บทที่ 535 พูดตีสนิทล้มเหลว
อานเฉียวโอ๊ะเสียงหนึ่ง กำลังจะบันทึกชื่อเฟิงเหยี่ยน กลับโดนเขายื่นมือแย่งไปเลย
ตอนที่เอามือถือกลับมาอีก บนช่องหมายเหตุก็กลายเป็น “สามีที่รัก” แล้ว
อานเฉียวมองเห็นหมายเหตุนี้ ทำให้คลื่นไส้ขนลุกหนึ่งทีจริงๆ จากนั้นมองเห็นลักษณะที่ภูมิใจของเขา ในที่สุดยังคงอดทนแล้วอดทนอีก อะไรก็ไม่พูด
หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จ สองทุ่ม งานเลี้ยงเริ่ม
วิลล่าตากอากาศหมิงหลิวเป็นสโมสรผ่อนคลายของเศรษฐีอันดับหนึ่งในเมืองเจียง โรงแรมย่อมฟุ่มเฟือยเหลือเกินอยู่แล้ว เพิ่งเข้าไปในห้องโถงใหญ่ เพียงแค่รู้สึกว่าแสงไฟแวววาว โอ่อ่าตระการตา
สร้างปาร์ตี้สนุกสนานระหว่างคนไปมา สภาพที่เจริญรุ่งเรืองคึกคักตามสไตล์
เจ้าภาพเป็นหวงผู่เจิ้งที่มีภูมิหลังเป็นราชวงศ์ มองเห็นเฟิงเหยี่ยนเข้ามาต้อนรับอย่างมีน้ำใจไมตรีเหลือเกิน “คุณชายเฟิงให้เกียรติมายินดีต้อนรับรีบเชิญเข้าข้างในเลย!”
มุมปากเฟิงเหยี่ยนยักขึ้นเล็กน้อย ยากที่จะโผล่รอยยิ้มที่อ่อนโยนออกมา “คุณยายอยู่ไหม?”
“อยู่! รู้ว่าคุณจะมา ตั้งใจให้เสี่ยวหยุนพาเธอเข้ามา”
“งั้นดี คุยกับเธอสักหน่อย อีกสักครู่ผมจะไปเยี่ยมเธอ”
“ได้ได้ได้!”
พูดคำว่าได้ต่อๆกันสามคำ หวงผู่เจิ้งนี่จึงพาเฟิงเหยี่ยนเข้าไป
อานเฉียวถูกเฟิงเหยี่ยนจับมือไว้อย่างแน่น มีความตื่นเต้นเล็กน้อย โดยเฉพาะตอนที่ผ่านข้างกายของหวงผู่เจิ้ง รู้สึกเห็นได้ชัดว่าเขาจ้องมองตัวเธอเองอย่างประหลาดหนึ่งที
“ทำตัวตามสบาย เป็นภรรยาของผมเฟิงเหยี่ยน วันหลังสถานการณ์แบบนี้มักจะต้องเผชิญหน้าบ่อยๆ”
เฟิงเหยี่ยนพูดเสียงเบาๆอยู่ข้างหูของเธอ อานเฉียวจ้องมองเขาหนึ่งที พยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก
พูดว่าไม่ตื่นเต้นนั่นคือไม่จริง ถึงแม้ว่าเธอสายตาไม่ดีขนาดไหน ก็สามารถมองออกได้ คนที่ปรากฏอยู่ในคืนนี้ล้วนไม่ใช่คนทั่วไป อีกทั้งมีหลายคนเธอยังเคยเห็นอยู่ในข่าวต่างประเทศในทีวีมาก่อน นั่นล้วนเป็นบุคคลผู้นำของประเทศ ไม่ใช่ว่าคุณมีเงินก็สามารถเรียนเชิญมาได้
นึกถึงตรงนี้ เธออดไม่ได้ที่จะพินิจพิเคราะห์เฟิงเหยี่ยนหนึ่งทีอีกครั้ง ต่อสถานะของเขายิ่งอยากรู้อยากเห็นมาก
เธอคิดมาโดยตลอด เฟิงเหยี่ยนก็แค่พ่อค้าที่ประสบความสำเร็จเล็กน้อยคนหนึ่ง แต่ตามที่วันนี้ได้เห็นมา ดูเหมือนไม่เพียงแค่นี้ ถึงยังไงก็บอกแล้ว นี่เป็นงานเลี้ยงประจำตระกูล
สมองของอานเฉียววุ่นวายไปหมด อยู่ดีๆมีความเสียใจภายหลังเล็กน้อยที่รับปากมาเข้าร่วมงานเลี้ยงกลางคืนเป็นเพื่อนเขาแล้ว
ในเวลาเดียวกัน บนโซฟาที่ไม่ไกลจากนี่อยู่ในเขตพักผ่อน คุณหนูที่แต่งตัวประณีตหลายคนมองเห็นเฟิงเหยี่ยน ดวงตาต่างคนต่างสว่างขึ้น จากนั้นตอนที่มองเห็นอานเฉียวที่อยู่ข้างกายเขา โผล่สีหน้าที่ตื่นตะลึงออกมาในทันที
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครหรือ? มีสิทธิอะไรยืนอยู่ข้างกายคุณชายเฟิงล่ะ?”
