บทที่ 545 หวาดกลัวอย่างยิ่งเหลือเกิน
นึกถึงตรงนี้เธอพูดเสียงเย็นชาว่า “คุณตายใจเถอะ จากนี้ไปฉันจะไม่ให้เงินคุณอีกแล้ว”
ฝั่งตรงข้ามทันทีที่ได้ยิน ก็ร้อนใจขึ้นมาทันที
“ถังลั่วเหยา แกพูดให้มีคุณธรรมหน่อย ตอนนั้นเป็นใครที่เห็นแกใกล้จะตายแล้วเก็บพวกแกแม่ลูกทั้งสองกลับมาล่ะ? หรือว่าตอนนี้แกก็อยากจะให้ผมตายหรือ?
ผมพูดกับแก ถ้าหากว่าตอนนี้แกเห็นแล้วไม่ช่วยขนาดนี้ละก็ แกก็อย่าโทษว่าผมเปิดโปงเรื่องก่อนหน้านั้นของแกเหล่านั้นออกไปทั้งหมด ยังไงผมก็ใกล้จะตายแล้วหลังจากเรื่องเหล่านี้เปิดโปงออกไปก็มาหาผมไม่ได้แล้ว”
หลังจากได้ยินถังลั่วเหยาพูดแบบนั้น ผู้ชายที่อยู่ในสายเริ่มแค้นอับอายจนโกรธขึ้นมาเลย
เขานึกไม่ถึงว่าวันนี้ถังลั่วเหยาถึงขนาดจะปฏิเสธตนเองตรงเปะชัดเจนขนาดนี้ อีกทั้งยังไม่อยากจะสนใจตัวเขาเองขนาดนี้
ในเมื่อตอนนี้เธอเป็นเช่นนี้ละก็งั้นก็อย่าโทษตัวเขาเองไม่เกรงใจแล้วเช่นกัน
“ตกลงว่าคุณอยากจะทำอะไรกันแน่?”
เรื่องที่พูดอยู่ในปากของผู้ชายเป็นเงามืดชั่วชีวิตของถังลั่วเหยา เธอไม่อยากให้ผู้ชมทั้งหลายแฟนคลับละครทั้งหมดล้วนรู้ว่าตนเองมีวัยเด็กแบบนี้จริงๆ
“ถ้าไม่งั้นตอนนี้แกก็อย่าสนใจผม ผมจะไปประกาศเรื่องทั้งหมดของแกออกมา ถ้าไม่งั้น แกก็เอาเงินสดก้อนหนึ่งมาหาผมในบาร์โดยตรง”
ผู้ชายก็รู้ว่าทุกครั้งตนเองใช้วิธีนี้ล้วนลองร้อยครั้งได้ผลร้อยครั้ง
ตอนนี้เธอเป็นบุคคลสาธารณะ สิ่งที่กลัวที่สุดก็คือข่าวฉาวกับเรื่องอื้อฉาวทางเพศต่างๆนานาเหล่านี้
เรื่องแบบนี้สามารถทำให้เธอขึ้นการค้นหายอดนิยมอย่างรวดเร็ว
แท้ที่จริงในใจถังลั่วเหยาก็หวาดกลัวเรื่องนี้เช่นกัน
เพราะว่าตอนนี้เธอต้องการเงินอย่างมาก
ถ้าหากว่าต้องการเงินละก็เธอก็ต้องไปถ่ายละครให้ดีๆ จะต้องถ่ายทำทรัพยากรที่ดีๆแบบนั้น
ดังนั้นในช่วงเวลานี้ของเธอจะต้องไม่ให้เรื่องนี้ของตนเองถูกเปิดเผยออกมาขนาดนี้ พูดตามตรงเป็นเรื่องหนึ่งที่ไม่ดีต่อตนเองอย่างมาก
“ได้ ฉันรู้แล้ว ตอนนี้คุณรอฉันอยู่ที่นั่น”
ถึงแม้ว่าในใจของถังลั่วเหยาไม่อยากไปขนาดไหน แต่ว่าเธอยังจำเป็นต้องไป
เพื่อหาเงินเพื่อดำรงชีวิต
จากนั้นก็เรียกรถโดยตรงมาถึงสถานที่ที่เมื่อกี้ผู้ชายบอกกับเธออยู่ในสาย
ที่จริงแล้วผู้ชายคนนี้แม้พูดว่าเป็นพ่อของเธอ แต่ว่าก็ไม่ใช่เป็นพ่อผู้ให้กำเนิดของเธอจริงๆ เพียงแค่พ่อเลี้ยงคนหนึ่งเท่านั้น
แต่ถึงขนาดเขาเป็นพ่อเลี้ยงของตนเอง มากน้อยก็นับว่าเป็นพ่อของตนเองแล้วเช่นกัน ในใจของถังลั่วเหยาก็ปล่อยวางเขาไม่ได้เช่นกัน
ถึงแม้ว่าเรื่องที่เขาทำเกินควรอย่างมาก แต่บางเวลาในใจเธอก็ทำถึงใจร้ายขนาดนั้นไม่ได้เช่นกัน
ก็เหมือนดั่งวันนี้เธอก็ยังมาถึงในบาร์นี้ เอาเงินมาช่วยเหลือเขา
“โอ้ว ในที่สุดก็มาแล้ว! เงินล่ะ!”
