ร้ายนักนะ…รักของมาเฟีย!! [Yaoi , Boy’s love] – ตอนที่ 5

ร้ายนักนะ…รักของมาเฟีย ตอนที่ 5

Author: 여님  (ยอนิม)

“คุณพาผมขึ้นมาที่นี่ทำไม!” คิมโวยลั่น เมื่อถูกกมลลากออกมาจากห้องอาหารแล้วพาขึ้นลิฟท์มายังห้องพักประจำของกมล โดยที่คิมก็หนีไปไหนไม่ได้ และตอนนี้ทั้งสองก็อยู่กันตามลำพังในห้องนอน โดยที่ลูกน้องของกมล อยู่ด้านนอกเช่นเคย คิมยืนอยู่กลางห้องพร้อมกับขยับถอยหนีกมลที่เดินเข้ามาหาคิมช้าๆ กมลมองร่างบางของคิมอย่างสำรวจ ทำให้คิมรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วร่างกายกับสายตาโลมเลียนั่น

“ก็พามาคุยกันยังไงล่ะ” กมลตอบกลับ สายตาคมกริบยังคงมองคิมไม่วางตา

“คุยข้างล่างก็ได้ ทำไมต้องพาขึ้นมาบนนี้ด้วย แต่จะว่าไป ผมว่าเราสองคนคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ” คิมพูดบอกออกมา พร้อมกับถอยหนีกมลทีละนิด และมองหาทางหนีทีไล่ของตนเอง

“รู้เรื่องว่าอะไร” กมลถามกลับด้วยน้ำเสียงปกติ

“ก็รู้ว่า เราสองคนต่างคนต่างอยู่ อย่ามายุ่งเกี่ยวกันยังไงล่ะ” คิมพูดบอกออกมาเสียงแข็ง

“ชั้นไม่ยอมรับเรื่องนั้นแน่นอน” กมลตอบกลับมาทันที

“คุณกมล!! ผมบอกแล้วไง ว่าผมไม่ยอมมาอยู่กับคุณแน่ๆ ทำไมคุณเป็นคนพูดไม่รู้เรื่องแบบนี้ล่ะ” คิมอดไม่ได้ที่จะโวยใส่กมล ทั้งๆที่รู้แล้วว่ากมลอยู่ในวงการมาเฟีย เพราะมีลูกน้อง มีบอดี้การ์ดล้อมหน้าล้อมหลังแบบนี้ คงไม่มีคนธรรมดาที่ไหนจะมีคนติดตามแบบกมล

“ไหนบอกเหตุผลมาสิว่าทำไม นายไม่อยากมาอยู่กับชั้น” กมลถามขึ้นเสียงจริงจัง

“คุณก็บอกเหตุผลให้ผมฟังก่อนสิ ว่าทำไมผมต้องมาอยู่กับคุณด้วย” คิมถามย้อนกลับไปบ้าง

“ก็นายเป็นเมียชั้นแล้ว” กมลตอบกลับด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ คิมหายใจฮึดฮัดอย่างหงุดหงิด ถึงแม้คำตอบของกมลมันจะเป็นคำตอบที่กระจ่างเคลียทุกอย่าง แต่มันก็ไม่สมเหตุสมผลอยู่ดี

“ผมไม่รู้จะพูดกับคุณยังไงให้คุณเข้าใจแล้วนะคุณกมล” คิมพูดบอกด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจ เพราะต่อให้คิมปฏิเสธหรือถามเหตุผลยังไง กมลก็พูดย้ำแต่คำเดิมๆ ว่าคิมเป็นเมียของกมลแล้ว คิมต้องการคำตอบที่มากกว่านั้น

พรึ่บ!

“อ๊ะ” คิมร้องออกมาเมื่อกมลเข้ามาประชิดตัวกอดเอวบางของคิมอย่างรวดเร็ว ทำให้คิมต้องยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาดันอกแกร่งของกมลเอาไว้

“เราสองคนคุยกันด้วยคำพูด ไม่เข้าใจหรอก เราต้องคุยกันด้วยร่างกายดีกว่านะ” กมลพูดบอกเสียงแผ่ว ดวงตาของกมลจ้องเข้าไปในดวงตาของคิม เหมือนกับมีมนต์สะกด ทำให้คิมนิ่งงันหน้าร้อนผ่าวกับสายตาของกมล รู้ตัวอีกทีก็ถูกดันลงไปนอนบนเตียงกว้างกลางห้องเสียแล้ว

“ป่ะ…ปล่อยผมนะ ผมไม่ยอมให้คุณทำอะไรผมอีกแล้ว” คิมโวยวายทันทีเมื่อรู้สึกตัวว่ากำลังตกอยู่สถานการณ์ล่อแหลม กมลขึ้นนั่งทับกลางท้องของคิมเพื่อไม่ให้คิมดิ้นหนีไปไหน พร้อมกับตรึงข้อมือทั้งสองข้างของคิมไว้กับเตียงนอน

“อื๊อออ ปล่อยเซ่!!” คิมดิ้นไปมา แต่ก็ขยับไปไหนไม่ได้อยู่ดี กมลยิ้มกริ่ม ก่อนจะรวบข้อมือของคิมเอาไว้เหนือหัวด้วยมือข้างเดียวของตนเอง

“เรามาทบทวนความจำกันหน่อยดีกว่านะ วันนั้นนายเมามาก อาจจะจำได้ไม่หมดว่าเราสองคนเข้ากันได้ดีแค่ไหน” กมลพูดเสียงพร่า แค่เห็นร่างบางตรงหน้าดิ้นไปมาด้วยใบหน้าแดงก่ำ ก็กระตุ้นอารมณ์ของกมลให้ลุกโชนขึ้นมาอย่างง่ายดาย

“ผมหนัก! ลงไปจากตัวผมเดี๋ยวนี้นะ!!” เสียงตวาดแหวของคิมดังลั่นห้อง แต่กมลก็หัวเราะขำในลำคอเบาๆ ก่อนจะใช้มือข้างที่ว่างปลดเนคไทน์ที่คอของตนเองออก

