ตอนที่ 753 ฉันจะโดดลงไป 2
“สิบห้าเด็กดีของฉัน แกไม่ได้ต้องการที่จะสร้างความลำบากใจให้พี่แปดของแกใช่มั้ย? แกก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าที่ปราสาทsky dreamเนี่ยมีโทรศัพท์ดาวเทียมเพียงแค่อันเดียว แถมพ่อเลี้ยงเนี้ยก็เอาไปไว้ในห้องต้องห้าม
แปดทำได้เพียงแค่ตอบเด็กน้อยไปทีละประโยคๆ เพราะเขาเบื่อแล้วหรือจะบอกได้ว่านี่เป็นวิธีการถ่วงเวลาของเขา
“คุณโกหก! คุณโกหกเด็กไม่ได้นะพ่อเลี้ยงไม่มีทางไม่โทรหาคุณเพื่อถามเกี่ยวกับฉันหรอก! ”
และเด็กน้อยคนนี้ก็ไม่ได้หลอกง่ายขนาดนั้นด้วย
ประจวบเหมาะกับที่เขาพูดอย่างนั้นเพราะเมื่อตอนที่เพิ่งพาเด็กน้อยกลับเข้ามาอำเภอพัดรักก็โทรมาพอดี
และบทสนทนาในโทรศัพท์ก็ล้วนเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับเด็กน้อยทั้งสิ้น
“แกต้องเชื่อพี่แปดนะ ทำไมแกไม่ลงมาข้างล่างก่อนหล่ะแล้วพวกเราค่อยปรึกษากันดีมั้ย? ”
แน่นอนว่าแปดต้องไม่ยอมรับแน่ๆ
“ฉันไม่ต้องการ คุณมีแค่2ตัวเลือกเท่านั้นว่าจะพาฉันไปหาหม่าม๊า หรือ จะให้ฉันตายอยู่ตรงหน้าคุณเพราะฉันจะอยู่บนนี้ปล่อยให้ตัวเองหิวตายหรือไม่ก็ฉันจะกระโดดลงไปฆ่าตัวตาย
และเขาก็ไม่รู้ว่าเด็กตัวเล็กนี่มีนิสัยดื้อรั้นเหมือนใคร แต่ว่าแปดกลับยิ่งชอบนิสัยแบบนี้ขึ้นเรื่อยๆ ที่เป็นเหมือนกับเม่นตัวน้อยๆ
“สิบห้า ถ้าเกิดว่าแกกระโดดลงมาแล้วมันไม่ตายแต่กลับเป็นอัมพาตหล่ะ ถ้าหม่าม๊าของแกกลับมาเห็นสภาพครึ่งเป็นครึ่งตายของแกแบบนั้นหล่ะ เธอต้องเสียใจมากแน่ๆ! ”แปดรู้ว่าสิ่งที่เด็กน้อยกังวลมากที่สุดก็คือหม่าม๊าดังนั้นเขาจึงใช้วัจสามาเป็นเหตุผลเพื่อพูดโน้มน้าวใจเด็กน้อยลังเลอยู่เล็กน้อยเม้มปากเล็กๆ ของตนเองและพูดว่า “แปด….งั้นคุณก็ทำเป็นคนดีสักครั้งสิ ช่วยโทรหาหม่าม๊าให้หน่อย บอกเขาให้หน่อยว่าฉันสบายดีไม่เป็นอะไร! ไม่อย่างงั้นเธอจะต้องกังวลเป็นห่วงฉันมากแน่ๆ! ”เมื่อเห็นท่าทีที่อ่อนลงและเศร้าๆ ของเด็กน้อยในใจของแปดก็ไม่ใช่ไม่รู้สึกอะไร“สิบห้า ฟังพี่แปดนะแกลงมาข้างล่างก่อนแล้วพวกเราก็ค่อยก็ค่อยมาคุยกันโอเคมั้ย? แกระวังด้วยอย่าให้ตกลงมา”เด็กน้อยเช็ดๆ น้ำมูกบนหน้า แต่อาจจะเป็นเพราะเขานั่งยองๆ นานเกินไปทำให้ขาเล็กๆ เริ่มมาอาการชาเขาจึงให้ขาข้างหนึ่งมารับน้ำหนักตัวเองไว้ ส่วนขาอีกข้างที่เริ่มชาก็ยกปล่อยไว้ แต่คิดไม่ถึงว่ามันจะทำให้เสียจุดสมดุลจนตกกลิ้งลงมาจากข้างบนการที่ตั้งใจโดดลงมาเองจากความสูง5เมตรกับการที่พลาดตกลงมามันไม่เหมือนกันสักนิด ขนาดแม้แต่ผู้ใหญ่ยังผวาเลยยิ่งไม่ต้องพูดถึงเด็กที่อายุ5ขวบเลยเด็กน้อยส่งเสียง ‘โอ๊ย’ ออกมาที่ตกจากข้างบนลงมาอย่างไม่รู้ตัวแปดที่อยู่ข้างล่างตกใจกว่าเด็กน้อยแน่นอนแต่ด้วยความที่ถูกฝึกมาแต่เด็กว่าไม่ว่าจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายก็ไม่ตกใจและต้องสงบนิ่งไว้ เขาใช้ความเร็วที่ไวที่สุดตรงไปยังทิศทางที่เด็กน้อยตกลงมาซึ่งห่างจากพื้นไม่ถึงครึ่งเมตรและคอยจับเขาไว้ราวกับลมเด็กน้อยนี่ทำให้เค้าตกใจซะเหงื่อตก ถ้าเกิดสิ่งที่สำคัญที่สุดของพ่อเลี้ยงเป็นอะไรไปหล่ะก็ตนเองต้องรับผลกรรมนั้นแน่ๆ!ก็เท่ากับว่าเขาก็จะยิ่งมีเหตุผลเยอะขึ้นๆ ที่ทำให้อำเภอพัดรักไม่พอใจและกำจัดเขาออกไปเด็กน้อยที่กำลังหวาดกลัวสองมือน้อยๆ กอดคอแปดไว้แน่นและแน่นอนแหละว่าเขาต้องกลัวความตายเขาไม่ใช่เด็กแรกเกิดที่ไม่รู้เรื่องความตายซะหน่อยทั้งสองคนตกใจกลัวจนตัวแข็ง แปดใช้มือลูบหลังเด็กน้อยเบาๆ เพื่อเป็นการปลอบประโลมเด็กน้อยที่ตกใจผวา“สิบห้า ไม่ต้องกลัวนะ พี่แปดรับแกไว้แล้ว! ”เขามองเด็กน้อยที่ไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าในใจจะโดนทำร้ายไปบ้างมั้ยมันไม่ง่ายเลยที่เด็กน้อยที่เพิ่งจะผ่านความตกใจผวามาอยู่ๆ ก็โมโหและพูดกับแปดว่า “ใครบอกว่าฉันกลัว? คุณหน่ะสิที่กลัว! ”แปดรู้สึกอึ้งเล็กน้อยว่าเด็กดื้อรั้นคนนี้จะตายจริงๆ อยู่แล้วยังเสียหน้าไม่ได้อีก!แปดที่เดิมทีก็ไม่ค่อยถนัดเรื่องแสดงความรู้สึกใดๆ ออกมาอยู่แล้วยังอดไม่ได้ที่จะจูบหน้าซีดเผือกจากความกลัวของเด็กน้อยดูเหมือนกับว่าหลังจากที่จูบแล้วตนเองจะรู้สึกว่ามันน่าเหลือเชื่อเพราะมันกลายเป็นว่าเขาชอบเด็กน้อยดื้อรั้นที่เต็มไปด้วยพลังงานและจิตวิญญาณคนนี้“ใช่ เป็นพี่แปดเองที่กลัว, พี่แปดกลัวว่าถ้าแกไม่ระวังเกิดตกลงมาแล้วพ่อเลี้ยงก็จะเสียใจ และเขาก็จะเอาฉันไปไว้ในห้องดำแล้วก็ใช้แส้ฟาด! ”แปดไม่ได้ทะเลาะกับเด็กน้อย แต่กลับกอดเด็กน้อยไว้แน่นไม่ยอมปล่อย……เมื่อธัชชัยลืมตาขึ้นมาเขาไม่รู้ว่าตนเองสลบไปนานนับ20กว่าชั่วโมงและบินข้ามน้ำข้ามเขาไปยังที่ที่เขาไม่รู้จักตื่นขึ้นมาก็รู้สึกถึงแต่เพียงความเจ็บปวดทั่วร่างกายปวดซะจนเหมือนไม่ใช่ร่างกายของเขาเองแล้วก็ยังมีฝันร้ายตลอด20กว่าชั่วโมงที่เหมือนกับมีเถาวัลย์มาพันธัชชัยไว้แน่นคอยแต่จะดึงเขาลงสู่ก้นเหวลึกธัชชัยใช้แรงทั้งหมดเพื่อลืมตาขึ้นมา,เขาเห็นแค่ผู้ชายสวมชุดหมอสีขาวสองสามคนอยู่ตรงหน้าเขาราวกับว่าเขายังอยู่ในฝัน“ธัชชัยถ้าคุณแกล้งตายอีกฉันจะใช้เครื่องช๊อตไฟฟ้าทำให้คุณตายจริงๆ! ”ข้างๆ ที่ยืนอยู่คือแปด เขามองไปยังธัชชัยอย่างหงุดหงิดเดิมทีลูกชายก็ดูแลยากอยู่แล้ว ละตอนนี้ยังต้องมาดูแลพ่อเขาอีกเหรอ?
