บทที่ 593 เขาไม่มาตามนัด
แม่ถังอายุมากแล้ว ต้องมาโดนลูกสาวคอยอบรมสั่งสอน รู้สึกละอายใจขึ้นมา
แต่เธอก็รู้ว่า สิ่งที่ถังลั่วเหยาบอกนั้นมีเหตุผล
เมื่อสักครู่เพราะเธอร้อนใจ จึงพูดเหลวไหลออกไปแบบนั้น
ดังนั้น จึงไม่ได้โต้แย้ง เอ่ย “โอเค โอเค แม่รู้แล้ว”
ถังลั่วเหยาจึงหัวเราะออกมา ลุกขึ้นอย่างวางใจ
“งั้นเดี๋ยวหนูจะไปโทรหาเขาตอนนี้เลย”
“อืม”
ถังลั่วเหยาเลื่อนหาเบอร์โทรศัพท์เหอศื่อ จากนั้นกดโทรออก
รอสายอยู่ไม่นานเขาก็กดรับ
เสียงเอ้อระเหยของเหอศื่อถูกส่งมา
“ฮัลโหล ใคร”
ถังลั่วเหยาตอบด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง “ฉันเอง”
ต่อไม่ก็ได้ยินเสียงหัวเราะสนุกสนานของเขาส่งกลับมา “อ้อ เธอเองเหรอ มีอะไร”
“เมื่อวานคุยกันแล้วว่าจะไปทำเรื่องหย่า ตอนนี้ออกมาหรือยัง”
“โอ้” อีกฝ่ายรีบเคาะศีรษะเบาๆ “เธอดูความจำฉันสิ เรื่องสำคัญขนาดนี้ ทำไมถึงลืมได้นะ หึหึ…ขอโทษนะ เมื่อคืนดีใจดื่มเยอะไปหน่อย พึ่งตื่นเอง เธอ…คุยกับแม่เธอแล้วเหรอ”
ถังลั่วเหยาขมวดคิ้ว เธอรู้สึกว่า น้ำเสียงของเหอศื่อไม่ปกติ
เธอตอบเสียงเข้ม “คุยเรียบร้อยแล้ว คุณจะมาตอนไหน”
“ฉัน…ตอนนี้ยังไม่สะดวก พวกเธอรอก่อนนะ ถ้าฉันเสร็จธุระแล้วจะติดต่อกลับไป”
เขาพูดแบบนี้ ถังลั่วเหยาก็ทำอะไรไม่ได้
มองดูเวลา ตอนนี้พึ่งจะสิบโมงเช้า
ดังนั้นจึงไม่รีบ ตอบรับกลับไป
“ได้ งั้นฉันจะรอโทรศัพท์จากคุณ”
“ได้เลย”
เมื่อวางสายแล้ว แม่ถังจึงรีบถาม “เป็นยังไง เขาจะมาตอนไหน”
ถังลั่วเหยาขมวดคิ้ว มีลางสังหรณ์ไม่ดีอยู่ในใจ แต่เพื่อไม่ให้แม่ต้องกังวล เธอจึงไม่ได้พูดออกมา
ทำเพียงส่ายหัว บอก “เขามีธุระค่ะ เสร็จธุระแล้วจะมา ตอนนี้ยังเช้าอยู่ ยังไงซะสำนักกิจการพลเรือนก็ปิดห้าโมงครึ่ง น่าจะทันอยู่”
แม่ถังได้ยินดังนั้นจึงพยักหน้า
เพราะไม่ไว้ใจให้แม่ถังไปจัดการธุระเรื่องหย่ากับเหอศื่อสองคน ถังลั่วเหยาจึงวางแผนจะไปด้วย
แต่ไม่รู้เหอศื่อจะมาตอนไหน ดังนั้นวันนี้ทั้งวันเธอจึงอยู่ที่โรงพยาบาลตลอด
เพราะเดี๋ยวเหอศื่อทำธุระเสร็จแล้วจะโทรมาหาเธอ
แต่รอจนห้าชั่วโมง ก็ไม่มีสายเข้ามาเลย
มองนาฬิกาเป็นเวลาบ่ายสามแล้ว ถังลั่วเหยาเริ่มกระวนกระวาย รีบโทรหาเขา