“คะ..คุณจะทำอะไร” คิมถามด้วยน้ำเสียงสั่นๆ มองเนคไทน์ในมือของกมลด้วยสายตาสั่นระริก

“ไม่นะ ปล่อย!!” คิมดิ้นแรงขึ้นเมื่อกมลใช้เนคไทน์ของตนเองมัดข้อมือของคิมเอาไว้ แต่ยิ่งกมลรัดแน่นเท่าไร คิมกลับรู้สึกว่าหัวใจตนเองมันพองโตเหมือนกับตื่นเต้นอะไรสักอย่าง เมื่อมัดมือของคิมเอาไว้แล้ว กมลก็พลิกร่างของคิมให้นอนคว่ำอย่างแรง ใบหน้าหวานกระแทกไปกับหมอนนุ่ม ถึงจะมีหมอนรองรับแต่ก็ทำให้คิมรู้สึกเจ็บขึ้นมาเหมือนกัน คิมตาเบิกกว้างเมื่อรับรู้ว่ากางเกงของตนเองกำลังจะหลุดออกจากร่างกาย

“ฮึ่มมมม” กมลส่งเสียงคำรามออกมาจากลำคอ ทำให้คิมหัวใจเต้นระรัว ทั้งกลัวและตื่นเต้นแปลกๆ เมื่อพลิกตัวของคิมนอนคว่ำได้แล้ว กมลก็ยังคงนั่งทับตรงช่วงต้นขาของคิมเอาไว้ เพื่อไม่ให้คิมดิ้นหนีไปได้  กมลกระชากกางเกงของคิมออกอย่างแรงจนคิมผวาเฮือก เพราะกมลกระชากกางเกงชั้นในของคิมออกด้วย ขอบยางของกางเกงชั้นในเสียดสีกับบั้นท้ายของคิมจนเกินรอยแดงและรู้สึกแสบ คิมกัดริมฝีปากตัวเองแน่นความสับสนในใจเกิดขึ้นมาทันที

(ไม่จริง เราตื่นเต้นงั้นเหรอ ไม่จริง เป็นไปไม่ได้) คิมพูดบอกกับตนเองในใจเมื่อรับรู้ความรู้สึกของตนเองว่าตอนนี้รู้สึกยังไง กมลมองบั้นท้ายขาวเนียนตรงหน้าอย่างพอใจ

เพี๊ยะ!!

“โอ๊ย! เจ็บนะ” เสียงของคิมโวยขึ้นเมื่อกมลใช้ฝ่ามือตีไปที่บั้นท้ายของคิมอย่างแรง จนบั้นท้ายขาวเกิดรอยแดงรูปฝ่ามือขึ้นมาในทันที เมื่อได้ยินเสียงคิมร้องโวยวายขึ้นมา กมลก็ยิ้มหื่นอย่างพอใจ

“เจ็บแล้วชอบมั้ย หืมม” กมลก้มลงไปกระซิบถามที่ข้างหูของคิม ที่นอนคว่ำขยับตัวไม่ได้ ลมหายใจและน้ำเสียงทุ้มของกมลที่พูดอยู่ข้างหู ทำให้คิมรู้สึกหวาบหวามในอกขึ้นมา บางอย่างในร่างกายกำลังบอกว่าต้องการอะไรที่มากกว่านี้ แรงกว่านี้

“คะ..คุณจะทำอะไรของคุณห้ะ คุณกมล” คิมโวยขึ้นมาอีก เมื่อกมลถอดเสื้อของตนเองออก แล้วเอามาพันรอบดวงตาของคิม ทำให้คิมไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลย ยิ่งทำให้หัวใจของคิมเต้นรัวมากขึ้นไปอีก

“ตื่นเต้นมั้ยเด็กน้อย ชั้นรู้ว่านายชอบแบบไหน” กมลบอกเสียงพร่ามือแกร่งก็บีบเค้นบั้นท้ายของคิมอย่างรุนแรง ทั้งบีบเค้นทั้งจิกและฟาดฝ่ามือลงไปเป็นระยะ

“อ๊ะ…โอ๊ยย จะ..เจ็บ” เสียงร้องเจ็บดังกระเส่าขึ้นมา คิมรู้สึกแสบไปทั่วบั้นท้ายของตนเอง กมลขยับกายลงมาถอดกางเกงของตนเองออก อย่างรวดเร็ว และขึ้นไปนั่งทับช่วงข้อพับขาด้านหลังของคิมก่อนที่คิมจะดิ้นหนีไปได้ เพราะว่าคิมถูกปิดตา เลยไม่ได้เห็นรอยสักขนาดใหญ่กลางหลังของกมล  กมลก้มลงไปขบกัดบั้นท้ายขาวของคิมในทันที

กึก..

“อื๊อออออออ” คิมกัดริมฝีปากตนเองร้องลั่น เมื่อฟันคมของกมลกัดลงไปบนเนินเนื้อบั้นท้ายอย่างแรงจนเกิดรอยฟัน พอได้กัด กมลก็ยิ่งหมั่นเขี้ยว ขยับทาบทับร่างของคิมเอาไว้ ตอนนี้คิมอยู่ในสภาพเปลือยช่วงล่างนอนคว่ำ ถูกมัดมือและถูกปิดตาเอาไว้ ในความมืดจากการถูกปิดตา ทำให้คิมใจสั่นเพราะเดาไม่ถูกว่าตนเองกำลังจะโดนทำอะไร แต่ที่คิมรับรู้ได้คือ อาการแข็งขืนจากกลางกายของกมล ที่บดเบียดอยู่ทางด้านหลัง ทำให้คิมรู้ว่ากมลตื่นตัวมากแค่ไหน กมลเลิกเสื้อทางด้านหลังของคิมขึ้นพร้อมกับพรมจูบและฝังคมเขี้ยวลงไป ก่อนจะดึงเสื้อออกจากร่างกายของคิมไปกองรวมอยู่ที่ข้อมือเพราะติดเนคไทน์ที่มัดข้อมือของคิมอยู่

