บทที่ 525 เธอแต่งงานแล้ว
อานเฉียวรู้สึกร้อนจนตื่น
ลืมตาขึ้น รู้สึกว่าทั้งตัวได้ร้าวไปหมด ขยับนิดเดียวก็ปวด บนหัวนั้นได้มีไฟแสงสีส้มสว่างอยู่ ลวดลายที่สวยงามได้ขยับไปมาใต้แสงไฟ แสบตาจนเริ่มปวดตา
ที่นี่ที่ไหน?
เธอคิดไปด้วยความมึนงง แล้วค่อยๆ หันไปรอบๆ
สิ่งที่เห็นคือว่าหรูหราจนทำให้คนตกใจ การตกแต่งคลาสสิกสไตล์อังกฤษ ได้มีความงดงานสะท้อนออกมา กำแพงได้มีภาพวาดน้ำมันของPicassoแขวนอยู่ สีที่เข้มข้นกับลายเส้น ทำให้เธอรู้สึกว่าร่างกายนั้นกำลังอยู่ในความฝันที่ดูเป็นไปไม่ได้
คือความฝันล่ะมั้ง!
เธอได้หลับตาอีกครั้ง ในหัวก็ได้คิดไปอย่างสับสน ฝันต่อไปเถอะทางที่ดีไม่ตื่นมาดีกว่า
ไม่ต้องตื่นมา เจอกับความจริงที่โหดร้าย
ผ่านไปนาน ข้างหูก็ได้มีเสียงฝีเท้าที่เบาส่งมา ร่างกายเธอได้เกร็งอย่างไม่ทราบสาเหตุ
เตียงได้หนักขึ้นเล็กน้อย เธอสามารถที่จะรู้สึกได้ว่ามีคนเปิดผ้าห่มแล้วก็เข้ามานอน ไม่นาน จมูกก็ได้กลิ่นที่ผู้ชายที่ลอยเข้ามาอย่างชัดเจน มือข้างหนึ่งได้วางบนตัวบางของเธอ ค่อยๆขยับขึ้นมา
“ว้าย!”
อานเฉียวร้องออกมาทันใด แล้วลืมตาอย่างรวดเร็ว
มือที่อยู่ในผ้าห่มได้หยุด
จากนั้น เสียงที่ทำให้คนเมามายราวกับเหล้าที่แรงก็ได้ดังขึ้น “ตื่นแล้วเหรอ?”
อานเฉียวหันหน้าไปดู ก็ได้อึ้งไป
เป็นผู้ชายที่หล่อมาก!
หน้าตาได้หล่อคม สันจมูกสูง คางที่เรียว บวกกับริมฝีปากที่บาง เวลานั้นได้นอนบนหมอกอย่างขี้เกียจ เซ็กซี่เอามากๆ!
จากนั้นสายตาก็ได้ค่อยๆ มองต่ำ ผ่านหน้าอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ……
“อ้าย!”
อานเฉียวก็ได้กรี๊ดออกมา ร้องไปก็ได้เอาผ้าห่มปิดหน้าไป
“คุณ คุณเป็นใคร? ทำไมไม่ใส่เสื้อ!”
เฟิงเหยี่ยนเลิกคิ้ว
จากนั้น ก็ได้พูดออกมาแบบไม่ได้ตกใจอะไรว่า “ตกใจขนาดนั้นทำไม? ใช้ก็ใช้แล้ว ยังกลัวที่จะเห็น?”
อะไรนะ?
อานเฉียวก็ได้รีบเปิดผ้าห่ม เอาดวงตาที่ดำสนิทโผล่ออกมา จ้องมองเขา
“คุณ คุณบอกว่าพวกเราได้”
เฟิงเหยี่ยนพยักหน้า
อ้ายยยยยย!
อานเฉียวอยากจะร้องไห้ออกมา เวลานี้ก็ได้สังเกตเห็นว่า ตัวเองก็เหมือนว่าไม่ได้สวมอะไรเหมือนกัน ก็ได้มีผ้าห่มห่ออยู่ ก็เลยไม่รู้สึกตัว
อีกอย่าง ในหัวนั้นเหมือนจำอะไรบางอย่างได้ เธอได้ทะเลาะกับหลิวซิ่วเซียง โดนตบ ตอนนั้นเหมือนว่าตัวเองได้เมา จากนั้นก็โดนผู้ชายพาตัวมา
อานเฉียวนะอานเฉียว! เธอต้องโง่ขนาดไหน? เรื่องที่เหมือนกันถึงได้เกิดขึ้นสองรอบ!
