หลังจากได้ยินสิ่งนี้ ลูซี่มองไปที่เสี่ยวอวี้หลินด้วยความเสียใจ
ผู้ชายธรรมดาๆ จะไม่สามารถทนต่อการจ้องมองเช่นนี้ได้ อย่างแน่นอนแม้ว่าด้านหน้าจะมีกับดักแต่พวกเขาก็จะกระโดดเข้ามาด้วยความเต็มใจ
แต่เสี่ยวอวี้หลินไม่ได้เปลี่ยนสีหน้า พูดเรื่องตลก “ประมาณว่า ลูซี่คงชอบดื่มสินะ”
หลังจากได้ยินแบบนี้ ลูซี่ก็ดูลำบากใจเขินอายเล็กน้อย
ด้วยอาการไอเบาๆ เจ้านายพูดว่า”เธอเป็นแบบนี้ ไม่มีทางอยู่ต่อไปได้ เสี่ยวเซ่า ฉันยังมีแขกมาด้วย ฉันหวังว่าคุณจะสามารถส่งเธอกลับได้”
คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะตรงไปตรงมาขนาดนี้ เสี่ยวอวี้หลินเลิกคิ้วและพูดว่า “ได้ ที่อยู่ของเธอคืออะไร?”
“ถนนราชินี เลขที่ 228″
“เข้าใจแล้ว”
มู่ยู่วฉีจับเอวของลูซี่ด้วยมือข้างเดียว พาเธอออกไปจากงานปาร์ตี้
บรรดาผู้ที่ไม่รู้ความจริง เมื่อพวกเขาเห็นลูซี่ถูกเสี่ยวอวี้หลิน พาตัวลูซี่ไปต่างก็มีสีหน้าที่สับสน
มีเพียงเสี่ยวอวี้หลินเท่านั้น ที่มีความรู้สึกเย็นในหัวใจของเขา
ทั้งสองนั่งอยู่ในรถ ลูซี่หรี่ตาและมองไปที่เสี่ยวอวี้หลิน
ลูซี่เอนหลังพิงเก้าอี้ ลูซี่ถามด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน “เสี่ยวเซ่า คุณไม่ส่งฉันกลับได้ไหม”
“ถ้าไม่กลับบ้าน จะไปไหน?”
“ที่ไหนก็ได้ที่ฉันสามารถอยู่กับคุณ”
“แต่ตอนนี้ คุณไม่สบาย”
“ไม่เป็นไร อาบน้ำเย็นบางทีมันอาจจะทำให้ฉันมีสติ”
ข้อเสนอแนะของลูซี่เห็นได้ชัด เสี่ยวอวี้หลินโค้งที่มุมปากแล้วพูดว่า “ตามที่คุณต้องการ”
ลูซี่คิดว่าในที่สุด เสี่ยวอวี้หลินก็ตกเป็นเหยื่อแล้ว
แต่เธอไม่รู้ว่า เธอเป็นเหยื่อในสายตาของเสี่ยวอวี้หลิน
ทั้งสองกลับไปที่โรงแรมลูซี่ไปอาบน้ำก่อน
เมื่อได้ยินเสียงน้ำกระเซ็นอยู่ภายใน เเสี่ยวอวี้หลินก็ถอดเสื้อสูทออก
“ฉันบอกว่า นายจะซ่อนถึงเมื่อไหร่?
เสียงแผ่วลง หลังจากนั้นไม่นาน ร่างหนึ่งก็เดินออกจากห้องชุด
มู่ยู่วฉียืนพิงกำแพงกอดหน้าอกแล้วถามว่า “นี่มันอะไร เมื่อวานคุณบอกฉันว่าคุณกับแฟนดารา รักกันมาก วันนี้คุณพาผู้หญิงคนอื่นกลับมา?”
“แม้ว่าวันนี้คุณจะแอบขี้เกียจ ปล่อยให้ฉันไปที่งานปาร์ตี้คนเดียว แต่ฉันชอบที่จะตอบโต้ด้วยความมีมารยาท
“มารยาทอะไร?”
มู่ยู่วฉีพูดว่า “ฉันกลัวว่า ค่าตอบแทนจะเป็นเท็จ แต่ความจริงอยากจะโยนทิ้ง”
“เป็นเรื่องดีหรือไม่ที่จะเพลิดเพลินกับความงามในขณะที่รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังเล่นกลอุบายอะไรอยู่?
“เธอเสร็จแล้วเหรอ จะเป็นการดีหรือไม่ที่จะรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังเล่นกลอุบายอะไร ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ไม่ดีเหรอ?
หัวเราะเบาๆ เสี่ยวอวี้หลินพูดประเด็นสำคัญ
เสียงน้ำในห้องน้ำหยุดลงและ เสี่ยวอวี้หลินก็ออกจากห้องไป
ลูซี่เดินออกมาโดยห่อด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวที่มีความชื้นบนร่างกาย
ในเวลาเดียวกัน ในห้องถัดไปเสี่ยวอวี้หลินกำลังถือโทรศัพท์มือถือโทรข้ามประเทศด้วยความรัก
“ทำไม คุณยังไม่นอน?”
