านี้รึเปล่า

เอาแค่นี้ก็พอเนอะ คมโกรธใบบุญได้ไม่นานหรอก

ยิ่งใบบุญยอมไถ่โทษแบบนี้ด้วยแล้ว เหอเหอ