บทที่ 216 คนทั้งสองเลิกกัน
มู่ยั่นเจ๋อดูไปเรื่อยๆ ยิ่งดูในใจยิ่งหนาว
จิ่งเสี่ยวหย่ายืนอยู่ข้างๆ ในใจกังวลเหลือเกิน จ้องมองสีหน้าที่ค่อยๆขรึมลงของเขา ค่อยๆเดินเข้าไป พูดอย่างระมัดระวังว่า “พี่ อาเจ๋อ ขอโทษค่ะ ฉันก็ไม่รู้ว่าวันนี้จะมีนักข่าวมากมายขนาดนี้ตามมาเช่นกัน”
มู่ยั่นเจ๋อเงยหน้าจ้องมองไปยังเธอ มุมปากยิ้มเย็นชาที่ทั้งผิดหวังและโหดเหี้ยมหนึ่งที
“คุณไม่รู้จริงๆหรือ?”
จิ่งเสี่ยวหย่าใจสั่น
สบตากับเขา ก็รู้สึกเหมือนดั่งใจของตนเองถูกมองจนทะลุไปแล้ว หลบสายตา หลบแล้วหลบอีก พยักหน้า
“ฉันไม่รู้จริงๆ ถ้าหากว่าฉันรู้ล่ะก็ จะต้องเตือนคุณล่วงหน้าอย่างแน่นอน”
“โอ๊ะหรือ? ใช่หรือ? ผมยังคิดว่า นักข่าวเหล่านั้นคือคุณตั้งใจวางแผนอยู่ข้างนอก ก็รอที่จะจับถ่ายตอนเหตุการณ์นั้นล่ะ! ดูแล้วเป็นผมคิดมากเข้าใจผิดคุณแล้ว”
เสียงมู่ยั่นเจ๋อขึงลับ ฟังแล้วไม่เหมือนคิดอย่างนี้จริงๆ
ไม่รู้ว่าทำไม จิ่งเสี่ยวหย่าหวาดผวากลัวเล็กน้อยโดยปริยาย เธอฝืนใจยิ้มแล้วยิ้มอีก ถอยไปข้างหลังหนึ่งก้าว
“พี่ อาเจ๋อ คุณคิดว่าฉันเป็นขนาดนั้นได้ยังไงหรือ? พวกเราก็จะแต่งงานในเร็วๆนี้แล้ว ไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้อีกจริงๆ”
“ใช่หรือ? แต่พวกเราถึงยังไงก็ยังไม่ได้แต่งงานจริงๆล่ะ บังเอิญผม เปลี่ยนใจกลางทางจะทำยังไงดีหรือ? มีข่าวนี้ในวันนี้ ก็สามารถยืนยันว่าพวกเราทั้งสองคนจะแต่งงานกันเป็นเรื่องจริงที่ไม่มีทางจะเปลี่ยนแปลง
ถ้าหากว่าวันหลังผมเปลี่ยนใจแล้วจริงๆ รายงานข่าวเหล่านี้ในวันนี้ ก็เป็นดาบคมที่จะใส่ร้ายผมได้มากที่สุด และก็เป็นหลักฐานที่ยืนยันว่าคุณคือผู้ถูกทำร้ายสามารถทำให้คุณหนีรอดได้มากที่สุด เรื่องที่มีผลประโยชน์มากมายและไม่เสียหายสักนิดแบบนี้ จะพูดได้ยังไงว่าไม่จำเป็นล่ะ?”
