บทที่ 2130 เขารังเกียจอยู่บ้างจริงๆ ด้วย…
เธอตบไหล่ตี้ฝูอีเบาๆ
“เอาล่ะ เจ้าออกไปเถอะ ช่วยดูต้นทางให้ข้าด้วย”
“ได้ อาบดีๆ ล่ะ”
ตี้ฝูอีหันหลังเดินออกไป
….
ในที่สุดกู้ชีจิ่วก็เปลื้องผ้าจนเปล่าเปลือยแล้วกระโดดเข้าไปในถังอาบน้ำ
น้ำในถังอุ่นร้อน คล้ายจะแช่สมุนไพรเอาไว้ด้วย ยามที่แช่อยู่ในถังจะได้กลิ่นหอมอ่อนๆ อวลอยู่ที่ปลายจมูก เธอนั่งอยู่ด้านใน น้ำท่วมถึงระดับไหล่ของเธอพอดี สบายอย่างยิ่ง
นานมากแล้วที่ไม่ได้อาบน้ำอย่างมีความสุขเช่นนี้!
เธอกลัวว่าฐานะจะถูกเปิดเผย ดังนั้นครึ่งปีมานี้ล้วนสวมเสื้อผ้าอาบน้ำอยู่เสมอ และไม่กล้าคลายผ้ารัดอกเลย
ตอนนี้สบายแล้ว เขาเตรียมถังอาบน้ำไว้ให้เธอ ซ้ำยังอยู่ข้างนอกคอยดูต้นทางให้เธอด้วย เธอจึงสบายใจไร้กังวล
เธอหลุบตามองทรวงอกของตน รัดอกมากว่าครึ่งปี หน้าอกเล็กลงไม่น้อยเลย ถูกรัดเสียจนแบนเรียบ
เธอค่อยๆ ชำระล้างร่างกาย บนร่างเธอก็ทาสีน้ำมันสีทองแดงเอาไว้เช่นกัน สีน้ำมันเหล่านี้ทาง่าย ทว่ายามล้างออกค่อนข้างเปลืองแรงยิ่งนัก ดังนั้นในยามปกติต่อให้กู้ซีจิ่วอาบน้ำ ก็จะไม่ล้างสีน้ำมันเหล่านั้นออก เพียงล้างนิดๆ หน่อยๆ เท่านั้น
สิ่งที่เธอนึกไม่ถึงคือ เห็นได้ชัดว่าในน้ำมีตัวยาสำหรับขจัดสีน้ำมันอยู่ด้วย เธอลอยคออยู่ในน้ำสักพัก สีน้ำมันเหล่านั้นก็หลุดลอกออกจากร่างเธอรวดเร็วยิ่ง เผยผิวพรรณดั้งเดิมของเธอออกมา…
สภาพอากาศของที่นี่ร้อนแล้ง ดังนั้นถึงแม้กู้ซีจิ่วจะทาสีน้ำมันไว้ทั้งตัว แต่ผิวพรรณก็ยังคงถูกแดดเผาอยู่บ้าง ผิวพรรณที่เดิมทีกระจ่างปานหยกกลายเป็นสีแทนนิดๆ แล้ว
เมื่อก่อนตอนที่ตี้ฝูอียังไม่มา กู้ซีจิ่วไม่ใส่ใจเลยว่าตนจะสวยหรือไม่สวย ถึงอย่างไรก็ทาสีน้ำมันทับอยู่แล้ว
แต่ตอนนี้เขาอยู่ข้างนอก หลังจากกู้ซีจิ่วล้างสีน้ำมันออกแล้ว คิดจะสร้างความประหลาดใจให้เขาเสียหน่อย แต่ผิวกลับเป็นสีนี้…
เธออาบอยู่อีกพักหนึ่ง ขัดจนผิวแทบจะลอกออกมาแล้ว หลังจากแน่ใจว่านี่คือสีผิวที่แท้จริง ไม่ว่าจะอาบอย่างไรก็ไม่ขาวไปกว่านี้แล้ว เธอถึงได้ถอดใจ
เสื้อผ้าที่ตี้ฝูอีเตรียมไว้ให้เธอครบครันยิ่ง กระโปรงตัวใน กระโปรงตัวนอก ทุกชิ้นล้วนทำจากวัสดุที่เรียบลื่นยิ่งนัก สวมลงบนร่างแล้วถึงไม่มีลมก็ยังพลิ้วไหวปานเซียน
เธอเดินออกมา มองเห็นตี้ฝูอียืนอยู่ไม่ไกล กำลังทอดมองทะเลสาบอย่างเหม่อลอย
เมื่อได้ยินเสียงเคลื่อนไหว เขาก็หันกลับมา เห็นนางสวมชุดสีฟ้าอ่อนยืนอยู่ตรงนั้น ในที่สุดบนหน้าก็ไม่มีสีน้ำมันแล้ว เผยเครื่องหน้าอันงดงามน่าตะลึง โดยเฉพาะนัยน์ตาคู่นั้น ชุ่มฉ่ำแวววาวเสมือนเพิ่งชะล้างด้วยน้ำในทะเลสาบ ถึงแม้ผิวพรรณจะคล้ำไปเล็กน้อย แต่กลับทำให้ดวงหน้าของนางมีเสน่ห์งดงามไปอีกแบบ
กู้ซีจิ่วหมุนตัวอยู่ตรงหน้าเขา
“เป็นไงบ้าง? ข้าดูดีไหม?”
