ลำนำบุปผาพิษ – ตอนที่ 753-754

บทที่ 753 ไม่อนุญาตให้ท่านมองร่างกายข้า

กู้ซีจิ่วชะงักไปแวบหนึ่ง “นี่…ภายหน้าข้า…”

“ภายหน้าเจ้าจะชดใช้ด้วยร่างกายใช่ไหม?” ตี้ฝูอีเอ่ยขัดเธออีกครั้ง

กู้ซีจิ่วอดทนข่มกลั้นไว้ อดแล้วอดอีก จนเหลืออด “อันที่จริงข้าชดใช้ท่านไปแล้วนะ ท่านช่วยชีวิตข้าหนึ่งครั้ง ข้าก็ช่วยท่านหนึ่งครั้งเหมือนกัน!”

ราคาที่เธอจ่ายไปก็ไม่น้อยเลยเช่นกัน ทำให้ตัวเองกลายเป็นชายทั้งร่าง…

กู้ซีจิ่วรู้สึกอยู่ลึกๆ ว่าตนอาภัพนัก ยากนักกว่าจะฝ่าฝันจนกลายเป็นผู้เก่งกาจได้ ผลคือผู้เก่งกาจคนนี้ยังคงต้องประสบช่วงเวลาทุกข์ยากลำบากลำบนอยู่

มองดูพลังยุทธ์ของร่างในปัจจุบัน เกรงว่าจะด้อยกว่าร่างเดิมของตัวเธอกู้ซีจิ่วด้วยซ้ำ…

เธอกลัดกลุ้มนัก!

ตี้ฝูอีลากเก้าอี้เข้ามาอีกนิด นั่งเคียงข้างเธอ ยื่นมือมาตบไหล่เธอเบาๆ “สามารถครอบครองสังขารของข้าได้เจ้าสมควรต้องรู้สึกเป็นเกียรติหาได้ปานถึงจะถูก จะหม่นหมองดั่งญาติเสียเช่นนี้ไปทำไม?”

เขาเงยหน้ามองพิศใบหน้าเธออีกคราหนึ่ง ยกมือขึ้นนวดคลึงหว่างคิ้ว “ซีจิ่ว เจ้าแสดงอารมณ์เช่นนี้ด้วยใบหน้าของข้าในยามนี้ ทำให้ข้าเห็นแล้วรู้สึกไม่สบอารมณ์ยิ่งนัก…”

กู้ซีจิ่วกัดฟันกรอด “ตี้ฝูอี ท่านบอกว่าดวงวิญญาณข้ามิอาจย้ายสังขารได้อีกแล้วมิใช่หรือ? ถ้าย้ายสังขารดวงวิญญาณจะแตกสลายมิใช่หรือ? แล้วเหตุใดยามนี้ถึงเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น?”

ตี้ฝูอีใคร่ครวญครู่หนึ่ง กล่าวถ้อยคำที่ค่อนข้างน่าเชื่อถือประโยคหนึ่งอย่างจริงใจ “เพราะสังขารนั้นของข้าแตกต่างจากสังขารคนทั่วไป”

กู้ซีจิ่วกัดฟันอีกครั้ง “ตอนนั้นท่านเคยบอกเอาไว้ สังขารของท่านผู้ใดก็ยึดครองไม่ได้! แล้วทำไมข้า…”

ตี้ฝูอีไม่รอให้เธอถามจนจบ ก็รีบมอบคำตอบครอบจักรวาลให้เธอทันที “เพราะเจ้าเองก็แตกต่างจากคนทั่วไปเช่นกัน”

กู้ซีจิ่วพูดอะไรไม่ออก ทำอย่างไรดีเธออยากซัดเขาให้กระเด็นไปเสียหลือเกิน?!

หน้าเธอตึงขึ้นมาแล้ว “ท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้าย ข้าหวังว่าพวกเราจะสามารถพูดคุยหารือกันอย่างซื่อสัตย์จริงใจ ข้าไม่ต้องการล้อเล่นกับปัญหาที่จริงจัง!”

รอยยิ้มบนใบหน้าตี้ฝูอีก็จางลงไปเช่นกัน “ข้าก็มิได้ล้อเจ้าเล่น” เขาหันหลังเตรียมจากไป

กู้ซีจิ่วตะลึงไปครู่หนึ่ง พลางเอ่ยถาม “ท่าจะไปไหน?”

“อาบน้ำ! ข้ารู้สึกว่าร่างนี้คล้ายจะมีกลิ่นตุๆ” ตี้ฝูอีพูดอย่างไม่เกรงอกเกรงใจยิ่ง

เกิดเสียงดังฉึกขึ้นในใจของกู้ซีจิ่ว เมื่อคืนเธอยุ่งง่วนปานนั้น เหงื่อออกไม่น้อย พอกลับมาก็สลบไป ไม่ทันได้อาบน้ำ ร่างกายน้อยๆ ย่อมมีกลิ่นตุๆ ไม่มีอะไรน่าแปลกใจ…

ไม่ถูกสิ! เดี๋ยวก่อนนะ!