สีหน้าของจิ่งเสี่ยวหย่าซีดขาวโดยสิ้นเชิงแล้ว
เธอจ้องมองไปยังมู่ยั่นเจ๋อ ก็เหมือนดั่งกำลังมองปีศาจตนหนึ่ง
มู่ยั่นเจ๋อลุกขึ้นมาแล้ว ค่อยๆเดินเข้ามาไปยังเธอ ทุกย่างก้าวล้วนแฝงไว้ด้วยพลังที่ทั้งเยือกเย็นและทั้งเย็นชาเหลือเกิน
เขาเดินถึงต่อหน้าเธอ บีบคอของเธออย่างฉับพลันในทันที
“จิ่งเสี่ยวหย่า! คุณวางแผนทำร้ายผมก็แล้วกันไป ล้วนถึงขนาดนี้แล้ว ยังอยากจะหลอกผม! คุณถือว่าผมเป็นอะไรหรือ? เป็นคนโง่มากคนคนหนึ่งที่สามารถให้คุณหลอกปั่นหัวตามใจหรือ?”
มู่ยั่นเจ๋อขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน แรงที่ส่งมาจากมือ แทบจะบีบคอของจิ่งเสี่ยวหย่าจนขาด
เธอลุกลี้ลุกลนจนจับมือของเขาไว้ ย่างก้าวถอยหลังต่อๆกัน ไม่นานก็ถูกดันไว้อยู่บนกำแพงหลังโต๊ะทำงานแล้ว
“พี่ พี่ อาเจ๋อ คุณฟังฉันอธิบาย…….”
จิ่งเสี่ยวหย่าถูกบีบจนใบหน้าบวมแดง แทบจะใช้น้ำเสียงที่ลำบากมากเบ่งประโยคหนึ่งออกมา
สีหน้ามู่ยั่นเจ๋อขรึมดั่งน้ำ จ้องมองใบหน้าของเธอ แทบอยากจะฉีกเปลือกนอกที่จอมปลอมอยู่บนใบหน้าของเธอให้เลอะ
เขากัดฟันพูดว่า “อธิบายหรือ? มาถึงบัดนี้ คุณยังอยากจะอธิบายยังไงหรือ? คุณคิดว่าผมไม่รู้ว่าหลายปีที่ผ่านมานี้คุณเคยทำเรื่องดีอะไรลับหลังผมจริงๆหรือ? เพียงแค่เห็นแก่ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเรา ไม่อยากสืบหาเท่านั้น
แต่ว่าวันนี้ กลับกลายเป็นว่าอยากจะหาผลประโยชน์บนหัวผม! คุณถือว่าผมเป็นใครหรือ? เป็นไอ้โง่ที่ยินยอมตามใจพวกคุณแม่ลูกจัดการจิ่งหนิงนั้นหรือ?”
เขาพูดอยู่ สะบัดอย่างรุนแรงหนึ่งที ก็โยนจิ่งเสี่ยวหย่าไว้บนโซฟา
ได้รับลมหายใจมาอย่างไม่ง่าย จิ่งเสี่ยวหย่ารีบสูดลมหายใจลึกๆหนึ่งที ต่อจากนั้นไอขึ้นมาอย่างทรมาน
มู่ยั่นเจ๋อจ้องมองเธออย่างเย็นชา ก็เหมือนดั่งกำลังมองผ้าขี้ริ้วที่สกปรกผืนหนึ่ง
“จากวันนี้เป็นต้นไป ระหว่างพวกเราจบกัน! กลับไปพูดกับคุณย่าที่เห็นแก่ผลประโยชน์ของคุณคนนั้นให้ชัดเจน เรื่องการแต่งงานยกเลิกแล้ว พวกเรามู่จิ่งทั้งสองตระกูล เริ่มจากนี้ไปไม่มีความเกี่ยวข้องกันอีกสักนิด! ให้เธอก็ไม่ต้องมาหาผมอีกแล้วเช่นกัน”
พูดจบ ก็ก้าวเท้าออกไป
จิ่งเสี่ยวหย่าตะลึงงัน อึ้งชะงักเลย
เธอรีบดึงมู่ยั่นเจ๋อไว้ เสียงสั่นระริกพูดว่า “คำพูดนี่ของคุณหมายความว่าอะไรหรือ? อะไรเรียกว่าจบกันล่ะ? พวกเราเป็นคู่หมั้นกันนะ คุณเคยพูดว่าจะรับผิดชอบฉัน พูดได้ยังไงว่าจะจบกันก็จบกันล่ะ?”
