ลืมรักเลือนใจ – ตอนที่ 55 ฉลาดเกินไปแล้ว

 
 
 
           นอกจากสิ่งที่เธอพูด หลินเยียนได้เขียนรายการของจุบจิบอีกยาวเยียด   
 
 
           วังจิ่งหยางกระตุกมุมปาก “เธอจะทำอะไรของเธอ? จะบูชาอะไรในบ้านงั้นเหรอ?”  
 
 
           หลินเยียนจ้องเขม็ง “ซี้ซั้ว! ฉันเป็นคนงมงายแบบนั้นเหรอ? ฉันยืนหยัดในหลักวิทยาศาสตร์มาโดยตลอด! ใช่สิ อย่าลืมซื้อกระเทียมหลายๆ โลหน่อยนะ!”  
 
 
           วังจิ่งหยาง “…”  
 
 
           “รีบไปสิ! ทั้งหมดนี้เป็น…เป็นอุปกรณ์จำลองที่ฉันต้องใช้ในการแสดง รีบใช้!” หลินเยียนเร่ง  
 
 
           “จะให้ฉันไปซื้อของแบบนี้จากไหนมาให้เธอ…”  
 
 
           วังจิ่งหยางจนปัญญา จึงจำต้องออกไปช่วยเธอซื้อ  
 
 
           หลังจากวังจิ่งหยางออกไป หลินเยียบก็หยิบหนังสือเกี่ยวกับการแสดงและกองถ่ายขึ้นมาอ่านต่อ  
 
 
           ก่อนหน้านี้เธอถูกหลินซูหย่าและหันอี้เซวียนนำพาไปในทางที่ผิดๆ ให้ความสำคัญกับความนิยมมากเกินไป จนมองข้ามแก่นแท้ของการเป็นนักแสดง ซึ่งก็คือทักษะการแสดงและความสามารถ  
 
 
           กระแสที่เกิดขึ้นจากความนิยมจอมปลอม หายไปง่ายมาก  
 
 
           โชคดีที่เธอเรียนรู้ไว เธอทำความเข้าใจหลักการและความรู้ทางทฤษฎีพวกนี้มาในระดับหนึ่งแล้ว เพียงต้องการการฝึกเชิงปฏิบัติ  
 
 
           แม้ว่าผลการคัดเลือกนักแสดงไม่เลวเลย แต่เธอรู้ว่าด้วยความสามารถของตนในตอนนี้ ยังไม่รับประกันว่าสามาถทำได้อย่างมั่นคงทุกครั้ง  
 
 
           ภายในระยะเวลาสั้นๆ ย่อมไม่สามารถที่จะควบคุมทุกบทบาทได้อย่างผ่อนคลาย แต่ถ้าจัดฉากซ้อมแบบนี้ คงไม่มีปัญหาอะไรมากนัก…  
 
 
           เพราะฉะนั้นที่เหลือก็ต้องรอคลิปจากเผยอวี่ถัง  
 
 
……  
 
 
           หมู่บ้านอวิ๋นเจียนซุ่ย  
 
 
           เผยอวี่ถังจำภารกิจของตนไว้แม่น เพื่อช่วยหลินเยียนถ่ายวิดีโอ จึงหน้าด้านหน้าทนค้างคืนที่บ้านเผยอวี้เฉิง  
 
 
           ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ เขาแอบถ่ายคลิปมาไม่น้อยแล้ว  
 
 
           แต่ยังรู้สึกไม่พอ  
 
 
           เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาช่วยพี่เยียน จะต้องทำออกมาอย่างสมบูรณ์แบบที่สุด!  
 
 
           เผยอวี่ถังแง้มประตูห้องทำงานเล็กน้อยอย่างระมัดระวัง  
 
 
           เผยอวี้เฉิงเพิ่งเสร็จจากการประชุมระหว่างประเทศทางวิดีโอและกำลังพักสายตา  
 
 
           อาจจะเพราะเหนื่อยล้าเกินไป ชายหนุ่มถอดเสื้อสูท ด้านในใส่เพียงเสื้อเซิ้ตสีขาวตัวหนึ่ง คลายเนกไทออกหลวมๆ ให้คล้องอยู่บนคออย่างสบายๆ กระดุมคอเสื้อก็ถูกปลดออกสองเม็ด แว่นสีทองบนดั้งโด่งส่องประกายอันเย็นเยียบ   
 
 
           เผยอวี่ถังอดสบถไม่ได้ งดงามเพียงนี้ พี่เยียนกลับบอกว่าเธอไม่ได้หวั่นไหว?  
 
 
           เผยอวี่ถังพลางนึกบ่นในใจ พลางล้วงโทรศัพท์มือถือขึ้นมา กดเปิดฟังก์ชันวิดีโอ เริ่มการถ่าย   
 
 
           เพื่อให้ถ่ายได้ชัดขึ้น เผยอวี่ถังจึงแอบย่องเข้าไปใกล้อีกนิด  
 
 
           ตอนนี้เขาห่างจากโต๊ะทำงานเพียงสามก้าว ดวงตาภายใต้แว่นตาของเผยอวี้เฉิงลืมขึ้นอย่างกะทันหัน  
 
 
           เผยอวี่ถังตกใจแทบแย่ รีบซ่อนโทรศัพท์มือถือไว้ด้านหลังตัว “อ่อ พี่ชายใหญ่..พี่…ตื่นแล้วเหรอ!”  
 
 
           เผยอวี้เฉิง “มีธุระอะไร?”  
 
 
           เผยอวี่ถังหัวเราะแห้งๆ “เหอะเหอะ พี่ชายใหญ่ ผมแค่เป็นห่วงพี่ อากาศร้อนมาก เห็นว่าพี่เหงื่อออก หรือไม่…พี่ถอดเสื้อออกก่อนดีมั้ย?”  
 
 
           เผยอวี่ถังมาวนเวียนอยู่รอบตัวเขาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ขาดก็แต่ไม่ได้เขียนบนใบหน้าว่า “มีจุดประสงค์อื่นแอบแฝง”  
 
 
           เผยอวี้เฉิงได้ยินเช่นนี้ ก็กระเหม่นใส่เขาโดยไม่แสดงสีหน้าที “ไม่จำเป็น”  
 
 
           เผยอวี่ถังลนลานขึ้นมา “ห๊ะ ไม่ต้องเปลี่ยนจริงๆ เหรอ? แบบนี้อึดอัดมากนะ! งั้นผมไปหยิบเสื้อตัวสะอาดๆ มาให้พี่ดีกว่า!”  
 
 
           เผยอวี้เฉิง “เผยอวี่ถังนายว่างมากเหรอ?”  
 
 
           สายตาอันเฉียบคมกวาดมา เผยอวี่ถังหดคอทันที “คัก ผมไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้แหละ!”  
 
 
           หลังจากออกจากห้องทำงาน เผยอวี่ถังก็อดดึงผมตัวเองอย่างผิดหวังไม่ได้  
 
 
           ฮูว ทำอย่างไรดี?  
 
 
           ก็ไม่รู้ว่านึกอะไรออก สายตาของเผยอวี่ถังพลันเป็นประกายขึ้นมา  
 
 
           นึกออกแล้ว!  
 
 
           พี่ชายใหญ่ต้องว่ายน้ำทุกเย็น!  
 
 
           ตอนนี้เขาไปรอแอบถ่ายที่สระว่ายน้ำก็พอแล้ว!  
 
 
           เขาฉลาดเกินไปหรือเปล่า!