วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ – ตอนที่ 49 : แนะนำคนรวยๆให้ฉันด้วยนะ

ทางด้านมู่เวยเวย หลังจากเดินออกมาจากตรงหัวมุมถนน เธอก็รีบเดินตรงไปยังประตูทางเข้ามหาวิทยาลัยหนานฮวาทันที เพิ่งเดินได้เพียงไม่กี่ก้าว ก็ได้ยินเสียงคนเรียกชื่อดังมาจากด้านหลัง

“เวยเวย มู่เวยเวย” เฉียวซินโยวโบกมือทักทาย

มู่เวยเวยหันกลับไปดู เมื่อเห็นว่าเป็นเฉียวซินโยวก็แปลกใจ “ซินโยว ไม่คิดว่าจะเจอเธออยู่หน้าประตูทางเข้า ไปกันเถอะ เรารีบไปเข้าห้องเรียนดีกว่า เดี๋ยวจะสายเอา”

เฉียวซินโยวชะงัก เธอลังเลอยู่เล็กน้อยแล้วมองไปยังหัวมุมตรงนั้น Ferrariสีขาวคันนั้นขับออกไปแล้ว

เธอเห็นชัดเจนว่ามู่เวยเวยเพิ่งออกมาจากรถคันนั้น และคนขับรถก็คือหนานกงเฮ่า เพลย์บอยหนุ่มผู้เลื่องชื่อลือนามในเมือง A เพียบพร้อมด้วยความสามารถและหน้าตาที่หล่อเหลา เขามักปรากฏตัวตามสื่อข่าวและหนังสือพิมพ์ต่างๆ

อยากรู้จักผู้ชายคนนี้จริงๆ แม้จะไม่มีเย่ฉ่าวเฉิน หากมีหนานกงเฮ่าก็คงดีไม่น้อย

“เวยเวยเธอมาคนเดียวเหรอ?” เฉียวซินโยวอดที่จะเอ่ยถามไม่ได้ “ไม่มีใครขับรถมาส่งใช่ไหม?”

มู่เวยเวยตกใจเผลอมองไปยังทางด้านนั้นโดยไม่รู้ตัว เมื่อเห็นว่าหนานกงเฮ่าขับรถออกไปแล้ว เธอจึงตอบกลับไปด้วยความมั่นใจ “อืม ฉันนั่งรถเมล์มา”

แม้ว่าภูมิหลังของบ้านตระกูลมู่จะไม่ได้แย่อะไร แต่การแต่งงานของเธอกับเย่ฉ่าวเฉิน ทำให้เธอมีชื่อเสียงในมหาวิทยาลัยได้ในเวลาเพียงชั่วข้ามคืน ผู้คนส่วนใหญ่ให้ความสนใจ แต่มู่เวยเวยไม่ต้องการเป็นที่ดึงดูดความสนใจอีกต่อไป

เฉียวซินโยวรู้สึกไม่สบอารมณ์ เธอเห็นกับตาแต่มู่เวยเวยยังพูดโกหก ไม่ใช่ว่าไม่อยากแนะนำผู้ชายรวยๆ ให้เธอรู้จักหรอกเหรอ หึ!

“โอ้ คุณชายเย่ไม่ได้มาส่งเธอหรอกเหรอ”

มู่เวยเวยส่ายหัว และนึกถึงความร้ายกาจของผู้ชายคนนั้นเมื่อก่อนหน้านี้ “เปล่า เขา…งานยุ่งน่ะ”

“งานที่ไหนจะมาสำคัญเธอ ถ้าไม่ใช่คุณหนูตระกูลเย่” เฉียวซินโยวพูดจาหยอกล้อ

มู่เวยเวยเม้มริมฝีปาก สำหรับเย่ฉ่าวเฉินอย่าว่าแต่งานเลย ทุกอย่างสำหรับเขาล้วนสำคัญกว่าเธอทั้งนั้น… เขาเพียงแค่ซื้อเธอมาแค่นั้นแหละ เกรงว่าแม้แต่คนรับใช้ยังดีซะกว่า!

ชีวิตการแต่งงานของเธอล้มเหลวไม่เป็นท่าจริงๆ

มู่เวยเวยถอนหายใจในใจ แต่เธอไม่อยากให้เฉียวซินโฉวต้องเป็นกังวล จึงตอบไปว่า “ไปกันเร็ว เดี๋ยวจะสายนะ”

เฉียวซินโยวกลับไม่ค่อยปลื้มใจ เมื่อคิดว่ามู่เวยเวยได้ครอบครองเย่ฉ่าวเฉินแล้ว ยังมาพัวพันกับหนานกงเฮ่าอีก เธอนี่มันน่าอิจฉาจริงๆ

ทำไมพระเจ้าถึงไม่ยุติธรรม แบ่งมาให้เธอบ้างไม่ได้เหรอ?

