บทที่ 1920 ของขวัญวันเกิด 2
เธออยากจะสะบัดแขนเสื้อสลัดมือของเด็กคนนี้ออกเสีย แต่คล้ายว่าเสี่ยวเนี่ยนโม่จะสังเกตได้ก่อนแล้วว่าเธอจะทำเช่นนี้ จึงเป็นฝ่ายปล่อยมือจากแขนเสื้อเธอก่อน ซ้ำยังถอยหลังไปก้าวหนึ่ง ดวงหน้าน้อยๆ ที่งดงามเต็มไปด้วยรอยยิ้ม มือเล็กๆ ข้างหนึ่งยังคงยื่นออกมา ราวกับรอให้เธอมอบของขวัญให้
สายตาของเธอวนสำรวจดวงหน้าเล็กๆ ที่ภาคภูมิใจของเสี่ยวเนี่ยนโม่ จู่ๆ ก็หัวเราะเบาๆ คราหนึ่ง “เดิมทีเจ้าปฏิเสธมันก็พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าเจ้าไร้วาสนากับมัน แต่ในเมื่อเจ้ายังคงต้องการอยู่…เอาเถอะๆ เช่นนั้นข้าจะมอบโอกาสให้เจ้าอีกครั้งแล้วกัน เพียงแต่สิ่งนี้หยิ่งผยองยิ่งนัก สุดท้ายแล้วมันจะเป็นของเจ้าหรือไม่ ก็ต้องดูจากวาสนาของเจ้าแล้ว”
เมื่อกล่าววาจานี้จบ กล่องใบนั้นก็ปรากฏบนฝ่ามืออีกครั้ง “ไม่สำคัญว่าเจ้าจะต้องการสิ่งนี้หรือไม่ แต่อย่างไรก็ต้องเปิดมันที่นี่ตอนนี้”
เสี่ยวเนี่ยนโม่ตกลงทันที คนลึกลับหน้ากากผีผู้นั้นถึงได้ยื่นกล่องให้เขา
ฝูงชนถูกประโยคนี้ของเธอทำให้คันหัวใจยุบยิบขึ้นมาเช่นกัน ความสนใจพุ่งทะยานขึ้นมา ล้วนเบิกตากว้างมองฉากนี้
เห็นได้ชัดว่าคนผู้นี้ใช้กลยุทธ์ปล่อยเพื่อจับ หนิงเสวี่ยโม่ขมวดคิ้วนิดๆ ขณะที่กำลังจะเข้าใกล้บุตรชายอย่างเงียบๆ ประหนึ่งหมายจะป้องกันหากเหตุที่ไม่คาดฝันขึ้น
ข้อมือพลันกระชับแน่น เสินจิ่วหลี่จับนางไว้ ส่ายหน้าให้นางนิดๆ
ถึงแม้หนิงเสวี่ยโม่จะไม่ทราบว่าสามีทำเช่นนี้ด้วยมีจุดประสงค์ใด แต่ก็ทราบว่าเขาต้องมีเหตุผลของเขาแน่นอน จึงไม่ก้าวเข้าไปเช่นกัน เพียงจรดนิ้วอยู่ในแขนเสื้อ ขอเพียงพบเห็นความผิดปกติ นางจะลงมือทันที!
สลักของกล่องใบนั้นประณีตอย่างยิ่ง แนบสนิทเป็นเนื้อเดียวกัน มองไม่เห็นรอยแยกใดๆ
หลังจากเสินเนี่ยนโม่รับกล่องมาก็คลำตรงนั้น ขยับตรงนี้ดู ต่อมาไม่ทราบว่าไปคลำถูกอะไรเข้า นิ้วมือแตะเล็กน้อย กล่องใบนั้นก็เปิดออกเสียงดังปัง!
มือของกู้ซีจิ่วพลันกำแน่น ไม่น่าเชื่อว่าจะเปิดกล่องใบนี้ได้จริงๆ!