“แต่ก่อนไม่เคยเห็นมานะ ก็ไม่รู้ว่าคุณหนูตระกูลไหนมีวาสนาดีขนาดนี้เช่นกันล่ะ!”
“หน้าตาก็ไม่เท่าไหร่! มากที่สุดก็แค่สวยสดงดงามเท่านั้นล่ะ คุณชายเฟิงคบเธอได้ยังไงล่ะ?”
“ถุยถุยถุย! พูดไม่แน่ว่าอาจจะเป็นเพียงแค่หญิงร่วมงานทั่วไปเท่านั้นล่ะ?”
พวกผู้หญิงเจี้ยวๆจ้าวๆวิพากษ์วิจารณ์ส่งเสียงเข้าไปในหูของอานเฉียว ยิ่งทำให้ตัวเธอรู้สึกอึดอัด
ห้องโถงใหญ่ที่โอ่อ่าตระการตา การบริการระดับราชวงศ์ ทุกคนที่อยู่ข้างในล้วนแต่งตัวจนงดงามสูงส่งเป็นพิเศษ พูดคุยหัวเราะอ่อนโยน พูดคุยอย่างมีความสุขมาก บางครั้งบางคราวได้ยินเนื้อหาการพูดคุยของพวกเขา ประเด็นที่คุยกันก็ล้วนเป็นแนวเศรษฐกิจระหว่างประเทศ การทหารต่างๆ ด้อยกว่านี้ประเด็นที่คุยกันก็ยังเป็นเรื่องระหว่างในตระกูลที่มีทั้งเงินและอิทธิพลต่างๆในประเทศ
สิ่งเหล่านี้อานเฉียวล้วนไม่เคยได้ยินมาก่อนหน้านี้ รู้สึกว่าตัวเองเหมือนดั่งลูกเป็ดขี้เหร่ที่ไม่ทันระวังบุกเข้าโลกของหงส์ขาว คับแค้นจนมือไม้อ่อนไปหมด
เฟิงเหยี่ยนรู้สึกถึงความอึดอัดของเธอ ขมวดคิ้วเล็กน้อย “เป็นยังไงแล้วหรือ? ไม่สบายหรือ?”
อานเฉียวเม้มปากอย่างแน่น ส่ายหัวแล้วส่ายหัวอีก
“เท้าเจ็บหรือ?” เฟิงเหยี่ยนถามอีก
อานเฉียวก็ยังส่ายหัว หยุดชะงักแล้วหยุดชะงักอีก พยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก
เฟิงเหยี่ยนมองผู้หญิงกลุ่มนั้นที่อยู่เขตพักผ่อนหนึ่งที ขมวดคิ้วเล็กน้อย คิดแล้วคิดอีก พูดว่า “ผมพาคุณไปพักผ่อนที่หลังสวนดอกไม้สักหน่อย”
อานเฉียวรีบรับปาก จากนั้นเพิ่งเดินออกไปสองก้าว ข้างหลังก็ส่งเสียงผู้หญิงที่สว่างสดใสเข้ามา
“คุณชายเฟิง นานแล้วไม่ได้เจอกับท่าน ทำไมบังเอิญขนาดนี้ได้พบเจออยู่ที่นี่ล่ะ?”