เดิมทีคิดว่าพ่อเลี้ยงใกล้จะโดนคนทวงหนี้บีบคั้นจนจะตายแล้ว แต่ว่าตอนที่เธอมาถึงบาร์ เธอกลับมองเห็นพ่อเลี้ยงของตนเองถึงขนาดสบายอกสบายใจนอนอยู่บนเก้าอี้ขนาดนั้น
ในปากยังคาบไม้จิ้มฟันไว้ กระหยิ่มยิ้มย่องอย่างมากจ้องมองตนเอง
“คุณไม่ใช่บอกว่าคุณใกล้จะตายแล้วหรือ? คุณทำไมยังไม่ตายล่ะ?”
ถังลั่วเหยามองเห็นภาพที่อยู่ต่อหน้านี้ ในที่สุดก็รู้ว่าที่แท้ตนเองโดนเขาหลอกอีกครั้งแล้ว
“ไอ่หย่า วิธีไม่สำคัญล่ะ? ยังไงตอนนี้แกก็ไม่ใช่รีบส่งเงินเข้ามาให้ผมแล้วหรือ? ตายหรือไม่ตายยังไงก็ได้ล่ะ”
หลังจากพูดจบพ่อเลี้ยงลุกขึ้นมา แย่งเงินที่อยู่ในมือของถังลั่วเหยาไปทันที
จากนั้นก็เอาเงินเหล่านั้นออกมานับแล้วนับอีกอยู่ต่อหน้าถังลั่วเหยาโดยตรง
“ทำไมช่วงนี้แกก็มีแค่เงินเล็กน้อยขนาดนี้ล่ะ? คราวหน้าเอามากกว่านี้ได้หรือไม่ เงินเล็กน้อยนี้ยังไม่พอที่ผมจะเอามาแซะช่องฟันล่ะ”
ทั้งพูดอยู่ทั้งยัดเงินเข้าไปในอ้อมอกของตนเอง
“คุณคิดว่าครั้งแล้วครั้งเล่าที่คุณหลอกลวงความรักความผูกพันของฉันขนาดนี้มีความหมายหรือ? ตอนนี้คุณก็เพียงแค่ถือว่าฉันเป็นATMตู้หนึ่งเท่านั้น ไม่มีเงินแล้วก็มาหาฉัน ตกลงว่าคุณมีสิทธิอะไรจะทำให้ฉันเลี้ยงคุณอยู่ขนาดนี้ครั้งแล้วครั้งเล่าล่ะ”
ตอนนี้ถังลั่วเหยารู้สึกว่าตนเองแทบอยากจะโมโหจนตายแล้วจริงๆ ทั้งตัวล้วนมีความสั่นระริกเล็กน้อย
พูดอย่างถูกต้องแม่นยำได้อีกว่าคือโมโหจนมีความมันเขี้ยวเล็กน้อยแล้ว
“เอ๊ะ คุณดูลูกสาวของผมคนนี้หน้าตาดูดีใช่หรือไม่ยังเป็นดาราดังคนหนึ่งล่ะ? พวกคุณคิดว่าในเวลานี้พวกเราถ่ายรูปโป้ให้กับเธอสักหน่อย วันหลังผมไม่มีเงินแล้วก็ให้เธอเอาเงินมาให้เราโดยตรงก็พอแล้วใช่หรือไม่”
หลังจากพ่อเลี้ยงจ้องมองถังลั่วเหยาที่อยู่ต่อหน้าไปสักพักพูดกับผู้ชายเหล่านั้นที่อยู่ข้างกายตนเอง
ผู้ชายเหล่านี้ก็นึกไม่ถึงว่าพ่อเลี้ยงที่อยู่ต่อหน้าถึงขนาดจะมีความคิดอย่างนี้ต่อกับลูกสาวของตนเองจริงๆ
“คุณ……”
ถังลั่วเหยาหันหน้าไปอย่างโมโห เบิกตาโพลงจ้องมองเขา ใบหน้าที่ชักกระตุกเย็นชากวดขันจนเหมือนดั่งหินน้ำแข็ง
ใบหน้าของพ่อเลี้ยงยิ้มอยู่ ยิ้มจนลึกลับมาก แปลกประหลาดมาก
เขาไม่หวาดกลัวว่าถังลั่วเหยาจะมีความโมโหมากขนาดไหนสักนิด
จ้องมองผู้ชายเหล่านั้นที่อยู่ข้างหลังพ่อเลี้ยงเดินมายังต่อหน้าตนเองทีละก้าวๆ
“พวก…….พวกคุณจะทำอะไรหรือ?”