เซี่ยอันน่านั่งอยู่บนเก้าอี้พร้อมกับสคริปต์ในมือของเธอ
“มีฉากกลางคืนวันนี้ อาจจะทั้งคืน”
“อย่าทำงานหนักเกินไป เดี๋ยวฉันจะรู้สึกแย่”
เซี่ยอันน่ายิ้มหวานและพูดว่า “ฟังเสียงของคุณ ก็ดูเหมือนว่าเหนื่อยมาก”
เสี่ยวอวี้หลินเอนกายบนโซฟาคลายเน็คไทของเขาและพูดว่า “ฉันไม่เหนื่อย ฉันแค่ต้องรับมือกับผู้ชายหน้าไหว้หลังหลอกทุกประเภท รู้สึกคลื่นไส้นิดหน่อยตอนนี้ฉันคิดถึงคุณเป็นพิเศษ ความสดใส ยิ้มสะอาดบริสุทธิ์”
การฟังเสียงที่มีเสน่ห์และเสี่ยวอวี้หลิน เซี่ยอันน่ารู้สึกว่าร่างกายครึ่งหนึ่งของเธอแตกละลายไปอย่างสมบูรณ์
จริงๆเลย ทำไมยิ่งอยู่ยิ่งไม่หยิ่งผยองละ
เธอลดริมฝีปากลง เซี่ยอันน่าพูดว่า “ได้โปรด มันดึกแล้ว อย่าโวยวายเลย”
“สิ่งที่ฉันพูดเป็นความจริง แล้วคุณล่ะ คิดถึงฉันไหม?”
“คิดถึงแล้ว”
“มากแค่ไหน”
“เป็นพิเศษ”
เมื่อกี้ฉันกำลังจะหยิ่งตัว และหลังจากคุยกับเสี่ยวอวี้หลิน จึงลืมไปหมด
หลังจากได้ยินคำพูดของเซี่ยอันน่า เสี่ยวอวี้หลินก็ยิ้ม
“ก็ประมาณสามวัน ที่ฉันจะกลับได้ จากนั้นคุณสามารถบอกฉัน ว่าคุณคิดถึงฉันมากแค่ไหน”
เสี่ยวอวี้หลินจงใจทำให้เสียงตอนจบยาวขึ้นด้วยการล้อเล่นเล็กน้อย
แม้ว่าเซี่ยอันน่าจะแยกออกจากกันหลายพันไมล์ แต่เธอก็ยังคงหน้าแดง
“อันน่า ถึงตาคุณแล้ว”
ก่อนที่จะพูดจบ ก็มีคนที่อยู่ข้างหลังเธอเรียกชื่อเธอ
“โอ้ อยู่ตรงนี้”
เซี่ยอันน่าถือโทรศัพท์ เมื่อเธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไร เสี่ยวอวี้หลินพูดก่อน
“โอเค งั้นไปทำงานเถอะ”
“คุณก็ควรพักผ่อนเยอะๆ คุณตื่นขึ้นมา ค่อยโทรหาฉันอีกครั้ง”
“ค่ะ”
วางสายโทรศัพท์ เสี่ยวอวี้หลินหันกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มที่ผ่อนคลายบนใบหน้าของเขา
วันที่สอง
เสี่ยวอวี้หลินนั่งอยู่ในห้องอาหารอย่างสดชื่นเพลิดเพลินกับอาหารเช้าที่ดี
หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีคนเดินเข้าไปในห้องอาหาร
นั่งอยู่ตรงข้ามกับเสี่ยวอวี้หลิน
เมื่อเทียบกับรูปลักษณ์ที่แข็งแกร่งของเสี่ยวอวี้หลิน มู่ยู่วฉีดูเฉื่อยชา สังเกตได้อย่างรวดเร็วว่าเมื่อคืนเธอไม่ได้พักผ่อน
เสี่ยวอวี้หลินยิ้มและหยิบขวดแก้วที่มีของเหลวสีน้ำตาลอยู่ในนั้น
ส่งให้ชายตรงข้ามเสี่ยวอวี้หลินกล่าวว่า “เมื่อคืนรู้ว่า คุณทำงานหนักมาก ฉันจึงขอให้ใครบางคนเตรียมอาหารเสริมให้คุณเป็นพิเศษ”
“ไม่มีอาหารเสริมใดที่มีประโยชน์ในตอนนี้ ฉันแค่อยากจะนอนหลับฝันดี เสี่ยวอวี้หลินผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ”
“ไม่ธรรมดา ยังไง?”
ทานขนมปังเข้าปากอย่างช้าๆแล้วเสี่ยวอวี้หลิน ก็ถามว่า “เป็นไปได้ไหมที่คุณไม่เคยคิดเรื่องนี้ เธอใช้ยากับคุณได้ไหม?”
