บทที่ 257 แว้งกัด
สีหน้าของจิ่งหนิงได้เปลี่ยนไป
จิ่งเสี่ยวหย่าก็ได้พูดไปต่ออีกว่า “ถ้าเกิดว่าทุกคนไม่เชื่อ ฉันยังมีทั้งพยานแล้วก็หลักฐาน ตอนที่ฉันหนีออกมานั้น โชคดีก็ได้เจอกับป้าชาวประมงที่ใจดีคนหนึ่งเข้า คือคุณป้าที่ช่วยฉันไว้”
พูดจบ ก็ได้รีบหันกล้องไปอีกด้าน ก็ได้มีภาพหน้าที่มีสีผิวที่คล้ำ
อีกฝ่ายรีบพยักหน้า “ใช่ๆ สาวน้อยคนนี้น่าสงสารมากๆ เจอกับคนที่เลวขนาดนี้ บนตัวถูกทรมานขนาดนี้
โชคดีที่เธอกล้าพอ ต่อให้จะต้องว่ายน้ำที่มีระยะหลายไมล์ ถ้าไม่ได้เป็นเพราะเจอกับป้า ก็อาจจะถูกฉลามกินไปแล้ว!”
จิ่งเสี่ยวหย่าก็ได้รีบหันกล้องมาทางตัวเอง แล้วก็โชว์แผลถลอกที่มือของตัวเอง
เห็นว่ามือทั้งสองมีรอยเชือกที่ได้มาเพราะการถูกมัด ได้มีรอยช้ำ บนร่างกายนั้นก็ได้มีรอยแผลเป็นจุดๆ บนเท้าได้มีรอยเลือดที่ยาวมาก เห็นแล้วก็สงสาร
“ตอนนี้ฉันได้แจ้งความแล้ว สำหรับการกระทำต่างๆ ของจิ่งหนิง ฉันเสียใจมากๆ เดิมคิดว่าไม่ว่าพวกเราจะเป็นยังไง อย่างน้อยก็เป็นพี่น้อง คิดไม่ถึงว่าเธอจะฆ่าฉัน
ตั้งแต่วันนี้ไป ฉันไม่มีทางที่จะออมมืออีกแล้ว ฉันไม่มีทางเงียบ ฉันจะจับเอาอาวุธที่เรียกว่ากฎหมาย ให้เธอนั้นมาชดใช้ในสิ่งที่เธอทำ!
อีกอย่าง ที่จริงตั้งแต่แรกนั้น จิ่งหนิงไม่เคยที่จะถูกลักพาตัว เธอได้อยู่ที่เกาะซีหนิงอยู่ตลอด ทั้งหมดนี้ เป็นเพราะเธอจะใช้กฎหมายแล้วก็เสียงรอบข้างมาทำร้ายฉัน!
ทุกคนถูกเธอหลอกเพราะใบหน้าที่ดูเป็นคนดีของเธอ ถึงได้กลายเป็นแบบนี้ แต่ว่าไม่เป็นไร ตอนนี้ฉันปลอดภัยดี
ต่อจากนี้ ฉันจะทำทุกอย่างที่ทำได้ มาคืนความจริงให้กับเรื่องนี้ ให้ทุกคนได้รู้ ใครกันแน่ที่เป็นคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้!”
จิ่งเสี่ยวหย่าพูดจบ ก็ได้จบการไลฟ์สดไป
ในเน็ตก็ได้เริ่มวุ่นวายอีกครั้ง
แล้วจิ่งหนิงก็ไม่ได้มีอารมณ์ที่จะดูมันต่อ เธอได้เก็บมือถือลง สีหน้าได้ซีด
ลู่จิ่งเซินอยู่ข้างเธออยู่ตลอด แน่นอนก็ได้เห็นภาพการไลฟ์สดไปทั้งหมด
คิดไม่ถึงเลยว่า จิ่งเสี่ยวหย่ายังมีความสามารถแบบนี้
สามารถที่จะหนีออกมา แล้วก็แว้งกัด
เหอะ! เป็นตัวหายนะหลายพันเป็น เป็นคนที่หลอกลวงคนอื่นอยู่ตลอดจริงๆ
ลู่จิ่งเซินถาม “ตอนนี้คุณจะทำยังไงต่อ? ต้องการให้ผมช่วยก็บอกมาเลย ผมจะให้คนไปจัดการเดี๋ยวนี้”
จิ่งหนิงเข้าใจความหมายของเขา
แต่เธอก็ยังส่ายหน้า
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันมีวิธีรับมือ”
ลู่จิ่งเซินเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ
สถานการณ์ในตอนนี้ พูดได้เลยว่าไม่เป็นผลดีกับจิ่งหนิงมากๆ ขนาดเขายังไม่รู้เลยว่า เธอยังจะมีวิธีอะไรไปรับมือกับเรื่องแบบนี้
เขาก็ได้พูดเตือนออกไป “ที่นี่ได้ถูกเปิดเผยแล้ว คาดว่าไม่นานก็จะมีคนมากมายมาที่นี่ คุณแน่ในนะว่าไม่ให้ผมช่วย?”
