ตอนที่ 784 ทำให้เป็นมัมมี่ทั้งเป็น
อำเภอพัดรักเบนสายตาไปทางสิบสองก่อนจะพูด “สิบสอง คนทำมัมมี่มาแล้วหรือยัง? ”
“มาแล้วครับ ให้เขารออยู่ที่ห้องโถง” สิบสองพูดเสียงนุ่ม
ก่อนจะพูดเสริม “สิบบอกว่า เมื่อคืนธัชชัยรอดมาได้ ไม่ได้ตาย….”
“เหอะ ไม่ตายสิยิ่งดี! ฉันจะเอาร่างเป็นๆ ของธัชชัยนั่นแหละมาทำมัมมี่! ให้ยัยผู้หญิงคนนั้นได้เห็นฉันกรีดเนื้อของเมล็ดพันธุ์ของเธอกับชายชู้นั่นกับมือ ให้เธอได้รู้ว่าผลของการที่หักหลังฉันพรมมินคนนี้มันเป็นยังไง! ”
อำเภอพัดรักเหมือนจะเป็นบ้าไปแล้ว หลายสิบปีมานี้เขาต้องทุกข์ทรมาน มันจะได้รับการแก้ไขแล้ว!
ไอ้คนที่ทรยศเขา และผู้หญิงที่เกือบที่จะทำลายชีวิตทั้งชีวิตของเขา จะได้ชดใช้ในสิ่งที่ทำแล้ว!
สิบสองรู้ว่าตอนนี้อำเภอพัดรักไม่ปกติ จริงๆ ก็คืออาจจะป่วยทางจิตเลย แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะคัดค้าน
จึงทำได้เพียงตอบรับ “ครับ ผมจะรีบไปจัดการให้”
เมื่อตกอยู่ในมือของอำเภอพัดรักแล้ว ชะตาของธัชชัยกำหนดให้ต้องตายเท่านั้น อยู่ที่ว่าจะตายเร็วตายช้า ตายเร็วก็จะเป็นสุขเร็วๆ แม้ว่าการที่จะทำมัมมี่ทั้งเป็นมันจะฟัง…โชคร้ายไปหน่อยก็ตาม
ก่อนหน้านี้แม้ว่าอำเภอพัดรักจะโหดร้าย แต่ก็ไม่ได้ย่ำแย่เหมือนกับตอนนี้ ไม่สิ ต้องบอกว่าเพราะว่ามันเป็นเรื่องของธัชชัย ที่เป็นตัวขับเอาด้านมือที่สุดของจิตใจขึ้นมา
ภายในห้องบูชานั้นธัชชัยหายใจรวยริน เลือดที่เปรอะหน้าเมื่อวานแห้งไปหมดแล้ว บริเวณหน้าอกก็เช่นกัน แต่ธัชชัยก็ยังคงอยู่ในอาการที่สงบ ไม่เคลื่อนไหวอะไร
ตอนที่สิบสองเดินเข้ามานั้น ในมือถือมีดคมกริบส่องสะท้อนวิบวับ
มองธัชชัยที่นอนอยู่บนเตียงด้วยความสงสารอย่างอธิบายไม่ถูก
‘ปัง’ เขาโยนมีดในมือตัวเองลงต่อหน้าของธัชชัย“พ่อบุญธรรมของฉันให้ทำคุณให้เป็นมัมมี่วันนี้ คุณจะทำมันด้วยตัวเอง หรือจะให้ฉันช่วย? ”สิบสองยังคงคิดว่าการที่ทำคนให้เป็นมัมมี่ทั้งที่ยังเป็นอยู่มันโหดร้ายเกินไป ดังนั้นเขาจึงอยากให้ธัชชัยสบายใจก่อนจริงๆ เขาก็ยังชื่นชมธัชชัยมากๆ ด้านทักษะนั้นธัชชัยไม่มีทางสู้เขาได้ แต่ในเรื่องสติปัญญานั้น เขาเทียบธัชชัยไม่ได้เลยถ้าหากว่าเขายังมีชีวิตอยู่ ก็อาจจะได้เล่นเกมขึ้นอีกครั้ง แล้วนั่นก็คงจะสนุกดี แต่ในเวลาเดียวกันเขาจะไม่ตายก็คงไม่ได้แล้วพระเจ้าอิจฉาความสามารถของเขาหล่ะมั้ง?“ถ้าอยากให้ฉันช่วย ฉันจะทำให้เร็ว..คุณจะได้ไม่ต้องเจ็บปวดนัก”สิบสองเสนอ เขาไม่อยากที่จะทำร้ายร่างกายไปโดยพลการ ยิ่งคนผู้นั้นเป็นผู้น่าเกรงขามและเป็นชายที่มีศักดิ์ศรีด้วย“ขอบคุณ..”เสียงของธัชชัยแหบพราก แต่ก็ยังพยายามที่จะพูด“ไม่ต้องให้นายลงมือหรอก…ให้ผู้หญิงคนนี้ได้เห็นมันกับตาของเธอว่าลูกชายของเธอถูกฆ่าตายอย่างโหดร้ายแบบนี้…มันคงจะเป็นเรื่องที่ดีของเธอ…”สิบสองได้ยินในสิ่งที่เขาพูดก็ตะลึงไป นี่เขาอยากที่จะให้แม่ของเขาเห็นลูกตัวเองโดนทำเป็นมัมมี่อย่างนั้นเหรอ?“ธัชชัย….