แต่นี่ไม่ใช่เรื่องแย่ที่สุดสำหรับแอนนี่ เพราะหลังจากนั้นไม่นาน คลิปบันทึกเสียงของประธานหวังก็เกิดหลุดออกมาสู่สาธารณะ
กลับกลายเป็นว่า ข่าวฉาวระหว่างเฉินซิงเยียนกับอันจื่อเฮ่าล้วนแต่เป็นการมโนไปเองของแอนนี่!
ผลลัพธ์ที่ได้นั้นแม้แต่ประธานหวังหรืออันจื่อเฮ่าก็ยังคาดไม่ถึง เพราะถังหนิงไม่ได้บอกใครเกี่ยวกับเรื่องนี้
แอนนี่ไม่ต่างอะไรกับหนูท่อสกปรกที่ถูกเหยียบย่ำซ้ำแล้วซ้ำอีก
ทั้งหมดเกิดขึ้นในเวลาไม่กี่วันนับจากวันที่อันจื่อเฮ่าดึงเธอเข้าวงการจนวันนี้ เธอถูกวงการบันเทิงทอดทิ้ง ทุกอย่างราวกับอยู่ในความฝัน
แอนนี่สูญเสียทุกสิ่งรวมถึงพรหมจรรย์ แต่สุดท้าย นี่คือชะตากรรมของเธอ
เธอต้องการจะพบเฉินซิงเยียนและอันจื่อเฮ่าอีกสักครั้ง แต่ด้วยสถานะที่แตกต่างของพวกเธอทำให้เธอไม่มีสิทธิ์ทำเช่นนั้นได้อีก
แอนนี่ถึงขนาดกลับไปยังอะพาร์ตเมนต์ที่เธอเคยอยู่ร่วมกับเฉินซิงเยียนเพื่อตามหาอีกฝ่าย แต่นับตั้งแต่วันที่เฉินซิงเยียนตกเป็นข่าว เธอก็ย้ายออกไปจากอะพาร์ตเมนต์แห่งนั้นแล้ว นอกจากนี้เธอยังได้เซ็นสัญญาในภาพยนตร์เรื่องใหม่ของหลินเซิง ทำให้สถานะของเธอสูงขึ้นไปอีก
ดังคำกล่าวของถังหนิง แอนนี่จะพบจุดจบก่อนที่จะทันได้เริ่มเสียอีก
แอนนี่ไม่คิดจะยอมรับความพ่ายแพ้ จึงไปปรากฏตัวที่ไฮแอทรีเจนซี่เพื่อขวางทางเฉินซิงเยียน แต่เมื่อเฉินซิงเยียนเห็นแอนนี่ เธอเพียงแต่นั่งในรถตู้ ไม่รู้สึกโกรธเลยแม้แต่นิดเดียว
อันจื่อเฮ่าเหลือบตามองเฉินซิงเยียนและถาม “ทำไมเธอไม่ฉวยโอกาสนี้แก้แค้นซะล่ะ”
“ฉันเห็นความต่างระหว่างเราทั้งคู่แล้ว” เฉินซิงเยียนตอบ “ตารางฝึกซ้อมที่เข้มงวดของเซิงเกอกำลังรอฉันอยู่”
อันจื่อเฮ่าตบหัวเฉินซิงเยียนอย่างอ่อนโยน “ขอให้สนุกกับตารางฝึกฝนมหาโหดของหลินเซิงนะ… แต่…”
“แต่อะไร”
“แต่อย่าปล่อยให้ตัวเองเกิดความรู้สึกที่เธอไม่ควรจะมีเข้าล่ะ” อันจื่อเฮ่าเว้นวรรคครู่หนึ่งก่อนพูดต่อ “หลินเซิงหลงใหลในภาพยนตร์ หากเธอเกิดตกหลุมรักเขาเข้า เธอจะเป็นฝ่ายเจ็บปวด”
“ฉันแค่ไปแสดงหนังกับเขา นายคิดมากไปหรือเปล่า” เฉินซิงเยียนพูดด้วยน้ำเสียงประชด
“เธอมีปัญหาเรื่องการนอนแปลกที่ เอานี่ไปด้วย” อันจื่อเฮ่านำตุ๊กตาของเฉินซิงเยียนมาให้เธอ “มีเจ้านี่ เธอจะได้ไม่ต้องโทรเรียกให้ฉันไปขยับที่นอนอีก”
ด้วยตุ๊กตาที่อยู่ในมือ เฉินซิงเยียนรู้สึกเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ไม่อาจอธิบายได้ ทั้งหมดที่เธอรู้คือ ณ เวลานี้ เธอรู้สึกสงบขึ้นมากเพราะตุ๊กตาที่มีไออุ่นของอันจื่อเฮ่า