แทนที่จะกังวล มู่ยู่วฉีรู้สึกภาคภูมิใจเล็กน้อย
เสี่ยวอวี้หลินเลิกคิ้วและมองไปที่มู่ยู่วฉี แล้วพูดว่า “โอ้ดูเหมือนว่า เธอจะประเมินมู่ยู่วฉีต่ำเกินไป”
มู่ยู่ฉีส่ายหัวอย่างมีชัยพูดว่า “คิดว่าไม่ใช่สไตล์มู่ยู่วฉีของฉัน”
บางทีอาจเป็นเพราะเขาทะนงตัวเกินไป มู่ยู่วฉีก็เผลอกระพริบไปที่เอวของเขา เวยๆกรีดร้องไปชั่วขณะ
เมื่อมองไปที่มู่ยู่วฉี ด้วยความเห็นใจเสี่ยวอวี้หลินพูดว่า”เอาล่ะพักผ่อนเยอะๆ ฉันจะจัดการส่วนที่เหลือเอง”
มู่ยู่วฉียืนขึ้นช้าๆ แล้วพูดว่า”เฮ้ ครั้งหน้าจะมีความแตกต่างที่สวยงามเช่นนี้ อย่าลืมหาฉันด้วย”
“คุณอะ ตั้งใจๆเถอะ”
“ดอกไม้สีแดงข้างนอก ทำไมฉันต้องตั้งใจ? เพราะพวกคุณคิดไม่ออก ว่ามีหนึ่งหรือสองคนกระโดดลงไปในหลุมไฟ
“คุณจะเสียใจในไม่ช้า จริง ๆ คำพูดจากประสบการณ์”
หลังจากที่มู่หยูฉีพูดจบ เขาก็ออกจากห้องอาหาร และกลับไปที่ห้องเพื่อนอนหลับต่อ
มองไปที่ด้านหลังของเขา เสี่ยวอวี้หลินส่ายหัว “มันหัวดื้อจริงๆ”
…
โครงการใหม่กำลังดำเนินไปอย่างราบรื่นและในที่สุดเสี่ยวอวี้หลินก็มีโอกาสหายใจด้วยความโล่งอก
หลังจากการพัฒนาของสถานการณ์นี้ เสี่ยวอวี้หลินสามารถกลับไปที่เมืองหลวในไม่ช้าเพื่อ ไปหาผู้หญิงตัวเล็กๆที่เขากำลังคิดถึง
เมื่อนึกถึงเซี่ยอันน่าปากของเสี่ยวอวี้หลินจะมีรอยยิ้มเล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม ฟ้าไม่เป็นใจ
เมื่อมองไปที่เสี่ยวอวี้หลินด้วยความถนุถนอม ลูซี่ก็พยักหน้าให้เขา
“เสี่ยวเซ่า”
เสี่ยวอวี้หลินไม่มีการแสดงออกพิเศษใดๆ เย็นชาและไม่แยแสราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ในความเป็นจริงไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับพวกเขาสองคน
อย่างไรก็ตาม ท่าทีเฉยเมยเช่นนี้ทำให้ลูซี่ตะลึง
เห็นได้ชัดว่าคืนนั้นเขากระตือรือร้นมาก แต่ทำไมวันนี้ …
ด้วยเหตุการณ์บางอย่าง ลูซี่รู้สึกไม่สบายใจ
ลูซี่นั่งอยู่ต่อหน้าเจ้านายของเธอ เสี่ยวหยูหลินพูดด้วยน้ำเสียงที่ตรงไปตรงมาและถามว่า “ฉันไม่รู้ว่าสองคนที่มาที่นี่เมื่อเช้า มีธุระอะไร?”
เจ้านายยิ้มและพูดอย่างตรงไปตรงมา”ฉันมีโครงการ ที่ต้องการคุยกับเสี่ยวเซ่า”
“โครงการที่จะคุย ยังไม่เสร็จเหรอ?”
“ไม่ ฉันยังมีโปรเจ็กต์อยู่ในมือ เสี่ยวเซ่าจะต้องสนใจมันอย่างแน่นอน”
ทัศนคติด้านธุรกิจของเสี่ยวเซ่า พูดว่า”งั้นลงทะเบียนกับผู้ช่วยของฉันก่อน แล้วเตรียมเอกสารการวางแผน”
เสี่ยวอวี้หลินกำลังจะเรียกผู้ช่วยเพื่อให้เขาเข้าไป แต่ถูกเจ้านายของฝ่ายตรงข้ามหยุดไว้
“โครงการนี้ ไม่สามารถจดทะเบียนกับบริษัทได้”
“ทำไม?”
“เพราะ ความร่วมมือนี้ ยากที่จะเห็นชัด”
เมื่อดวงตาของเขาแคบลงเสี่ยวอวี้หลินพึมพำ”ความร่วมมือไม่สามารถมองเห็นได้ … ”
“เป็นเรื่องจริงที่มี ความขัดแย้งภายในครอบครัว ฉันจำเป็นต้องควบคุมสิทธิ์ที่สมบูรณ์ของบริษัท เพื่อที่จะได้เปรียบในโครงการที่ฉันร่วมมือกับเสี่ยวเซ่า ซึ่งเป็นข้อได้เปรียบของฉัน”
ตามที่เจ้านายพูดจบ เขาให้ลูซี่ดูและให้เธอมอบหนังสือความร่วมมือให้เสี่ยวอวี้หลิน
หลังจากรับหนังสือความร่วมมือแล้ว เขาพลิกมันดู เสี่ยวอวี้หลินโยนมันกลับไปบนโต๊ะ
“พวกคุณฟอกเงิน พวกเราเสี่ยวกรุ๊ป ไม่เคยทำธุรกิจผิดกฎหมาย”
“แต่นี่คือประเทศอังกฤษ ใครจะรู้ว่าคุณละเมิดกฎหมายหรือไม่ และฉันจะดูแลทุกอย่างเพียงแค่ยืมชื่อตระกูลเสี่ยวของคุณเท่านั้น”
“ลองคิดดูว่า คุณไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลย เพียงแค่ยืมชื่อ บริษัท ของคุณมาใช้งานแล้วคุณจะได้รับ 30% ของกำไรมหาศาลช่างเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมมาก”
เสียงของเจ้านายเต็มไปด้วยเสน่ห์ แต่เสี่ยวอวี้หลินไม่ได้สนใจเลย
“เงินบางอย่าง สามารถคว้าไว้ได้ แต่เงินบางส่วนแตะต้องไม่ได้”
การแสดงออกบนใบหน้าของเจ้านายดูแข็งกระด้างเล็กน้อยและพูดว่า “เสี่ยวเซ่า ฉันได้แสดงความจริงใจแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องปฏิเสธห่างออกไปหลายพันไมล์ขนาดนั้น”
“นี่เป็นเรื่องของหลักการไม่ว่าใครจะมาพูดกับฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้ คำตอบของฉันก็เหมือนเดิม”
ทันใดนั้นเจ้านายก็ยิ้มอย่างมืดมนและพูดว่า “งั้นก็ช่วยไม่ได้”
เสี่ยวอวี้หลินเลิกคิ้วและมองหน้ากันถามว่า “แล้ว คุณรู้จักตัวเองดีกว่าฉันไหม?”