สีหน้าของกู้ซีจิ่วแปรเปลี่ยนในทันใด ลุกพรวดขึ้นมา ดึงเขาที่กำลังจะก้าวพ้นประตูไปเอาไว้ “ไม่อนุญาตให้ไป!”

ตี้ฝูอีเลิกคิ้ว “เพราะอะไร?”

กู้ซีจิ่วดึงแขนเสื้อเขาไว้ไม่ปล่อย กัดฟันตอบ “ไม่อนุญาตให้ท่านมองร่างกายข้า!”

ถ้าเขาอาบน้ำ เช่นนั้นก็ต้องเห็นร่างกายเปลือยเปล่าของเธอทั้งร่างมิใช่หรือ!

ตี้ฝูอีชะงักค้าง มองดูเธอ เห็นเธอเม้มปากแน่น สายตามีน้ำโหคู่นั้นจับจ้องเขา ท่าทางเช่นนี้หากเป็นร่างเดิมของนาง ย่อมต้องน่ารักน่าชังยิ่ง

แต่ตอนนี้ร่างใช้ร่างของเขาอยู่ ท่าทางเช่นนี้มัน…

ทันใดนั้นตี้ฝูอีก็รู้สึกปวดประสาทยิ่งนัก!

ดูเหมือนการเอาร่างของเขากลับคืนมาจะโอ้เอ้เสียเวลาไม่ได้แล้ว แต่ยามนี้เข้าไม่มีวิธีดีๆ อันใดจริงๆ ได้แค่รอ…

กู้ซีจิ่วอาจไม่รู้ตัว ปกติยามที่เธออยู่ต่อหน้าผู้อื่นล้วนสุขุมปราดเปรื่องเยี่ยงราชา ต่อให้ตอนที่อยู่กับหลงซือเย่ เธอจะอ่อนโยนเยือกเย็น เป็นหญิงสาวผู้สงบเคร่งขรึมคนหนึ่ง

มีเพียงยามที่อยู่กับตี้ฝูอี เธอถึงจะทำตามใจ แยกเขี้ยวกางเล็บเหมือนแมงป่าน้อยตัวหนึ่ง โกรธเป็น โมโหเป็น ร้อนรนเป็น แง่งอนเป็น ด่าคนเป็น…

ยกตัวอย่างเช่นตอนนี้ เธอเหมือนสิงโตน้อยตัวหนึ่งที่กำลังพองขน ดวงตาทั้งคู่เบิกโต

————————————————————————————-

บทที่ 754 ฉากนั้นดีงามเกินไป

ตี้ฝูอีไม่เคยนึกมาก่อนเลยจริงๆ ว่าดวงตาคู่นั้นของตนจะกลายเป็นรูปทรงน่าเอ็นดูได้ถึงเพียงนี้ อดจะยิ้มออกมาไม่ได้ หันกลับไปนั่งลงอีกครั้ง ท่าทางคล้ายจะคุยกับนางอีกนาน

“เสี่ยวซีจิ่ว ข้าคิดว่าสถานการณ์เช่นนี้น่าจะดำเนินไปอีกหลายวัน ดังนั้นจำเป็นต้องหารือถามไถ่กันเสียหน่อย”

กู้ซีจิ่วเห็นเขานั่งลงแล้ว จึงถอนหายใจอย่างโล่งอก เพียงแต่เธอยังคงระแวงยิ่งนักอยู่ “หารืออะไร?”

“อย่างเช่นหัวข้อการอาบน้ำ ข้าทนหมักหมมไม่ได้ เจ้าก็น่าจะรู้”

กู้ซีจิ่วโมโห “ต่อให้ทนไม่ได้ก็ต้องทน! ร่างของข้าไม่อนุญาตให้ท่านดูหรือสัมผัส! ใช่แล้ว ท่านมีวิชาาทำความสะอาดมิใช่หรือ? วิชาเดียวก็จัดการได้แล้ว!”

ตี้ฝูอีส่ายหน้า “ร่างนี้ของเจ้ามีพลังยุทธ์ไม่พอ ใช้วิชาระดับสูงแบบนั้นไม่ได้”

“เช่นนั้นท่านก็สอนวิชานั้นให้ข้า ข้าจะมาร่ายให้ท่านเอง!”

“ตอนนี้ร่างนั้นของเจ้าก็มีพลังวิญญาณไม่พอเหมือนกัน ใช้ไม่ได้” มิเช่นนั้นเมื่อคืนเขาจะไปอาบน้ำที่สระทำไมเล่า?