“อ๊ะ” คิมร้องออกมาเมื่อเส้นผมทางด้านหลัง ถูกกมลกระชากรั้งให้เงยหน้าขึ้นมาจากหมอน ใบหน้าหวานหงายเริ่ดขึ้นมา คิมรู้สึกปวดคอขึ้นมาทันที

“อืมมม….ฮึ่มมมมมมมม” เสียงคำรามเสียงครางในลำคอของกมลดังขึ้น บ่งบอกถึงความพอใจกับสิ่งที่ตนเองกำลังทำอยู่ คิมรับรู้ได้ดีว่ากมลเป็นคนอารมณ์รุนแรงมากแค่ไหนกับเรื่องบนเตียง ยิ่งรับรู้ ยิ่งสัมผัส คิมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมตนเองต้องตื่นเต้นและรู้สึกเหมือนต้องการอะไรที่มากกว่านี้

“ฮืมมม,….อ๊าา” คิมร้องออกมาเมื่อกมลซุกไซร้ซอกคอของคิมอย่างรุนแรง เสียงคำรามเหมือนสัตว์ป่าก็ดังขึ้นมาด้วย เส้นผมของคิมยังคงถูกกระชากจิกเอาไว้อย่างนั้น

“ชอบมั้ยเด็กน้อย ชอบมั้ยที่ชั้นทำแบบนี้ ฮึ่มมมม” กมลหายใจหอบแรงขึ้นเพราะความต้องการมันล้นปรี่ เมื่อได้ออกแรงทำรุนแรงกับร่างบางตรงหน้า กมลก็ยิ่งต้องการมากขึ้นกว่าเดิม อารมณ์ลุกโชนมากขึ้น

“ยะ..อย่า..อ๊าา” คิมร้องออกมาเมื่อมือของกมลสอดไปใต้ร่างกายของคิมที่นอนคว่ำอยู่ ไปสัมผัสกับแก่นกายของคิม ที่แข็งขืนขึ้นมาแล้วเหมือนกัน

“หึหึ จะปฏิเสธได้ไง ว่านายไม่ชอบที่ชั้นทำกับนายแบบนี้ ชั้นทำแค่นี้ นายก็เกิดอารมณ์แล้วไม่ใช่เหรอคิม” กมลพูดบอกออกมา คิมกัดริมฝีปากตัวเองแน่น เพราะเถียงไม่ออกจริงๆ เนื่องจากร่างกายของคิมมันบอกทุกอย่าง คิมไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเกิดอารมณ์กับความรุนแรงที่กมลมอบให้

“อื๊ออออ…อื้มมมม” กมลจับใบหน้าของคิมให้หันมารับบทจูบรุนแรงของตนเอง กมลบดเบียดริมฝีปากอย่างแรง ลิ้นร้อนสอดเข้าไปเกี่ยวพันลิ้นเล็กทั้งดูดทั้งเม้มจนคิมรับรู้ถึงรสชาติแปร่งๆในปาก พร้อมกับกลิ่นคาวเลือดเล็กน้อย ทำให้คิมรู้ว่าตนเองปากแตกเข้าแล้ว

“อืมมมม….หอมทั้งตัวเลยนะ เด็กน้อยของชั้น” กมลผละริมฝีปากออกมาหลังจากที่จูบอยู่สักพัก พร้อมกับซุกไซร้ซอกคอของคิมต่อ

“ฮ่าห์…อ่าาาา” คิมร้องครางออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ ยิ่งเจ็บ ยิ่งต้องการบางอย่างมาเติมเต็ม กมลผละลุกมานั่งทับขาของคิมเอาไว้เหมือนเดิม ก่อนจะเอี้ยวตัวลงไปเอื้อมหยิบเจลหลื่อลื่นที่อยู่ใต้เตียง

เพี๊ยะ!

มือแกร่งอดไม่ได้ที่จะตีไปที่บั้นท้ายของคิมอีกครั้ง ทำให้คิมผวาร้องออกมา น้ำตาใสไหลออกมาจากผ้าที่ปิดตาอยู่แต่คิมบอกกับตัวเองไม่ได้ว่า น้ำตานี้ไหลออกมาเพราะอะไรกันแน่

“เรามาสนุกด้วยกันนะคิม” กมลพูดบอกออกมา กมลไม่จำเป็นต้องเล้าโลมอะไรมากนัก เพราะแค่นี้ความต้องการในร่างกายของทั้งสองคนก็มีมากเกินพอแล้ว กมลใช้มือข้างหนึ่งกดหัวของคิมเอาไว้กับเตียง ยังดีที่คิมเอียงหน้าตะแคงข้างเพื่อหายใจ น้ำตาใสยังคงไหลลงมาเรื่อยๆ แต่ไร้เสียงสะอื้น

“อื๊ออ” คิมสะดุ้งนิดๆ เมื่อรับรู้ถึงความเย็นของเจล ที่ป้ายวนอยู่ที่ช่องทางด้านหลัง ร่างบางดิ้นไปมาเล็กน้อย เมื่อรู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง ความสับสนเกิดขึ้นมาอีกครั้ง ทั้งกลัว ทั้งตื่นเต้นคละเคล้าจนรู้สึกเครียด

“มะ..ไม่เอา อย่านะ” เสียงสั่นของคิมร้องขึ้น กมลยกยิ้มมุมปากนิดๆ

“เดี๋ยวเราได้รู้กัน ว่าที่นายบอกไม่เอาน่ะ คืออะไรกันแน่” กมลบอกก่อนจะจับแท่งร้อนของตนเองรูดไปมาสักพัก แล้วจ่อไปที่ช่องทางด้านหลังของคิม ที่ตอนนี้กำลังเต้นตุบๆเหมือนกับรอคอยอะไรบางอย่าง

“อ๊าาา..อื๊ออออ เจ็บ” คิมร้องออกมาเมื่อกมลสอดส่วนหัวของแท่งร้อนเข้าไปทีละนิด พอจะเอามือที่ถูกมัดมาปลดผ้าที่ดวงตาออก ก็ถูกกมลล็อคมือเอาไว้ก่อนทุกที กมลต้องฝืนตัวเองสอดแท่งร้อนเข้าไปเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น