“ฉันไม่ได้รู้จักคุณดีเท่าไหร่ แต่นี่คืออังกฤษ ฉันคุณควรร่วมมือกับฉันดีกว่าอย่าให้ฉันใช้วิธีการที่ผิดปกติ”
“นี่มันกลายเป็นการข่มขู่”
เจ้านายพูดว่า “ฉันชื่นชม เสี่ยวเซ่ามากและ ไม่ต้องการให้สิ่งต่างๆพัฒนามาถึงจุดนี้ แต่ เสี่วเซ่ายังต้องแสดงความจริงใจของคุณเพื่อทำให้ฉันสบายใจ”
“เป็นไปได้ไหม ถ้าฉันถูกคุณใช้อย่างเชื่อฟัง จะทำให้คุณสบายใจได้ไหม? ฮึ่ม คุณดูถูกเสี่ยวกรุ๊ปเกินไป และเสี่ยวอวี้หลิน!”
เมื่อเห็นเสี่ยวอวี้หลินพูดปฏิเสธ เจ้านายก็โกรธ
“ดังนั้น คุณจะไม่เห็นด้วย?”
“ฉันก็เแสดงได้ชัดมาก และไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก”
“คุณไม่เคยคิดเรื่อง สร้างความรำคาญให้ฉัน!” ถ้าคุณไม่เห็นด้วย ก็แยกกันไป”
ยิ้มเยาะเย้ย เจ้านายพูดว่า“จะแยกย้ายกันไหม? คุณพูดเบาๆกล้าหันมาทางฉัน ฉันจะทำให้คุณเห็นดีแน่นอน!”
หลังจากพูดจบเจ้านายก็พาลูซี่จากไปด้วยความโกรธ
ทันทีที่พวกเขาจากไป มู่ยู่วฉีก็เดินเข้าไปในสำนักงาน
เพื่อหลีกเลี่ยงความสงสัย มู่ยู่วฉีไม่ได้พบกับทั้งสองคน
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้พบกัน แต่มู่ยู่วฉีก็สัมผัสได้ถึงความโกรธของคนทั้งสอง
“เฮ้ เกิดอะไรขึ้น เมื่อสองวันก่อนให้ผู้หญิงสวยไป ทำไมจู่ๆเธอก็กลับมาโกรธอีก”
“ผู้ชายคนนี้ต้องการใช้ บริษัท ของเราทำงานด้านการฟอกเงิน”
มู่ยู่วฉีหัวเราะหลังจากได้ยินเรื่องนี้และพูดว่า “ช่างงี่เง่า กำลังทำร้ายจิตใจพวกเรา”
“เขาไม่ได้โง่ ตรงกันข้าม เขาฉลาดประมาณว่าการพูดคุยเกี่ยวกับความร่วมมือเป็นเพียงก้าวแรก เราจะปฏิเสธ ยังไงมันก็อยู่ในแผนของเขาอย่างสมบูรณ์”
มู่ยู่วฉีเลิกคิ้วและถาม “คุณหมายความว่า เขาแค่แสดง?”
“ใช่ มิฉะนั้น ผู้ช่วยหญิงที่มีฝีปากกล้าของเธอ จะไม่พูดอะไรสักคำ”
“บางทีอาจถูกขโมยความฉลาดจากคุณ ก็ไม่รู้จะพูดอะไร”
เมื่อมองไปที่มู่ยู่วฉี โดยเฉพาะเสี่ยวอวี้หลินขมวดคิ้วเล็กน้อย
“เอาล่ะ ล้อเล่น”มู่ยู่วฉีพูดพร้อมกับใช้กำปั้นตีไหล่ของเสี่ยวอวี้หลิน”ฉันได้ยินมาว่าครอบครัวของพวกเขาไม่สงบสุข และเป็นเรื่องปกติที่จะมีความคิดกับบริษัท ยิ่งไปกว่านั้นไม่เพียงแต่เขาสามารถวางแผนกับคนอื่นๆ ได้ พวกเขาจะต่อสู้กันเอง แต่ก็ไม่มีผลอะไรกับเรา ”
“ใครบอก พวกเราเป็นหุ้นส่วน ฝ่ายหนึ่งล้ม แล้วผลประโยชน์ที่เหลือทั้งหมดตกเป็นของอีกฝ่ายไหม?”
