เป่ยฟางหรงเจ้าเห็นกระบี่วิเศษในสามโลกสำคัญน้อยกว่าข้าวเย็นได้อย่างไร หลังจากนั้นเขาก็คีบเนื้อตุ๋นและของดีอีกหลายอย่างที่อยู่ในชามของเขาให้นางไป
“อาจารย์ข้าชอบท่านยิ่งนัก”
แน่นอนเป่ยฟางหรงผู้นี้สามารถบอกชอบผู้ใดก็ได้ที่ยอมยกอาหารของตนเองให้นางไป หลี่จิ้งจึงไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจดี
ไม่นานคนผู้หนึ่งก็ตามมาจนถึงเรือน ในมือของเขามีรองเท้าสตรีข้างหนึ่ง คนผู้หนี้ใบหน้าขาวผ่องหล่อเหล่าเป็นอย่างยิ่ง เขากวาดตามองไปรอบ ๆ ห้องแล้วพลันหยุดที่ร่างของเป่ยฟางหรง ใบหน้าแดงซ่านจนเห็นได้ชัด
“อาเหลียนเจ้าต้องไปเข้าเวรที่หน้าหุบเขาไม่ใช่หรือเหตุใดยังไม่ไปอีก”
ทานปู่เจ้าสำนักถังอู่ของถังเหลียนเอ่ยอย่างตำหนิ หลี่จิ้งมองคล้ายไม่สนใจเรื่องภายในสำนักผู้อื่น ในขณะที่เป่ยฟางหรงยังคงสนใจเพียงแต่อาหารของตนเอง
“ท่านปู่ข้ามาพบแม่นางผู้หนึ่งขอรับ นางลืมรองเท้าเอาไว้”
ได้ยินคำว่ารองเท้า หลี่จิ้งมองไปที่เป่ยฟางหรงทันที หญิงสาวเงยหน้ามองเขาเห็นบุรุษร่างสูงผู้หนึ่งยืนบังแสงคบเพลิงอยู่ด้านนอก เขายังจ้อมมาที่นาง ในมือของเขามีรองเท้าข้างหนึ่ง
ใช่ของนางจริง ๆ ด้วย
ฮูหยินชราเห็นท่าทางของหลานชายหัวแก้วหัวแหวนของตนเองที่มีต่อเป่ยฟางหรงแล้วก็รู้สึกเสียใจ ใช่แล้วเมื่อตนเองที่มีนิสัยเลือกมากรู้สึกชื่นชมเป่ยฟางหรงหลานชายผู้นี้จะรอดหรือ
แค่เพียงคนของสำนักมองสาวน้อยผู้นั้นยังถูกเจ้าสำนักหลี่เผา แล้วถ้ากล้าหาญมาชอบนางเล่าจะไม่ถูกสังหารเลยหรือ
อย่างไรอาเหลียนของนางก็ไม่สามารถสู้หลี่จิ้งได้แน่ นางต้องเตือนอาเหลียนแล้ว
เป่ยฟางหรงลุกขึ้นตั้งใจเดินเขย่งเท้าไปรับรองเท้าคืน แต่หลี่จิ้งกลับกดนางเอาไว้ให้นั่งลงที่เดิม
“กินอาหารของเจ้าเสีย”
แล้วเขาก็ลุกขึ้นเดินไปรับรองเท้าของนางด้วยตนเอง เป่ยฟางหรงมองตามร่างสูงของอาจารย์เห็นเขาไม่ได้หันมามองก็แอบคีบน่องไก่จากจานของเขามาที่จานของตนเองอย่างแนบเนียน
ถึงอย่างไรอาจารย์ก็บรรลุขั้นจินตันแล้วไม่จำเป็นต้องกินมากผิดกับนางที่กำลังเจริญเติบโต เหอะ เหอะ
หลี่จิ้งหยุดยืนด้านหน้าถังเหลียน เขากล่าวด้วยความสุภาพใบขาวหล่อเหลาหน้าประดุจบัณฑิตที่เคร่งตำราผู้หนึ่ง
“ศิษย์ของข้าทำท่านลำบากแล้ว”
ถึงถังเหลียนจะเพิ่งเคยเห็นหลี่จิ้งเป็นครั้งแรก เขาก็สามารถรู้ได้ทันที เขาจึงค้อมกายประสานมือทั้งที่ยังถือรองเท้า
“มะ ไม่ ล่ำบากเลยขอรับ เจ้าสำนักหลี่ ข้าเพียงบังเอิญเจอแม่นางท่านนั้นที่โถงทางเดินและเก็บรองเท้าของนางได้จึงนำมามอบคืนให้ขอรับ”
“ขอบคุณท่านมาก”
