วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง – ตอนที่ 790 หย่ากับธัชชัย

ตอนที่ 790 หย่ากับธัชชัย

“ตั้งแต่พ่อของเธอโดนแม่ของเธอสอยไป อาแววก็รอที่แต่งงานกับรุ่นลูกอย่างเธอเนี่ยแหล่ะ! ”

วัจสาหมดคำจะพูด เธอจึงแกล้งๆ ตามน้ำแบบตลกๆ “อาแววผู้น่ากลัวพวกเราไม่ได้มาที่นี่เพื่อจะให้อาเลี้ยงต้อยเด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะหรอกนะ”

แม้จะพูดเรื่องตลก แต่สายตาของวัจสาก็มองตกไปอยู่ที่ท้องของวัจสา ในวันที่เธอออกไปนั้น แวววัยเพิ่งจะรู้ว่าตัวเองมีอีกหนึ่งชีวิตอยู่ในท้องของเธอ ไม่รู้ว่าตอนนี้ เขาจะยังอยู่อยู่หรือเปล่า? ”

มองดูจากอารมณ์ของแวววัยแล้วก็ไม่ได้ดูแย่ ก็คงจะยังอยู่หล่ะมั้ง หรืออาจจะพูดได้ว่าร่างกายของเธอนั้นดีเอามากๆ เพราะหลังจากทำแท้งไปแล้ว ก็ฟื้นสุขภาพขึ้นมาได้อย่างรวดเร็ว

“ยัยแวว ครั้งนี้ไม่ใช่แค่ฉันที่จะมาอาศัยอยู่ชั่วคราวด้วย ลูกชายของฉันก็……”วัจสารู้สึกไม่ดีที่จะเอ่ยขึ้น

ด้านแวววัยนั้นกำลังถอดรองเท้าให้เด็กน้อยอย่างระมัดระวัง แล้วก็เอาตัวเขาไปวางไว้บนเตียงใหญ่ของตัวเอง

ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ยินที่วัจสาพูดเลย แล้วก็ดูเหมือนเธอจะไม่ได้ใส่ใจด้วย เพราะเธอเอาแต่คุกเข่ามองเด็กน้อยตาหวาน

“โอ๊ย ยิ่งมองก็ยิ่งหล่อจริงๆ เกิดมายังไงเนี่ยฮะ? วัจสา? ”

“ลูกชายจะต้องเหมือนแม่ เพราะฉันมีพื้นฐานอยู่ก่อนแล้ว ดังนั้นลูกชายฉันถึงได้หล่อไง! ”