น้ำเสียงของเสี่ยวอวี้หลินเบา แต่เขาไม่สามารถซ่อนเลือดในดวงตาของเขาได้
มู่ยู่วฉีแสดงท่าทางที่ชัดเจน จากนั้นก็พูดด้วยรอยยิ้ม”ปรากฎว่า คุณกำลังทำตามความคิดนี้ ความอยากอาหารของคุณก็ไม่น้อยเลย”
เสี่ยวอวี้หลินยืดเอวของเขาและพูดว่า “ถ้าไม่ใช่เกมใหญ่ ใครก็ตามที่ต้องการรังที่นี่ ฉันจะเบื่อหน่าย”
“ถ้าคุณรู้สึกเบื่อ ก็ไปหาลูซี่ ฉันเชื่อว่าเธอจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้คุณได้คุยกัน”
เสี่ยวอวี้หลินส่ายหัวตรงและพูดว่า “ลืมไปเถอะ ใครจะรู้ว่าเจ้านายของลูซี่สั่งฆ่าพวกเราคนใดคนหนึ่ง”
“ฉันยังไม่รู้ นายกลับกลัวผู้หญิง”
“นี่เป็นประสบการณ์ของฉัน ในการเดินไปรอบๆเป็นเวลาหลายปีฉันไม่ประมาทตัวละครเล็กๆใดๆ เป็นไปได้มากที่เธอจะเป็นสุดยอดวายร้ายที่ฆ่าบอส”
ใบหน้าของมู่ยู่วฉี ขยะแขยงและถาม “เนื่องจากเธอเป็นอันตราย แล้วคุณยังให้เธอกับฉัน!?”
เสี่ยวอวี้หลินยักไหล่และพูดว่า “ไม่ใช่เพราะคุณคิดถึงเขา ฉันจึงช่วยคุณ”
เมื่อเห็นว่าผู้ชายคนนี้กำลังกล่อมประสาท มู่ยู่วฉีก็ตะคอกว่า “ยังไงก็ตาม ระวังพวกเขาไม่ควรประมาท”
“คุณควรจะต้องระวังให้มากขึ้น เพราะฉันจะกลับไปที่จีนเร็วๆนี้
มองไปที่เสี่ยวอวี้หลิน ด้วยความประหลาดใจ มู่ยู่วฉีถามว่า “คุณจะไม่ปล่อยฉันไว้ที่นี่คนเดียวใช่ไหม?”
มองไปที่ มู่ยู่วฉีด้วยรอยยิ้ม แล้วพูดว่า “จะคนเดียวได้ยังไง ลูซี่ไม่ได้อยู่ที่นี่เหรอ?”
มู่ยู่วฉียืนขึ้นและตะโกน “เสี่ยวอวี้หลิน คุณช่างไม่สนใจฉันเลย!”
“ให้คุณได้รับชื่อเสียงความมั่งคั่งกับความงามที่ราคาถูกสำหรับคุณอย่างเห็นได้ชัด เมื่อคุณไล่ลูซี่และเจ้านายของเธอ อย่าลืมส่งไวน์ดีๆให้ฉันด้วย มันเป็นการเฉลิมฉลอง”
เสี่ยวอวี้หลินรู้สึกภูมิใจกับใบหน้าของเขาในขณะที่ มู่ยู่วฉีกัดฟันของเขา
น๊อกๆ
ในขณะนี้ผู้ช่วยของเสี่ยวอวี้หลินเคาะประตู
“เสี่ยวเซ่า ไม่มีตั๋วเครื่องบินที่จะกลับไปเมืองจีน ในวันพรุ่งนี้”
เสี่ยวอวี้หลินผงะและถามว่า”ทั้งหมด?”
“ใช่ ทั้งหมด”
หลังจากได้ยินสิ่งนี้ มู่ยู่วฉีก็ค่อนข้างมีความสุข
มู่ยู่วฉีตบไหล่เสี่ยวอวี้หลิน พูดว่า “เห็นหรือยัง การโต้กลับของอีกฝ่ายได้เริ่มต้นขึ้นแล้วดังนั้นอย่าคิดว่าคุณสามารถทิ้งฉันไว้ข้างหลัง พวกเราพี่น้องหันมาลงเรือลำเดียวกันเถอะ”
เสี่ยวอวี้หลินเลิกคิ้วและมองไปที่คนข้างๆเขาถามว่า “ฉันก็หวัง แต่น่าเสียดายที่ไม่ใช่ฉันจริงๆ”
มู่ยู่วฉียิ้มและพูดว่า “ฉันหวังว่า แต่น่าเสียดายที่ไม่ใช่ฉันจริงๆ”
เสี่ยวอวี้หลินเหล่ตาของเขาและพูดว่า “ถ้าคุณสามารถนับฉันได้ ผู้ชายคนนี้ก็ถือว่ามีความสามารถเพียงเล็กน้อย”
“ตอนนี้ไม่ใช่เวลาศึกษาความสามารถของคู่ต่อสู้ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือวิธีการป้องกันตัวเอง คู่ต่อสู้มีกองกำลัง หากคุณต้องการที่จะถอยคุณ ต้องใช้สมองเยอะๆ”
“แล้วจะมีวิธีอะไรละ”
มู่ยู่วฉียักไหล่และพูดว่า “เห็นได้ชัดว่าคุณมีวิธีแก้ปัญหาแล้ว ทำไมคุณยังถามฉัน”
เสี่ยวอวี้หลินมีความคิด แต่เขาไม่คาดคิดแต่ไม่คิดว่าจะถูกมู่ยู่วฉีค้นพบ เร็วขนาดนี้และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกน่าเบื่อ
“มันน่าเบื่อ คุณเดาถูกทุกอย่าง”
“ช่วยไม่ได้ ใครทำให้เราเป็นฝาแฝด ทั้งสองคนมีโทรจิตมันเหมือนกับ … ” มู่ยู่วฉีพูดพร้อมรอยยิ้มบนโทรศัพท์ของเสี่ยวอวี้หลิน”โทรศัพท์ของคุณจะดังในไม่ช้า”
กริ่งๆ——
ทุกอย่างเป็นไปตามที่มู่ยู่วฉีพูด โทรศัพท์มือถือของเสี่ยวอวี้หลินก็ดังขึ้น
และหมายเลขด้านบนคือสิ่งที่เขาคิด
การแสดงออกบนใบหน้าของเขากลายเป็นอ่อนโยนทันที เสี่ยวอวี้หลินเดินไปข้างๆ และรับโทรศัพท์
เซี่ยอันน่า รู้แล้วว่าเสี่ยวอวี้หลินกำลังจะกลับไปที่ประเทศจีน น้ำเสียงที่ตื่นเต้นและถามว่า”จะกลับเมื่อไหร่ ฉันจะไปรับ”
เสี่ยวอวี้หลินเอื้อมมือไปเกาหัว “สถานการณ์อาจเปลี่ยนไปเล็กน้อย ฉันจะกลับสายหน่อย”
รอยยิ้มบนใบหน้าของเซี่ยอันน่าหดลง เธอก็รู้สึกไม่ดี
“ งั้นเมื่อไหร่?”