“ฝากขอบคุณพี่หนิงแทนฉันด้วย พี่เขาทำเพื่อฉันมากมายเลย”
“ดูตัวเองก่อนเถอะ” อันจื่อเฮ่าทำท่าทางบอกอีกฝ่ายว่าไม่ต้องเป็นกังวล
ที่จริงอันจื่อเฮ่ารู้สึกค่อนข้างสงสัยว่าทำไมถังหนิงถึงคอยปกป้องเฉินซิงเยียน เพราะถึงอย่างไรผู้หญิงทั้งสองคนก็ไม่เคยพบเจอกันมาก่อน
แต่ดูจากท่าทางที่ถังหนิงทำและวิธีที่เธอทำอะไรหลายๆ อย่างโดยที่ไม่บอกให้เขารู้ เห็นได้ชัดว่าเธอปฏิบัติกับเฉินซิงเยียนราวกับเป็นคนของเธอเอง
ครั้นอันจื่อเฮ่าส่งเฉินซิงเยียนไปที่บ้านแล้ว เขาก็กลับมายังไฮแอทรีเจนซี่ด้วยความรู้สึกสงสัยและเอ่ยถามถังหนิง “คุณคิดว่าตัวเองช่วยเหลือเฉินซิงเยียนมากเกินไปหน่อยหรือเปล่าด้วยระดับความสนิทสนมตอนนี้”
“จริงเหรอ” ถังหนิงถามด้วยท่าทีสบายๆ “คุณคิดว่าจุดจบแอนนี่น่าเศร้าไปเหรอ”
“คุณไม่คิดจะบอกเหตุผลกับผมหน่อยเหรอ”
“สิ่งที่ฉันพูดได้คือดูแลเฉินซิงเยียนให้ดี เธอไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป” ถังหนิงขู่ก่อนที่เธอจะหันกลับไปจดจ่ออยู่กับบทละครในมือ “ในเมื่อความบริสุทธิ์ของคุณก็ได้รับความกระจ่างแล้ว ถึงเวลาที่คุณจะกลับไปทำการบ้านเกี่ยวกับผู้กำกับเฉินเฟิง คุณไม่อยากได้ตำแหน่งผู้ช่วยผู้กำกับแล้วหรือไง”
“เปล่า แต่ยังมีอีกอย่างที่ผมต้องทำ”
เขาไม่ได้ติดต่อดาร์ซี่ไว้เฉยๆ ในเมื่อเขาเคยให้คำมั่นกับเฉินซิงเยียนว่าเขาจะแก้แค้นให้เธอ เขาจะไม่มีวันผิดคำพูด
“คุณรู้สึกยังไงกับเฉินซิงเยียน” ถังหนิงถามด้วยความสงสัย
อันจื่อเฮ่านิ่งเงียบไปพักหน่อยก่อนจะตอบอย่างไม่รีบร้อน “ผมปฏิบัติกับเด็กคนนั้นเหมือนเด็กฝึกงานคนหนึ่งเท่านั้น”
ถังหนิงระเบิดหัวเราะออกมาเพราะคำตอบของอีกฝ่ายโดยไม่พูดอะไรอีก…
การเปลี่ยนแปลงในชีวิตของเฉินซิงเยียนยังไม่ถึงจุดหักมุม ดังนั้นตอนนี้ถังหนิงจึงไม่อาจเปิดเผยอะไรได้มากนัก เมื่อตัวตนของเฉินซิงเยียนได้รับการเปิดเผย ผู้คนมากมายจะต้องตกตะลึง รวมถึงอันจื่อเฮ่าด้วย
หากเขารู้ว่าคนที่เขาเคยเหยียบย่ำโดยไม่ทันยั้งคิดนั้นเป็นทายาทของไห่รุ่ยและเป็นน้องสาวของโม่ถิงแล้วละก็ ภาพเหตุการณ์ตอนนั้นคงน่าสนุกน่าดูชม
แต่ถังหนิงไม่รู้เลยว่าอันจื่อเฮ่าเองก็มีแผนซ่อนอยู่เช่นกัน หลังจาก ‘The Savage Wars’ เริ่มต้นโปรเจกต์ขึ้นเป็นเวลาไม่ถึงหกเดือน หนังเรื่องนี้กลับจบลงด้วยการล้มเลิกโปรเจกต์ บรรดาผู้ที่ร่วมลงทุนกับหนังเรื่องนี้ต่างถูกปิดเนื่องจากการเลี่ยงภาษีและทุกคนที่เกี่ยวข้องถูกส่งเข้าคุก
