บทที่ 288 ทะเลาะตบตี ศึกชิงรักหักสวาท
จิ่งหนิงอดใจหัวเราะไม่ไหว ตอนแรกคิดอยากหยอกเล่นกับนิสัยกะหล่อนของเขา คิดไม่ถึงว่าจะทำให้เขาโกรธจริงๆ
ดังนั้นเลยสะกิดบนบ่าของเขาเล็กน้อย
“พอได้แล้ว แค่หยอกเล่นเอง อย่าคิดมาก!”
ทันใดนั้นก็ได้ยินน้ำเสียงตกใจดังขึ้น
“พี่หนิงหนิง คุณก็มาที่นี่ด้วยหรอ?”
พวกเขาต่างหันหน้า และพบว่าเป็นถังลั่วเหยา
หลังจากผ่านการพัฒนาไปหนึ่งปี ตอนนี้ถังลั่วเหยากลายเป็นดาราหน้าใหม่อันดับหนึ่งของบริษัทซิงฮุย
ถึงแม้ยังคงเปรียบเทียบกับนักแสดงชั้นนำยังไม่ได้ แต่นับว่าเป็นดาราที่มีผู้ติดตามมั่นคง เพราะมีฐานแฟนคลับสามสิบล้าน แถมยังมีการพัฒนาความสามารถ อนาคตต้องรอคอย
ด้วยเหตุนี้ ตอนนี้เธอถือเป็นหนึ่งในนักแสดงที่บริษัทซิงฮุยให้ความสำคัญ
ถ้าหากจำไม่ผิด ตอนนี้เธอคงกำลังถ่ายละครโบราณ จิ่งหนิงยังคงเป็นคนรับบทละครให้กับเธอ
ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?
จิ่งหนิงรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ส่วนถังลั่วเหยากลับมีท่าทางไม่เป็นตัวเองเล็กน้อย
วันนี้เธอไม่ได้มาคนเดียว ด้านข้างมีชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่
ดูเหมือนชายหนุ่มคนนี้อายุประมาณยี่สิบกว่าๆ หน้าตาหล่อเหลา อ่อนโยน สวมแว่นตาขอบทอง และมีท่าทางคมเข้มเหมือนนักธุรกิจ
เมื่อสังเกตเห็นสายตาของจิ่งหนิงมองมาที่ตัวเอง ถังลั่วเหยาก็เม้มริมฝีปากเล็กน้อย
สุดท้ายก็ปกปิดไม่มิด
เธอเหลือบมองคนที่นั่งอยู่ด้านข้างจิ่งหนิงแวบหนึ่ง จากนั้นก็พูดแนะนำด้วยน้ำเสียงเขินอายเล็กน้อยว่า : “เขาคือคุณชายอี้ของอี้ซื่อกรุ๊ป วันนี้กองถ่ายเลิกกองตอนบ่าย ซึ่งฉันก็มีความสนใจด้านไข่มุกพอดี ดังนั้นเลยมาดูกับคุณชายอี้ด้วยกันค่ะ”
ขณะที่พูดก็หันหน้าแนะนำจิ่งหนิงและคนอื่นต่ออี้เทียนหัวด้วย
เฟิงยี่เผยสีหน้าบิดเบี้ยวพร้อมกลับคืนสีหน้าปกติอย่างรวดเร็ว
คนอื่นไม่ทันสังเกตเห็นความผิดปกติของเขา ลู่จิ่งเซินกับถังลั่วเหยาเคยเจอกันไม่กี่ครั้ง ซึ่งทุกครั้งก็จะพยักหน้าต่อเธอไม่กี่ครั้งเท่านั้น เพราะเห็นแก่เธอเป็นนักแสดงของเพื่อนจิ่งหนิง
ส่วนจี้หยุนซูยิ่งไม่ต้องพูดถึง
เขาไม่ใช่คนในวงการบันเทิง ครอบครัวประกอบธุรกิจ ซึ่งห่างเหินกับวงการบันเทิงมาก
อีกอย่างตลอดทั้งวันเขาหมกมุ่นเพียงเรื่องการแพทย์ อาจมีวาดภาพ คัดตัวอักษรบ้าง แต่ไม่ชอบดูละคร และไม่สนใจโซเชียลด้วย
ส่วนเฟิงยี่เป็นนักโบราณคดีที่ขุดออกมาจากหลุมฝังศพโบราณ ทุกวันเขาหมกมุ่นเพียงของโบราณ แทบไม่เข้าใจเรื่องวงการบันเทิงเลย
ด้วยเหตุนี้ ต่อให้ตอนนี้ถังลั่วเหยามีชื่อเสียงมากขึ้น แต่เขาก็ไม่รู้จักอยู่ดี
