วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ – ตอนที่ 5 ไม่มีวันยอมให้เธอได้แต่งงาน

หลังจากฟางซินยี่พูดจบ มู่อี้เหยาก็รู้สึกหดหู่ขึ้นมา วันนี้พอเธอรู้เรื่องนี้เข้าก็เธอรู้สึกเหมือนมีอะไรจุกอยู่ที่คอ ถ้าหากเธอรู้ว่าอีกฝ่ายคือเย่ฉ่าวเฉินละก็ เขาเป็นคนที่หล่อและรวยที่สุดในเมือง A ทำไมเธอถึงพลาดโอกาศนี้นะ ！

“มู่เวยเวย เธออย่าทำขายหน้านะ ถ้าเธอไม่อยากแต่งก็ออกไป อย่ากีดกันโอกาสคนที่อยากแต่งงาน ！”มู่อี้เหยาพูดอย่างดูถูก ไม่รู้ว่าฝ่ายนั้นชื่นชอบอะไรในตัวเธอ

มู่เวยเวยที่อารมณ์ร้อนอยู่แล้ว แต่เมื่อฟังมู่อี้เหยาพูดจบก็ยิ่งร้อนขึ้นมาอีก “ถึงแม้ว่าฉันไม่อยากแต่งงาน แต่ฉันก็ไม่มีวันยกให้เธอหรอก คนที่ชอบดูถูกคนอย่างเธอ จะมีดีอะไร”！

“แก—”มู้อี้เหยาโกรธจนแทบบ้า แต่ก็โดนมู่จางรุ่ยดึงเอาไว้ก่อน ” เวยเวย ฉันพูดตามจริงนะ ในเวลานี้บริษัทกำลังแย่ เราหาทางออกไม่ได้แล้ว ถ้าหากเธอยอมแต่งงานกับ คุณชายเย่ บริษัทของเราก็จะรอดจากวิกฤตครั้งนี้ไปด้วยนะ เธอคงไม่อยากให้บริษัทที่พ่อแม่ของเธอปกป้องรักษามาต้องถูกทำลายไป ！”

“ฉัน…..”มู่เวยเวยกระอักกระอ่วน ตั้งแต่พ่อแม่ของเธอเสียไป พี่ชายของเธอก็มาหายตัวไปอีก ลำพังตัวเธอไม่สามารถบริหารบริษัทได้ ดังนั้นลุงของเธอจึงเข้ามาดูแลบริษัทมู่ซื่อแทน แม้เธอจะไม่ค่อยเข้าใจ แต่จากที่ดูบัญชีและหุ้นของบริษัทแล้ว ก็เดาได้ว่าสถานการณ์ในตอนนี้ไม่สู้ดีนัก

เมื่อเห็นมู่เวยเวยมีท่าทีลังเล มู่จางรุ่ยก็ถอนหายใจออกมาสีหน้าดูกังวล “ด้วยวิกฤตการเงินทั่วโลกในตอนนนี้มู่จางรุ่ยเกรงว่าจะไม่สามารถรักษาไว้ได้ พี่ชายเธอก็ไม่อยู่ เพื่อที่จะตามหาพี่ชายของเธอ เขาได้จ่ายเงินไปหลายล้านที่อเมริกา ตอนนี้เพิ่งจะได้เบาะแสของพี่ชายเธอ มีคนเห็นพี่ชายเธอได้รับบาดเจ็บ ถ้าหากเราล้มละลายตอนนี้ เกรงว่าจะไม่สามารถตามหาพี่ชายเธอได้อีก ！”

…..มู่เวยเวยยืนนิ่งกัดริมีปากไม่รู้จะพูดอะไร เรื่องของพี่ชายเมื่อก่อนก็เคว้งอยู่แล้ว ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปหลังจากนี้ก็คงจะยิ่งตามหายากกว่าเดิม

ถ้าหากมู่ซื่อล้มละลาย ไม่เพียงแต่ความพยายามที่พ่อแม่ตรากตรำสร้างมาจะพังพินาศ เธอจะไม่มีเงินในการตามหาพี่ชาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าพี่ชายเธอได้รับบาดเจ็บจริงๆ เวลานี้ยิ่งจำเป็นขึ้นไปอีก

เมื่อคิดได้แบบนี้มู่เวยเวยตัดสินใจไว้ในใจ และถามออกไปว่า “เขาจะสามารถช่วยมู่ซื่อได้จริงๆใช่ไหม? ”

“ใคร…..”มู่จางรุ่ยยังไม่ทันได้ตอบโต้อะไร ก็นึกขึ้นได้ว่าที่มู่เวยเวยพูดถึงคือเย่ฉ่าวเฉิน เขาก็รีบพยักหน้าทันที “แน่นอน นั่นคือคุณชายเย่ฉ่าวเฉินนะ เขาสามารถช่วยกิจการนับสิบของมู่ซื่อได้แน่นอน”

“ตกลงค่ะคุณลุง แต่ว่าคุณต้องหาพี่ชายฉันให้เจอ ! “มู่เวยเวยกล่าว

มู่จางรุ่ยอารมณ์ดีขึ้นพร้อมพยักหน้า” ได้ได้ได้ ฉันจะจัดการให้ เวยเวยเธอกลับมหาลัยไปก่อนเถอะ” ส่วนเรื่องที่เหลือเดี๋ยวลุงจัดการต่อเอง !