“ซี๊ดดด” กมลครางออกมาอย่างสุดเสียว เมื่อช่องทางคับแคบบีบรัดแท่งร้อนของกมลถี่รัว  คิมเองก็รับรู้ว่าแท่งร้อนของกมลเข้ามาอยู่ในร่างกายของตนเองแล้ว แต่คิมกลับรู้สึกหงุดหงิดในใจขึ้นมาเสียอย่างนั้น เมื่อกมลขยับสะโพกตนเองเข้าออกช้าๆ และสอดใส่เพียงครึ่งเดียวเท่านั้น

“ฮื่ออออออ…” เสียงคิมครางฮือในลำคอบ่งบอกถึงความหงุดหงิดในอก ทำให้กมลยกยิ้มออกมาอย่างพอใจ  สะโพกแกร่งยังคงขยับช้าๆสั้นๆ

“เป็นอะไรเด็กน้อย บอกชั้นสิ” กมลแกล้งถามขึ้นมา คิมรู้สึกเหมือนอกจะระเบิด รู้สึกไม่ได้ดังใจ ถึงแม้จะรู้สึกแสบและเจ็บที่ช่องทางด้านหลังเนื่องจากกมลไม่ได้เบิกทางก่อน นอกจากใช้ตัวช่วยหล่อลื่นเท่านั้น

“ทะ..ทำบ้าอะไรของคุณ” คิมถามออกมาเสียงหอบกระเส่า

“ก็ทำให้นายพอใจไงล่ะ” กมลแกล้งบอกกลับไปอีก เขารู้ดีว่า คิมเป็นอะไร แต่เค้าอยากให้คิมร้องขอออกมาเองเสียมากกว่า

“ผะ..ผม…อื๊ออ…ผมไม่พอใจ ผมไม่ต้องการแบบนี้” คิมพูดบอกออกมา น้ำตาก็ไหลลงมาเรื่อยๆ

“แล้วต้องการแบบไหนล่ะ บอกชั้นมาสิ” กมลถามอีก คิมกัดริมฝีปากตัวเองแน่น

“………….” คิมยังคงเงียบไม่พูดอะไร กมลก็แกล้งขยับสะโพกสั้นๆ ช้าๆ แท่งร้อนยังคงอยู่ในช่องทางรักแค่ครึ่งเดียวเหมือนเดิม คิมรู้แล้วว่าตนเองต้องการอะไรในตอนนี้ อารมณ์ที่ถูกจุดขึ้นมา มันดับไม่ได้ง่ายๆแล้ว

“เด็กน้อย บอกมาสิครับ ว่าอยากได้อะไร” กมลถามอีก

“ละ…ลึก” เสียงพูดเบาๆของคิมดังขึ้น

“อะไรนะ ชั้นไม่ได้ยิน” กมลถามย้ำ

“เข้ามาลึกๆ…ได้โปรดเข้ามาอีก” คิมยอมพูดออกมาอย่างยอมจำนน

“อ๊าาาาาาาาาาา” พอพูดขอจบกมลก็กระแทกสะโพกทีเดียวจนแท่งร้อนเข้าไปในช่องทางรักจนมิด

“หึหึ ชั้นบอกแล้วไง ว่าเราสองคนเข้ากันได้ดี” กมลพูดบอก ก่อนจะรั้งเอวบางของคิมยกขึ้นนิดๆ แล้วจัดการกระแทกสะโพกเข้าออกอย่างแรง

“อ๊ะ…อ๊ะ..อ๊าาาา…..ลึกอีก..ซี๊ดดด…อ๊าาา…” คิมร้องขอออกมาโดยไม่รู้สึกอายอะไรแล้ว ความต้องการ ความอยาก ในร่างกายมันมีมากกว่าความรู้สึกอายในตอนนี้ กมลก็โหมแรงจนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้อง

สวบ สวบ สวบ

พั่บ พั่บ พั่บ

ร่างบางของคิมโยกไหวอย่างรุนแรง กมลกระแทกตัวถี่รัวไม่ยั้ง คิมสูดปากด้วยความเสียวซ่าน

“อ่าาาา…ซี๊ดดด..อยากได้อะไรอีกมั้ย หืมมมม” กมลถามออกมาเสียงกระเส่าพอกัน เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นมาทันที

“อ๊ะ..อ๊าาา….แรงอีกสิ….อื๊อออ….แรงกว่านี้สิ…ลึกกว่านี้” คิมร้องขอออกมาอย่างสุดทน บอกในสิ่งที่ตนเองต้องการจนหมดทุกอย่าง กมลยกตัวของคิมคุกเข่า แล้วจัดการเอื้อมมือไปรูดรั้งแก่นกายของคิมให้ด้วย ก่อนจะซอยสะโพกถี่รัวจนคิมรู้สึกเจ็บและจุกไปทั่วท้องน้อย แต่ก็เต็มไปด้วยความเสียวซ่านและเต็มอิ่ม

“อ๊าาา…อื๊อออ….สะ..เสียว….ซี๊ดด….” ร่างบางร้องครางพร้อมกับเลียริมฝีปากของตนเองไปด้วย กมลบีบเค้นและตบบั้นท้ายของคิมอย่างแรงควบคู่ไปด้วย

“ฮึ่มมมมมมมมมม” เสียงทุ้มในลำคอครางออกมาอย่างสุขสม เสียงหอบหายใจของทั้งคู่ดังประสานเสียงลั่นห้อง เตียงของโรงแรมที่ว่าแข็งแรงยังลั่นเอี๊ยดอ๊าด เพราะบทรักของทั้งคู่

“ซี๊ดดด…อ๊าาาาาา” ร่างบางตัวเกร็ง ช่องทางรักบีบรัดระรัว ก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักออกมาจนไหลเต็มมือกมล กมลรูดรั้งรีดน้ำรักของคิมออกจนร่างบางคลายอาการเกร็ง กมลก็เอื้อมมือข้างที่เปื้อนน้ำรักของคิมขึ้นมาที่ริมฝีปากบาง