เมื่อเห็นจิ่งหนิงแนะนำ เขาก็ยิ้มแย้มและกล่าวทักทายตามมารยาท โดยไม่พูดอะไรมาก
จิ่งหนิงพยักหน้าเล็กน้อย
ถึงแม้อี้เทียนหัวคนนี้ เธอไม่รู้จัก แต่ก็เคยได้ยินมาก่อนว่าเขาเป็นดาวรุ่งในวงการการเงินในสองปีมานี้ นับตั้งแต่กลับมาจากเรียนอยู่ต่างประเทศก็เฉิดฉายความสามารถทันที
เธอกล่าวทักทายกับอี้เทียนหัวเล็กน้อย
อี้เทียนหัวเองกล่าวทักทายกับเธอตามมารยาท จากนั้นก็กวาดสายตามองที่ลู่จิ่งเซินที่ไม่ค่อยพูดจา
“ผมชื่นชมคุณชายลู่มาตลอดเลยครับ เพียงแต่ไม่มีโอกาสได้พบกัน ในเมื่อวันนี้สามารถเจอคุณได้ที่นี่ นับว่ามีวาสนาต่อกัน ไม่ทราบว่าหลังจบการประมูล คุณชายลู่สามารถไปทานอาหารค่ำไหมครับ? อันที่จริงพวกเรานับว่าเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกัน เพราะผมก็จบมาจากเมืองFเหมือนกัน…..”
เขายังไม่ทันพูดจบก็ถูกลู่จิ่งเซินพูดแทรกขึ้น
“ขออภัย ผมไม่กินอาหารค่ำ”
อี้เทียนหัว：“……”
ทุกคนต่างรู้ดีว่า ถึงแม้พูดว่าอาหารค่ำ แต่ความเป็นจริงแล้วหาโอกาสใกล้ชิด
ถึงแม้อี้ซื่อกรุ๊ปไม่ได้ใหญ่เท่ากับบริษัทของทั้งสี่ตระกูลใหญ่ แต่ที่จีนก็นับว่ามีฐานะอยู่ แต่มีความสนิมชิดเชื้อกับกู้ซื่อกรุ๊ป โดยในจำนวนนั้นยังมีความสัมพันธ์เชิงเพื่อนด้วย
ถึงแม้ไม่กี่ปีมานี้ลู่ซื่อกรุ๊ปกับกู้ซื่อกรุ๊ปมีการแข่งขันที่ดุเดือดกัน แต่ยังไม่ถึงขั้นทะเลาะออกหน้าออกตากัน
ด้วยเหตุนี้ เมื่อเผชิญหน้ากับอี้ซื่อกรุ๊ปที่มีความสัมพันธ์อันดีกับกู้ซื่อกรุ๊ป ลู่จิ่งเซินเลยไม่อยากเสวนากับฝ่ายตรงข้าม แต่ยังคงแสดงความให้เกียรติอยู่
แต่การที่ลู่จิ่งเซินพูดโต้กลับต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้ ทำให้อี้เทียนหัวรู้สึกอายหน้าเล็กน้อย
ถังลั่วเหยารีบหัวเราะขึ้นเพื่อปรับเปลี่ยนบรรยากาศ
“คุณชายลู่ไม่ชอบทานอาหารค่ำตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ไม่เป็นไร พวกเราสามารถหาโอกาสนัดใหม่อีกครั้ง คุณชายอี้ คุณคิดว่ายังไงค่ะ?”
อี้เทียนหัวพยักหน้าเล็กน้อยตามสถานการณ์ เพียงแต่น้ำเสียงแฝงความไม่พอใจเล็กน้อย
“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นผมก็ไม่ขอฝืนใจคุณชายลู่แล้วครับ หากคืนนี้ทั้งสองคนถูกใจของสิ่งไหน เชิญทั้งสองเอ่ยปากบอกได้เลย ผมจะช่วยทั้งสองคนเองครับ”
ด้านข้าง เมื่อเฟิงยี่ได้ยินแบบนี้ก็รู้สึกไม่พอใจทันที
เลยพูดขึ้นว่า : “โอ๋ๆๆๆ หากไม่รู้จักนึกว่ามีเศรษฐีที่ไหนเสียอีก? ในเมื่อคุณเอ่ยปากบอกจะช่วยซื้อของให้พี่สองและพี่สะใภ้สองของผม เช่นนั้นช่วยซื้อให้ผมกับคุณจี้ด้วยสิครับ!”
