ตอนที่ 760 แวววัยกลับมาแล้ว
“แคว่ก! ”
อำเภอพัดรักหยิบกระดาษที่วัจสายื่นให้มาฉีกออกเป็นสองส่วน แต่ดูเหมือนว่ามันยังเป็นสาแก่ใจ จึงฉีกต่อไปอีก
“คุณพรมมินคะ ได้โปรดอย่าฉีกมันอีกเลย….ขอร้องหล่ะ!
วัจสาผุดขึ้นคุกเข่า ภาพที่อยู่ในมือของอำเภอพัดรักก็ถูกเขาฉีกไปแล้วหลายครั้ง
เมื่อเธอสัมผัสกับมือของเขานั้น เธอก็รับรู้ได้ถึงความสั่นของมือเมื่อเขาฉีกรูปที่ผู้หญิงที่เขารักวาดทิ้งไปนั่น
มันเป็นมรดกของผู้หญิงที่เขารัก!
แต่จากที่เขาคิด มันเป็นภาพที่เตือนใจเขาถึงอดีตที่เคยถูกหักหลังและหลอกลวง มันเป็นภาพที่ทำให้เขาอับอาย!
หลังจากที่สมองเต็มไปด้วยความโกรธนั้นแล้วเขาจึงฉีกภาพเหมือนนี้ออกเป็นชิ้นๆ
โชคดีหน่อยที่วัจสาเก็บชิ้นส่วนที่ถูกฉีกออกไปนั้นกลับมาได้ทันก่อนที่อำเภอพัดรักจะฉีกมันต่อ
“จอดรถ! โยนผู้หญิงคนนี้ทิ้งไปซะ! ” อำเภอพัดรักส่งด้วยเสียงแหบพร่า ดูเหมือนกำลังระงับความโกรธที่ตัวเองมี
หรือจะพูดได้อีกว่าเขาไม่อยากที่จะให้เธอได้เห็นด้านที่มันน่าอับอายของเขาการที่ถูกทรยศจากหญิงที่ตัวเองรักนั้น มันเป็นเรื่องอัปยศเหลือคณาแต่ว่าเห็นแก่สิบห้าน้อยนั้น ทำให้เขาฆ่าวัจสาไม่ลงรถของอำเภอพัดรักถูกจอดลงอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของสิบสองมีความวิตก ด้วยเพราะเขาฟังออกว่าพ่อบุญธรรมของเขาโกรธแล้วด้วยเหตุผลที่ว่าวัจสานั้นไปจับต้องความเจ็บปวดที่พ่อบุญธรรมมีมากว่าหลายสิงปีนี้ ความเจ็บปวดที่เขาพยายามที่จะซ่อนมันมาโดยตลอด“คุณพรมมินคะ ขอร้องหล่ะได้โปรด พาฉันกลับไปที่sky dream ด้วยเถอะนะคะ ฉันจะไม่ขัดอะไรคุณเลย ได้โปรดเถอะนะ ฉันอยู่โดยที่ไม่มีลูกฉันไม่ได้…….”วัจสาถือภาพที่อำเภอพัดรักฉีกเป็นชิ้นๆ พลางกอดขาเขาเอาไว้แน่น ในขณะที่ปากก็ขอร้องอ้อนวอนอำเภอพัดรักไม่หยุดสิบสองลงมาแยกเอาวัจสาออกจากขาพ่อบุญธรรมของเขาอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ทิ้งเธอเอาไว้ข้างทางไม่ใช่เพราะว่าเขาไม่มีความรู้สึกอะไร แต่มันเป็นเพราะเขารู้ดีถึงความอันตรายของพ่อบุญธรรมของเขา โดยเฉพาะเมื่อเจ็บปวดหัวใจราวกับถูกแทงแบบนี้วัจสาที่ถูกสิบสองดึงลงมาปล่อยไว้ข้างทางนั่น ก็ยังไม่ลุกขึ้นยืน เธอมองไปด้านหน้าดูรถที่หายออกไปจากสายตาอย่างรวดเร็ววัจสาทุบมือลงไปบนพื้นด้วยความเดือดดาล นี่มันโหดร้ายเกินไปแล้ว ไม่น่าหล่ะคุณกุลภาถึงได้ทิ้งไป!