“ คอนเฟิร์มเวลาเมื่อไหร่ จะบอกเธอ”
“ได้สิ”
เมื่อได้ยินการสูญเสียน้ำเสียงของเซี่ยอันน่า เสี่ยวอวี้หลินปลอบโยนเธอและพูดว่า” ทำตัวดีๆและรอฉัน ฉันซื้อของขวัญให้เธอ เพื่อขอโทษ ในครั้งนี้”
“ฉันยังไม่รู้ใจอีกเหรอ”
สองคนที่คุยโทรศัพท์ ไม่รู้ว่าน้ำเสียงของพวกเขาหวานแค่ไหน
สิ่งนี้ทำให้มู่ยู่วฉีที่นั่งอยู่ข้างๆทนไม่ได้
มู่ยู่วฉีเคาะโต๊ะพูดว่า “เฮ้ คุณสองคนพอได้แล้ว อย่าเลี่ยนไปกว่านี้เลย”
ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ เซี่ยอันน่า ถามอย่างสงสัย”ใครกำลังพูด?”
“ผู้ชายที่น่ารังเกียจคนหนึ่ง อย่าสนใจเขาเลย”
เมื่อฟังการประเมินของเสี่ยวอวี้หลิน มู่ยู่วฉีก็หยุด “ทำไมฉันถึงกลายเป็นผู้ชายที่น่ารังเกียจ เสี่ยวอวี้หลินสิ่งที่คุณพูด ทำร้ายจิตใจผู้คน!”
“งั้นวางสายก่อน เขาเสียงดังเกินไป ฉันจะโทรหาคุณในภายหลัง”
เสี่ยวอวี้หลิน รู้ว่ามู่ยู่วฉีชอบที่จะร่วมสนุกแค่ไหน เขาจึงวางสายโทรศัพท์เกรงว่า มู่ยู่วฉีจะพูดอะไรที่ยุ่งเหยิงไปชั่วขณะ
เสี่ยวอวี้หลินวางสายโทรศัพท์
เมื่อเสี่ยวอวี้หลินดูรายละเอียด มู่ยู่วฉีพูดว่า “เป็นเรื่องปกติ ที่จะมีผู้หญิงแล้วลืมพี่ชาย”
เสี่ยวอวี้หลินมองไปที่มู่ยู่วฉีและพูดว่า “ในเรื่องนี้ คุณไม่มีคุณสมบัติที่จะพูดถึงคนอื่น”
มู่ยู่วฉีตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก กังวลว่าเสี่ยวอวี้หลินกำลังจะขุดประวัติศาสตร์ อันมืดมนของตัวเอง เขาจึงริเริ่มที่จะพูดคุยเกี่ยวกับธุรกิจ
“อย่าเพิ่งพูดถึงเรื่องนี้ ตอนนี้คุณจะออกไปไม่ได้ คุณมีแผนอย่างไร”
“ วางแผนการสิ … ก็ช่วยแก้ปัญหาไอ้พวกน่ารำคาญก่อนสิ”
คำพูดเหล่านี้ทำให้ มู่ยู่วฉีหัวเราะ
มู่ยู่วฉีเอื้อมแขนของเขาไปโอบไหล่ของเสี่ยวอวี้หลิน “คุณพูดแบบนี้มาครึ่งวัน.
แล้ว แต่ประโยคนี้ค่อนข้างดี ให้พี่น้องเข้าร่วมกองกำลังและต่อสู้กับพวกเขาในที่มืด
อีกด้านหนึ่ง ——
ลูซี่เข้าไปในรถ พร้อมกับเจ้านายและโอบรอบตัวเขาทันทีเหมือนงู
ใช้นิ้วถูบนหน้าอกของเจ้านายลูซี่ก็เงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความชื่นชม
แต่สีหน้าของเจ้านายไม่สู้ดีนัก เขากำหมัดแน่นสีหน้าดุดัน
“เสี่ยวอวี้หลิน คนนี้ไม่รู้จริงๆว่าอะไรดีหรือไม่ดี”
ลูซี่ยิ้ม เสียงของเธออ่อนโยนและพูดว่า “เขาปฏิเสธและมันก็อยู่ในความคาดหวังของคุณ ถ้าเขาห็นด้วยมันก็ทำให้คุณสงสัยอีก”
“พี่น้องสองคนนี้ ไม่เลวจริงๆ ต้องระมัดระวัง เมื่อต่อรองกับพวกเขา”
“ไม่ว่าพวกมันจะเก่งกาจแค่ไหน ตอนนี้ พวกเรายังไม่มีที่จับ? รอได้ที่จับแล้วก็ค่อยๆเชื่อฟัง”
มองไปด้านข้างลูซี่ เจ้านายก็เอื้อมมือมาบีบคางของเธอแล้วพูดว่า “ถูกต้อง ขอบคุณคำแนะนำ คุณสามารถควบคุมสถานการณ์ที่คุณจะไม่ถูกผู้ชายทั้งสองนำจมูก”
“ฉันได้รับแรงบันดาลใจจากคุณเช่นกัน ตอนนี้ฉันรอให้เสี่ยวอวี้หลินกระโดดข้ามกำแพง”
“ฉันหวังว่าเสี่ยวอวี้หลินจะไม่ทำให้เราผิดหวัง!”