อี้เทียนหัวยิ้มแย้ม
“คุณชายเฟิงพูดตลกล่ะ ใครบ้างไม่รู้ว่างานประมูลครั้งนี้เจ้าภาพคือตระกูลเฟิง? ยังไงผมก็ไม่กล้าแย่งซีนจากคุณชายเฟิงหรอกครับ!”
เฟิงยี่หัวเราะประชดต่อขึ้น
“ไม่กล้าแย่งซีนผม แต่กล้าแย่งซีนพี่สองของผมหรอ? คุณกำลังหมายความว่า พี่สองของผมไม่พอใจของที่นี่ เลยต้องให้คุณช่วยเขาซื้อหรอ?”
อี้เทียนหัวเปลี่ยนสีหน้าทันที
เขาเหลือบมองลู่จิ่งเซินแวบหนึ่ง และรีบพูดอธิบายขึ้นว่า
“ผมไม่ได้หมายถึงแบบนั้นครับ”
“งั้นคุณหมายถึงอะไรหรอ?”
อี้เทียนหัว : “…….”
ตอนที่เขาเรียนอยู่ต่างประเทศมาหลายปีนั้น ถึงแม้ก่อนหน้านี้เคยได้ยินว่าคุณชายไม่กี่คนของในเมืองหลวงเป็นคนเจรจายาก แต่คิดไม่ถึงว่าจะยากมากถึงขั้นนี้
จี้หยุนซูไม่อยากให้เรื่องราวยิ่งแย่ลงมากขนาดนี้ เลยแอบดึงแขนเสื้อของเฟิงยี่เล็กน้อย
“ฮายี่ พอได้แล้วล่ะ”
เฟิงยี่แค่นเสียงประชดออกมา
“ผมแค่ทนดูไม่ได้ เวลามีคนมาวางมาดต่อหน้าผม!”
อี้เทียนหัวมีสีหน้าไม่ค่อยดีเลย เมื่อจิ่งหนิงเห็นแบบนี้ เลยส่งสัญญาณสายตาต่อถังลั่วเหยา
ถังลั่วเหยารีบพาอี้เทียนหัวจากไปทันที
“คุณชายอี้ งานประมูลใกล้เริ่มแล้ว พวกเราไม่ต้องนั่งที่นี่หรอกค่ะ หลีกเลี่ยงส่งผลกระทบต่อคนอื่น งั้นพวกเราไปนั่งตรงนั้นกันดีกว่าค่ะ!”
อี้เทียนหัวพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นถังลั่วเหยาก็โอบแขนพาเขาเดินไป
เฟิงยี่มีสีหน้าไม่ค่อยพอใจเป็นอย่างมาก
จิ่งหนิงเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง แล้วถอนหายใจเบาๆ
งานเลี้ยงการกุศลครั้งก่อน เฟิงยี่ก็ช่วยจัดการรบกวนแทนถังลั่วเหยา หลังจากเกิดเรื่อง จิ่งหนิงก็รู้สึกว่าความสัมพันธ์ของสองคนนี้ผิดปกติ
แต่เธอกับเฟิงยี่ไม่ได้สนิทสนมกันมาก อีกอย่างถึงแม้ถังลั่วเหยาเป็นเด็กใต้สังกัดของเธอ แต่ประการคือทั้งสองคนไม่ได้คุยกันจริง ประการที่สองถังลั่วเหยาเป็นเด็กผู้หญิงที่รู้จักกาลเทศะมาตลอดด้วย
ดูเหมือนว่าคงมีอะไรแอบแฝงบางอย่างแน่เลย
จิ่งหนิงไม่สนใจพวกเขาแล้ว แต่ดูสินค้าประมูลบนเวทีอย่างตั้งใจ
เป็นเหมือนกับที่เฟิงยี่พูดก่อนหน้านี้ คืนนี้มีเครื่องประดับไข่มุกที่ออกแบบคล้ายกันจำนวนมาก
แต่กลับไม่มีสักชุดที่จิ่งหนิงถูกใจเลย
ขณะที่เธอไม่สนใจ แต่เฟิงยี่กลับประมูลสินค้าหลายชิ้น
ซึ่งล้วนประมูลแข่งกับอี้เทียนหัว
ทุกครั้งที่เห็นอี้เทียนหัวยกป้ายประมูล เขาก็จะยกป้ายประมูลตามทันที
คืนนี้ดูเหมือนว่าอี้เทียนหัวมีความต้องการเอาอกเอาใจผู้หญิง เพราะทุกครั้งที่มีสินค้าประมูลใหม่ออกมา เขาจะถามความเห็นของถังลั่วเหยาก่อนเสมอ
