ตอนที่ 718 ไปเป็นนักโทษให้แก่อำเภอพัดรัก
ในชั่วโมงเร่งด่วนแบบนี้ ทั้งเมืองก็เต็มไปด้วยการจราจรที่หนาแน่นและเสียงรถยนต์ที่โหวกเหวก ธัชชัยติดอยู่บนถนนในเมืองนานกว่าชั่วโมงครึ่ง ธัชชัยจึงเปลี่ยนเส้นทางไปอีกทางหนึ่ง
แต่เขาไม่คิดเลยว่า ถนนที่จะนำเขาไปสู่บ้านผีสิงนั่น กลับมีด่านกั้นเอาไว้
ดังนั้นธัชชัยจึงต้องลงมาจากรถบูคาติอย่างเสียไม่ได้ เตรียมที่จะเดินเข้าไปแทน โชคดีที่บ้านของกรดลนั้นห่างจากที่เขาจอดรถเอาไว้เพียงหนึ่งถึงสองกิโลเมตรเท่านั้น มึงจึงเป็นการเดินเล่นผ่อนคลายไปในตัว
ดูเหมือนว่าตั้งแต่เมื่อก่อนจวบจนทุกวันนี้ ที่นี่ไม่เคยมีสิ่งก่อสร้างมาตั้งขวางมาก่อนเลย และดูจากความเก่าของวัตถุแล้ว มันไม่ได้เพิ่งจะมาตั้งด้วยซ้ำไป แต่ว่าเมื่อก่อนที่ธัชชัยมานั้น เขาไม่เคยพบเจอมันมากก่อนเลย ทำไมวันนี้ถึงมีก็ไม่รู้ มันน่าแปลกมากจริงๆ
เขามองอยู่ที่หน้าบ้านผีสิง ธัชชัยกำลังลังเลว่าเขาจะเข้าไปดีหรือไม่
จะบอกว่าเขาเป็นเจ้านายนั้น เขาก็เป็นคนบอกเองแล้วด้วยว่าความสัมพันธ์นั้นได้สิ้นสุดลงแล้ว
แต่เขาก็ไปคิดถึงอีกมุมมองหนึ่ง มุมมองนี้คือเขาและกรดลนั้นเป็นเพื่อนตายกัน
โอเคๆ จริงๆ แล้วมันก็เป็นข้ออ้างนั่นแหละ การที่ธัชชัยมาที่นี่ เขาไม่เคยมาโดยไม่มีจุดหมาย ครั้งนี้ก็เช่นกัน
เกือบสองกิโลเมตรที่เดินเข้ามา ธัชชัยเดินๆ หยุดแล้วมองไปยังธรรมชาติรอบตัวด้วยอารมณ์ที่สดใส
ภูมิทัศน์นั้นไม่เคยเปลี่ยนไปเลย มีแต่จิตใจของคนเท่านั้นแหละที่แปรผันไปตามกาล มองสิ่งต่างๆ ไม่เหมือนเดิม ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยคิดเห็นมันมาก่อน โชคดีที่วันนี้ได้เห็นอะไรบางอย่าง โดยที่มันยังไม่สายเกินไปภาพจากกล้องวงจรปิดไม่ได้ชัดมากนัก แต่สามารถเห็นรถบูคาติคันหนึ่งได้อย่างชัดเจน ทั้งเมืองSนี้มีรถยี่ห้อนี้อยู่เพียงแค่สองคันเท่านั้น คันหนึ่งเป็นของวิศาลซึ่งจอดอยู่ที่โพร์ทอง กับอีกคันหนึ่งเป็นของธัชชัยที่ตอนนี้กำลังขับเข้ามาซึ่งคันที่ขับอยู่ตอนนี้เป็นคันที่วิศาลให้แก่ธัชชัย ดังนั้นมันจึงขัดตากรดลมากพอสมควร จริงๆขัดตามากๆ นั่นแหละ เขาไม่อยากที่จะให้ไอ้รถคันนั้นขับเทียบเข้ามาเกลือกเคียงใกล้อาณาจักรของเขา ดังนั้นเขาจึงใช้วิธีการเอาสิ่งกีดขวางที่ไม่ได้ใช้มาหลายปีมากั้นธัชชัยเอาไว้ธัชชัยเหยียบไปบนใบไม้แห้งๆ ด้วยฝีเท้าที่ไม่ได้เบา จริงๆ ก็คือเหยียบไปแรงๆ เลยหล่ะ มันเป็นเพราะขนาดร่างของเขา ยิ่งไปกว่านั้นมันก็พ่วงไปด้วยอารมณ์ในใจของเขาด้วยเขาบอกวิศาลเอาไว้ว่าจะหายไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง เพื่อที่จะหาที่ที่ทำให้จิตใจเขาสะอาดบริสุทธิ์ แต่เขาไม่ได้บอกไปว่ามันเป็นที่ไหน หรือน่ากลัวยังไงตัวบ้านถูกแสงแดดสาดส่อง ด้านนอกเต็มไปด้วยชั้นของเถาวัลย์ ด้วยเพราะไม่มีความมืดมิดในยามราตรี มันจึงดูซึมอึนไปเล็กน้อยแต่สิ่งที่ธัชชัยไม่ได้คาดคิดเอาไว้นั่นก็คือ ประตูบ้านไม่ได้ปิดเอาไว้ มันราวกับโพรงทาง ดังนั้นธัชชัยจึงเดินเข้าไปได้โดยที่ไม่จำเป็นต้องเคาะประตูแต่ก็น่ากรดลที่อยู่ที่นี่นั้น ธัชชัยก็ไม่ค่อยเห็นความเป็นสุภาพชนในตัวเขาหรอก บางครั้งบางหนยังต้องท้วนถามหาเลยข้างในเต็มไปด้วยกลิ่นหอมอ่อนๆ ของมวลกล้วยไม้ ทั้งความหอมอันบริสุทธิ์ ทั้งความหอมหวาน..กล้วยไม้ต่างชนิดต่างก็มีกลิ่นที่เฉพาะตัวของมันแต่ธัชชัยก็ไม่ได้รังเกียจกลิ่นของมันหรอก มันเป็นดั่งกลิ่นน้ำหอมที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในความรู้สึกของเขากล้วยไม้อ่อนยาวถูกมือเรียวของธัชชัยไล่นิ้วผ่าน มันบอกบางงามเหมือนอนึ่งสตรีที่ห้องนั่งเล่นนั้นไม่เห็นแม้เงาของกรดลแต่จากที่ดูๆ ในห้องแล้ว ก็สามารถบอกได้ว่าที่นี่มีคนอาศัยอยู่ กรดลไม่ได้เป็นเหมือนสองปีก่อนที่จากไปโดยไม่ได้บอกลาหรือว่าเขาจะไปซื้อของกินนะ?ธัชชัยไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่ดีอะไร แต่ในเวลาเดียวกันเขากลับรู้สึกสงบเมื่อเดินเข้าไปในห้องครัว ตรงกลางมีกระทะกับหม้อตั้งอยู่คู่กัน มีกลิ่นของอาหารลอยฟุ้งชายร่างหนาอย่างธัชชัย ค่อนข้างจะดูถูกผู้ชายที่ทำอาหารอยู่พอสมควรด้วยเพราะเขารู้สึกว่างานเทือกๆ นี้ควรค่าที่จะให้สตรีเป็นผู้กระทำส่วนมือของชายหนุ่มนั้นควรค่าแก่การเอาไว้พิทักษ์โลก หรืออนึ่งพิทักษ์สตรีตู้เย็นในครัวเต็มไปด้วยอาหารนานา ทั้งยังเต็มไปด้วยของสดดูอย่างนมสดนั้น วันผลิตเพิ่งจะเป็นเมื่อวานนี้เอง ธัชชัยจึงหยิบมันขึ้นมาก่อนจะดื่มไปสองสามอึกจากนั้นก็หันไปเห็นหม้อดินสีม่วงที่ยังร้อนๆ อยู่ธัชชัยเดินเข้าไปดู ก่อนจะเห็นว่ามันเป็นหม้อโจ๊ก เดิมทีมันเป็นอาหารเบาๆ รองท้อง แต่สำหรับนักล่าแล้ว มันไม่ถูกจริตเสียเท่าไหร่นักแต่ดมจากกลิ่นนั้นมันดูจะเข้าที ธัชชัยจึงคนหม้อนั้นด้วยช้อน ก่อนจะเห็นว่าวัตถุดิบที่ใส่ไปนั้นมันบำรุงภายในได้ดีแล้วเขาจะปล่อยของดีๆ อย่างนี้ทิ้งไปได้ยังไง?ดังนั้นธัชชัยจึงตักมันลงชาม ธัชชัยเพิ่งจะค้นพบว่ากรดลนี้รอบรู้ไปทุกด้านจริงๆ อาหารแบบนี้มันบำรุงอวัยวะในร่างกาย เขากินมันไปถึงสองชามก่อนจะหยุดอย่างไรก็ตามพอกินเสร็จแล้วเขาก็พลันคิดอะไรขึ้นมาได้ ถ้าไอ้เจ้ากรดลนั่นวางยาเขาหล่ะ? เขาจะทำยังไงดี?เขายังรู้จักกรดลได้ไม่ดีพอหลายครั้งที่คิดว่าเขาน่าจะเป็นมนุษย์ต่างดาว มนุษย์ต่างดาวลึกลับหรืออะไรเทือกๆ นั้นนั่นแหล่ะ!พอกินเสร็จเขาก็ไปนั่งพักผ่อนอยู่ที่โซฟาแล้วก็ค่อยๆ หลับไป ซึ่งมันก็แค่หลับตาลงพักผ่อนสักประเดี๋ยว ใครจะไปรู้หล่ะว่าสองชั่วโมงผ่านไปแล้วก็ยังไร้วี่แววของกรดล นั่นมันยิ่งทำให้ธัชชัยร้อนใจ