ยังจำเมื่อสองปีก่อนได้ เธอก็ได้ดื่มเหล้าในบาร์จนเมา ถึงได้เกิดเรื่องมัวๆ คืนนั้น เพราะงั้นถึงได้เลิกกับเฉียวจื่อยู่!
เวลาผ่านไปสองปี ก็ยังเกิดเรื่องแบบนี้อีก!
อานเฉียว เธอนี่โง่จริงๆ!
มุมปากของเฟิงเหยี่ยนได้ยิ้ม มองสาวน้อยที่ได้เอาผ้าห่มห่มอยู่แล้วโวยวายแบบนั้น ก็ได้กลัวว่าเธอจะขาดอากาศหายใจตายไปแบบนั้น
ก็ได้ยื่นมือไปเปิดผ้าห่ม พูดว่า “เมียจ๊า!”
“เมียอะไร? ใครเมียของคุณ?”
อานเฉียวได้ตะโกนออกมาอย่างโมโห ใบหน้าได้ร้อนรนจนแดงเอามากๆ เหมือนว่าจะมีน้ำไหลออกมา
แววตาของเฟิงเหยี่ยนก็ได้มีความเจ้าเล่ห์แสดงออกมา แกล้งพูดว่า “เมื่อคืนเธอนอนกับผมแล้ว หรือว่าคิดที่จะไม่รับผิดชอบ?”
อานเฉียวไร้คำพูด “เห้อ ฉันว่า คุณเป็นผู้ชาย ถ้าคุณไม่อยาก ฉันยังทำอะไรคุณได้?”
เฟิงเหยี่ยนหลุดขำ “อื้อ! ผู้หญิงนี่เปลี่ยนใจง่ายจริงๆ ก็ไม่รู้ว่าเมื่อคืนให้เรียกออกมาว่าสามีสามีแบบนั้น ตอนนี้กลับจะหอบเสื้อแล้วอยากจากไป มันมีอะไรที่ง่ายขนาดนั้นได้ไง”
พูดจบ ก็ได้เอาโทรศัพท์ที่อยู่หัวเตียงมา เลื่อนไปสักพัก ก็ได้หาคลิปเสียงออกมา โยนได้เธอ
“นี่ ฟังเอาเอง!”
อานเฉียวกะพริบตา ได้เปิดคลิปเสียงด้วยท่าทางเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แล้วก็ตกใจ
“เด็กดี เรียกสามี”
“สามี”
“ผู้ว่าที่รักฉันยังอยากจะเอา”
“ที่รักฉันยังอยากจะเอา”
“งั้นเธอจูบที่รักหน่อย”
“”
“เป็นไง? คราวนี้เชื่อหรือยัง?”
เฟิงเหยี่ยนก็ได้กอดเอาอานเฉียวที่ตกอยู่ในภวังค์ความคิดมาในอ้อมอก กดหน้าแล้วก็ปิดริมฝีปากของเธอ ชิมรสชาติอีกครั้ง
อานเฉียวสั่นอย่างห้ามไม่อยู่ อยากจะผลักออก แต่ร่างกายกลับไร้เรี่ยวแรง
รอให้ชายหนุ่มปล่อยเธอออกในที่สุด เธอก็ได้หอบหายใจ พูดอะไรออกมาไม่ได้เลย
เฟิงเหยี่ยนยิ้มออกมาอย่างพอใจ นิ้วได้ไปจิ้มริมฝีปากที่บวมเจ่อของเธอ พูดว่า “จำไว้ เป็นภรรยาของเฟิงเหยี่ยนคนนี้ ต่อไปทั้งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้าแม้ผมเส้นเดียว มีแค่ผมเท่านั้นที่จับได้ ถ้าให้ผมเห็นภาพเหตุการณ์เหมือนเมื่อตอนกลางวันอีก ผมจะ”
“เดี๋ยวก่อน!”