จิ่งหนิงยิ้ม
“ก็เพราะรอให้พวกเขามา”
……
จิ่งหนิงไม่ได้พูดอะไรที่ทำไม่ได้
เธอได้มีแผนของตัวเอง ถึงแม้ว่าสถานการณ์ตอนนี้ไม่ได้อยู่ในการคาดเดาของเธอ แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นไม่มีอะไรไปรับมือกับมัน
ยังไงซะ เพื่อเรื่องนี้แล้ว เธอได้วางแผนมานาน ในมือนั้นก็ต้องได้เตรียมของอย่างสองอย่างแน่นอน
เดิมคิดว่าจะไม่ได้ใช้มันแล้วแน่ คิดไม่ถึงว่าวันนี้ต้องใช้งานมัน
บ่ายของวันนั้น ตอนใกล้เย็น ในเกาะก็ได้มีคนมากมายมาตามที่คาดการณ์ไว้
จิ่งหนิงไม่ได้หลบๆ ซ่อนๆ แต่ได้เจอกับคนพวกนี้อย่างเปิดเผย
ก็เป็นพวกนักข่าวที่ได้ข่าวแล้วก็มา คนของตำรวจ แล้วก็มู่ยั่นเจ๋อกับคนของตระกูลจิ่ง
ตอนที่ทุกคนได้เห็นเธอที่ไม่เป็นอะไรเลยต่อหน้า ก็ได้นิ่งอึ้งเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
นักข่าวได้ถือโอกาสนี้ แล้วก็ได้หันกล้องไปถ่ายถามเธอ
จิ่งหนิงไม่ยอมให้ท่านหญิงกับอานอานออกมา เดิมทีแม้แต่ลู่จิ่งเซินเธอก็ไม่อยากให้ออกมา แต่ว่าฝ่ายชายไม่ยอม
เขาพูดว่า ถ้าเกิดเวลาแบบนี้ ผมไม่ได้ยืนอยู่ข้างๆ คุณ งั้นผมยังจะมีหน้ามาเป็นผู้ชายของคุณอยู่เหรอ?
จิ่งหนิงไม่มีทางเลือก ก็ได้ตกลง
เพราะงั้น ตอนที่ได้ปรากฏตัวมาพร้อมกัน ไม่ได้มีแค่จิ่งหนิง ยังมีลู่จิ่งเซิน
พวกนักข่าวก็ได้ตื่นเต้นกว่าเดิม
“คุณลู่ ขอถามหน่อยค่ะว่าคุณเป็น อะไรกับคุณจิ่งค่ะ? ทำไมถึงได้มาปรากฏตัวด้วยกันที่นี่?”
“ได้ยินมาตั้งนานแล้วว่าเบื้องหลังคุณจิ่งคนที่มีอำนาจใหญ่อยู่ ขอถามหน่อยค่ะว่าเป็นคุณหรือเปล่า?”
“สำหรับเรื่องที่คุณจิ่งได้จัดฉากเองแบบนี้ คุณมีอะไรอยากจะบอกไหมครับ?”
“ขอถามหน่อยครับกับแผนการนี้คุณได้มีส่วนร่วมไหม?”
“……”
คำถามที่นับไม่ถ้วนได้ยิงมาไม่หยุด ผู้คนก็ได้ขยับไปมา ได้ขวางประตูโรงแรมทั้งหมด
ลู่จิ่งเซินหน้านิ่ง ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ไม่พูดไม่จา
จิ่งหนิงกลับยกมือ เป็นการบอกให้ทุกคนเงียบ
พวกนักข่าวคิดว่าเธอจะพูด ก็ได้เงียบลง
คิดไม่ถึงว่าได้มีคนคนหนึ่งพุ่งออกมา จับแขนของจิ่งหนิง แล้วก็ด่าว่า “เธอทำไมต้องทำร้ายลูกสาวของฉัน? ลูกสาวของฉันได้หลีกทางให้เธอมาโดยตลอด เธอกลับกดขี่ไม่หยุด ตอนนี้ก็ได้ทำร้ายเขาถึงขนาดนี้ ฉันจะฆ่าเธอ!”