“ค่ะ ！”มู่เวยเวยพยักหน้าจะเดินออกออกมาจากบ้านมู่ เธอไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว เดิมทีเธอยังมีลู่จื่อหาง แต่ตอนนี้เธอไม่เหลือใครแล้ว

หลังจากมู่เวยเวยกลับไป ทั้งสามคนก็นั่งทานข้าวต่อ มู่อี้เหยาจึงหันไปถามกับพ่อของเธอว่า “พ่อจะช่วยมันตามหามู่เทียนเย่จริงๆหรอ?”

“ช่วยเหรอ ? จะไม่ช่วยได้ยังไง ！”นึกถึงมู่เทียนเย่แล้ว มู่จางรุ่ยก็มีท่าทีโกรธขึ้นมา “มู่เทียนเย่เจ้าเด็กอวดดี เดิมตอนที่แบ่งบ้าน เดิมที่เราควรจะใหญ่สุด แต่เจ้าเด็กนั่นมันเจ้าเล่ห์มันหลอกฉัน เอาสิ่งที่ควรจะเป็นของเราไป”

ทวงคืนก็ไม่ได้ แต่ก็ดีที่พ่อแม่ของมันเกิดอุบัติเหตุตายไปก่อน และมันได้หายตัวไปอีก ทำให้บริษัทมู่ซื่อกลับมาอยู่ในมือของฉันอีกครั้ง !

“ถ้าอย่างนั้นทำไมถึงยังช่วยมู่เวยเวยตามหามันหล่ะ ถ้ามันกลับมา พวกเราไม่ต้องคืนบริษัทมู่ให้มันหรอ?” มู่อี้เหยาถามด้วยความสงสัย

ฟางซินยี่ยื่นมือไปพลักหัวมู่อี้เหยา “ทำไมฉันถึงได้คลอดลูกที่โง่อย่างนี้นะ มู่เทียนเย่หายตัวไปไม่มีใครรู้ว่ามันยังมีชีวิตอยู่หรือว่าตายไปแล้ว ถ้าหากมันตายแล้วก็ดีไป แต่ถ้าหากมันยังไม่ตาย พวกเราก็ต้องรีบตามหาตัวมันให้เจอแล้วฆ่ามันทิ้งซะ ไม่งั้นจะรอให้มันกลับมาทวงทุกอย่างคืนรึยังไง ！”

“ใช่ ！”มู่จางรุ่ยพยักหน้าเห็นด้วย พลางคีบหน่อไม้เข้าปาก “ถ้ามู่เทียนเย่ตาย เราก็ไม่จำเป็นต้องกลัวอะไรมู่เวยเวย ทุกอย่างในบ้านก็จะยังเป็นของเราไม่ใช่รึ ?”

“อ่อ แบบนี้นี่เอง ! “มู่อี้เหยายิ้มอย่างมีเลศนัย เธอต้องการกำจัดทุกอย่างที่เป็นของมู่เวยเวย แต่แล้วก็ก็นึกคนที่มู่เวยเวยจะแต่งงาน “การที่เธอแต่งงานกับเย่ฉ่าวเฉินจะมีผลกระทบอะไรกับเรารึเปล่า ถ้าเกิดเย่ฉ่าวเฉินช่วยเธอหล่ะ ?”

ฟางซินยี่มองไปที่ลูกสาวเธอด้วยแววตาลุกโซนเป็นไป “อยู่ๆตระกูลเย่ก็เข้ามาพูดเรื่องแต่งงาน เดิมทีพวกเราจะให้แต่งงานกับแก แต่ว่าทางนั้นเขาต้องการมู่เวยเวยคนเดียวเท่านั้น แต่ว่าไม่เป็นไรหรอก เมื่อไหร่ที่มุูเวยเวยแต่งงาน แกก็แกล้งทำดีกับมัน ไปเที่ยวหามันที่บ้านตระกูลเย่ ทำตัวดีๆให้คุณชายเย่เห็น อืม…แกเข้าใจใช่ไหมพวกผู้ชายหน่ะ แต่ว่าตอนนี้ลู่จื่อหางก็อยู่กับแกไม่ใช่หรอ?”

“ใช่….” มู่อี้เหยานึกอะไรขึ้นได้พลางยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย “แม่ ฉันรู้แล้วว่าควรทำยังไงดี อย่างไรก็ตามของที่เป็นของมู่เวยเวย ฉันจะต้องแย่งมันมาให้หมด ！”