ทั้งสองคนหันหน้าไปมอง เพียงเห็นผู้หญิงเยาว์วัยที่สวมใส่กระโปรงยาวสีแดงคนหนึ่ง
เฟิงเหยี่ยนขมวดคิ้วเล็กน้อย กลิ่นน้ำหอมเข้มข้นที่อยู่บนกายผู้หญิงทำให้เขาอดไม่ไหวที่จะถอยหลังหนึ่งก้าว
“คุณเป็นใครหรือ?”
ผู้หญิงอึ้งชะงักเล็กน้อย บนใบหน้ามีการข่มอารมณ์ไว้ไม่อยู่เล็กน้อย ฝืนใจยิ้มพูดว่า “คุณชายเฟิง ท่านลืมแล้วหรือ? ฉันคือเฉียวเฉียวไง! ครั้งที่แล้วอยู่งานเต้มรำฉันยังเคยเป็นเพื่อนร่วมเต้นรำกับคุณ”
“จำไม่ได้!”
เฟิงเหยี่ยนพูดจบ ดึงอานเฉียวไว้ก็เดินไปยังทิศทางหลังสวนดอกไม้
หลินเฉียวเฉียวจ้องมองภาพด้านหลังที่ค่อยๆไกลจากไปของคนทั้งสอง โมโหจนกระทืบเท้าทันที กลับไปที่บนโซฟา
“โอ้ว นี่คือพูดตีสนิทล้มเหลวแล้วหรือ?” ผู้หญิงอีกคนหนึ่งน้ำเสียงหัวเราะเยาะ
หลินเฉียวเฉียวไม่สมัครใจกัดฟันพูดว่า “ย่อมเป็นเพราะว่าข้างกายมีผู้หญิงคนนั้นอยู่ คุณชายเฟิงจึงไม่ยอมพูดคุยกับฉัน”
“แต่ว่า ผู้หญิงคนนั้นคือใครล่ะ?”
“เหอะ! ใครจะรู้ล่ะ? ผู้หญิงที่อยู่ในวงสังคมชั้นสูงมีหลายคนที่ฉันรู้จัก แต่กลับไม่เคยเห็นเธอมาก่อน ก็ไม่รู้ว่าโผล่ออกมาจากที่ไหนเช่นกัน!”
กำลังพูดอยู่ อานจือหลินถือไวท์แก้วหนึ่งเดินมาจากที่ไกล
“พวกคุณกำลังพูดอะไรอยู่หรือ? ทำไมความทุกข์ทรมานยิ่งใหญ่ความแค้นลึกขนาดนี้ล่ะ”
อานจือหลินสวยมาก เป็นคุณหนูสุภาพสตรีที่เต็มเปี่ยมด้วยบุคลิกดีอ่อนโยนแบบนั้น ตัวเธอเป็นลูกสาวของประธานกรรมการไท่กู่กรุ๊ป ทั้งเป็นนักปรุงน้ำหอมชั้นสูงของแบรนด์หรู G.Kภายใต้เฟิงซื่อกรุ๊ป บนกายเธอไม่มีความตามใจจนเหลิงสักนิด อยู่ในสายตาของคนทั้งหลายกลับเป็นเข้าอกเข้าใจผู้อื่น สุภาพเรียบร้อย ดังนั้นทุกคนล้วนยินยอมเล่นด้วยกันกับเธอ
หลินเฉียวเฉียว ฮึ เย็นชาเสียงหนึ่ง ชี้ไปยังทางฟลอร์เต้นรำชี้แล้วชี้อีก พูดว่า “โอ๊ย คุณดูสิ! ก็ไม่รู้ว่านังจิ้งจอกโผล่มาจากไหน ยั่วยวนท่านประธานของบ้านคุณไป คราวนี้กำลังรักใคร่กันอยู่ล่ะ!”
