ตอนที่ 794 เริ่มเรื่องการหย่ากับธัชชัย
เพราะคำพูดของหม่ามี๊วัจสาก็ทำให้เด็กน้อยลังเลขึ้นมา เพราะด้านหนึ่งก็เป็นหม่ามี๊สุดที่รักแต่อีกด้านก็เป็นพ่อที่ได้รับบาดเจ็บแถมไม่ได้เจอมาสองสามวันแล้ว เด็กน้อยจึงเริ่มลำบากใจ
อาร์มรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเพราะเขาได้ยินว่าวัจสาไม่อยากไป, เธอไม่ได้พยายามที่จะช่วยธัชชัยออกมาไม่เพียงแต่ตนเองที่วิ่งเต้นไปทั่วแต่แม้กระทั่งต่อหน้าอำเภอพัดรักต้องเสียศักดิ์ศรีไปตั้งเท่าไหร่
ตอนนี้เป็นช่วงลืมตาอ้าปากของเธอ ทำไมช่วงที่สำคัญอย่างงี้แม้แต่หน้าของธัชชัยถึงไม่อยากเจอหล่ะ?
หรือว่าใจผู้หญิงนั้นยากแท้หยั่งถึงนั่นมันจะจริง? แถมยังทำให้คนเดาไม่ถูก
“หม่ามี๊เหนื่อยตรงไหน? ลูกชายสุดที่รักจะบีบๆ ให้เดี๋ยวก็หาย! จากนั้นพวกเราก็ค่อยไปหาธัชชัยคนบื้อกันดีมั้ย? ”
เด็กน้อยเป็นห่วงพ่อที่ได้รับบาดเจ็บมากกว่าหม่ามี๊ที่เมื่อยหน่อยหนึ่ง
“ไม่ต้องหรอก ตะวัน ถ้าหนูอยากไปก็ให้ลุงอาร์มพาไปหาพ่อหม่ามี๊กับอาแวววัยจะรอหนูอยู่ที่บ้าน”
วัจสาปลอบอย่างอบอุ่นเมื่อเห็นได้ชัดว่าอยากไปแต่ก็ทิ้งเธอที่เป็นหม่ามี๊ไม่ลง
“ถ้างั้นหม่ามี๊ต้องเป็นเด็กดีรอหนูอยู่ที่บ้าน ห้ามทิ้งหนูนะ! หนูดูพ่อบื้อแล้วจะกลับมาหาหม่าม๊า! ”
เด็กน้อยทำปากขมุบขมิบอยู่บนหน้าวัจสา
“อื้อ หม่ามี๊ไม่ทิ้งตะวันหรอก รับไปเถอะ”
วัจสาปลอบใจลูกชายที่ลังเลไม่แน่นอน
เมื่อเห็นท่าทางอาลัยอาวรณ์ของเด็กน้อยวัจสาก็อดไม่ได้ที่จะตาแดงขึ้นมา แต่ในใจของเธอนั้นเรียบดั่งกระจกไม่มีความรู้สึกใดๆ เลย“วัจสา นับว่าเธอโหดมาก! การวางมาดแบบนี้ไม่เลวเลย! ฉันสนับสนุนเธอ! ”หลังจากที่แวววัยส่งตะวันออกประตูแล้วก็กลับมานั่งข้างๆ วัจสารำพึงรำพันต่ออีกครั้ง: “ธัชชัยทำให้เธอลำบากตั้งเท่าไหร่ พูดมาได้ยังไงว่าอยากกลับไปก็กลับไปห้ะ! เราต้องให้เขาเอาญาติผู้ใหญ่มาแล้วก็เชิญเธอกลับไปมันถึงจะโอเค! ศักดิ์ศรีลูกหญิงหน่ะสำคัญที่สุด! ”วัจสารู้ว่าแวววัยเข้าใจจุดประสงค์ของตนเองผิดไปจากนั้นเธอก็ยิ้มอย่างขมขื่น: “แวววัย เธออย่าทายมั่วๆ เลยฉันไม่ได้รักธัชชัยแล้วจริงๆ ”“ให้ตายเถอะ เรารู้จักกันมาตั้งกี่ปียังจะมาพูดโกหกกันอีกเหรอ? ” แวววัยมองวัจสาตาโตแล้วก็หันเดินไปทางห้องครัว“เฮ้อ สุดหล่อก็ไม่อยู่ฉันหล่ะไม่อยากทำอาหารให้เธอเลยจริงๆ ”วัจสาหัวเราะเบาๆ แล้วลุกขึ้นจากโซฟา “แวววัยสนใจไปกินข้าวฟรีที่บ้านตระกูลศรีทองหน่อยมั้ยหล่ะ? ”“ไปบ้านตระกูลศรีทอง? กินฟรี? ”จู่ๆ แวววัยก็ถูกกระตุ้นความสนใจด้วยคำพูดของวัจสา “ฉันนึกว่าเธอจะหัวหดเป็นเต่าไม่กล้าไปซะอีก! ”“มีอะไรให้ไม่กล้าหล่ะ? ถ้าเธอไม่กลัวคำพูดแดกดันของกนิษฐาเราก็ไปกันเลย! ”“ไปก็ไป! ฉันจะไปกลัวผู้หญิงไร้ยางอายอย่างงั้นเหรอ? ”แวววัยไม่รู้ว่าวัจสาวางแผนจะทำอะไรที่จะไม่ไปบ้านตระกูลศรีทองทั้งๆ ที่ธัชชัยกับลูกชายเธอก็ไม่ได้อยู่, แต่ความกล้าที่แสนหายากของวัจสาตนเองที่เป็นเพื่อนรักจะไม่สนับสนุนเธอได้ยังไงกัน?