ความจริงแล้วเธอมั่นใจในรูปโฉมของตัวเองยิ่งนัก แต่พออยู่ต่อหน้าเขา ความมั่นใจนี้ก็ถูกลดทอนลงเล็กน้อย ถึงอย่างไรรูปโฉมของผู้ที่อยู่เบื้องหน้านี้ก็หล่อเหลาเหลือเกิน เธอในสภาพปัจจุบันเมื่ออยู่ตรงหน้าเขาแล้วไม่ควรค่าให้เหลือบแลเลย…
ตี้ฝูอีมองเธอนิ่งๆ ไม่พูดอะไรไปชั่วขณะ
กู้ซีจิ่วใจเต้นรัวนิดๆ
“เจ้ารู้สึกว่าข้าดำไปหน่อยใช่ไหม? อันที่จริงข้าขาวมากเลยนะ เพียงแต่อยู่ที่นี่แล้วโดนแดดเผา ดวงตะวันของที่นี่ดูซีดเซียว แต่ความจริงแล้วร้อนแรงยิ่ง…”
“อืม…”
สายตาที่ตี้ฝูอีมองเธอซับซ้อนยิ่งกว่าเดิม
เขารังเกียจอยู่บ้างจริงๆ ด้วย…
กู้ซีจิ่วค่อนข้างหงุดหงิดแล้ว พลันฉวยสาบเสื้อเขา เอ่ยอย่างดุดัน
“ลองเจ้ากล้าพูดว่าข้าไม่น่ามองดูสิ?!”
นางที่เป็นเช่นนี้มีความงามอันใสซื่อของเด็กสาวอยู่ประการหนึ่ง โดยเฉพาะยามที่นางทำตาโต
ตี้ฝูอีใจสั่นแวบหนึ่ง กุมข้อมือนางไว้ รั้งนางเข้าสู่อ้อมแขน โอบกอดเอาไว้ในอ้อมอก ลมหายใจอุ่นร้อนรินรดริมหูนาง
“ผู้ใกล้าบอกว่าเจ้าไม่น่ามองกัน? ข้าจะไปสังหารมัน!”
————————————————————————————-
บทที่ 2131 เขาจะจูบเธอไหม?
วาจาที่เขาเอ่ยออกมาอวลด้วยไอสังหาร ทว่ากู้ซีจิ่วสัมผัสได้เพียงความอบอุ่น โดยเฉพาะตอนที่ซุกอยู่ในอ้อมแขนเขา ยิ่งรู้สึกอบอุ่นกว่าเดิม…
ระยะนี้เธอเกิดความรู้สึกชั่ววูบที่อยากโผเข้าใส่อ้อมอกเขาอยู่ตลอด ยามนี้ได้โผเข้าไปจริงๆ แล้ว อบอุ่นเช่นเดียวกับในจินตนาการ มอบความรู้สึกน่าพึ่งพาให้เธอมหาศาลยิ่ง
ราวกับว่าถ้ามีเขาอยู่ เธอไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น ไม่ว่าเธอพบพานปัญหาอะไร เขาล้วนจัดการให้เธอได้อย่างราบรื่น
กลิ่นหอมอ่อนจางอันเป็นเอกลักษณ์ของเขาคล้ายจะเป็นกลิ่นที่เธอคุ้ยเคยมานานแล้ว ซ้ำยังโหยหายิ่งนัก ตอนนี้พอได้สูดดมอีกครั้งเธอมีความรู้สึกคล้ายได้ของที่สูญหายไปกลับคืนมา อดไม่ได้ที่จะยกแขนขึ้นโอบรัดเอวของเขาไว้
เอวของเขาบางยิ่งนัก ถึงมีเสื้อคลุมกั้นอยู่ เธอก็สามารถรับรู้ถึงความแกร่งของช่วงบั้นเอวได้
เป็นครั้งแรกที่นางเป็นฝ่ายรุกเข้าซุกซบแนบอกเขา ไม่คำนึงถึงสิ่งใดทั้งสิ้น ปล่อยตัวไปตามธรรมชาติ
ตี้ฝูอีกอดนางไว้ รู้สึกราวกับฝันไป
เมื่อมองดวงหน้าน้อยๆ อันทรงเสน่ห์ที่อยู่ในอ้อมแขนแล้ว จิตใจเขาพลันสั่นไหว ก้มลงไปจุมพิตหน้าผากนางอย่างห้ามใจไว้ไม่อยู่
“เจ้างดงามที่สุดแล้ว ผู้ใดก็เทียบเจ้าไม่ได้”
การที่นางความจำเสื่อมก็มีข้อดีอยู่เหมือนกัน ตัวนางที่สูญเสียความทรงจำจะแสดงนิสัยดั้งเดิมออกมา ชอบก็บอกว่าชอบ ไม่แยแสอะไรมากมายนัก ไม่มีแรงกดดันด้านจิตใจมากมายปานนั้น
นางไม่เรียกขานตนว่าผู้อาวุโสอีก ไม่วางท่าเป็นผู้อาวุโสยามอยู่ต่อหน้าเขาอีกแล้ว
เมื่อโยนความตั้งแง่ระแวดระวังในอดีตของนางทิ้งไป เนื้อในก็เป็นเพียงเด็กสาวคนหนึ่งเท่านั้น
เด็กสาวของเขา!