แต่ว่ายังไม่รอให้เธอเข้าให้จิ่งหนิง ก็ได้ถูกรปภ.ลากตัวไป
จิ่งหนิงก็ได้มองหยูซิ่วเหลียนที่เป็นบ้าอย่างเย็นชา
หวังเสว่เหมยก็ได้ด่าว่า “เธอเป็นคนจิตใจอำมหิตคนเดียวก็ช่างแล้ว ยังลากคุณชายลู่ลงมาเกี่ยวด้วย คุณชายลู่ไม่รู้ความจริง มองความอำมหิตของผู้หญิงอย่างเธอไม่ออก เธอกลับหลอกใช้เขาทำเรื่องที่เลวร้ายแบบนี้ เธอยังเป็นคนอยู่ไหม?”
แน่นอนว่าหวังเสว่เหมยไม่กล้าที่จะมีเรื่องกับลู่จิ่งเซินอีก พูดแต่ละคำก็ได้ไม่เอาเขามาเกี่ยว
เวลาเดียวกับ ก็ได้เป็นการส่งสัญญาณให้ลู่จิ่งเซิน
ที่เขาเล่นงานมีแค่จิ่งหนิง ไม่เกี่ยวกับตระกูลลู่
ลู่จิ่งเซินถ้าเกิดไม่อยากที่จะเอาตระกูลลู่ลากเข้ามาเกี่ยวด้วย สามารถที่จะดูแล้วพูดอะไร ไม่จำเป็นต้องเอามือเข้ามาแทรก
คิดไม่ถึงว่า ลู่จิ่งเซินกลับยิ้มอย่างเยือกเย็น
“ท่านหญิงจิ่ง ผมจำได้ว่าก่อนหน้านี้ ผมได้พูดไปต่อหน้าคุณแล้วว่า จิ่งหนิงเป็นภรรยาของผม ทั้งหมดของเธอนั้นก็ได้เกี่ยวข้องกับผม เรื่องของเธอก็เป็นเรื่องของผม แล้วคุณทำไมถึงได้บอกว่าหลอกใช้ล่ะ?”
หวังเสว่เหมยอึ้งไป
คิดไม่ถึงว่าเขาจะพูดออกมาแบบนี้
แต่ว่าคนอื่นนั้นได้ตกใจกว่าเดิม
ตั้งแต่ที่พวกเขาเห็นลู่จิ่งเซินกับจิ่งหนิงปรากฏตัวพร้อมกันนั้น ก็รู้แล้วว่าในนั้นมันไม่ง่าย
แต่คิดไม่ถึงว่า มันไม่ง่ายถึงขนาดนี้
จิ่งหนิงเป็นภรรยาของลู่จิ่งเซิน?
เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า?
จะเป็นไปได้ยังไง?
ลู่จิ่งเซินโสดไม่ใช่เหรอ? แต่งงานตอนไหน?
ทุกคนได้มีสีหน้าที่งง แต่ก็ไม่อยากที่จะพลาดข่าวที่ใหญ่ขนาดนี้ไป ก็ได้รีบเอากล้องมาถ่ายกันอย่างหนัก
หวังเสว่เหมยเห็นว่าลู่จิ่งเซินไม่ยอมที่จะรับทางออกที่มีให้นี้ ก็ได้พูดอย่างโมโหว่า “ได้ นี่คุณเป็นคนพูดเองนะ! จิ่งหนิง ว่าไง? เธอไม่ได้หายตัวแล้วเหรอ? เป็นคนบอกเองไม่ใช่เหรอว่าเสี่ยวหย่าของพวกเราเป็นคนจับตัวเธอไป?
งั้นตอนนี้เธอมาอธิบายกับพวกเราหน่อย ว่านี่เรื่องอะไร? คนที่บอกว่าตัวเองโดนจับตัวไปก็ได้มีอย่างสุขสบายกับผู้ชายที่นี่ แต่เสี่ยวหย่าของฉันกลับโดนคนทำร้ายขนาดนี้!
นี้มันจะมีกฎหมายอยู่ไหม ยังมีสัจธรรมอยู่ไหม? จิ่งหนิง ฉันขอเตือนเธอให้พูดมาตรงๆ ว่าตัวเองนั้นได้ทำเรื่องอะไรอีกบ้าง? ขอแค่เธอพูดมาตรงๆ ไม่แน่อาจจะได้ลดโทษไปบ้าง! ไม่อย่างนั้น……”
“ไม่งั้นยังไง?”
จิ่งหนิงก็ได้ขัดคำพูดของเธออย่างไม่ลังเล