“ลองชิมดูสิ อ่าาาา..ว่าของนายมันหวานแค่ไหน” กมลพูดเสียงหื่น สะโพกยังคงกระแทกรุนแรง พร้อมกับใช้นิ้วชี้กับนิ้วกลางของตนเองสอดเข้าไปในโพรงปากของคิม

จุ๊บ จุ๊บ

ตัณหาในร่างกายครอบคลุมความรู้สึกนึกคิดไปจนหมด คิมดูดเลียนิ้วมือของกมลที่มีน้ำรักของตนเองด้วยความตื่นเต้น กมลยิ้มออกมาอย่างพอใจ ก่อนจะกระแทกสะโพกแรงๆลึกๆ อีกสักพัก จนคิมรับรู้ถึงความอุ่นวาบในช่องท้อง เนื่องจากกมลปลดปล่อยน้ำรักของตนเองเข้าไปด้านใน

“อ่าาาาาาาาาาาา” กมลครางออกมาอย่างสุขสมเมื่อปลดปล่อย ช่องทางรักของคิมยังคงตอดรัดตุบๆ ไม่หยุด ร่างบางของคิมแดงก่ำ มีทั้งรอยฝ่ามือ รอยกัดทั่วไปหมด และกมลก็ไม่คิดจะหยุดแค่นั้น เสียงครางของคิมยังคงดังขึ้นเรื่อยๆ จนเวลาล่วงเลยมาจนเย็น กมลถึงได้ปล่อยให้คิมได้พัก

กมลผละออกมาจากร่างกายของคิม พร้อมกับลุกเดินไปเข้าห้องน้ำ ตอนนี้คิมนอนคว่ำอยู่บนเตียง ร่องรอยคราบน้ำรักยังคงเปรอะอยู่ตรงขาอ่อนทั้งสองข้าง กมลเดินออกมาจุดบุหรี่สูบพร้อมกับใส่ชุดคลุม ร่างแกร่งยืนมองร่างบางที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง ก่อนจะเดินมานั่งข้างๆแล้วแก้มัดข้อมือและที่ตาของคิมออก ตอนนี้คิมหลับลงไปแล้ว ซึ่งไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมคิมถึงหลับลงไปได้อย่างง่ายดาย กมลยิ้มนิดๆ ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำ หยิบผ้าขนหนูชุบน้ำแล้วเดินมาเช็ดคราบต่างๆ ทำความสะอาดให้คิมจนเสร็จ แล้วใช้ผ้าห่มที่กองอยู่ที่พื้นห้องมาห่อตัวคิมแล้วอุ้มเอาไว้แนบอก ก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้อง พยักหน้าเรียกลูกน้องตนเอง

“ครับ นาย” ลูกน้องของกมลรีบตรงเข้ามาหา คิมยังคงหลับอยู่ในอ้อมกอดของกมล

“เรียกให้แม่บ้านขึ้นมาเปลี่ยนผ้าปูที่นอนที แล้วให้เงินพิเศษไปด้วย” กมลพูดบอก ลูกน้องก้มหัวรับทราบอย่างรู้หน้าที่ กมลอุ้มคิมมานั่งที่โซฟา เพื่อรอให้แม่บ้านขึ้นมาเปลี่ยนผ้าปู ใครมาเห็นร่องรอยและคราบต่างๆก็รู้ได้ทันที ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไร กมลนั่งมองคนในอ้อมกอดของตนเองแล้วกดจมูกหอมแก้มใสเบา ใบหน้าของคิม ยังคงมีคราบน้ำตาหลงเหลืออยู่

“ตื่นขึ้นมาแล้วจะอาละวาดรึเปล่านะเด็กน้อย” กมลพูดขึ้นเบาๆ เมื่อผ้าปูเตียงถูกเปลี่ยนแล้ว กมลก็พาคิมไปนอนแล้วห่มผ้าให้เรียบร้อย ส่วนกมลก็คุยโทรศัพท์คุยเรื่องงานกับลูกน้องที่อยู่ในสำนักงานของตนเอง และโทรหาคมเพื่อถามเรื่องของใบบุญด้วย

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“อือออ” ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงค่อยๆรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาช้าๆ  คิมรู้สึกปวดตาขึ้นมา จึงค่อยๆลืมตาเพื่อปรับแสงไปด้วย คิมรู้สึกกระหายน้ำจึงจะขยับตัวลุก

“โอ๊ยย” คิมร้องออกมาก่อนจะทิ้งตัวลงไปนอนเหมือนเดิม พอได้ขยับตัว ก็รู้สึกปวดร้าวไปทั่วร่างกาย รู้สึกเจ็บ แสบไปทั่ว คิมยกข้อมือตนเองขึ้นมาดู ก็พบว่ามีร่องรอยแดงจากการถูกมัด ทำให้ภาพก่อนหน้านี้ฉายกลับมาอีกครั้ง ใบหน้าหวานขึ้นสีทันที เมื่อจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตนเอง คิมมองไปรอบๆเพื่อยืนยันว่าสิ่งที่ตนเองคิดเป็นเรื่องจริง คิมจำทุกอย่างได้ดี ทั้งคำพูด ทั้งการกระทำของตนเอง

“ตื่นแล้วเหรอ” เสียงทุ้มดังขึ้นเมื่อเปิดประตูห้องเข้ามาพบว่าคิมนอนลืมตาอยู่บนเตียงกว้าง

“คะ..คุณ” คิมพูดเสียงแหบ กมลจึงเดินไปรินน้ำ แล้วมาประคองคิมให้นั่งเพื่อดื่มน้ำ ตอนนี้คิมยอมทำตามแต่โดยดี เพราะกระหายน้ำมาก มือข้างที่ไม่ได้ถือแก้วน้ำก็จับผ้าห่มเอาไว้ไม่ให้ร่นไปกองอยู่ที่เอว คิมรู้ดีว่าตนเองยังคงเปลือยเปล่าอยู่ เมื่อดื่มน้ำหมดแก้ว กมลก็เดินไปวางไว้ที่เดิม แล้วกลับมานั่งที่เตียงอีกครั้ง คิมฝืนตัวเองถอยห่างกมลทันที กมลยกยิ้มนิดๆ