“เวยเวยเธอตอนนี้ก็กลายเป็นคุณนายตระกูลเย่ไปแล้ว กับคุณชายเย่ก็อยู่ดีกินดี ในอนาคตถ้าเธอรู้จักคนสำคัญเยอะๆ อย่าลืมแนะนำให้ฉันด้วยนะ” เฉียวซินโยวอดที่จะพูดออกไปแบบนั้นไม่ได้

มู่เวยเวยตกใจเล็กน้อย เธอแค่รู้สึกว่าคนรวยๆ พวกนั้นเหมือนกับเย่ฉ่าวเฉิน พวกเขาไม่เหมือนกับเราบนโลกนี้ แต่ก็พยักหน้ารับ “ได้”

เฉียวซินโยวดีใจขึ้นมาทันที เธอเข้าไปกอดมู่เวยเวยจนอดจูบเธอแทบไม่ไหว “เวยเวยเธอจำสิ่งที่เธอพูดไว้ด้วยนะ หลังจากนี้ฉันจะคอยพึ่งพาเธอ ถ้าหลังจากนี้เธอไม่แนะนำให้ฉันก็แตกหักกันไปเลย”

มู่เวยเวยได้แต่พยักหน้าอย่างไม่มีทางเลือก

เฉียวซินโยวดูอารมณ์ดีขึ้นมา จึงทำทีว่าเป็นห่วงเธอ “ใช่แล้ว เวยเวยแบบเธอวาดเสร็จหรือยัง? อย่าให้เรื่องที่ถูกลอกแบบถูกเปิดโปงนะ ไม่งั้นเรียนไม่จบแน่”

มู่เวยเวยพยักหน้า “วางใจได้ ฉันแก้เสร็จไปนานละ”

เฉียวซินโยวยิ้ม “ฉันจะบอกว่าเวยเวยเธอฉลาดขนาดนี้ นับประสาอะไรกับแบบแค่สองรูป มีเป็นสิบยังไม่มีปัญหาเลย ป่ะ! เราไปเข้าเรียนกันเถอะ เดี๋ยวเที่ยงนี้ฉันเลี้ยงเธอมื้อใหญ่เอง”

……

เมื่ออยู่ที่มหาวิทยาลัยเวลาเหมือนจะเดินเร็วมาก มู่เวยเวยรู้สึกอิ่มเอมเป็นพิเศษ แม้งานจะยุ่งรัดตัว

เพราะลาไปเกือบครึ่งเดือน หลักสูตรทั้งหมดก็ถูกถอนไปแล้ว ดังนั้นวันนี้เธอต้องตั้งใจเรียนทุกคาบเป็นพิเศษ และยังต้องจดบันทึกทุกวิชาอีกด้วย หลังเลิกเรียน ก็ต้องไปหาอาจารย์ที่ปรึกษาเพื่อจัดการเรื่องสำคัญ ดำเนินการเพิ่มหลักสูตรที่ถอนไปก่อนหน้านี้โดยเร็ว

ไม่นานก็ถึงเวลาเลิกเรียน เพื่อนในห้องเรียนออกไปกันหมดแล้ว เหลือแต่มู่เวยเวยที่ยังคงหมกมุ่นทบทวนเนื้อหาต่างๆ

อืดอืดอืด… ทันใดนั้น เธอก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น จึงรีบค้นหา

ใช้เวลาอยู่นานกว่าจะหาโทรศัพท์มือถือที่ถูกกองหนังสือทับไว้เจอ มู่เวยเวยดูเบอร์ที่โชว์เข้ามา เป็นเบอร์แปลกๆ จึงกดตัดสายทิ้งไป

ไม่นานหลังจากที่เธอกดตัดสาย เบอร์แปลกเบอร์นั้นก็โทรเข้ามาอีก มู่เวยเวยแปลกใจจึงกดรับสาย

แต่ทันทีที่กดรับสายเธอยังไม่ได้พูดอะไร ก็ถูกกลบด้วยเสียงคำรามของคนในโทรศัพท์เสียก่อน

“มู่เวยเวยใครให้คุณกล้าตัดสายผม?” เย่ฉ่าวเฉินตะคอกออกมาจากปลายสาย

มู่เวยเวยตกใจสะดุ้ง จึงรีบยกโทรศัพท์มือถือออกจากหูทันที เพื่อป้องกันไม่ให้แก้วหูแตก แล้วอธิบายไปว่า “ฉันไม่รู้ว่าเป็นเบอร์คุณ ฉันนึกว่าคนโทรผิด”

แต่สิ่งที่เย่ฉ่าวเฉินได้ยินจากคำพูดของเธอคือ “คุณกล้าไม่เมมเบอร์ผมงั้นเหรอ คุณรนหาที่ตายรึไง!”

มู่เวยเวย “…”

ผู้ชายคนนี้งี่เง่าจริงๆ เลยเชียว

“ฉันจะเมมตอนนี้แหละ เดี๋ยวนี้เลย” มู่เวยเวยรีบตอบกลับไป แล้วเปลี่ยนเรื่องคุย “ใช่ แล้วคุณโทรหาฉันมีธุระอะไร?”