บทที่ 524 เฟิงซื่อกรุ๊ป
สายตาที่น่ากลัวได้มองผ่านกลุ่มคน แล้วหยุดที่หน้าของหลิวซิ่วเซียง
“คุณป้าคนนี้ เป็นป้าใช่ไหม?”
คุณป้า?
สีหน้าของหลิวซิ่วเซียงได้เปลี่ยนเล็กน้อย เด็กคนนี้ ทำไมเรียกแบบนี้? ต่อให้เธอนั้นเป็นผู้ที่อายุมากกว่า เรียกคุณน้าไม่ได้เหรอ? เรียกคุณป้าอะไรกัน? ไม่น่าฟังมากๆ!
ก็ได้พูดออกไปอย่างโมโหว่า “ใช่! ฉันเป็นคนพูดแล้วจะทำไม?”
เฟิงเหยี่ยนยิ้มเย็นชาที่มุมปาก “ผู้ช่วยฉิน!”
วิต่อมา ไม่รู้ว่าฉินเยว่มาจากที่ไหน “เพี๊ยะ” ไปที่หน้า ก็ได้ตบไปที่หน้าของหลิวซิ่วเซียงอย่างจัง
รอบข้างได้ร้องว้ายด้วยความตกใจ ก็ได้อึ้งไปเลยทันที ไม่รู้ว่านี่มันเรื่องอะไร!
หลิวซิ่วเซียงที่โดนตบก็ได้ล้มไปกับพื้น ทำตาโตด้วยความไม่อยากจะเชื่อ เป็นอย่างนั้นอยู่นานที่ตั้งสติไม่ทัน
สายตาของเฟิงเหยี่ยนได้เย็นชา พูดเสียงดังว่า “ตระกูลเฟิงของผมมีกฎกฎหนึ่ง คนอื่นไม่ทำเรา เราไม่ทำเขา! คุณบอกว่าภรรยาของผมตบคุณ ไหนๆ ก็ได้แบกโทษนี้แล้วก็ต้องทำตาม ไม่ตบก็รู้สึกผิดกับการใส่ร้ายของคุณ!”
“นายหมายความว่าอะไร?”
เฉียวจื่อยู่โมโหเลยทันที ก็จะพุ่งเข้ามา แต่ก็ถูกอานซินขวางไว้
เธอมองออก คนคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา ถ้ายังไม่รู้ให้ชัดเจนเธอไม่อยากทำอะไรไปมั่ว!
สายตาได้มองไปยังแก้วไวน์ที่ว่างเปล่า สายตาก็ได้มีความร้ายกาจ
ยัยอานเฉียว ดวงดีจริงๆ เดิมทีคิดที่จะยืมฤทธิ์ยานั่นสร้างเหตุการณ์เมื่อสองปีก่อนอีกครั้ง จะทำให้เธอนั้นเสียชื่อเสียงไปเลย แต่คิดไม่ถึงว่าอยู่ๆ กลับมีคนออกมา ยังเป็นสามีของเธอ?
นังแพศยานี่ ไปแต่งงานตอนไหน? พวกหล่อนทำไมถึงไม่รู้เลย!
เฟิงเหยี่ยนสังเกตเห็นความโหดร้ายจากสายตาของอานซิน จะให้เธอได้ตามที่ต้องการได้ยังไง!
เขาได้อุ้มอานเฉียวขึ้นมา เดินออกไปข้างนอกแล้วก็พูดไปว่า “พรุ่งนี้ ผมจะดำเนินการฟ้องร้องข้อหาพวกหมิ่นประมาท จงใจทำร้ายคน ทำลายชื่อเสียงคนอื่นกับคนที่รังแกภรรยาของผมในวันนี้ และก่อนหน้านี้ ผมหวังว่าตัวเองนั้นจะไม่ได้ยินเกี่ยวกับการพูดเท็จเกี่ยวกับเรื่องไม่ดีของภรรยาผม ไม่อย่างนั้นก็ถือว่าได้เป็นศัตรูกับทั้งเฟิงซื่อกรุ๊ป!”