ใช่เขาจริงๆ!
เธอระหกระเหินอยู่ในดินแดนเบื้องบนแห่งนี้มานานขนาดนี้ เยือนสวรรค์ท่องนรก ในที่สุดก็หาคนผู้นี้พบแล้ว!
เสี่ยวเนี่ยนโม่ย่อมไม่รับรู้ถึงคลื่นอารมณ์ที่พลุ่งพล่านขึ้นมาในใจของกู้ซีจิ่ว เขากับผู้คนส่วนใหญ่รอบข้างต่างเป็นเช่นเดียวกัน ถูกสิ่งที่อยู่ในกล่องดึงดูดความสนใจไป
ทันทีที่กล่องเปิดออก ก็มีแสงทองสาดส่องออกมา
ไม่น่าเชื่อว่าสิ่งที่อยู่ในกล่องจะมีงูทองตัวหนึ่งขดอยู่จริงๆ!
งูตัวนั้นไม่ใหญ่ ยาวเพียงหนึ่งฉื่อกว่าๆ เท่านั้น แผ่นเกล็ดบนร่างเจิดจ้าอร่ามตาเหมือนทองคำจริงๆ เห็นกันอยู่ชัดๆ ว่ารูปลักษณ์ของมันเหมือนงู ทว่าบนหัวกลับมีเขาคล้ายปะการังสองอันงอกขึ้นมา ที่น่าประหลาดกว่านั้นก็คือ งูตัวนี้มีแสงทองจางๆ โอบล้อมไว้เป็นชั้นๆ คล้ายรัศมีพุทธะยิ่งนัก
ยังมีอีก ไม่น่าเชื่อว่างูตัวนี้จะมีขนตายาวเป็นแพด้วย ขนตานั้นก็เป็นสีทองเช่นกัน เนื่องจากมันหลับตาอยู่ ขนตานั้นจึงทำให้คนมีความรู้สึกว่าจิ้มลิ้มพริ้มเพรายิ่งนัก
เมื่อกล่องเปิดออก งูที่หลับตาอยู่ตลอดตัวนั้นก็ลืมตาขึ้นมาทันที นัยน์ตานั้นมีสีสันปานหยกนิล คล้ายจะมีคลื่นแสงพราวระยับไหลวนอยู่ คนที่จ้องมองกล่องเหล่านั้นรู้สึกเพียงว่าเบื้องหน้าพลันพร่าเลือน ราวกับวิญญาณจะถูกดูดออกไป ตาลายไปชั่วขณะ…
ถึงแม้นัยน์ตาของงูทองตัวนั้นจะเป็นสีดำ แต่แสงที่เปล่งออกมากลับเป็นสีทองจางๆ
แสงทองส่องสะท้อนร่างของเสี่ยวเนี่ยนโม่ ราวกับร่างของเขาถูกเคลือบด้วยแสงทองอ่อนจาง ที่น่าประหลาดกว่านั้นคือแสงทองนั้นส่องสะท้อนไปยังท้ายทอยของเสี่ยวเนี่ยนโม่ กลายเป็นวงแสงวงหนึ่ง…
หนิงเสวี่ยโม่มองดูบุตรชาย ใจเต้นทันที!
เสี่ยวเนี่ยนโม่ที่เป็นเช่นนี้ราวกับพุทธองค์ที่มีรัศมีธรรมสาดส่องออกมา…
แน่นอนว่าแค่คล้ายรัศมีพุทธะเท่านั้น เสี่ยวเนี่ยนโม่ของนางรูปโฉมงดงามเลิศล้ำ ไม่เหมือนพุทธองค์แน่นอน
———————————————————————-
บทที่ 1921 ของขวัญวันเกิด 3
อีกทั้งรัศมีพุทธะบนกายพุทธองค์เป็นสีทอง ทว่ายามนี้รัศมีพุทธะบนกายของเสี่ยวเนี่ยนโม่เป็นสีทองอ่อนจางที่มีแสงหลากสีพาดผ่าน หมุนวนอย่างรวดเร็ว ทำให้คนไม่อาจละสายตาไปได้
เสี่ยวเนี่ยนโม่กะพริบตาเล็กน้อย งูสีทองตัวนั้นก็กะพริบตาเช่นกัน จู่ๆ แสงสีทองวาบไหว งูตัวนั้นพันรัดข้อมือของเสี่ยวเนี่ยนโม่ไว้ในเสี้ยวนาที!
