“เหลวไหล! 100 วันใช่ไหม ฉันจะเป็นแฟนคุณ 100 วัน! ”
ในเวลานี้ต่อให้เป็นใครก็ต้องโกรธ เหยียนสือเซี่ยจ้องมองเขาอย่างเกลียดชัง เธออยากจะบอกคนเฮงซวยแบบนี้ว่า ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนจะตาบอดและชอบผู้ชายเฮงซวยแบบนี้
“คุณเป็นแฟนของแรกของฉันที่ปากร้อยต่อหน้าฉันแบบนี้ ฉันชอบนะ วันนี้เป็นวันแรกที่คบกันนะแฟนที่รัก”
ถังอี้กล่าวพลางทำท่าจะโอบไหล่ แต่เหยียนสือเซี่ยเตือนด้วยการยกเท้าขึ้นด้วยส้นเท้า
“เป็นตัวของตัวเอง ฉันชอบ”
เป็นตัวของตัวเองบ้าอะไรล่ะ! เธอสาปแช่งในใจ เธอรีบเข้าไปในรถ เฉี่ยนเฉียนกลับไปเก็บกระเป๋าของเธอ เธอต้องรีบกลับไปรับเขา
“นายขึ้นมาทำไม? ”
ขณะที่เธอกำลังจะออกรถ ถังอี้กลับขึ้นมานั่งเบาะข้างคนขับ
“ตอนนี้เราเป็นแฟนกัน ฉันจะต้องรีบไปเดทกับคุณสิ อ้อ…จริงสิ บ้านของคุณอยู่ที่ไหน ฉันอยากจะไปทำความคุ้นเคยสักหน่อย”
“… ”
ไม่สามารถถีบคนออกจากรถได้อีกต่อไป เหยียนสือเซี่ยเหยียบคันเร่งขณะที่รถเริ่มออกตัวไป
ในคฤหาสน์เฉียว เฉียวชูเฉี่ยนเก็บสัมภาระเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอและผู้สื่อข่าวด้านล่างคาดว่าพวกเขาไปทานอาหารกันหมดแล้วเลยก็ดูเงียบเป็นพิเศษ
อยู่ๆ ก็รู้สึกเจ็บที่นิ้วอย่างกะทันหัน เธอก้มไปดูสิ่งที่ทิ่มมือเธอ จากนั้นจึงขมวดคิ้วแน่น
มันเป็นกระสุนที่เธอหยิบออกมาจากด้านหลังของเฉินเป่ยชวน
คราบเลือดบนมันได้ถูกทำความสะอาดโดยเธอเมื่อนานมาแล้ว กระสุนแวววาวก็เปล่งแสงออกมา เมื่อเธอคิดว่าเธอกำลังจะตายด้วยน้ำมือของพ่อค้ายาเหล่านั้น ทันใดนั้นเขาก็ปรากฏตัวขึ้นและช่วยเธอโดยไม่ลังเล
เธอแอบเก็บลูกกระสุนไว้อย่างเงียบๆ ตั้งใจจะเก็บเอาไว้ตลอดไป
“เหลวไหล! 100 วันใช่ไหม ฉันจะเป็นแฟนคุณ 100 วัน! ”
ในเวลานี้ต่อให้เป็นใครก็ต้องโกรธ เหยียนสือเซี่ยจ้องมองเขาอย่างเกลียดชัง เธออยากจะบอกคนเฮงซวยแบบนี้ว่า ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนจะตาบอดและชอบผู้ชายเฮงซวยแบบนี้
“คุณเป็นแฟนของแรกของฉันที่ปากร้อยต่อหน้าฉันแบบนี้ ฉันชอบนะ วันนี้เป็นวันแรกที่คบกันนะแฟนที่รัก”
ถังอี้กล่าวพลางทำท่าจะโอบไหล่ แต่เหยียนสือเซี่ยเตือนด้วยการยกเท้าขึ้นด้วยส้นเท้า
“เป็นตัวของตัวเอง ฉันชอบ”
