ตอนที่ 752 ฉันจะโดดลงไป
ตอนนี้ก็ประมาณตีสี่ตีห้าเข้าไปแล้วแต่วัจสาก็ไม่ได้รีบที่จะลุกนักเพราะเธอนั้นเหนื่อยล้ามากจึงตัดสินใจว่าจะพักผ่อนต่ออีกสักหน่อย
แล้วก็คิดๆ ไปว่าเมื่อหาภาพวาดนี่เจอแล้ว แล้วจะใช้มันไปโน้มน้าวใจอำเภอพัดรักให้ปล่อยธัชชัยไปได้ยังไง?
จะต้องโน้มน้าวใจเขายังไงนะ?
ถือภาพนี้เอาไปให้เขาดู? แล้วก็บอกให้เขารู้ว่ากุลภาแม่ของธัชชัยที่จริงแล้วรักเขามาโดยตลอด?
แต่ว่ารูปภาพที่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์นี่มันจะเพียงพอต่อการพิสูจน์ได้ยังไง? ช่วงเวลาของภาพวาดนี้ก็ไม่ชัดเจน, ถ้าเกิดภาพนี้ได้ถูกวาดตอนที่เธอกับอำเภอพัดรักกำลังคบกันอยู่หล่ะ?
ถ้าเกิดว่ากุลภาแม่ของธัชชัยรักอำเภอพัดรักมาโดยตลอดแล้วทำไมเธอถึงนอกใจไปหาปรีดิทหล่ะ?
วัจสาคิดไม่ออกจริงๆ แล้วก็ยิ่งไม่แน่ใจว่าภาพวาดของกุลภาแม่ของธัชชัยเนี่ยจะช่วยชีวิตธัชชัยได้จริงๆ มั้ย
ที่อำเภอพัดรักจะฆ่าธัชชัยกับวรพลก็น่าจะเป็นเพราะปรีดิท. เพราะนี่มันคือการสู้เพื่อแก้แค้นให้ผู้หญิงของตนเอง
ถ้างั้นปรีดิทก็เหมือนกันไม่ใช่ว่ามีผู้หญิงต้องแต่งงานด้วยอยู่แล้วเหรอ? ไม่นึกเลยว่าจะยังคิดถึงผู้หญิงของคนอื่นอยู่อีก··!
แต่ว่าเมื่อคิดอย่างงี้แล้ว แม่ของธัชชัยก็ไม่ได้ดูมีความน่าเชื่อถือเพราะรู้อยู่แล้วว่าปรีดิทนั้นก็มีครอบครัวอยู่แล้วยังจะเข้าไปพัวพันในความสัมพันธ์แบบนี้อีก. หรือจะพูดได้ว่าจริงๆ แล้วความรักของกุลภาแม่ของธัชชัยกับปรีดิทนั้นเจอกันช้าไป?มันยุ่งวุ่นวายเกินไป วุ่นซะจนวัจสาไม่มีวิธีคิดใดๆ อีกแล้ว พวกเรื่องที่เกี่ยวกับศีลธรรมต่ำๆ แบบนี้มันทำให้วัจสาหัวจะระเบิดแล้วแต่ก็ดูเหมือนว่าศีลธรรมของตนเองมันก็ไม่ได้สูงเหมือนกัน ไม่งั้นคงไม่ต้องทำเพื่อธัชชัยชายที่ชั่วร้ายอยู่เหนือคนอื่นจนเอื้อมไปหาไม่ถึง จนตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้แล้วก็ตอนทำร้ายตนเองไม่หยุดหย่อนวัจสาหลับไปพร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงและสุดท้ายก็ฝันร้ายตามเคยsky dreamเมื่อมองจากข้างนอกก็ดูมีอะไรบางอย่าง แถมยังสามารถบอกได้ว่าเจ้าของปราสาทนี้ทั้งรวยและทรงอำนาจขนาดไหนปราสาทที่งดงามทุกที่ถูกเติมแต่งด้วยของหรูหราและดูทรงคุณค่าด้านนอกถูกล้อมไปด้วยขวากหนามและดอกกุหลาบที่ดูแล้วช่างเต็มไปด้วยความน่าเกรงขามและความงามอย่างที่ไม่สามารถบรรยายออกมาได้, ตัวปราสาทถูกสร้างด้วยอิฐสีฟ้าก้อนใหญ่แล้วถูกปกคลุมด้วยเถาวัลย์สีเขียวเข้มทำให้มันดูลึกลับ สงบและดึงดูดคนให้เข้าไปค้นหาแต่ทว่ากลับไม่มีผู้ใดที่กล้าเข้าไปใกล้เลยสิบห้าตัวน้อยปีนอยู่บนซุ้มประตูโค้งตรงกลางของปราสาท sky dream ด้านล่างเป็นแปดที่ยืนคำรามใส่เด็กปีศาจนี้อยู่เด็กน้อยก็มักจะร้องอยู่เนื้อหาเดิมๆ ว่า “แปด คุณต้องปล่อยฉันกลับไปเร็วๆ! ฉันอยากไปหาหม่าม๊า