อานจือหลินมองไปยังทิศทางที่นิ้วเธอชี้ เพียงเห็นเฟิงเหยี่ยนชุดสูทสีดำทั้งตัว ความหล่อกล้าหาญกดดันคนเหมือนอดีตที่ผ่านมาอย่างไม่เปลี่ยนแปลง แต่เธอที่เขากอดไว้อยู่ในอ้อมอก ตื่นตะลึงจนอ้าปากค้าง มีความไม่กล้าเชื่อเล็กน้อย
อานเฉียว! เป็นเธอได้ยังไงหรือ?
ถึงแม้ว่าเพียงแค่เห็นหน้าข้างๆ แต่อานจือหลินมั่นใจมาก เธอไม่ได้จำผิดอย่างเด็ดขาด นั่นก็คืออานเฉียว
สีหน้าอานจือหลินเปลี่ยนเล็กน้อย คิดแล้วคิดอีก ลูกตาหมุนหนึ่งรอบ พูดล้อเล่นไม่กี่คำกับหลายคนนั้น และก็ตามไปด้วยกัน
ในหลังสวนดอกไม้
เฟิงเหยี่ยนทั้งนวดข้อเท้าให้กับอานเฉียวอยู่ ทั้งถามว่า “เจ็บมากหรือ?”
ใบหน้าน้อยของอานเฉียวแดงเล็กน้อย มีความคับแค้นเล็กน้อย แท้ที่จริงเท้าของเธอไม่เจ็บเลย เพียงแค่ไม่อยากอยู่ในห้องโถงใหญ่รับสายตาของคนทั้งหลาย ดังนั้นจึงหาข้ออ้างสักอย่างออกมา
แต่ในเวลานี้ทั้งสองคนนั่งอยู่บนเก้าอี้ยาว จ้องมองเฟิงเหยี่ยนนวดข้อเท้าให้กับเธออย่างจริงจัง ในใจหลีกเลี่ยงไม่ได้เกิดความรู้สึกผิดขึ้นมา
แต่ว่าปฏิกิริยาแบบนี้ของเธอเห็นอยู่นัยน์ตาของเฟิงเหยี่ยน กลับเป็นว่าเจ็บแล้วจริงๆ คิ้วกระบี่ขมวดขึ้นมา มีความตำหนิตนเองเล็กน้อยพูดว่า “เป็นเพราะผมพิจารณาไม่รอบคอบ นึกไม่ถึงการบาดเจ็บของเท้าคุณร้ายแรงขนาดนี้ ผมพาคุณกลับไปบ้านพักผ่อนเถอะ”
อานเฉียวรีบส่ายหัว “ไม่ต้อง ไม่ต้อง ฉันไม่เป็นอะไร นั่งสักพักก็จะดีขึ้นแล้ว”
เธอนึกถึงคำพูดเมื่อกี้ของเฟิงเหยี่ยนที่พูดกับคุณลุงที่มาต้อนรับพวกเขาคนนั้น รีบพูดว่า “คุณไม่ใช่ยังต้องไปเยี่ยมคุณยายของคุณหรือ? รีบไปเถอะ! ฉันรอคุณอยู่ที่นี่ก็พอแล้ว”
เฟิงเหยี่ยนขมวดคิ้วแล้วขมวดคิ้วอีกเล็กน้อยซึ่งไม่สามารถสังเกตได้
เขารู้สึกถึงอารมณ์การเปลี่ยนแปลงของอานเฉียวได้ ตอนที่เดินออกมาจากร้านทำผมของKreisยังดีใจเต็มใบหน้าอยู่ แต่ทันทีที่เข้ามาวิลล่าตากอากาศหมิงหลิว ก็เปลี่ยนไปแล้ว
ที่จริงแล้วเจตนาเดิมของเขาคือแนะนำอานเฉียวให้กับคนในตระกูลของเขารู้จัก ในเวลาเดียวกันก็จะประกาศความสัมพันธ์ของคนทั้งสองด้วย แต่ตอนนี้ดูแล้ว……