เวลาผ่านไปพอดี เมื่อวัจสากับแวววัยมาถึงบ้านตระกูลศรีทองป้าอ้อยก็กำลังตั้งโต๊ะอยู่เมื่อเห็นว่าคนที่มาคือวัจสา วรพลก็เอามิ้นที่อุ้มอยู่ในอ้อมกอดวางลงกับพื้นแล้วรีบเดินมาด้านหน้าทันที“วัจสาตอนนี้ธัชชัยอยู่ที่โรงพยาบาลไหนหรอ? ตอนที่อาร์มมาฉันก็ไม่อยู่พอดีป้าอ้อยก็ถามไม่ชัดเจนแล้วก็ยังติดต่ออาร์มไม่ได้อีกดังนั้น…..”“พี่ใหญ่ คุณไม่ต้องกังวลหรอกตอนนี้ธัชชัยปลอดภัยแถมก็ฟื้นแล้วด้วย. ผ่านไปสองสามวันเดี๋ยวเขาก็กลับมาทักทายคุณแล้ว”วัจสาปลอบธัชชัยที่กำลังร้อนรนแต่ก็ปิดบังบางเรื่องอย่างการมีชีวิตอยู่ของกรดล“ถ้าเป็นอย่างงั้นก็ดีแล้ว แต่ว่านะวัจสาฉันก็ยังไม่วางใจคุณช่วยบอกหน่อยได้มั้ยว่าธัชชัยอยู่โรงพยาบาลไหน ฉันจะได้ไปดูให้เห็นกับตาไม่ไปรบกวนเขาแน่นอน! ”ธัชชัยเป็นทาสพี่ชายจริงๆ แล้ววรพลทำไมจะไม่ใช่ทาสน้องชายหล่ะ? สำหรับธัชชัยแล้ววรพลสามารถพูดได้ว่าทำให้หัวใจเขาแตกสลายแม้แต่ชีวิตก็ไม่ต้องการ“พี่ใหญ่ ที่จริงฉันกับแวววัย….ยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลยนะ! ”เมื่อมองบ้านตระกูลศรีทองเหมือนว่ากนิษฐาจะไม่อยู่ วัจสาจึงไม่ต้องระวังตัวมากนัก“อ้อๆ ดูคนเลอะเลือนอย่างฉันสิ พวกคุณมานั่งๆ พวกเราจะได้เริ่มทานข้าวกัน! ”วรพลรีบเรียก“หม่ามี๊ตะวัน แล้วพี่ตะวันกับพ่อน้อยของหนูหล่ะ? ทำไมพวกเขาไม่มากับคุณหล่ะ! ”เจ้าหญิงน้อยเดินมาข้างหน้าแล้วดึงนิ้วของวัจสาไว้วัจสาไม่สามารถเกลียดมิ้นเด็กน้อยที่ทั้งน่ารักอ่อนหวานนี้ได้เลยแม้ว่าเธอจะมีแม่ที่แสนเลวร้ายก็ตามลุงอาร์มพาพี่ตะวันไปเยี่ยมพ่อน้อยหนูไงหล่ะ”“เหรอคะ? แล้วพ่อน้อยบาดเจ็บเยอะมั้ย? ”เมื่อเด็กน้อยได้ฟังก็เป็นห่วง ถามวัจสาเกี่ยวกับเรื่องของธัชชัยและตะวันตลอดวัจสาก็ตอบอย่างใจเย็นแต่ก็มีบางคำถามที่เธอเลือกจะตอบอย่างคลุมเครือวัจสาเพิ่งกินข้าวที่บ้านตระกูลศรีทองไปได้แค่คำเดียวกนิษฐาก็มาปรากฎตัวอยู่ที่ห้องนั่งเล่นของบ้านตระกูลศรีทองแล้วเธอรีบกลับมาจากข้างนอกเธอเห็นวัจสาที่นั้งอยู่ข้างโต๊ะอาหาร วัจสาก็เห็นเธอโดยอัตโนมัติที่จริงวัจสากำลังรอเธออยู่
เพื่อตอบแทนบุญคุณของคุณน้าชาย วัจสาจำใจต้องแต่งงานกับชายหนุ่มที่ร่ำรวยแต่ไม่สามารถดูแลตัวเองได้คนหนึ่ง ได้ยินว่าวรพลโดนไฟไหม้ทำให้เขาเสียโฉม อีกทั้งเขายังเสียความสามารถของผู้ชายไปด้วย ในคืนของวันแต่งงาน วัจสาเดินเข้าไปห้องแต่งงาน เธอถูกชายหนุ่มที่ใบหน้าอัปลักษณ์ ผิวหนังร่างกายไม่มีสักพื้นที่ดีกดอยู่ใต้ร่างกาย เธอตกใจมากเลยเปิดประตูแล้วพุ่งออกไป คนที่แต่งงานกับเธอเป็นวรพล แต่คนที่ใช้ชีวิตในบ้านเดียวกันกับเธอกลับเป็นน้องชายของสามี มองดูธัชชัยเดินเข้าใกล้มา วัจสาอึ้งไปหมด…..