มีการระบุไว้อย่างชัดเจน ว่าเขาจะกลับไปยังประเทศจีนในสองวันข้างหน้า แต่เสี่ยวอวี้หลินได้เลื่อนวันเดินทางกลับครั้งแล้วครั้งเล่าซึ่งทำให้เซี่ยอันน่าไม่สบายใจอย่างมาก
เซี่ยอันน่าบอกตัวเองว่า เธอต้องมีความสงบและไม่คิดมาก
แต่หัวใจของเธอไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของเธอเลย เมื่อเธอสงบลงเธอก็อดไม่ได้ที่จะคิดอะไรบางอย่าง
เซี่ยอันน่ารู้ว่ามันคงแย่ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ดังนั้นเธอจึงทำงานให้ยุ่งขึ้น
บางทีเมื่อเธอยุ่ง เธอจะไม่รู้สึกว่าง
เซี่ยอันน่ายุ่งมากขึ้นเรื่อยๆ และเกือบจะลืมวันที่เธอกลับไปโรงเรียนเพื่อสอบ
โชคดีที่ฉีฉี เตือนเธอว่าจึงจำได้ว่ามีการสอบ
นอกจากนี้เธอยังยินดีที่จะเตือนตัวเธอยังมีเวลาอีกสองวันในการเตรียมตัวในการทดสอบ
เซี่ยอันน่าขอลางาน และไปที่ห้องสมุดกับฉีฉี
แต่ตอนนี้เซี่ยอันน่ามีชื่อเสียงเล็กๆ น้อยๆ เธออยู่ในห้องสมุดและกลายเป็นสัตว์ในสวนสัตว์โดยสมบูรณ์ เธอถูกเฝ้าดูถ่ายรูป และบางคนกล้าหาญพอที่จะเข้ามาคุยกับเธอ
ไม่มีวิธีใดที่จะไม่รบกวนการเรียนของนักเรียนคนอื่นๆ เซี่ยอันน่าทำได้เพียงนำหนังสือกลับไปที่หอพัก
ระหว่างทางกลับหอพักแฟนๆ แวะเวียนมาถ่ายรูปกับเซี่ยอันน่าเป็นครั้งคราว
ในตอนแรกเซี่ยอันน่ายังคงสามารถเติมเต็มความปรารถนาของเธอด้วยรอยยิ้ม
แต่มีผู้คนมากขึ้นเรื่อยๆ จนเซี่ยอันน่ากับฉีฉีได้แต่กลับไปในทางลัดได้เท่านั้น
หลังจากเหน็ดเหนื่อยกับความยากลำบากทั้งหมดเขาก็กลับมาที่หอพักโดยนั่งอยู่บนเตียงโดยมีฉีฉีเป็นอัมพาต
ฉีฉีพึมพำมองไปที่เพดาน “ตอนที่ ความโด่งดัง ทำให้ทุกคนรู้จักเธอ แต่ตอนนี้เธอโด่งดังแล้ว ฉันหวังว่าจะย้อนเวลากลับไปและไปนั่งทานอาหารข้างถนนกับเธอ”
“คน เมื่อได้บางสิ่งมักจะเสียบางสิ่งไปเสมอ”
“เอาล่ะ ยิ่งพูดยิ่งเชิงปรัชญามากขึ้น”
“มันเป็นสิ่งที่แท้จริง”
ฉีฉีลุกขึ้นจากเตียง แล้วพูด”อย่าเพิ่งพูดปรัชญาเลย เธออ่านหนังสือเถอะ ฉันจะไปซื้ออาหาร ถ้าสถานการณ์นี้ฉันเดาว่า เธอจะไปโรงอาหารไม่ได้ด้วยซ้ำ ฉันไปเตรียมตัวล่วงหน้าดีกว่า”
เมื่อมองไปฉีฉี เซี่ยอันน่าพูดว่า”ฉีฉี ฉันขอโทษ ทำให้เธอทุกข์ทรมานกับฉัน”
“มันเป็นทุกข์ได้อย่างไร? เธอรู้ไหมว่าตอนนี้มีคนอิจฉาฉันมากแค่ไหนที่ได้อยู่ร่วมกับดารา ตอนนี้ฉันภูมิใจมากที่ป้องกันไม่ให้คนอื่นเข้าใกล้เธอ”
ตัวแสบคนนี้ ยังไม่ลืมที่จะเป็นผู้จัดการนะ
เซี่ยอันน่ายิ้มอย่างช่วยไม่ได้ หลังจากได้ยินคำพูดของเขา
“เอาล่ะ ไม่พูดแล้ว ตอนนี้ซาลาเปาเนื้อในโรงอาหาร เพิ่งออกมาจากหม้อ ฉันจะไป”
“อื้ม ”
หลังจากฉีฉีจากไป เซี่ยอันน่าก็หยิบหนังสือออกมาและดูอย่างจริงจัง
แต่ความเงียบนี้เกิดขึ้น ไม่นานโทรศัพท์มือถือของเซี่ยอันน่าก็ดังขึ้น
นี่ไม่ใช่การโทรเป็นเพียงข้อความ
หยิบโทรศัพท์ออกมาดู มีคนแปลกหน้าต้องการเพิ่มเซี่ยอันน่าเป็นเพื่อน
ต้องเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้ โดยทั่วไปเซี่ยอันน่าจะไม่ตอบสนอง
