ลิขิตรักราชินีปีศาจ NC25 (ป่วนหัวใจยัยปีศาจ) – ตอนที่ 106 น้ำทิพย์ของนาง

ดวงตาคมของหลี่จิ้งที่มองนางเต็มไปด้วยความร้อนรุ่ม สองมือของเขาลูบตะโบมไปทั่วสะโพกนวลเนียน อีกทั้งยังไต่ไล้ไปทั่วสะโพกของนาง

ลมหายใจของหลี่จิ้งดูจะถี่กระชั้น ในขณะที่เป่ยฟางหรงนั้นแทบจะขาดใจเสียตรงนี้เมื่อหลี่จิ้งก้มลงแตะสัมผัสกลีบดอกของนางด้วยปลายลิ้นแล้วลากลงมาที่ช่องทางคับแคบเพื่อดูดกลืนน้ำใสที่ไหลออกมา

เพียงปลายลิ้นแตะต้องส่วนนั้นของนาง หลี่จิ้งสัมผัสได้ถึงพลังทิพย์ที่เดือดพล่านภายในร่างกายของเขาจนแทบระเบิดออกมา

หลี่จิ้งแบลิ้นกว้าง ปาดเลียร่องกลีบของนางอย่างกระหายและด้วยความอดกลั้นอย่างสูงสุดที่จะไม่ทำร้ายนางด้วยไฟที่แผดเผาร่างกายของเขาในตอนนี้

เขาตวัดลิ้นเลียจนถึงปุ่มเล็ก ๆ แห่งปลายเกสรที่ยื่นออกมา เป่ยฟางหรงยิ่งแอ่นหยัดกาย ทั้งครางทั้งเร่งเร้าให้เขารุกรานนางหนักขึ้น

หลี่จิ้งฝังใบหน้าแล้วกดลิ้นลึกลง ดูดกลืนสายน้ำแห่งพลังทิพย์ที่ไหลเยิ้มออกมาเป็นสาย ความเปียกชื้นของนางไม่นานก็ถูกเขากำจัดจนเสียสิ้น เพียงแต่น้ำบ่อนี้เป็นเหมือนน้ำทิพย์ที่ไหลออกมาไม่มีวันเหือดแห้งหลี่จิ้งจึงตะโบมดูดกลืนอย่างหื่นกระหายยิ่ง

สองขาเรียวของเป่ยฟางหรงยกขึ้นตั้งบนเตียงนอน กระดกก้นให้เข้าหาเขา มือเรียวยึดศีรษะของเขาเอาไว้ในระหว่างที่เขาส่งถ่ายพลังทิพย์จากปลายลิ้นลงมา

เป่ยฟางหรงไม่พอใจแล้ว เหตุใดอาจารย์จึงถามมากเช่นนี้ นางหาได้ตอบอย่างยั่วเย้าอีกแล้วเป่ยฟางหรงในยามนี้มองเขาด้วยสายตาแวววาว คล้ายว่าหลี่จิ้งเป็นอาหารอันโอชะ

“อาจารย์ท่านทำข้าเสียเวลาแล้ว ข้าคิดว่าท่านควรแทงกระบี่ของท่านเข้ามาในกายข้าเสียที”

กล่าวจบนางก็เป็นฝ่ายดันร่างของหลี่จิ้งลงบนเตียงนอน นางขึ้นคร่อมร่างของเขาเอาไว้สองมือพลันจับด้ามกระบี่ของหลี่จิ้งแน่น

และแล้วเป่ยฟางหรงก็ดันร่างกายของตนเองลงมา กระบี่ของเขาแทงทะลุเข้าไปในโพรงถ้ำอันคับแคบทันใด หลี่จิ้งกัดปากครางเสียงแหบเครือ ในขณะที่เป่ยฟางหรงกรีดร้อง

“อาจารย์เหตุใดท่านโกหกข้า นอกจากท่านจะไม่อร่อยแล้วยังเจ็บปวดทรมานยิ่ง”

หลี่จิ้งเบิกตาโพลงเมื่อได้ยินนางกล่าวเช่นนั้น เขายิ้มพลางลูบศีรษะของนาง

“หรงหรงในที่สุดเจ้าก็กลับมาแล้ว”