“ยังจะกลัวอะไรอีกหืม” กมลถามขึ้น พร้อมกับเอื้อมมือไปลูบแก้มใสของคิมเบาๆ คิมรีบปัดออกทันทีด้วยแววตาโกรธขึ้ง

“อย่ามายุ่งกับผม” คิมพูดขึ้น กมลเลิกคิ้วขึ้นนิดๆ พร้อมกับหัวเราะขำในลำคอ

“จนป่านนี้แล้ว ยังจะพูดแบบนี้อีกเหรอคิม” กมลถามกลับ คิมเม้มปากเข้าหากัน แล้วมองออกไปนอกระเบียงห้อง ก็พบว่าข้างนอกฟ้ามืดแล้ว

“นะ..นี่กี่โมงแล้ว” คิมรีบถามทันที

“ 5 ทุ่มกว่าแล้ว” กมลตอบกลับ ทำให้คิมตกใจขึ้นมาทันที เพราะคิมออกจากที่ทำงานมาตอนเที่ยงเพื่อมากินข้าวกับกมล

“ทำไมคุณไม่ปลุกผม!! โธ่โว้ย ที่ทำงานผมคงเป็นห่วงผมแน่ๆ” คิมสบถออกมา

“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ชั้นโทรไปบอกพนักงานนายแล้ว ว่านายไม่ค่อยสบาย ไม่ต้องเป็นห่วง และอีกอย่างนะ ชั้นไม่อยากปลุกนายหรอกนะคิม กว่าเราจะหยุดทำกัน มันก็เย็นมากแล้ว ชั้นอยากให้นายได้พักผ่อน” กมลพูดบอกออกมา ทำให้คิมร้อนหน้าวูบวาบ ถ้าคิมนับไม่ผิด กมลทำกับคิมไป 4 รอบ แต่ของคิม คิมนับไม่ได้จริงๆ ว่าตนเองเสร็จไปกี่รอบกันแน่ แต่ละรอบของกมล มันยาวนานมากจริงๆ เมื่อคิดถึงเรื่องนี้หน้าของคิมยิ่งแดงหนักกว่าเดิมเสียอีก

“กำลังคิดเรื่องเมื่อตอนบ่ายอยู่ใช่มั้ย” กมลแกล้งถาม

“บ้า!! ผมไม่คิดอะไรทั้งนั้น ขอเสื้อผ้าให้ผมด้วย ผมจะกลับ” คิมพูดบอกขึ้นมาเสียงเข้ม เพื่อกลบเกลื่อนความอาย

“ชั้นพานายกลับไปส่งแน่นอนคิม แต่เราต้องตกลงกันก่อน” กมลพูดเสียงจริงจัง

“ตะ..ตกลงอะไร” คิมถามกลับเสียงอึกอัก

“ตกลงว่านายจะไปอยู่กับชั้นที่บ้านไง” กมลพูดบอก

“ไม่ ผมไม่ไปอยู่กับคุณ” คิมตอบกลับทันควัน ทำให้กมลขมวดคิ้วเข้าหากันทันที

“ชั้นนึกว่าเราเข้าใจกันแล้วนะ” กมลถามขึ้นอีก พร้อมกับมองหน้าคิมอย่างดุๆ

“เข้าใจว่าอะไร คุณนั่นแหละที่ไม่เข้าใจอะไรเลย ผมบอกแล้วไง ว่าผมไม่ยอมไปอยู่กับคุณเด็ดขาด!” คิมโวยขึ้นมา แต่ก็พยายามไม่ขยับตัวมากนัก เนื่องจากยังปวดเมื่อยร่างกายอยู่

“คิม” กมลเรียกคิมเสียงกดต่ำ เขาเองไม่เคยต้องมาพูดบอกอะไรกับใครซ้ำๆแบบนี้มาก่อน คิมมองหน้ากมลอย่างไม่พอใจ ก่อนที่กมลจะถอนหายใจหนักๆ แล้วลุกขึ้นยืน คิมสะดุ้งนิดๆ ด้วยความหวั่นใจ

“ชั้นไม่สนหรอกนะว่านายจะยอมรึเปล่า และชั้นจะให้เวลานายเตรียมตัว 3 วัน พรุ่งนี้ ชั้นต้องบินไปคุยเรื่องงานที่เกาหลี กลับมาเมื่อไร ชั้นจะมารับนายไปอยู่บ้านชั้นด้วยตัวชั้นเอง เข้าใจมั้ย” กมลพูดสั่งโดยไม่สนใจคำปฏิเสธของคิม ทำให้คิมมองกมลอย่างเคืองๆ กมลเดินไปหยิบเสื้อผ้า ที่ให้คนไปซื้อมาให้ใหม่ ส่งให้คิมไปเปลี่ยน คิมก็รีบคว้าไปใส่อย่างรวดเร็ว โดยมีสายตาของกมลมองอยู่ตลอด เมื่อแต่งตัวเสร็จแล้ว กมลก็เดินมากอดเอวบางของคิมเพื่อประคองเดิน ตอนแรกคิมจะผลักไส แต่ก็สู้แรงกมลไม่ได้ พอเดินออกมาจากห้องนอน ลูกน้องของกมลก็ลุกขึ้นมายืนรอรับทันที ทำให้คิมสะดุ้งนิดๆ จนเผลอเกาะแขนของกมลเอาไว้ กมลลอบมองแล้วยิ้มมุมปากอย่างพอใจ

“ไปเตรียมรถ ชั้นจะไปส่งเมียชั้นที่คอนโด” กมลพูดบอกกับลูกน้อง ทำให้คิมหน้าขึ้นสี เพราะรู้สึกอายสายตาของลูกน้องของกมล ก่อนที่กมลจะพาคิมลงลิฟท์ไปที่รถ ซึ่งมาจอดรออยู่ก่อนแล้ว

“ผมจะกลับเอง” คิมพูดขึ้น

“อย่าดื้อน่า” กมลว่าเสียงเข้ม ก่อนจะพาคิมเข้าไปนั่งในรถของตนเอง คิมจะขยับตัวถอยห่าง แต่กมลก็กอดรัดเอวบางของคิมเอาไว้แน่น