เป็นตัวของตัวเองบ้าอะไรล่ะ! เธอสาปแช่งในใจ เธอรีบเข้าไปในรถ เฉี่ยนเฉียนกลับไปเก็บกระเป๋าของเธอ เธอต้องรีบกลับไปรับเขา
“นายขึ้นมาทำไม? ”
ขณะที่เธอกำลังจะออกรถ ถังอี้กลับขึ้นมานั่งเบาะข้างคนขับ
“ตอนนี้เราเป็นแฟนกัน ฉันจะต้องรีบไปเดทกับคุณสิ อ้อ…จริงสิ บ้านของคุณอยู่ที่ไหน ฉันอยากจะไปทำความคุ้นเคยสักหน่อย”
“… ”
ไม่สามารถถีบคนออกจากรถได้อีกต่อไป เหยียนสือเซี่ยเหยียบคันเร่งขณะที่รถเริ่มออกตัวไป
ในคฤหาสน์เฉียว เฉียวชูเฉี่ยนเก็บสัมภาระเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอและผู้สื่อข่าวด้านล่างคาดว่าพวกเขาไปทานอาหารกันหมดแล้วเลยก็ดูเงียบเป็นพิเศษ
อยู่ๆ ก็รู้สึกเจ็บที่นิ้วอย่างกะทันหัน เธอก้มไปดูสิ่งที่ทิ่มมือเธอ จากนั้นจึงขมวดคิ้วแน่น
มันเป็นกระสุนที่เธอหยิบออกมาจากด้านหลังของเฉินเป่ยชวน
คราบเลือดบนมันได้ถูกทำความสะอาดโดยเธอเมื่อนานมาแล้ว กระสุนแวววาวก็เปล่งแสงออกมา เมื่อเธอคิดว่าเธอกำลังจะตายด้วยน้ำมือของพ่อค้ายาเหล่านั้น ทันใดนั้นเขาก็ปรากฏตัวขึ้นและช่วยเธอโดยไม่ลังเล
เธอแอบเก็บลูกกระสุนไว้อย่างเงียบๆ ตั้งใจจะเก็บเอาไว้ตลอดไป
เจ้าอ้วนตัวเล็กสะดุ้ง แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่พ่อแม่พูดเขาก็เริ่มมั่นใจขึ้นทันที “นายมันไม่มีพ่อ แม่ก็ไม่ต้องการ นายมันไม่มีใครเอา”
คำพูดเด็กๆ แต่กลับมีพลังทำลายล้างสูงทำให้คนรอบข้างยิ้มเยาะ เด็กไม่มีพ่อนี่ช่างน่าอายเสียจริง
เฉียวจิ่งเหยียนกำหมัดแน่น สายตาดุร้ายไม่สมวัย “นายบอกว่าใครไม่มีพ่อ!”
“พ่อแม่นายหย่ากันตั้งนานแล้ว แม่ของฉันบอกว่าตอนที่นายเกิดมาก็เป็นเด็กไม่มีพ่อ แล้วแม่ของนายก็ชอบแต่งงานกับคนรวย คนอื่นไม่เอาแล้วก็ยังไม่ยอมจากไป” เจ้าเด็กอ้วนเห็นเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ หัวเราะจึงมีรอยยิ้มหยิ่งผยองบนใบหน้าของเขา
“นายหาเรื่องนี่นา! ”
พูดจบ จิ่งเหยียนสวนหมัดเล็กๆ ลงไปบนหน้าเด็กอ้วนอย่างแรง
“โอ๊ย…”
เจ้าเด็กอ้วนร้องโอดโอยอย่าเจ็บปวด
ครูที่ต้องการพักผ่อนอย่างเกียจคร้าน สักพักได้ยินเสียงก็รีบวิ่งออกมาจากห้องทำงานวิ่งเข้าห้องเรียนไปเห็นจิ่งเหยียนกำลังคร่อมเจ้าเด็กอ้วนที่นอนอยู่บนพื้น และจิ่งเหยียนกำลังต่อยใส่คนด้านล่างอย่างรัวๆ
พระเจ้า เกิดอะไรขึ้น?