แต่คราวนี้เธอกลับลังเล
เพราะอีกฝ่ายมีข้อมูล เขียนว่า “ถ้าอยากรู้ว่าทำไมเสี่ยวอวี้หลิน ทำไม ไม่กลับจีน ก็เพิ่มเพื่อนฉันมา
เหตุผล ที่ไม่เพิ่มบุคคลนี้ ซึ่งน่าจะเป็นการหลอกลวง
แต่เซี่ยอันน่ากดยอมรับ นิ้วของเธอไม่สามารถควบคุมได้
หลังจากกด ก็เสียใจและอยากจะลบคนนี้
แต่อีกฝ่ายส่งรูปถ่ายมาอย่างรวดเร็วและรูปนั้นทำให้ เซี่ยอันน่าตกใจ จนโทรศัพท์มือถือของเธอตกลงพื้น แต่เธอก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ
ฉีฉีกลับไปที่ห้องนอน เธอเห็น เซี่ยอันน่า นั่งอย่างเหม่อลอยราวกับรูปปั้น
เมื่อเห็นเซี่ยอันน่าป็นแบบนี้ ฉีฉีก็ตกใจและเข้ามานั่งข้างๆ เธออย่างรวดเร็วและถามว่า “อันน่าเธอเป็นอะไร ทำไมสีหน้าของเธอแย่มาก”
เซี่ยอันน่าได้ยินใครบางคนพูด แต่ไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายพูดอะไร
เธอเพียงแค่หันหัวของเธอที่ว่างเปล่า มองไปที่ฉีฉีดวงตาของเธอแดงก่ำ
“ฉีฉี ดูเหมือนจะมีอะไรบางอย่างที่พูดถูกแล้ว”
ฉีฉีสับสนกับคำพูดที่ไร้ความคิดและถามว่า “อะไร?”
เซี่ยอันน่าไม่พูดอะไร ได้แต่จ้องมองไปที่โทรศัพท์บนพื้นดูเหมือนว่าเธอกำลังมองไปที่สัตว์ประหลาดที่สามารถกินคนได้
ฉีฉีกดริมฝีปากล่างของเธอแล้วเอื้อมมือไปที่โทรศัพท์
หากเป็นเรื่องปกติ ฉีฉีจะกรี๊ดใส่รูปถ่ายอย่างแน่นอนโดยรู้สึกว่าได้รับผลประโยชน์
อย่างไรก็ตาม ชายในรูปถ่ายไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นเสี่ยวอวี้หลิน!
ในขณะนี้ฉีฉีเข้าใจว่าทำไม เซี่ยอันน่าจึงตื่นตระหนก
ฉีฉีกำหมัดทั้งสองด้วยความโกรธ “เสี่ยวอวี้หลิน ช่างเหลือเกิน แม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะมีรูปร่างที่ดี แต่เธอก็ไม่ไร้เดียงสา
เซี่ยอันน่าถามอย่างสิ้นหวังว่า “ฉีฉี ฉันควรทำอย่างไร?”
“โทรหาเสี่ยวอวี้หลิน ดูว่าเขามีอะไรจะพูดหรือไม่”
ใช่เผชิญหน้ากับเสี่ยวอวี้หลิน
เซี่ยอันน่าหยิบโทรศัพท์และโทรหาเสี่ยวอวี้หลินทันที
แต่โทรศัพท์ดังขึ้นเป็นเวลานานและไม่มีใครรับสาย
“เขาไม่รับโทรศัพท์”
“งั้นโทรต่อไป!”
เซี่ยอันน่าเโทรแล้วโทรอีก แต่เสี่ยวอวี้หลิน ไม่รับสาย
ในเวลานี้ เซี่ยอันน่าได้หายไปจากการสูญเสีย สิ่งที่ต้องทำกลายเป็นความกังวล
“ทำไมไม่รับสายโทรศัพท์ มีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นหรือเปล่า?”
“ฮึ่ม จะเกิดอะไรขึ้นได้ แทบไม่ต้องคิดเลย ต้องเป็นผู้หญิงราคาถูกนั้น ที่ส่งรูปถ่ายเสี่ยวอวี้หลินมาให้เธอเพื่อแสดงให้เธอเห็นมันน่ากลัวจริงๆ
เซี่ยอันน่าตื่นตระหนกมากขึ้น หลังจากได้ยินคำพูดขอฉีฉ๊
เธอไม่ได้คาดคิดว่าระหว่างเธอกับเสี่ยวอวี้หลิน จะปรากฏเรื่องมือที่สามขึ้น
เดิมที ฉีฉีต้องการสาปแช่งสองสามคำ แต่เมื่อเห็นท่าทางเจ็บปวดของเซี่ยอันน่าเธอก็กลืนทุกอย่างกลับไป
ตบไหล่บนไหล่ แล้วพูดว่า “อันน่า อย่าเพิ่งตกใจ เสี่ยวอวี้หลินจะติดต่อคุณตลอดเวลาเรื่องนี้ไม่สามารถลากไปได้ตลอด”