“จะหนีทำไม นายก็เห็นแล้วนี่ ว่าเราสองคนเข้ากันได้ดีแค่ไหน” กมลพูดทบทวนอีกครั้ง ทำให้คิมชะงักไปนิด พร้อมเม้มปากเข้าหากัน คิมไม่ตอบอะไร แต่หันหน้ามองออกไปนอกรถที่กำลังวิ่งอยู่ คิมรู้สึกโกรธตัวเอง ที่พอใจกับการกระทำบนเตียงของกมล โกรธร่างกายตัวเองที่รู้สึกดีและชอบกับสิ่งที่กมลทำ ใช่….คิมชอบสิ่งที่กมลปรนเปรอและทำกับตนเอง คิมไม่เข้าใจตัวเอง ว่าทำไมถึงได้ชอบ คิมรู้สึกว่าตนเองได้ปลดปล่อยอย่างเต็มที่และเต็มอิ่ม แต่มันเต็มอิ่มมากเกินไปจนคิมรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก คิมนั่งเงียบจนมาถึงคอนโด กมลพาคิมขึ้นไปบนห้องพักของคิมเอง คิมรู้ดีว่าถึงแม้จะห้ามไม่ให้กมลเข้าไปในห้อง ก็คงห้ามไม่ได้อยู่ดี กมลพาคิมเข้าไปในห้องนอนของคิมเอง โดยที่ลูกน้องรออยู่ข้างนอก

“พักซะนะ ความจริง ชั้นอยากจะพานายไปบ้านชั้นตอนนี้เลยด้วยซ้ำ แต่ชั้นก็อยากให้นายได้เตรียมตัวและเก็บของที่จำเป็นจริงๆ เอาไว้ก่อน” กมลพูดบอกออกมา คิมนั่งกำมือตัวเองแน่นอยู่ที่ปลายเตียง

“คิม อย่าคิดหนีชั้นไปไหน ชั้นสามารถทำอะไรได้มากกว่าที่นายคิดนะ รู้มั้ย” กมลพูดขู่เอาไว้ก่อน คิมตวัดสายตาขึ้นมามองกมลอย่างไม่พอใจ ที่กมลพูดขู่ตนเอง เมื่อเห็นสายตาของคิม แทนที่กมลจะเคือง แต่กลับหัวเราะขำในลำคอ

“นายเนี่ย เหมือนแมวจังเลยนะ ถึงจะกลัวแต่ก็ยังขู่ฝ่อๆออกมา” กมลพูดขึ้น

“ผมเป็นคน!” คิมเถียงอย่างไม่ยอม

“หึหึ ยอมพูดแล้วเหรอ” กมลถามกลับ ทำให้คิมฉุนหนักกว่าเดิม

“กลับไปเลยนะ ออกไปจากห้องผมเดี๋ยวนี้” คิมเอ่ยปากไล่ คิมไม่อยากอยู่ใกล้กมลมากเกินไป สายตาของกมลน่ากลัวเกินไปสำหรับคิม  เพราะสายตาของกมล ทำให้คิมกลัวใจตัวเอง กลัวว่าจะหลงไปกับสายตาเร่าร้อนของกมล เพียงแค่เจอกันไม่นาน คิมยอมรับว่าสายตาของกมลมีอิทธิพลกับจิตใจคิมไม่น้อย

“โอเคๆ ชั้นกลับก่อนล่ะกัน อย่าลืมนะ ห้ามหนีไปไหน ห้ามไปยุ่งกับใคร คนของชั้นจับตาดูนายตลอด แล้วอีก 3 วัน ชั้นจะกลับมาหานาย” กมลพูดจบก็รั้งหัวของคิมมาจูบซับที่ขมับ ก่อนจะเดินออกไป คิมนั่งมองแผ่นหลังแกร่งของกมลด้วยสายตาสับสน จนคิมได้ยินเสียงปิดประตูล็อคจากด้านนอกก็รับรู้ว่า กมลและลูกน้องออกไปจนหมดแล้ว คิมขยับกายขึ้นมานอนบนเตียงตนเองช้าๆ ร่างบางยกมือขึ้นมากอดตนเอง พลางนึกถึงกอดของผู้ชายอีกคน คนที่เป็นอดีตของตนเอง

“ทะ..ทำไม ทำไมกูถึงจำกอดของมึงไม่ได้แล้วล่ะเดย์ ทำไม” คิมพูดกับตัวเอง เพราะคิมจำไม่ได้แล้วจริงๆ ว่าตอนที่เดย์กอดตนเองนั้นมันมีความรู้สึกแบบไหน เพราะตอนนี้คิมกลับจำความรู้สึกเวลาที่ถูกผู้ชายที่พึ่งออกจากห้องของตนเองกอดได้อย่างแม่นยำ

“คุณทำให้ผมลืมกอดของเดย์ได้จริงๆสินะ คุณกมล” คิมพูดกับตนเองด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด พร้อมกับหลับตาลงช้าๆ เพราะความเพลีย

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“พี่คิม เมื่อวานพี่เป็นอะไรมากมั้ย พวกเราเป็นห่วงพี่แทบแย่ ติดต่อพี่ก็ไม่ได้ นี่ถ้าคุณกมลเค้าไม่โทรมาบอกเมย์ตอนเย็นนะ เมย์ว่าจะไปแจ้งความแล้ว” หญิงสาวถามคิมขึ้นทันที ในช่วงสายของวันใหม่ หลังจากที่คิมเดินเข้ามาในสำนักงาน

“พี่ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก ขอโทษนะที่ทำให้เป็นห่วง” คิมพูดบอกกับหุ้นส่วนตนเอง วันนี้คิมใส่เสื้อปิดคอปิดแขนจนมิด เพื่อปกปิดร่องรอยที่กมลทำเอาไว้

“พี่คิมไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วล่ะคะ แล้ว เอ่อ…ที่คุณกมล เอ่อ” เมย์อยากจะถามเรื่องที่กมลพูดเอาไว้เมื่อวาน ว่าคิมเป็นเมีย แต่ก็ไม่กล้าพูด