จริงๆ คุณไม่ต้องทำแบบนั้นก็ได้นะ”สิบสองรู้ว่ามันเจ็บปวด และอาจจะทนไม่ได้ แน่นอนหล่ะว่ามันไม่ใช่การอยู่ๆ ก็เกิดความเห็นอกเห็นใจขึ้นมา แต่ไม่ว่ายังไงก็แล้วแต่ ธัชชัยก็เป็นพ่อของสิบห้า ถ้ามันจะมีวิธีไหนที่มันจะทำให้ดีขึ้นหน่อย ทำไมถึงไม่ทำหล่ะ? การที่จะทำตัวเป็นคนดีเหมือนที่แปดทำนั้นนั่นก็ไม่เลวเลย“สิบสอง ช่วยไปบอกตะวันลูกชายของฉันด้วยนะ ว่าไม่ต้องแก้แค้นแทนพ่อเฮงซวยของเขา…ให้บอกว่าทั้งหมดนี่ฉันสมควรได้รับแล้ว….ฉันสมควรที่จะตายแล้ว”ธัชชัยแทบจะพูดไม่ออก แต่ละคำที่พูดออกมานั้นมันเหมือนกับมีอะไรมากดทับ“ได้ ฉันจะบอกให้” สิบสองหยิบมีดขึ้นมา ก่อนจะถามธัชชัยอีกครั้ง “ไม่อยากให้ฉันช่วยจริงๆ ใช่มั้ย? ”รอยยิ้มบางๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของธัชชัย ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ“ไม่ต้องหรอก ให้ผู้หญิงคนนี้ได้ดูลูกชายของเธอตายยังไง ให้เห็นชัดๆ กับตาของเธอ เพราะมันเป็นสิ่งที่ไว้ลงโทษเธอ และมันก็เป็นกรรมของฉัน”“อื้อ ดูไม่ออกเลยจริงๆ ว่าคุณจะกล้ามากขนาดนี้! ”อำเภอพัดรักใส่รองเท้าบู๊ทหนังเดินเข้าไปในห้องบูชาช้าๆ ไม่มีอาการสั่นหรือหดหู่เหมือนเมื่อคืน แต่กลับมีความรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาแปลกๆด้านหลังของอำเภอพัดรักมีกล่องมัมมี่สีทองตระหง่านอยู่ หนึ่งในนั้นเป็นสีทองซึ่งทำให้รู้สึกแข็งแกร่ง บนพื้นผิวสลักด้วยตัวอักษรอียิปต์โบราณเต็มไปหมดแล้วก็ยังมีแบบที่เป็นท่าคุกเข่าด้วยสิ่งเหล่านี้ น่าจะเตรียมเอาไว้ให้แก่ธัชชัยธัชชัยทำเหมือนกับว่าอำเภอพัดรักไม่ได้อยู่ด้วย และก็ไม่ได้สนใจกล่องเก็บมัมมี่ด้วย เขายังคงมองไปที่รูปหุ่นขี้ผึ้งของแม่เขามันเหมือนมากจริงๆ เหมือนทุกกระเบียดนิ้ว ถ้าไม่รู้ว่าแม่ของเขาได้ตายไปแล้วนั้น เขาก็ยังจะคิดเลยว่าตอนนี้เธอได้มาอยู่ตรงหน้าของเขาเมื่อคิดแบบนั้นเขาก็หัวเราะขึ้นมามันเป็นรอยยิ้มแปลกๆ รอยยิ้มบางๆ ขยายขึ้นไปถึงใบหน้าที่เปื้อนเลือดของเขาหลังจากนั้นธัชชัยก็ถูกใส่กุญแจมือแล้วไปวางไว้บนโต๊ะทำพิธีอยู่สองสามนาที ก่อนจะเริ่มเปิดหน้าอกขึ้นมา เตรียมที่จะเอาเครื่องในออก ร่างของธัชชัยถูกราดด้วยน้ำยาอาบศพ ก่อนที่จะใช้ผ้าที่เต็มไปด้วยน้ำอาบศพ“ภา เธอเห็นแล้วหรือยัง? นี่คือสิ่งที่เธอจะต้องชดใช้ ให้ลูกชายของเธอได้ชดใช้กับความไม่ซื่อสัตย์ของเธอ เศร้ามั้ยหล่ะ? ทำไมไม่ทำหน้าเศร้าซะหน่อยหล่ะฮะ? เธอนี่มันใจดำจริงๆ!ในเวลาเดียวกันนั้นอำเภอพัดรักก็เสียสติไปแล้ว และเริ่มคุยกับหุ่นขี้ผึ้ง ราวกับว่าเธอเป็นคนที่มีชีวิตในขณะที่มีดกำลังจะปักไปที่แกของธัชชัยนั่นเอง…“อามิน…อามิน….”จู่ๆ ก็มีเสียงผู้หญิงเรียกอำเภอพัดรักขึ้น“ภา เธอเรียกฉันเหรอ? นี่เธอเปิดปากคุยกันฉันแล้วอย่างนั้นเหรอ? ” เขาเอาหูของเขาแนบปากของหุ่นขี้ผึ้ง“อามิน…คุณอย่าทำร้ายลูกชายของฉันนะ…คุณอยู่ที่ไหน? อามิน…..”ใช่ มันเป็นเสียงของผู้หญิงคนนั้น ตลอดชีวิตนี้มีแค่เธอที่เรียกเขาแบบนั้น‘อามิน’ ชื่อนี้มีแต่เธอที่เรียกได้!