หนิงเสวี่ยโม่ตะลึงงัน มือที่จรดมุทรากำลังจะดีดออกไป!
เสินจิ่วหลีกลับคว้าข้อมือนางไว้! ส่งกระแสเสียงไปหา ‘อย่าขยับ! มังกรชือหลง[1]ทำอะไรเขาไม่ได้’
มังกรชือหลง?!
เจ้างูประหลาดนั่นกลับเป็นมังกรชือหลง?
วินาทีที่กู้ซีจิ่วมองเห็นสิ่งของในกล่องใบนั้นอย่างชัดเจนก็พลันตกตะลึง
ทั้งที่ภาพฉากในความฝันเธอเห็นเป็นบุรุษอาภรณ์ขาวผู้นั้นวางเศษหักๆ กองหนึ่งลงในกล่อง นึกไม่ถึงว่าหลังจากที่เสี่ยวเนี่ยนโม่เปิดกล่องจะมีสิ่งมีชีวิตอยู่ด้านในจริง ซ้ำยังเป็นสิ่งมีชีวิตที่งดงามขนาดนี้!
สิ่งที่เธอเห็นในความฝันผิดพลาดไป? หรือว่าความฝันยังไงก็คือความฝัน มีหลายจุดมากมายที่ไม่ใช่ความจริง?
เธอเปี่ยมด้วยความสงสัย ยามนี้เสี่ยวเนี่ยนโม่เปิดกล่องใบนี้ได้แล้ว พิสูจน์ได้ว่าเธอเจอคนที่ใช่แล้วจริงๆ!
ในที่สุดภารกิจของเธอก็สำเร็จลุล่วงแล้ว!
ขณะที่เธอกำลังโล่งอก ทว่าในใจกลับรู้สึกผิดหวังอยู่บ้าง
ถึงเวลาที่จะต้องอำลาครอบครัวนี้แล้ว…
เดิมทีเสี่ยวเนี่ยนโม่รู้สึกมีเงามืดในใจต่องู ทว่าเมื่อเผชิญหน้ากับมังกรชือหลงที่คล้ายงูกลับไม่รู้สึกต่อต้านสักนิด เกล็ดบนตัวของมังกรชือหลงโปร่งใสปานหยก รู้สึกเย็นวาบและลื่นไหลเมื่อพันรัดบนข้อมือเขา ทว่ากลับรู้สึกสบายอย่างยิ่ง ไม่ได้ทำให้คนรู้สึกขนพองสยองเกล้าเมื่อถูกรัดรึงร่างกาย
มังกรชือหลงตัวนั้นหมุนวนพันรอบข้อมือเขาสามรอบ จากนั้นพลันเปล่งแสงวาบไหว จู่ๆ ก็กลายร่างเป็นกำไลข้อมือลวดลายมังกรชือหลงวงหนึ่ง สวมรัดบนข้อมือของเสี่ยวเนี่ยนโม่ไว้แน่น
เสี่ยวเนี่ยนโม่ขมวดคิ้วเล็กน้อย มีภาพลวงตาที่ถูกภารกิจบางอย่างผูกมัดไว้ เขายกมืออยากจะถอดกำไลข้อมือนี้ออก แต่กำไลข้อมือนี้เหมือนยึดติดกับข้อมือของเขา ถอดออกไม่ได้อีกต่อไป
เขาพยายามอยู่นานแต่ก็ไม่เป็นผล
เสี่ยวเนี่ยนโม่ฉุนเฉียวอยู่บ้าง “นี่ นายน้อยอย่างข้าไม่สวมกำไลข้อมือ! และข้าก็ไม่ใช่ผู้หญิง! เอาสิ่งนี้ของเจ้ากลับไป ข้าไม่ต้องการ!”
