ตอนที่ 801 ไม่รักนายแล้วจริงๆ 2
เขาจะฟ้อง! เขาต้องหาตัวช่วย!
“หม่ามี๊ คืนนี้ผมขอนอนกับคุณพ่อซักคืนได้ไหมครับ? ร่างกายเขาไม่ค่อยดี ผมจะไปดูแลเขาซักคืน”
หนูน้อยพูดด้วยความจริงใจ พร้อมทำตาปิ๊งๆเป็นเชิงอ้อน
วัจสาไม่รู้จุดประสงค์ของลูกชาย และไม่อาจปฏิเสธความตั้งใจของเขาได้ จึงตอบตกลง
“แต่มีข้อแม้ พรุ่งนี้ก่อนเที่ยงต้องกลับมาที่นี่ หม่ามี๊จะสอนหนูเรื่องการไปโรงเรียน”
เมื่อได้ยินว่าไปเรียนสองคำนี้ หนูน้อยจึงพยักหน้าแบบฝืนใจ แล้วรีบออกไปจากหอพักอย่างไม่คิดชีวิต
“สบายใจจริงๆ มีพ่อที่ร่ำรวย นั่นเป็นดรงเรียนค่าเทอมหลักแสนนะ! เป็นสิ่งที่คนธรรมดาอย่างเราไม่มีวันได้สัมผัส!”
แวววัยมองตามหลังหนูน้อยพลางพูดขึ้น
วัจสามองแวววัย แล้วตอบ “ลูกในท้องของเธอก็มีพ่อเป็นถึงเจ้าพ่อสถานบันเทิงที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเอสนะ เธอก็รอเป็นสองแม่ลูกสุดไฮโซได้เลย!”
เธอไม่ได้จะล้อเล่นกับแวววัย แต่คนพูดไม่ได้คิด คนฟังเก็บไปคิด
แวววัยแอบลองใจวัจสา “วัจสา ถ้านายบอกโสธรว่าฉันท้องล่ะก็ ทั้งฉันและลูกจะตายให้เธอดู!”
วัจสาตกใจ แวววัยดูไม่เหมือนล้อเล่นเลยซักนิด
“เธอพูดมั่วอะไรกัน!”“ฉันไม่อยากให้ชาวบ้านรู้ว่ามีลูกที่เกิดจากการถูกข่มขืน! ให้ฉันรักษาศักดิ์ศรีตัวเองไว้บ้างเถอะ!”สิ่งที่แวววัยพูด ทำให้วัจสารู้สึกเจ็บปวด……ธัชชัยที่เพิ่งซาวน่ายาเสร็จ ร่างกายยังคงอ่อนแอ แต่เพื่อเป็นการแสดงว่าตัวเองดีขึ้นมากแล้ว ธัชชัยจึงยืนขึ้นมา รอรับลูกชายแต่หนูน้อยไม่ได้วิ่งพุ่งเข้ามาแบบที่เขาคิด แต่กลับก้มหน้าก้มตา ทำท่าทางเศร้า เดินเข้ามาหาเขาธัชชัยเห็นท่าที จึงรีบถาม “ตะวันเป็นอะไร?”“ธัชชัย…ลูกชายนายแทบจะมีชีวิตต่อไปไม่ได้แล้ว ทำยังไงดี?”เมื่อฟังหนูน้อยเล่าเรื่องให้ฟังจนจบอย่างละเอียด เขาจึงเริ่มหัวเราะขึ้นเดิมที่หนูน้อยไม่มีความสุขเพราะต้องไปโรงเรียนอนุบาลถึงเวลาแล้วที่พ่อแท้ๆอย่างเขาจะได้ทำหน้าที่ ธัชชัยจึงทำตามใจตัวเอง โดยการให้ลูกชายอยู่กับเขา หรือจะบอกว่าตอนกลางวันของวันรุ่งขึ้นไม่พาตะวันไปส่งที่หอพักแวววัยธัชชัยโทรหาวัจสา แต่วัจสาไม่ได้รับ เขาจึงเปลี่ยนเป็นส่งข้อความแทน โทรศัพท์ไม่รับสายได้ แต่ข้อความไม่เปิดดูคงจะไม่ได้เมื่อเปิดดู วัจสาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟถึงแม้ว่าการส่งลูกไปเรียนนั้นจะเป็นการบังคับไอสารเลวนั่นบ้าไปแล้วรึเปล่า? อะไรก็ต้องเป็นไปตามเขาพูดแต่ข้อความนี้ยังไม่ทำให้วัจสาโกรธเท่าข้อความต่อมา‘ตะวันอยู่กับฉันที่นี่ชั่วคราว จะดูว่าเธอคิดถึงฉันเมื่อไหร่ ค่อยโทรมาต่อรองกับฉัน’ครั้งนี้วัจสาอยากจะทำลายโทรศัพท์ทิ้งเสียตอนนี้เพิ่งจะรับรู้ ว่าตัวเธอไม่ควรจะเสียใจใดๆเรื่องผู้ชายคนนั้นเลย!เดิมร่างกายเขาไม่ค่อยดี แล้วลูกชายยังมีท่าทีจริงจังแบบนี้ เธอจึงอนุญาตให้ลูกชายไปดูเสียหน่อย ว่าเขาตายรึยังใครคิดว่าจะจบแบบนี้ แล้วยังห้ามลูกชายเธออีก?แล้วยังพูดว่าถ้าเธอคิดถึงเขาเมื่อไหร่ให้โทรหา!ธัชชัยเขาคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน!หลงตัวเอง!ขณะที่วัจสากำลังยกโทรศัพท์ที่ธัชชัยซื้อให้ลูกชายขึ้น แวววัยจึงรีบเข้าไป“แวววัย ไอโฟนดีๆตั้งเครื่องหนึ่ง เธอโยนทิ้งได้ไง อย่างน้อยให้ฉันเอาไปถือเท่ๆก็ยังดี!”วัจสาหมดคำที่จะพูดเธอโกรธจนไม่กินอาหารกลางวัน แล้วเข้าไปนอนในห้องเลยหลังจากที่แวววัยหยิบโทรศัพท์มาจากวัจสา เธอก็รีบโทรหาธัชชัยธัชชัยที่คิดว่าวัจสาโทรมา แววตาจึงเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์รับสายขึ้นอย่างภาคภูมิใจ “อะไร? แค่นี้ก็คิดถึงฉันแล้วเหรอ?”เสียงของชายหนุ่มเข้มๆนั้นมีทั้งเสน่ห์ น่าหลงใหล ที่ทำให้หญิงสาวใจเต้น“คิดถึงบ้านนายสิ! ไม่ๆๆ ฉันไม่อยากจะทำอะไรหรอกนะ!”แวววัยมองประตูที่ถูกปิดลง มั่นใจว่าวัจสาจะไม่ได้ยินแล้ว จึงเริ่มคุยกับธัชชัย“แวววัย?”ธัชชัยได้ยินเสียงของแวววัย รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่ไม่นานเขาก็กลับมาเจ้าเล่ห์เหมือนเดิม“นังผู้หญิงโง่เง่าคนนั้นล่ะ? ยังเล่นตัวอยู่อีกเหรอ?”