กู้ซีจิ่งนิ่งค้าง

ตี้ฝูอีมองดูนาง ลองเสนอความเห็นออกมา “มิเช่นนั้นเจ้ามาช่วยข้าอาบไหม? ร่างของเจ้าอาบเองคงคุ้นเคยกว่าถูกหรือไม่? เมื่อถึงเวลาข้าหลับตาเสียก็ใช้ได้แล้ว”

กู้ซีจิ่วเงียบงัน เธอลองนึกภาพฉากนั้น เธอใช้มือของทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายอาบน้ำให้ตน แถม ‘ตัวเธอ’ ยังมีสีหน้าสำราญ…

ฉากนั้นดีงามเกินไป! เธอไม่อาจจินตนาการได้!

เธอส่ายหัวอย่างเด็ดขาด “ไม่เอา!”

ตี้ฝูอีเลิกคิ้ว แล้วเสนอแผนที่สอง “แบบนั้นเจ้ารู้สึกว่าเสียเปรียบมากกระมัง? อ่า มิสู้เอาเช่นนี้ พวกเราต่างอาบให้กันเป็นอย่างไร? อันที่จริงเช่นนี้ก็ถือว่าต่างคนต่างอาบ…”

สมองกู้ซีจิ่วปรากฎภาพที่สอดคล้องกันอีกครั้ง เจ้าอาบให้ข้า ข้าอาบให้เจ้า…

ตัวสั่นเทิ้มขึ้นมาทันที แค่คิดก็ไม่ตกลงแล้ว “ไม่ได้!”

ตี้ฝูอีถอนหายใจแล้วเสนอแผนการที่สามอีกครั้ง “นี่ก็ไม่ได้หรือ? เช่นนั้นพวกเราต่างคนต่างอาบเถิด ข้ามองเจ้า เจ้าก้มองข้า ข้าเป็นบุรุษ ย่อมใจกว้าง อนุญาตให้เจ้ามองมากหน่อยก็ได้ เช่นนี้เจ้าก็ไม่เสียเปรียบแล้ว”

เธอยังคงส่ายหน้าเช่นเดิม “ไม่มีทาง!”

ตี้ฝูอีขมวดคิ้ว “นั่นก็ไม่ดี นี่ก็ไม่เอา สรุปแล้วเจ้าจะเอายังไงกันแน่?! ร่างนี้ของเจ้าเป็นสตรี ข้าคงให้พวกมู่เฟิงเข้ามาช่วยอาบไม่ได้กระมัง?”

กู้ซีจิ่วคิดอยู่หลายวิ “เช่นนั้นก็ให้จิ้งจอกน้อยมาช่วยอาบ…” กล่าวยังไม่ทันจบก็นิ่งไป

ถึงแม้ร่างนั้นของตนจะเป็นร่างกายของเด็กสาว แต่ยามนี้ผู้ที่อยู่ข้างในคือชายฉกรรจ์ขนานแท้ ให้จิ้งจอกน้อยช่วยอาบน้ำให้ ถ้าเยี่ยนเฉินรู้ความจริงเข้ามิแหกอกผู้อื่นหรอกหรือ!

ตี้ฝูอีก็คัดค้านเช่นกัน “ไม่ได้! จิ้งจอกตัวนั้นไม่เหมาะสม”

กู้ซีจิ่วครุ่นคิดครู่หนึ่ง ในที่สุดก็คิดสิ่งที่เข้าท่าอย่างหนึ่งออก “ใช่แล้ว หนนี้ท่านพาสาวใช้มาด้วยสองคนนี่ มิสู้ให้พวกนางมาช่วยท่านอาบดีไหม?”

ตี้ฝูอีมองเธอด้วยท่าทียิ้มมิเชิงยิ้ม “นี่เป็นความคิดที่ดี ถ้าเป็นเช่นนี้ ร่างนั้นของข้าก็ต้องอาบน้ำเหมือนกัน ข้าให้มู่เฟิงมาช่วยเจ้าอาบดีไหม?”

เส้นขนทั่วร่างกู้ซีจิ่วลุกชัน ส่ายหน้าแข็งขัน “ไม่ดี!”

ถึงแม้ร่างกายของตี้ฝูอีจะเป็นบุรุษคนหนึ่ง แต่ผู้ที่อยู่ด้านในคือเธอ! ถ้าให้มู่เฟิงมาอาบให้…เธอจินตนาการภาพอันบัดซบพวกนั้นไม่ออกเลยว่าจะเป็นอย่างไร!

ใบหน้าพริ้มเพราะของตี้ฝูอีก็เคร่งขรึม “ในเมื่อเจ้าทราบว่ายอมรับวิธีนั้นไม่ได้ เช่นนั้นก็น่าจะทราบว่าข้าก็ไม่ยอมให้สาวใช้มาอาบน้ำให้เช่นกัน!”

กู้ซีจิ่วตกตะลึง “ปกติแล้วท่านมิได้ให้สาวใช้ช่วยท่านอาบน้ำหรอกหรือ?”