มู่ยั่นเจ๋อจ้องมองเธออย่างเยาะเย้ย “คู่หมั้นกันหรือ? ฐานะที่ขโมยมาคุณก็ยังกล้าเอ่ยถึงอยู่ต่อหน้าผมหรือ?”
จิ่งเสี่ยวหย่าตกตะลึงอย่างรุนแรง
เธอจ้องมองผู้ชายที่อยู่ต่อหน้าอย่างไม่กล้า ไม่กล้าเชื่อคำพูดที่ทำร้ายคนขนาดนี้คือคายออกจากปากของเขาเอง
เธอส่ายหัวแล้วส่ายหัวอีก ติดอ่างพูดว่า “พี่ อาเจ๋อ ในตอนต้น ในตอนต้นตอนที่พวกเราอยู่ด้วยกัน คุณก็ยอมรับโดยปริยายแล้วไง ถ้าหากว่าคุณไม่ได้เห็นด้วย ฉันก็จะเกิดความสัมพันธ์แบบนั้นกับคุณได้ยังไงอีกล่ะ?
ในเวลานั้นคุณไม่พูดว่านี่คือขโมยมา ตอนนี้อยากจะเลิกกัน ก็รู้สึกว่านี่คือขโมยมาแล้วหรือ? พี่ อาเจ๋อ คุณพูดให้มีมโนธรรมสักหน่อยได้ไหม?”
มู่ยั่นเจ๋อใบหน้าตึงเครียด “ในตอนต้นหากไม่ใช่คุณยั่วยวนผม ผมจะถูกหลอกหรือ? เดินกับคุณมาถึงก้าวนี้ในวันนี้ล่ะ?”
“คุณ!”
จิ่งเสี่ยวหย่าโมโหจนแทบจะอ้วกเลือดแล้ว มู่ยั่นเจ๋อสะบัดเธอออกอย่างเย็นชา เสียงเข้มพูดว่า “ผมคิดว่า คุณเป็นผู้หญิงที่ดีอ่อนโยนเข้าใจรู้ว่าอะไรควรไม่ควรคนหนึ่งมาโดยตลอด แต่ช่วงเวลานี้ที่อยู่กับคุณด้วยกัน ผมจึงพบเห็นว่า แท้ที่จริงคุณไม่เป็นอย่างที่คิดตั้งแต่ไหนแต่ไรมา
อ่อนโยนจิตใจดีงามที่คุณพรางตัวออกมาเหล่านั้น ผมเห็นจนเบื่อมานานแล้ว แต่เพียงแค่อาศัยมีมโนธรรมไม่อยากใช้แล้วก็ทิ้ง ทำให้คนรู้สึกว่าผมไม่มีความเป็นมนุษย์
แต่ว่าวันนี้คุณเหยียบโดนเส้นตายของผมแล้วจริงๆ! คุณรู้อยู่แล้ว คนอย่างผมเกลียดที่สุดก็คือถูกคนหลอกใช้ ผมรับปากจะแต่งงานกับคุณ ให้งานแต่งงานแก่คุณแล้ว
แต่คุณกลับยังไม่รู้จักพอเหมือนเดิมให้นักข่าวมาจู่โจมอย่างกะทันหัน อยากจะใช้เรื่องนี้มาคุกคามผมหรือ? เหอะ! คือผมเห็นแก่หน้าคุณเกินไปแล้ว ทำให้คุณไม่รู้ว่าตนเองนามสกุลอะไรของใครจริงๆแล้ว ดังนั้นทั้งหมดในวันนี้ ก็คือคุณก่อกรรมทำเข็ญเอง โทษคนอื่นไม่ได้!”