พอพูดถึงแม่ของธัชชัย วัจสาก็คิดเรื่องรูปที่ถูกฉีกขึ้นมาได้ เธอเอื้อมไปถูๆ เข่าที่เจ็บอยู่และใช้แรงขยับตัวไปด้านข้างและเก็บรูปพวกนั้นขึ้นมาเอารูปที่กระจายไปทั่ว มารวมไว้ด้วยกันมันจะดีที่สุดหากว่าเอารวมกันเอาไว้จากที่เธอเห็นนั้น อำเภอพัดรักไม่ได้ต้องการที่จะทำลายของที่เป็นสิ่งเดียวที่ผู้หญิงที่เขารักทิ้งไว้หรอกวัจสาถอนหายใจออกยาวๆ เธอทำมันไม่สำเร็จ ทั้งยังเกือบที่จะทำลายมรดกเพียงชิ้นเดียวที่แม่ของธัชชัย นี่มันแย่มากเลยนะ!ที่ที่เขาทิ้งเธอเอาไว้มันไม่ได้ไกลอะไรจากทางด่วนมากนัก บนถนนนั้นรถก็ไม่ได้มีมากวัจสานั่งอยู่ข้างถนนอยู่แบบนั้น เหมือนกับว่าไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนดีแม้ว่ารู้อยู่แล้วว่าลูกชายของเธอนั้นอยู่ที่ Sky dream แต่เธอไปไม่ได้ ไม่เพียงแต่เพราะไม่มีเอกสารแล้ว….ก็กลัวว่าเมื่อบินไปแล้ว ไอ้คนเผด็จการนั่นจะไม่ให้เธอๆ ได้เจอกับลูกหน่ะสิวัจสารู้สึกหดหู่หัวใจมากๆ ทั้งยังรู้สึกผิด เหมือนว่าโลกทั้งโลกตอนนี้ทอดทิ้งเธอ เธอไม่มีอะไรเหลือแล้วยกเว้นตัวเธอเอง แบบนี้เธอควรที่จะทำยังไงดีนะ?เมื่อเห็นว่ามีรถตำรวจสายตรวจผ่านมา วัจสาก็ลุกขึ้นจากพื้น ดูเหมือนว่าเธอจะนึกถึงเรื่องที่หัวหน้ากองพิเศษบอกเธอว่าเธอถูกจับเรื่องแจ้งความเท็จ จึงจับเธอไว้ พูดก็พูดเถอะ ตอนนี้เหมือนว่าเธอจะเป็นผู้ร้ายที่ทางการต้องการตัวเลยแต่อำเภอพัดรักนั่นอุบายแสนจะเจ้าเล่ห์ ก็เห็นอยู่ชัดๆ ว่าธัชชัยถูกเขาขัง แต่ยังจะมาโบ้ยว่าเธอแจ้งความเท็จอีก?โอ้ย ทั้งไผ่ทั้งเธอถูกอุบายของเขาเล่นงานเข้าทั้งคู่เลยเหรอเนี่ย!วัจสาสาปแช่งอำเภอพัดรักที่ไร้ความปรานีและความเจ้าเล่ห์เงียบๆ คนเดียว พลางเดินอย่างหิวโหยไปยังศูนย์กลางของเมืองโชคดีที่ระหว่างทางนั้นเธอเจอพลเมืองดีที่ยินดีจะให้เธอติดรถไปด้วยวัจสาตัดสินใจแล้วว่ายังเสีย เธอก็จะตามไปที่Sky dreamให้ได้ ไม่ว่าอำเภอพัดรักจะไม่ให้เธอเจอ แต่เธอก็จะไป ลูกชายของเธอจะต้องคิดถึงเธอมากแน่ๆ!ถ้าหากจะกลับไปที่อังกฤษประเทศที่ไกลขนาดนั้น เธอก็จำต้องขึ้นเครื่องไป แต่เอกสารของเธอก็ดันอยู่กับอำเภอพัดรัก ดังนั้นตอนนี้จึงจำต้องกลับไปที่บ้านตระกูลศีทองเพื่อไปเอาใบสมรส เพื่อที่จะสามารถเอาไปทำใบเดินทางให่ได้แต่ท้ายสุดวัจสาก็ไม่ได้กลับไปยังบ้านตระกูลศรีทอง ด้วยเพราะเห็นรถตำรวจจอดอยู่จากไกลๆ ดังนั้นเธอจึงหันตัวกลับทันทีโดยไม่ต้องคิดอะไรตอนนี้ไปบ้านตระกูลศรีทองไม่ได้แล้ว วัจสาจึงทำได้เพียงไปที่บ้านของแวววัยหากไม่ใช่ว่ามีแวววัยที่เธอสามารถไปอยู่ได้ชั่วคราวหล่ะก็ เธอเองก็ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนในเมืองSแล้วตอนที่เธอไปเคาะประตูของคุณป้านั้น คุณป้าก็ชวนเธอกินข้าว ตัวเธอเองก็หิวแล้วด้วย เธอจึงนั่งกินจนอิ่มก่อนที่จะมาอยู่ที่ห้องของแวววัย