พวงแก้มกู้ซีจิ่วร้อนผ่าว อิ่มเอมใจนัก!
เธอก็รู้สึกราวกับฝันไปเช่นกัน
เมื่อคืนเธอยังกังวลเรื่องปากท้องในวันต่อไปอยู่เลย ยังคิดอยู่เลยว่าจะหนีออกไปได้ยังไง
นึกไม่ถึงว่าผ่านไปเพียงวันเดียว ทุกอย่างก็แปรเปลี่ยนอย่างใหญ่หลวง…
ที่แท้ตนเป็นคนจากดินแดนเบื้องบน ที่แท้ตนมีคู่หมั้นที่มากความสามารถถึงเพียงนี้อยู่
เธอไม่เชื่อใจใครง่ายๆ หากว่าเป็นคนอื่นบุกพรวดพราดเข้ามาเช่นนี้ บอกว่าเป็นคู่หมั้นของเธอ เธอคงจะเตะอีกฝ่ายออกไปเสีย
แต่พอเป็นเขา เธอเรียกร้องขอหลักฐานเล็กน้อยก็เชื่อแล้ว ราวกับเขาคือคนที่ไว้ใจมานานนมแล้ว…
ยามนี้พอได้อยู่ในอ้อมแขนเขาเช่นนี้ ก็มีความสุขเหมือนตัวจะระเบิดได้
เธอเงยหน้ามองเขา เขากำลังหลุบตามองเธอ ในดวงตาเสมือนมีดาราพร่างพราวอยู่
เขาจะจูบเธอไหม?
กู้ซีจิ่วกลั้นหายใจนิดๆ จิตใต้สำนึกของเธอรู้สึกว่าเขาปรารถนาจะจุมพิตเธอยิ่งนัก…
เขาค่อยๆ โน้มหน้าลงมา ริมฝีปากระเรื่อเข้าใกล้ใบหน้าพริ้มเพราของเธอมากขึ้นเรื่อยๆ ลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดใบหน้าเธอ กู้ซีจิ่ใจเต้นรัว หลับตาลงตามสัญชาตญาณ…
ผลคือ…
ลมหายใจเขาเป่ารดริมหูเธอ
“ซีจิ่ว ข้าอยาก…กินเนื้อย่างฝีมือเจ้า เจ้าบอกว่าจะย่างเนื้อให้ข้ากินนี่”
กู้ซีจิ่วนิ่งงัน
เธอลืมตาขึ้น ผลักเขาออกไป
“ได้ ข้าจะไปย่างให้เจ้า”
แล้ววิ่งจากไปปานควันสายหนึ่ง
ตี้ฝูอียืนนิ่งอยู่ที่เดิม…
….
ณ กองไฟใหญ่ที่ลุกโชน
ผู้คนนั่งล้อมวงรอบกองไฟ คนทั้งหมูบ้านล้วนมากันพร้อมหน้า
บนกองไฟย่างเนื้อสัตว์มายาสารพัดชนิดไว้ ในอากาศเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของเนื้อ
พวกเด็กๆ วิ่งไปวิ่งมาอยู่ข้างกองไฟ
เหล่าสตรียุ่งอยู่กับการย่างเนื้อ เหล่าบุรุษนั่งล้อมวงคุยเล่นกันไปเรื่อยเปื่อย เรื่องที่คุยกันมากที่สุดย่อมเป็นเรื่องของตี้ฝูอีที่เพิ่งปรากฏตัวขึ้นวันนี้ คาดเดาความเป็นมาของเขา เดาว่าเขาใช่สตรีที่แต่งตัวเป็นบุรุษหรือไม่…
วันนี้ในตอนที่บุรุษเหล่านี้คิดจะไปอาบน้ำ ได้ถูกหัวหน้าเผ่าไล่กลับมา
หัวหน้าเผ่าบอกกับพวกเขาเพียงสองประโยค
“พวกเจ้าอยากออกไปที่นี่ให้เร็วขึ้นไหม? หากว่าอยาก วันนี้ก็อย่าไปอาบน้ำ รีบไสหัวไปจากตรงนี้ให้ผู้เฒ่าอย่างข้าเสีย!”
หัวหน้าเผ่ายังคงทรงอำนาจที่สุด ถึงแม้ทุกคนจะไม่เข้าใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่ยังคงแยกย้ายกันไป
ทุกคนได้แต่คาดเดาอยู่ในใจ รู้สึกว่าอาจเป็นเพราะเจ้าหนุ่มหน้าขาวที่เพิ่งมาใหม่คนนั้นต้องการอาบน้ำ
—————————————-