อะไรนะ? เฟิงซื่อกรุ๊ป?
ทุกคนอึ้งกันมากๆ ในหัวนั้นคิดตามไม่ทัน เฟิงเหยี่ยนได้อุ้มอานเฉียวออกไปอย่างเปิดเผย
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง
ที่คฤหาสน์หลังเล็กแห่งหนึ่ง
อานเฉียวได้พิงในอ้อมกอดชายหนุ่มอย่างมึนๆ
“ร้อน”
เธอรู้สึกว่าร้อนมากจริงๆ ในตัวเหมือนมีกระแสไฟเดินผ่าน เหมือนมดได้วิ่งทั่วร่างกาย ทำให้เธอร้อนจนแทบบ้า
ในช่วงมึนๆ ตรงหน้าของเธอเหมือนมีภูเขาน้ำแข็ง เธอห้ามร่างกายไม่ให้ไปแนบด้วยไม่ได้
ความเย็นที่ได้สัมผัส เธอก็ได้หลับตาด้วยความพอใจ แล้วร้องออกไปเบาๆ ว่า สบายจัง!
แต่ว่าไม่นาน กลับรู้สึกว่าทรมานกว่าเดิม
“อืม”
เธอได้ขมวดคิ้วแน่น รู้สึกว่าตัวเองแทบบ้า ก็ได้กระชากเสื้อของตัวเองไม่หยุด
และเวลานี้ เฟิงเหยี่ยนก็ได้นั่งที่โซฟาในห้องนอน ปากได้คาบบุหรี่ มองเธอปลดเสื้อต่อหน้าตนเงียบๆ
ตาของเขาได้หรี่ลง แล้วก็ได้เป็นประกาย ทำให้คนนั้นโยงไปเกี่ยวกับหมาป่ายามค่ำคืนอย่างห้ามไม่ได้
เขาโหดร้ายเล็กน้อย ถึงแม้ว่าร่างกายที่ตึงเครียดได้ขายตัวเอง แต่ก็ยังคิดที่จะอยากดูว่าผู้หญิงคนนี้จะทำเรื่องที่น่าขายหน้าอะไรออกมา
เธอขายหน้าต่อหน้าเขา เขารู้สึกว่าตลกมากๆ
ก็เหมือนกับหมาน้อยที่ได้กอดกระดูกที่แทะไม่ไหว แทะไม่ไหว แต่ก็ทำใจปล่อยไม่ได้
น่ารักจริงๆ!
แล้วก็สายตาได้มองผ่านรอยฝ่ามือที่ชัดเจนตรงหน้าเธอ สายตาที่ร้ายกาจก็ได้หรี่ลง ส่งแสงความน่ากลัวออกมา
กล้าแตะผู้หญิงของเขา หาเรื่องตาย!
เอาโทรศัพท์ออกมาโทรไปหาผู้ช่วยฉินที่จากไป “พรุ่งนี้เช้า ฉันต้องการดูข้อมูลที่เกี่ยวกับอานซื่อกรุ๊ป”
วางสายไป เขาก็ได้ดับบุหรี่ลง
ในเวลานั้น โทรศัพท์ก็ได้ดังขึ้นอีกครั้ง
เขาได้มองเบอร์ที่โชว์ตรงหน้าจอ ก็ได้รับ
ปลายสายก็ได้ส่งเสียงหอบของชายหนุ่มมา เป็นเฟิงยี่
กับน้องชายแล้ว เขาก็ยังเอ็นดูอยู่ เพราะงั้นก็ได้ถามด้วยความใจเย็น “มีธุระ?”