ในระหว่างนั้น ถังหนิงพบว่าอันจื่อเฮ่าขายบ้านของเขาและเปลี่ยนรถสปอร์ตของตัวเองเป็นรถคันอื่น
เงินของเขาไปอยู่ที่ไหน
“ถิงคะ… คุณช่วยฉันหาข้อมูลหน่อยสิว่าทำไมพักหลังสถานะการเงินของอันจื่อเฮ่าถึงดูขัดสนนัก”
“เขาหมดเงินไปกับการจ่ายค่าทนายให้ดาร์ซี่” โม่ถิงตอบ “เขามาหาผมก่อนหน้านี้…”
“เขาทำเรื่องทั้งหมดนี้เพื่อลืมแมตต์งั้นเหรอ ฉันไม่เข้าใจว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่”
“ถ้าเขาปกป้องคนที่เขาห่วงใยไม่ได้ งั้นเขาก็ไม่เหลือค่าอะไรอีก เรื่องที่อันจื่อเฮ่ายินดีทุ่มสินทรัพย์ของเขาไปกับเฉินซิงเยียน แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นผู้ชายที่มีความรับผิดชอบและกล้าหาญ” โม่ถิงอธิบายพลางถอดเสื้อแจ็กเกต “เขาเป็นคนที่ซื่อสัตย์และมีความยุติธรรมจริงๆ”
“ถ้าซิงเยียนรู้เขา เธอต้องใจสลายแน่” ถังหนิงถอนหายใจ จากนั้นเธอจึงโอบแขนรอบลำคอของโม่ถิงและถาม “ในเมื่อเรื่องของซิงเยียนจบแล้ว เราควรจะแก้ปัญหาเรื่องฮว่าเหวินเฟิ่งด้วยดีไหม เราควรปล่อยคนร้ายให้ลอยนวลไปอีกนานแค่ไหน
“ทุกครั้งที่ฉันคิดถึงเรื่องที่ป้าไป๋ต้องใช้ชีวิตแบบไหนตลอดสิบเก้าปีที่ผ่านมา ฉันก็รู้สึกปวดใจทุกที”
“เราจะรอหลังคุณคลอดแล้ว” โม่ถิงลูบบนท้องของถังหนิงอย่างอ่อนโยนและหลับตาเพื่อสัมผัสถึงความมหัศจรรย์ในเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง “ผมไม่ต้องการเอาคุณไปอยู่ในอันตรายอะไรอีก”
ถังหนิงก้มหน้าลงมองที่ท้องของเธอ ทุกครั้งที่เธอคิดว่าเลือดของเธอกับโม่ถิงกำลังไหลเวียนอยู่ในลูกในท้องของเธอ เธอจะรู้สึกพิเศษจนไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้
“หนิง… ผมต้องเดินทางไปทำงานสองวัน บอกป้าไป๋ให้ช่วยจัดกระเป๋าให้คุณ ผมอยากพาคุณไปด้วย”
“เราจะไปไหนกันเหรอคะ” ถังหนิงถาม
“สถานที่ถ่ายทำภาพยนตร์และโทรทัศน์แห่งใหม่ของไห่รุ่ย” โม่ถิงตอบ “มันเป็นธรรมเนียมบริษัท ถ้าผมไม่ไปก็เท่ากับผมแหกกฎของตัวเอง”
“ฉันมีลูกอยู่ในท้องเลยไม่สะดวกเท่าไหร่ ฉันอาจจะไปเป็นภาระของคุณด้วยซ้ำ ตอนนี้เรามีป้าไป๋อยู่ข้างๆ คุณไปเองเถอะไม่ต้องกังวล” ถังหนิงคิดทบทวนทุกสิ่ง เมื่อคิดถึงการเดินทางที่ยากลำบาก เธอก็เป็นกังวลว่าเธออาจจะไม่สามารถรับมือไหว ไม่ว่าเธอจะอยากอยู่เคียงข้างโม่ถิงมากแค่ไหน เธอก็ไม่อาจละเลยลูกในท้องของเธอได้ “คุณจะกลับมาหลังจากไปค้างแค่คืนเดียวใช่ไหม”
โม่ถิงมองถังหนิง ก่อนจุมพิตลงบนหน้าผากหญิงสาวอย่างอ่อนโยน “อือฮึ”
ต่อให้มีเรื่องอะไร เขาก็จะกลับมาให้ได้!