ในเวลานี้ถังลั่วเหยาตกใจจนหดตัวอย่างแน่น ถอยไปข้างหลังอย่างไม่หยุดยั้ง ใบหน้าซีดเผือด ริมฝีปากสั่นระริกอย่างไม่หยุดยั้ง
ตอนนี้ในใจของเธอทั้งหวาดกลัว ทั้งโมโห ทั้งโกรธ
แต่ว่าเธอจ้องมองผู้ชายหลายคนที่เดินเข้ามายังต่อหน้าตนเอง เธอดูเหมือนรู้แล้วว่าต่อจากนี้ไปตัวเองจะมีตอนจบยังไงแล้ว
แต่ว่าเธอนึกไม่ถึงจริงๆวันนี้ตนเองเพียงแค่ใจร้ายไม่ลงที่จะมองเห็นพ่อเลี้ยงโดนคนที่จะทวงหนี้ฆ่าตายเท่านั้น
แต่ว่าตอนที่เธอเข้ามา เธอกลับพบเห็นว่าพ่อเลี้ยงกับผู้ชายเหล่านี้ร่วมมือกันแล้ว พวกเขาเตรียมตัวที่จะหลอกลวงตัวเธอเองด้วยกัน ได้เงินจากตนเองที่นี่
ยิ่งทำให้เธอนึกไม่ถึงคือพ่อเลี้ยงของตนเองถึงขนาดเอ่ยเรื่องที่สติฟั่นเฟือนอย่างนี้ออกมา
ถึงขนาดอยากจะถ่ายรูปโป้ของตนเอง……
ทันทีที่นึกถึงที่นี่ในใจถังลั่วเหยาหวาดกลัวอย่างยิ่งเหลือเกิน
เธอยังไม่เคยโดนคนปฏิบัติต่ออย่างนี้มาก่อน ในทันทีเธอไม่รู้ว่าตนเองควรทำยังไงดี
ผู้ชายเหล่านั้นไม่นานก็บีบถังลั่วเหยาไปถึงมุมกำแพงโดยตรง
ถังลั่วเหยาจากค่อยๆยืนอยู่ติดอยู่บนกำแพง ตอนนี้นั่งยองๆติดแน่นอยู่ในมุมกำแพงแล้วทั้งตัว
เธอใช้มือของตนเองกอดไว้ที่หน้าอกอย่างแน่น ไม่อยากให้ผู้ชายเหล่านี้ดึงฉุดเสื้อผ้าของเธอออกจริงๆเลย
“ช่วยด้วย ฉันขอร้องพวกคุณอย่าทำอย่างนี้กับฉัน”
ตอนนี้ถังลั่วเหยาไม่มีวิธีใดๆจริงๆ เธอได้เพียงแค่อาศัยสัญชาตญาณขอความช่วยเหลือขอร้องกับผู้ชายเหล่านี้ที่อยู่ต่อหน้าให้ยกโทษให้
เธอยังเยาว์วัยขนาดนั้น เธอไม่อยากให้ทั้งชีวิตของตนเองก็ถูกทำร้ายขนาดนี้แล้วจริงๆ
แต่ว่าก็อยู่ในเวลานี้ เพราะว่าเสียงของถังลั่วเหยาร้องเสียงดังมาก
เมื่อกี้ตอนที่เข้ามาในบาร์ เฟิงยี่ก็ได้ยินเสียงนี้แล้ว
อีกทั้งเสียงนี้เฟิงยี่เขาคุ้นเคยมาก ดังนั้นเขาก็ตามเสียงของถังลั่วเหยามาถึงฝั่งนี้
หลังจากทันทีที่เขามาถึงก็พบเห็นเหมือนมีผู้ชายกลุ่มหนึ่งกำลังรังแกเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง
ยามปกติเขาเกลียดเรื่องแบบนี้ที่สุดอยู่แล้ว อีกทั้งเสียงของผู้หญิงคนนั้นก็เหมือนถังลั่วเหยามากเกินไปแล้ว
เรื่องน่าจะไม่บังเอิญขนาดนี้มั้ง?
คิดอยู่เฟิงยี่ก็พุ่งเข้าไปโดยตรงจนผู้ชายเหล่านั้นออกมาทีละคน
“ถังลั่วเหยาหรือ!?”
“ฉันขอร้องคุณช่วยฉันด้วย ช่วยฉันด้วย!”
จ้องมองผู้ชายที่ยืนขวางอยู่ต่อหน้าตนเองเหล่านั้น อยู่ดีๆผลักออกจากถังลั่วเหยา เงยหน้าขึ้นมองเห็นเฟิงยี่อยู่ดีๆโผล่อยู่ต่อหน้าตนเอง