“เมย์มีเอกสารอะไรให้พี่ดูรึเปล่า” คิมตัดบทพูดเรื่องงานแทน เพราะยังไม่พร้อมที่จะบอกอะไรหญิงสาวตอนนี้

“มีค่ะ..เดี๋ยวเมย์เอาไปให้ที่ห้องทำงานนะคะ” หญิงสาวพูดบอกออกมาเสียงอ่อยๆ คิมพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องทำงาน คิมเดินไปหยุดที่กระจกสำนักงานพร้อมกับเปิดม่านออกดูนิดๆ แล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ คิมรู้ตัวตั้งแต่ออกจากคอนโดแล้วว่า มีคนตามตนเองมา และตอนนี้ก็มาเฝ้าดูอยู่หน้าสำนักงาน คนที่ตามคิมก็คือลูกน้องของกมลนั่นเอง เมื่อเช้าก่อนกมลจะขึ้นเครื่อง ก็โทรมาย้ำกับคิมเรื่องที่ให้คิมเตรียมตัว คิมไม่อยากคุยจึงกดตัดสาย และกมลก็ไม่ได้โทรมาอีก คิมเข้าไปในห้องทำงานแล้วนั่งทำงานไปเรื่อยๆ จนถึงเวลาเลิกงาน คิมขับรถออกจากสำนักงานทั้งๆที่ยังรู้สึกปวดตัวอยู่ คิมมองกระจกหลังก็รู้ว่าลูกน้องของกมล ยังคงตามตนเองอยู่

“ทำไงดี” คิมพูดกับตนเอง ก่อนจะตัดสินใจเร่งเครื่องรถเพื่อขับหนี แต่ไม่ว่าคิมจะหนียังไง ลูกน้องของกมลก็ขับตามทันอยู่ดี คิมจึงกลับมายังคอนโด แล้วรีบขึ้นห้อง เพื่อหาหนทางหนีจากกมล แต่ก็นึกไม่ออกว่าจะหนีไปไหน ยังไง และคิมรู้ดีว่าหนีไปบ้านพ่อแม่ตนเองก็ไม่ได้ เพราะกมลรู้ว่าบ้านของคิมอยู่ที่ไหน

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เวลาล่วงเลยมาวันที่ 2 กมลโทรเข้ามาหาคิมเป็นระยะ แต่คิมไม่รับสาย พอคิมไม่รับ กมลก็โทรเข้าเบอร์ลูกน้องตนเอง แล้วให้ลูกน้องเอาโทรศัพท์มาให้คิมคุยถึงในสำนักงาน จนคิมต้องโวยกลับไปและตัดบทไม่คุยกับกมล

“พี่คิมมีปัญหาอะไรบอกเมย์ได้นะคะ” หญิงสาวถามด้วยความเป็นห่วง เพราะรู้แล้วว่ามีคนคอยติดตามดูแลคิมอยู่ในตอนนี้

“ไม่มีอะไรหรอกเมย์ เรื่องเล็กน้อยน่ะ”  คิมไม่อยากให้รุ่นน้องต้องมาเครียดและรับรู้เรื่องของตนเอง

“ถ้าพี่คิมเหนื่อยยังไงก็หยุดพักงานก่อนได้นะคะ เดี๋ยวเมย์ดูแลแทนให้ จะไปเที่ยวพักผ่อนกับเพื่อนๆก่อนก็ได้” หญิงสาวบอกออกมาอีก ทำให้คิมนิ่งไปนิด

เพื่อน….

พอได้ยินคำว่าเพื่อน คิมก็คิดบางอย่างได้

“ขอบใจนะเมย์” คิมพูดจบก็รีบหยิบโทรศัพท์ตนเองต่อสายหาใครบางคนทันที

(“ว่าไงคิม”) รอสายสักพัก ปลายสายก็รับสาย

“เดย์ มึงอยู่คอนโดรึเปล่า” คิมถามขึ้นมาทันที ตอนนี้คิมนึกถึงเดย์ได้คนเดียวเท่านั้น

(“ไม่อยู่น่ะ พอดีมาบ้านที่ต่างจังหวัด…มีอะไร”) เดย์ถามกลับมาเสียงเรียบ

“ไปกับอิฐเหรอ” คิมถามขึ้นเสียงหม่นลงนิดๆ

(“อืม…มึงมีอะไรรึเปล่า”) เดย์ถามกลับมาอีกครั้ง ทำให้คิมรู้สึกเกรงใจอีกฝ่ายขึ้นมาทันที

“คือ….เอ่อ…..เอาไว้มึงกลับมากรุงเทพเมื่อไร โทรมาบอกกูด้วยล่ะกัน พอดีมีเรื่องอยากจะปรึกษาน่ะ” คิมพูดบอกเสียงแผ่ว ไม่อยากคุยกับเดย์ทางโทรศัพท์

(“มีเรื่องอะไร ด่วนรึเปล่า คุยทางนี้เลยก็ได้”) เดย์ถามกลับมาอย่างสงสัย

“ไม่เป็นไร เอาไว้มึงกลับมาก่อนดีกว่า แค่นี้นะ” พูดจบคิมก็วางสายทันที

“พี่คิม” เมย์เรียกด้วยความเป็นห่วงจริงๆ

“เมย์ พี่อาจจะไปพักผ่อนสักระยะนะ มีอะไรให้ติดต่อพี่ทางเมลล์  ถ้าใครมาถามถึงพี่ บอกว่าไม่รู้อย่างเดียวนะ” คิมพูดบอกออกมาเมื่อตัดสินใจแล้วว่าจะหาทางหนีกมล

“ค่ะ” เมย์ตอบรับออกมาแต่ก็ไม่ได้ซักถามอะไรอีก

2   Be   Con

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

อัพแล้ววววววววววววว

เป็นเอนซีที่เครียดมาก เหอเหอ

ออกมาดีรึเปล่าก็ไม่รู้ เป็นเอนซีแบบป่วงๆ = =