ตอนนี้วัจสามองออกมากๆ แล้วว่าแวววัยนั้นชอบเด็กมากจริงๆ

ในจังหวะนั้นเองวัจสาก็รู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยจะดี บางทีแวววัยอาจจะอยากที่จะให้กำเนิดลูกออกมาแน่นอนหล่ะ แวววัยที่ก้มหน้ามองพื้นดินอย่างช่างใจ ก็เงยหน้าขึ้นพูดกับวัจสา “สา ฉันตัดสินใจแล้วนะ ฉันจะให้กำเนิดเด็กในท้องของฉัน”ก่อนจะพูดเสริมขึ้นอีก “แต่ เขาจะมีแค่ฉันที่เป็นแม่คนนี้ เขาจะไม่มีพ่อ”วัจสาหัวใจเต้นแรง เธอรู้ดี แวววัยเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยนขนาดนี้ ไม่มีทางที่จะทำแท้งได้ลง“ยัยแวว….”“สา พอก่อน แกไม่ต้องพูดอะไรเลย ฉันรู้ว่าฉันกำลังพูดอะไรอยู่ และรู้อย่างกระจ่างชัดว่าเด็กคนนี้มาได้ยังไง แต่มันทั้งชีวิตของคนคนหนึ่งเลยนะ ฉันจะทำมันลงได้ยังไง ก็เหมือนกับที่เธอ…..”ฉันหน่ะเป็นเด็กกำพร้า แต่ฉันก็รู้สึกขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้ฉันได้เจอกับคุณดนิตา ที่ได้ให้โอกาสฉันให้มีชีวิตต่อ …ลูกฉันเองก็มีโอกาสเหมือนกัน แล้วทำไมฉันจะต้องตัดโอกาสเขาด้วยหล่ะ ฉันจะไม่ปล่อยให้เด็กจะต้องผ่านความเจ็บปวดเหมือนกับฉัน ฉันจะใช้ชีวิตของฉันเพื่อปกป้องเขา! ”คำพูดของแวววัยทำให้หัวใจของวัจสายิ่งเจ็บเข้าไปใหญ่ ไม่มีใครที่จะรู้ไปมากกว่าเธอว่าชีวิตของแวววัยนั้นน่าสงสารเพียงไหนดังนั้นคำพูดปลอบใจ คำพูดโน้มน้าวใจต่างๆ จึงถูกกลืนลงไป“ยัยแวว แกเป็นแม่ที่ดีจริงๆ ลูกของแกจะต้องภูมิใจที่มีแกเป็นแม่นะ”ผู้หญิงที่น่าสงสารทั้งสองคนต่างกอดกันแน่นในคืนนั้น หญิงสาวสองคนกับเด็กชายอีกหนึ่งคนก็นอนบนเตียงใหญ่ด้วยกันจริงๆ แล้ววัจสาคิดจะให้ลูกชายของเธอไปนอนที่โซฟา เพราะเกรงว่าจะไปเตะท้องที่มีเด็กของแวววัยอย่างไม่ตั้งใจแต่แวววัยก็บังคับให้นอนบนเตียง แล้วก็เริ่มถามถึงเรื่องที่เกิดขึ้นที่เจอมาในวันนี้วัจสาไม่อาจจะเอาชนะความอยากรู้ของเธอได้ จึงทำได้แค่เล่าให้เธอฟัง“หืม? แกเตรียมจะหย่ากับธัชชัยเหรอ? ทำไมหล่ะ? ”แวววัยไม่อาจจะหาเหตุผลอะไรมาอธิบายได้ว่าทำไมวัจสาถึงทำแบบนั้น เพราะไม่ใช่ว่าทั้งสองก็ผ่านลมผ่านหนาวมาด้วยกันแล้วเหรอ เจ้าหญิงเจ้าชายที่ผ่านเรื่องร้ายต่างๆ มาด้วยกัน ทำไมอยู่ๆ ถึงจะแยกจากกันหล่ะ แถมยังพูดถึงเรื่องหย่าอีกต่างหาก?“เดิมทีฉันแต่งงานกับธัชชัยมันก็เพราะข้อตกลง มันเป็นความผิดพลาด แล้วตอนนี้เราก็ต่างมีโอกาสแก้ไขมันแล้ว ทำไมจะไม่แก้ไขมันหล่ะ?วัจสาพูดเรียบๆ ดูเหมือนพูดอะไรที่ไม่ได้เจ็บปวดออกมา“ข้อตกลงอะไรของแก ผิดพลาดอะไรกัน เธอต้องสู้กับธัชชัยนะ! ”แวววัยรู้สึกว่าคำพูดของเธอนั้นจะต้องติดอยู่ที่ใจของหญิงสาวบ้าง แ่ตวัจสาก็ยังคงนิ่ง ทั้งยังพูดออกมาอย่างสบายๆ ”“สู้เหรอ? ดีสิ ฉันจะสู้เอาศักดิ์ศรีของความเป็นผู้หญิงของฉันคืนมา! ”“ศักดิ์ศรีอะไรของแกเนี่ย อย่าพูดไร้สาระน่าแกหน่ะควรที่จะกลับไปเป็นคุณผู้หญิงของบ้านตระกูลศรีทองได้สักทีแล้ว มันไม่ง่ายนะที่จะได้ไปถึงตรงนั้น แล้วก็จะได้กลับไปเป็นซินเดอเรลล่าที่เป็นอิสระอีกครั้งไม่ใช่เหรอ? ”“ใช่แล้วหล่ะ ฉันต้องกลับไปเป็นซินเดหนึ่งล่า อย่างน้อยแบบนั้นฉันก็จะได้ออกไปตามหาเจ้าชายขี่ม้าขาวของตัวเองหน่ะจริงมั้ย? ”คำพูดของเธอก็เพียงแค่จะกระตุ้นยุแหย่แวววัยก็เท่านั้นเองแหล่ะ ตอนนี้เธอเพียงแค่อยากที่จะใช้ชีวิตที่น่าเบื่อนี้ไปพร้อมกับลูกชายเท่านั้น“ฮ่าๆๆๆๆ …”จู่ๆ แวววัยก็หัวเราะออกมาเสียงดัง โชคดีที่ตะวันน้อยของเราหลับค่อนข้างลึกจึงไม่ได้ตื่นขึ้นมา“วัจสา นี่เธอฝันอยู่รึเปล่าเนี่ยฮะ? เอาเด็กน้อยห้าขวบ คิดจะไปมีพ่อใหม่อีกเหรอ? ใครจะไปใจดีอยากจะมีชีวิตอยู่กับสาวลูกติดหล่ะฮะ? แกนี่ทำฉันขำจนจะตายแล้วเนี่ย”“ฉันเกรงว่าแกจะเจอแต่พวกผิดรูปไปเท่านั้น! ”แวววัยพยายามต่อสู้กับความคิดว่าวัจสา เพราะเธอไม่อยากให้วัจสาต้องหย่ากับธัชชัย อยากให้เธอหวนกลับไปคิดถึงคุณค่าของมัน ไม่อยากให้พูดว่าหย่าออกมาง่ายๆ