อานเฉียวก็ได้ขัดคำพูดของเขาในที่สุด ก็ได้พูดอย่างหอบเบาๆ ว่า “ไหนๆ ที่พวกเราได้เกิดเรื่องแบบนั้นแล้ว งั้นคุณก็น่าจะรู้ว่าฉันไม่ใช่”
“ผมไม่แคร์”
เฟิงเหยี่ยนพูดตัดเธอ กลัวว่าเธอจะรู้สึกขายหน้า
“คนสองคนอยู่ด้วยกัน ความรู้สึกที่ผูกพันซึ่งกันและกันสำคัญที่สุด ยิ่งไปกว่านั้นผมก็ไม่ใช่ครั้งแรก”
ครั้งแรกของเขา ได้ไปเมื่อสองปีก่อนแล้ว
อานเฉียวงงไปเลยทันที ก็ได้มองใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาอย่างอึ้งๆ “แต่ว่า แต่ว่าฉันไม่รู้จักคุณจริงๆ”
“งั้นตอนนี้เธอรู้จักแล้ว! ผมชื่อเฟิงเหยี่ยน”
เฟิงเหยี่ยนพูดไป ก็ได้เปิดลิ้นชักที่หัวเตียง เอาเล่มแดงๆ สองเล่มออกมา
ตอนที่เห็นตัวหนังสือสามตัวสีทองที่อยู่บนหน้าปกนั้น อานเฉียวก็ได้ตกใจไม่กว่าเดิม!
เป็นทะเบียนสมรส!
ผิดพลาดตรงไหนหรือเปล่า?
เธอได้ทำตาโต รู้สึกเหมือนฟ้าได้ผ่าลงมา!
จ้องมองอย่างไม่อยากจะเชื่ออยู่นาน เธอก็ได้ออกแรงหยิกน่องตัวเองอย่างแรง “ซี๊ด——”
เจ็บจัง ไม่ใช่ความฝัน
เพราะงั้น เธอแต่งงานแล้วจริงๆ?
“ไม่ ไม่ใช่ อันนี้ ของปลอมใช่ไหม?”
อานเฉียวเชื่อไม่ลงจริงๆ ไม่มีทะเบียนบ้าน ไม่มีเธอไปด้วยตัวเอง ทะเบียนสมรสมาจากไหน?
ชายหนุ่มกลับพูดออกไปอย่างจริงจังมั่นใจว่า “ไม่เชื่อก็ไปเช็กที่สำนักกิจการพลเรือนเองดู”
พูดจบ เขาก็ได้ลุกขึ้น มือก็ได้ไปเอาผ้าขนหนูที่อยู่ข้างๆ มาพัน พูดว่า “ไหนๆ ก็ได้ตื่นแล้วก็รีบไปสวมเสื้อ เพื่อที่จะฉลองกับการแต่งงานใหม่ ผมพาเธอไปทานข้าวข้างนอก”
——
พอเก็บของอะไรเรียบร้อย ตอนออกไปก็เป็นเวลาหนึ่งทุ่มแล้ว
อานเฉียวขึ้นรถถึงได้พบว่า ที่นี่นั้นเป็นหมู่บ้านคอนโดที่แพงที่สุดในเมืองเจียง เคยได้ยินมาว่าหลังหนึ่งราคาอย่างน้อยสามสิบล้านขึ้นไป
ไม่กล้าที่จะพูด เธอได้กลืนน้ำลาย ก็ได้จ้องมองวิเคราะห์ผู้ชายที่อยู่ข้างๆ อีกครั้งอย่างอดไม่ไหว
หน้าตาหล่อเหลา บรรยากาศรอบๆ อยู่ยิ่งใหญ่ อายุน้อยกระเป๋าหนัก เรี่ยวแรงส่วนนั้นก็ปกติ มองแล้วก็เป็นเศรษฐีระดับพรีเมี่ยบ
ไม่เข้าใจ ทำไมถึงได้มาหาเธอล่ะ?
อานเฉียวถามตัวเองว่าตัวเองนั้นไม่ได้สวยราวกับนางฟ้า หน้าตาก็ปานกลาง ก็ไม่ได้มีความสามารถพิเศษอะไร ผู้ชายคนนี้ชอบอะไรในตัวเธอ?
เธอยิ่งคิดยิ่งไม่เข้าใจ
ก็ได้มาถึงร้านอาหารตะวันตกเยรูซาเล็ม การตกแต่งที่หรูหรา บริการนั้นดีกรีระดับราชา ก็ได้ทำให้อานเฉียวตกใจอีกครั้ง ในตอนที่มองราคาอาหารในเมนู อดไม่ได้ที่จะสูดหายใจเข้าไปลึกๆ
สเต๊กเนื้อจากราคาสามหมื่น ไวน์ขวดหนึ่งหลายแสน
นี่ไม่ได้มากินข้าวแล้ว กินทองชัดๆ!