เฟิงยี่หอบไปแล้วก็พูดไปว่า “พี่ พี่ไปไหนแล้ว? เมื่อกี้ผมพึ่งมาถึงงานแต่ง พวกเขาบอกว่าพี่ไปแล้ว”
เฟิงเหยี่ยนก็ได้ยิ้มเย็นๆ ที่มุมปาก
“ฉันพาพี่สะใภ้นายกลับบ้าน”
“พี่สะใภ้?”
เฟิงยี่แทบที่จะสำลักน้ำลายของตัวเองตาย ผ่านไปสักพัก ก็ได้ตั้งสติได้
“พี่ พี่ใจเย็นๆ นะ พี่สะใภ้ผ่านเรื่องนั้นเสร็จ ตอนนี้จำพี่ไม่ได้ เธอก็ไม่ได้ตั้งใจ……”
“พอแล้ว”
เฟิงเหยี่ยนได้ตัดบทพูดของเขาไป “ไม่มีอะไรก็วางละ ทางฉันยุ่งอยู่”
พูดจบ ก็ได้กดวางสายไป
อีกด้าน เฟิงยี่มองโทรศัพท์ที่ถูกวางไป ก็ได้ด่าออกไปอย่างไม่พอใจ “ยุ่งๆๆ ใครไม่รู้ว่าพี่ยุ่งเรื่องอะไร? แต่ละคนก็รังแกฉันที่เป็นโสด”
ถึงพูดไปแบบนั้น แต่พอนึกเรื่องพี่ชายของตน ก็อดไม่ได้ที่จะไม่กลุ้มใจ
และเวลานี้ ทางนี้
เฟิงเหยี่ยนวางสายเสร็จ ก็ได้ยื่นมือไปลากผู้หญิงที่ทรมานตั้งนานเข้ามาในอ้อมกอดของตน
“ทำอะไร? ร้อน”
“เด็กดี ทางฉันมีน้ำแข็ง”
ชายหนุ่มได้จับมือเธออย่างเจ้าเล่ห์
ในมือก็ได้มีความอบอุ่นส่งมา ทำให้สายตาที่ไร้สติของอานเฉียวเริ่มมีสติขึ้นเล็กน้อย ตอนที่จะพูดอะไรออกไป ก็ได้ถูกความอ่อนนุ่มเย็นสบายแล้วก็มีกลิ่นบุหรี่อุดไว้ ทำให้เธอตัวสั่นอย่างห้ามไม่อยู่
เธอได้ต่อต้านตามสัญชาตญาณ แต่มือทั้งสองถูกควบคุม ชายหนุ่มไม่ได้ทำรุนแรงกับเธอ กลับกันได้อ่อนโยนเอามากๆ เหมือนจงใจ
เสื้อผ้านั้นได้ยุ่งไปตั้งนานแล้ว อยู่ๆ ——
เหมือนเธอได้รับรู้อะไร ก็ได้ดิ้นรนขึ้นมา
แต่เฟิงเหยี่ยนจะปล่อยเธอไปง่ายๆ ได้ยังไง ขอแค่นึกถึงท่าทางที่ไร้วิญญาณตอนที่เธอมองไปที่เฉียวจื่อยู่แบบนั้น ก็หงุดหงิดอย่างห้ามไม่ได้
เขาก็ได้ยิ้มมุมปาก แต่นัยน์ไม่ได้ยิ้มตาม
“เด็กดี เชื่อฟัง”
อานเฉียวได้กัดฟัน ใบหน้าได้แดง ผ่านไปสักพัก ถึงได้พยักหน้า
ทั้งหมดเป็นการกระทำในจิตใต้สำนึก
“ผมเป็นใคร?”
“ไม่รู้”
เฟิงเหยี่ยนหัวเราะอย่างเย็นๆ “เด็กไม่ดี ผมเป็นสามีของเธอ”
อานเฉียว “……”
“เรียกที่รัก!”
“……”
“ไม่เรียกผมไปแล้ว”
“ที่รัก!”
“เด็กดี”