ไม่งั้นคุณก็เตรียมเห็นร่างฉันได้เลย! ”ก็เป็นอย่างที่วัจสาคิดไว้ว่าเด็กน้อยก็ไม่สามารถทำอะไรที่มาทรมานแปดได้แต่ผลสรุปก็ดูเหมือนไม่ดีเท่าไหร่ แปดก็ตะโกนอยู่พักหนึ่งเมื่อไร้ประโยชน์เขาก็นั่งกินช็อกโกแลตที่พื้นอย่างใจเย็นแถมยังกินส่วนของเด็กน้อยไปด้วย“แปด คุณได้ยินมั้ย? ถ้าคุณไม่ยอมพาฉันกลับไปอยู่กับแม่ฉันก็จะกระโดดลงไป และเมื่อฉันได้รับบาดเจ็บเมื่อถึงตอนนั้นฉันก็จะบอกกับพ่อแม่ว่าคุณเป็นคนผลักแล้วให้เขาลงโทษคุณซะ! ”เมื่อเอาชนะแปดไม่ได้ ก็ทำได้แค่ใช้วิธีทำร้ายตนเองเพื่อให้คนอื่นเจ็บ อย่างงี้ก็เหมือนเป็นการสร้างปัญหาเพื่อมาขู่อำเภอพัดรัก“สิบห้า แกถ่วงเวลามาจะครึ่งวันแล้วสรุปจะโดดไม่โดด? หรือว่าจะลงมากินข้าวก่อนพอพวกเรากินอิ่มก็ค่อยขึ้นไปใหม่เถอะ! แบบนี้มันถึงจะยิ่งมีแรงกระโดดไม่ใช่เหรอ? ”เมื่อฟังน้ำเสียงของแปดที่ดูเหมือนจะไม่ได้ใส่ใจการกระทำของเด็กน้อยเลยทำให้เด็กน้อยยิ่งร้อนใจพูดว่า “เจ้าแปดคนบ้า คุณคิดว่าฉันไม่กล้าโดดงั้นเหรอ? ฉันจะบอกคุณให้นะ แล้วคุณจะเสียใจ! ”แต่จริงๆ เขาก็ไม่ได้อยากโดดหรอกเพียงแค่ต้องการให้แปดส่งเขากลับไปหาแม่ที่เมืองS“เปล่าๆๆ ใครบอกว่าฉันไม่เชื่อหล่ะ ฉันเชื่อแล้ว! ”แปดไม่กล้าที่จะใช้วิธีรุนแรงกับเขาไม่งั้นก็มีแต่จะทำเด็กกลัว. แน่นอนแหละว่าเขาสามารถที่จะรับเด็กตัวเล็กที่ตกมาจากหลังคาที่สูง5เมตรได้ แต่เขาไม่เคยเห็นเด็กที่เสี่ยงขนาดนี้ พวกเขารู้สึกเจ็บปวดแทนสิบห้าที่แสนฉลาดและมีไหวพริบดีนี่จริงๆ“แล้วคุณยังไม่สั่งให้คนไปเตรียมรถไปส่งฉันที่สนามบินอีกหล่ะ? ฉันอยากบินกลับไปหาหม่าม๊าเดี๋ยวนี้! ” เมื่อเด็กน้อยเห็นท่าทีที่อ่อนลงก็สบโอกาสรีบพูดออกไป“คืองี้นะ ตอนนี้ฉันทำไม่ได้ แต่พี่แปดคนนี้ขอสัญญาว่าอีกไม่กี่วันหม่าม๊าของแกจะบินจากเมืองSมารับแกด้วยตัวเอง! ”เมื่อเห็นว่าเด็กน้อยฟังอย่างตั้งใจ แปดก็พูดกับเขาต่อว่า “แกลองคิดดูนะว่าถ้าหม่าม๊าไม่เห็นว่าแกอยู่ที่เมืองS เธอก็ต้องรู้อยู่แล้วว่าแกอยู่ที่ปราสาทsky dream พ่อเลี้ยงก็ต้องบอกเธออยู่แล้ว! แล้วเธอก็จะรีบมาและถ้าเธอมาถึงแล้ว ละเห็นว่าแกไม่อยู่หล่ะเธอจะร้อนใจแค่ไหน! ”แปดรู้ว่าตอนนี้ต้องเกลี้ยกล่อมเด็กน้อยก่อนเพื่อรอให้อำเภอพัดรักกลับมา ตนเองก็จะเป็นอิสระแม้ว่าเขาจะรู้ความจริงอะไรเมื่อถึงเวลานั้นเขากับอำเภอพัดรักจะมีปัญหาอะไรยังไงกันนั่นมันก็ไม่เกี่ยวกับแปดแล้วเด็กน้อยขบคิดอยู่สักพัก ก็ดูเหมือนกับว่าฟังดูเป็นสิ่งที่มีเหตุผลจริงๆถ้าเกิดตนเองคลาดกันกับหม่าม๊าขึ้นมาก็อาจจะไม่ได้เจอกันหลายวัน“แปด งั้นคุณช่วยโทรไปหาสิบสองให้หน่อย ฉันอยากได้ยินเสียงหม่าม๊า”IQของเด็กน้อยนี่ไม่ใช่น้อยๆ เลยแถมยังไม่ยอมเชื่อใครง่ายๆ นั่นก็รวมถึงแปดที่อยู่ตรงหน้า แล้วเขาก็ดูเหมือนกำลังวางแผนเจ้าเล่ห์ๆ บางอย่างอยู่ด้วย