เขาพูดจบ ก็สะบัดเธอทิ้งไว้ข้างๆอย่างรุนแรง ไม่หันหน้ากลับไปอีก ผลักประตูออกเดินก้าวใหญ่ไปยังข้างนอก
จิ่งเสี่ยวหย่ารีบร้อนจนอยากจะตามออกไป กลับถูกเลขาขวางไว้อยู่นอกประตูแล้ว
“จิ่งเสี่ยวหย่า ขออภัยค่ะ ท่านประธานจะไปประชุมแล้ว ท่านโปรดยั้งเท้า”
จิ่งเสี่ยวหย่าจิตใต้สำนึกอยากจะโมโห แต่นึกถึงท่าทีเมื่อกี้ของมู่ยั่นเจ๋อ ก็ยังฝืนใจอดทนไว้
เธอสูดลมหายใจลึกๆหนึ่งที หลังจากหลายวินาที ปรากฏรอยยิ้มที่ทั้งซีดขาวและเก็บกดอดกลั้นไว้ในใจหนึ่งที
“ได้ ฉันรู้แล้ว คุณวางใจ ฉันกับพี่ อาเจ๋อ เพียงแค่ทะเลาะกัน ระหว่างคู่รักคู่ไหนจะไม่ทะเลาะกันล่ะ? คุณพูดว่าใช่ไหมล่ะ!”
เลขาก้มหัวเล็กน้อย ไม่ได้พูด
จิ่งเสี่ยวหย่าแอบกำนิ้วมืออย่างแน่น “พอแล้ว ฉันก็ยังมีธุระ ก็จะไม่อยู่ต่อแล้ววันหลังฉันค่อยมาหาพี่ อาเจ๋อ อีก”
พูดจบ นี่จึงออกไป
……
ความร้อนที่เกี่ยวกับเรื่องงานแต่งของจิ่งเสี่ยวหย่ากับมู่ยั่นเจ๋ออยู่บนอินเทอร์เน็ตไม่ได้ลดลงมาโดยตลอด อีกทั้งยังมีแนวโน้มที่สูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง
ถึงแม้ว่ามีเพื่อนบนเน็ตได้คาดเดาออกแล้วว่า นี่คือเธออยากจะใช้การเปิดโปงใหม่มาปกปิดเรื่องจริงที่หลายวันก่อนตนเองตีคนแต่เพื่อนบนเน็ตส่วนใหญ่ไม่สนใจสิ่งเหล่านี้เลย
สิ่งที่พวกเธอสนใจ เพียงแค่เด็กชายและเด็กหญิงที่ไร้เดียงสาในเรื่องเล่า ในที่สุดก็มีข่าวดีเรื่องแต่งงาน กลายเป็นคู่สมรส
จากนั้น สตูดิโอส่วนตัวของจิ่งเสี่ยวหย่า โพสต์ข้อความหนึ่งออกไป
ข้อความคือรูปถ่ายหลายใบที่จิ่งเสี่ยวหย่าได้รับบาดเจ็บ และมีใบรับรองแพทย์ที่ง่ายๆใบหนึ่ง ยังมีจดหมายฉบับหนึ่ง
อีกทั้งหมายเหตุไว้ว่า: มีคนปัดความผิดให้ผู้อื่น ได้รับผลประโยชน์ยังแกล้งซื่อ เสี่ยวหย่าคนงดงามใจดี เดิมทีผู้บริสุทธิ์ย่อมบริสุทธิ์เอง แต่ความจริงไม่ดั่งคนปรารถนา ได้เพียงแค่หยิบอาวุธทางกฎหมายมาปกป้องตนเอง ฆาตกรตัวจริง เตรียมตัวรอรับการลงโทษเถอะ!
ต่อจากนี้ weibo ส่วนตัวของจิ่งเสี่ยวหย่าส่งต่อข้อความนี้
คำวิพากษ์วิจารณ์บนอินเทอร์เน็ตไม่นานก็ระเบิดเถิดเทิง