หลังจากที่ถูกครูบังคับให้ดึงออกไปจากเจ้าเด็กอ้วน เขาก็ลุกขึ้นพร้อมกับจมูกที่บวมเขาร้องไห้และบ่นกับครูว่า “ครูครับ เฉียวจิ่งเหยียนต่อยผม”
เฉียวจิงเหยียนมีดวงตาแดงก่ำ และดวงตาที่โกรธเกรี้ยวของเขาดูเหมือนจะแผดเผาทุกอย่างแม้แต่อาจารย์ประจำชั้นก็ยังตกใจกับสายตานั้น
“เหลวไหล! 100 วันใช่ไหม ฉันจะเป็นแฟนคุณ 100 วัน! ”
ในเวลานี้ต่อให้เป็นใครก็ต้องโกรธ เหยียนสือเซี่ยจ้องมองเขาอย่างเกลียดชัง เธออยากจะบอกคนเฮงซวยแบบนี้ว่า ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนจะตาบอดและชอบผู้ชายเฮงซวยแบบนี้
“คุณเป็นแฟนของแรกของฉันที่ปากร้อยต่อหน้าฉันแบบนี้ ฉันชอบนะ วันนี้เป็นวันแรกที่คบกันนะแฟนที่รัก”
ถังอี้กล่าวพลางทำท่าจะโอบไหล่ แต่เหยียนสือเซี่ยเตือนด้วยการยกเท้าขึ้นด้วยส้นเท้า
“เป็นตัวของตัวเอง ฉันชอบ”
เป็นตัวของตัวเองบ้าอะไรล่ะ! เธอสาปแช่งในใจ เธอรีบเข้าไปในรถ เฉี่ยนเฉียนกลับไปเก็บกระเป๋าของเธอ เธอต้องรีบกลับไปรับเขา
“นายขึ้นมาทำไม? ”
ขณะที่เธอกำลังจะออกรถ ถังอี้กลับขึ้นมานั่งเบาะข้างคนขับ
“ตอนนี้เราเป็นแฟนกัน ฉันจะต้องรีบไปเดทกับคุณสิ อ้อ…จริงสิ บ้านของคุณอยู่ที่ไหน ฉันอยากจะไปทำความคุ้นเคยสักหน่อย”
“… ”
ไม่สามารถถีบคนออกจากรถได้อีกต่อไป เหยียนสือเซี่ยเหยียบคันเร่งขณะที่รถเริ่มออกตัวไป
ในคฤหาสน์เฉียว เฉียวชูเฉี่ยนเก็บสัมภาระเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอและผู้สื่อข่าวด้านล่างคาดว่าพวกเขาไปทานอาหารกันหมดแล้วเลยก็ดูเงียบเป็นพิเศษ
อยู่ๆ ก็รู้สึกเจ็บที่นิ้วอย่างกะทันหัน เธอก้มไปดูสิ่งที่ทิ่มมือเธอ จากนั้นจึงขมวดคิ้วแน่น
มันเป็นกระสุนที่เธอหยิบออกมาจากด้านหลังของเฉินเป่ยชวน
คราบเลือดบนมันได้ถูกทำความสะอาดโดยเธอเมื่อนานมาแล้ว กระสุนแวววาวก็เปล่งแสงออกมา เมื่อเธอคิดว่าเธอกำลังจะตายด้วยน้ำมือของพ่อค้ายาเหล่านั้น ทันใดนั้นเขาก็ปรากฏตัวขึ้นและช่วยเธอโดยไม่ลังเล
เธอแอบเก็บลูกกระสุนไว้อย่างเงียบๆ ตั้งใจจะเก็บเอาไว้ตลอดไป