เมื่อเขาตะโกนถ้อยคำเหล่านี้ออกไปกลับพบว่าเป้าหมายได้หายไปแล้ว สตรีหน้าผีลึกลับนางนั้นหายตัวไปแล้ว…
เมื่อสักครู่คนในงานต่างพุ่งความสนใจไปยังมังกรชือหลงบนข้อมือของเสี่ยวเนี่ยนโม่ ไม่มีผู้ใดเห็นเลยว่ากู้ซีจิ่วจากไปตอนไหนกันแน่…
นิ้วมือของหนิงเสวี่ยโม่กระชับแน่นเล็กน้อย สตรีนางนั้นอยู่ดีๆ ก็หายตัวไป และไม่ใช่การหันกายเดินจากไปด้วย
เสี่ยวเนี่ยนโม่จัดงานวันเกิดได้รับของขวัญมากมายก่ายกอง มีเพียงของขวัญที่สตรีนางนั้นมอบให้แปลกประหลาดที่สุด เพราะเขาถอดมันออกไม่ได้
ทว่าของขวัญชิ้นนี้มีคุณสมบัติที่ค่อนข้างทรงพลังอย่างหนึ่ง ร่างกายเล็กๆ ที่ไม่เติบโตมาหนึ่งปีของเสี่ยวเนี่ยนโม่ในที่สุดก็มีพัฒนาการแล้ว!
เดิมทีเขาดูเหมือนเด็กอายุสามสี่ปีมาตลอด เมื่อสวมกำไลข้อมือนี้ได้ไม่นาน ความสูงก็เพิ่มขึ้น หลังจากงานเลี้ยงวันเกิดผ่านไป เขาเติบโตขึ้นดูเหมือนเด็กอายุเจ็ดแปดปีแล้ว!
เคราะห์ดีที่เสื้อผ้าที่เขาสวมใส่ปรับขยายตามสัดส่วนร่างกายที่เปลี่ยนแปลงของเขาได้ มิเช่นนั้นเกรงว่าจะต้องล่อนจ้อนต่อหน้าทุกคนในงาน…
หลังจากผ่านวันเกิด เสินเนี่ยนโม่ถูกอาจารย์ผู้แข็งแกร่งเรื่องการฝึกฝนวิชาท่านหนึ่งรับตัวไป เพื่อเริ่มต้นเส้นทางการฝึกฝนของเขา
อาจารย์ท่านนี้เรื่องอื่นอาจจะไม่เก่งกาจเท่าเสินจิ่วหลี ทว่าจำนวนลูกศิษย์ในสำนักทั้งหกภพภูมิหามีใครเทียบได้ไม่
สิ่งที่ยิ่งทำให้เสินเนี่ยนโม่ตื่นเต้นก็คือ สำนักของอาจารย์ท่านนี้เพิ่งรับลูกศิษย์ใหม่อายุเจ็ดแปดปีกลุ่มหนึ่ง ทั้งหมดสิบกว่าคน ในที่สุดเขาจะได้มีเพื่อนเล่นแล้ว!
อาจารย์ท่านนี้กลายเป็นอาจารย์คนแรกของเสินเนี่ยนโม่เพื่อความโดดเด่นเลิศล้ำ ตอนเขามายังพาลูกศิษย์สองคนมาด้วย เด็กชายคนเด็กหญิงคน ล้วนเป็นเด็กที่เฉลียวฉลาดน่ารักไม่นานเด็กทั้งสามก็เล่นด้วยกัน
—————————————————————————
[1] มังกรชือหลง คือหนึ่งในเก้ามังกรในตำนาน เป็นมังกรที่ไม่มีเขา