ทว่าคาดไม่ถึง เมื่อโทรกลับไปเขากลับปิดเครื่องไปแล้ว
สีหน้าเธอเปลี่ยนไปทันที ไม่แน่ว่าเหอศื่อจะตั้งใจไม่รับโทรศัพท์จากเธอ หรือว่าเกิดเรื่องอะไรผิดพลาดขึ้น
ดังนั้นจึงทำได้แค่โทรซ้ำๆ ครั้งแล้วครั้งเล่า
โทรจนหกโมงเย็นก็ไม่สามารถติดต่อได้
ถังลั่วเหยากลุ้มใจขึ้นมา
แม่ถังมองเห็นสีหน้าเธอ จึงปลอบใจ “ช่างเถอะ วันนี้ไม่ได้ก็พรุ่งนี้ เขารักเงินขนาดนั้น เงินจำนวนมากกองอยู่ตรงนี้ เขาไม่ปล่อยไว้หรอก”
ถังลั่วเหยาคิดดูแล้ว มันก็ถูกของแม่
จากนิสัยของเหอศื่อ ไม่ว่าจะหย่าหรือไม่หย่า ยังไงซะเธอก็มีเงิน แน่นอนว่าเขาต้องมา
เมื่อคิดได้แล้ว จึงไม่ได้คิดอะไรอีก
รอจนสองทุ่ม เหอศื่อก็ยังไม่ติดต่อมา พรุ่งนี้เธอมีถ่ายโฆษณา จะมาเอ้อระเหยอยู่ที่โรงพยาบาลไม่ได้ ดังนั้นจึงกลับไป
วันต่อมา หัวใจที่เข้ากับแม่ถังมาถึงแล้ว
ของถูกเซ็นรับโดยโรงพยาบาลซึ่งปี่เฉียว ผ่านการตรวจสอบ พบว่าเข้ากับกรุปเลือดของแม่ถังได้
ถังลั่วเหยาตั้งใจโทรไปขอบคุณจิ่งหนิงโดยเฉพาะ จากนั้นพูดคุยกับหมอ วางแผนผ่าตัดในอาทิตย์ถัดไป
เรื่องนี้นับว่าเป็นข่าวดีที่สุดตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมาของเธอแล้ว
เพราะเหตุนี้ ช่วงนี้ถังลั่วเหยาจึงอารมณ์ดีเป็นพิเศษ
เธอและซูหงดูเวลา ภาพยนตร์ที่ถ่ายกับเซ่เซียวจะเปิดกล้องในสัปดาห์หน้า
เพื่อให้ได้อยู่เป็นเพื่อนแม่ตอนผ่าตัด เธอจึงลากับผู้กำกับ ไม่เข้าร่วมพิธีเปิดกล้อง ตามไปร่วมถ่ายทำในภายหลังก็เพียงพอแล้ว
เมื่อผู้กำกับรับรู้ถึงเหตุผลของเธอ จึงเข้าใจ
บอกเธอไม่ต้องร้อนใจ ไปอยู่เป็นเพื่อนแม่รักษาตัวก่อนแล้วค่อยว่ากัน
สองคืนสองวันทางนั้นไม่เป็นไรหรอก
ถังลั่วเหยาจึงวางใจ
เมื่อจัดการเรียบร้อยแล้ว เธอจึงเฝ้ารอเวลาที่แม่จะได้เข้ารับการผ่าตัดอย่างวางใจ
เมื่อเรื่องประหลาดอยู่อย่าง คือตั้งแต่วันนั้นที่เหอศื่อไม่มาตามนัด คนคนนี้ก็ราวกับหายลงทะเลไป ไม่มีข่าวคราวอีกเลย
ตามหลักการ ไม่มีข่าวคราวของเขา นับว่าเป็นข่าวดีสำหรับถังลั่วเหยาและแม่ถัง
ทว่าถังลั่วเหยากลับไม่วางใจ
เหมือนกับเขาหลบอยู่มุมมืดแล้วเธออยู่ในที่แจ้ง คล้ายกับกำลังอยู่ในอันตราย ไม่รู้เมื่อไหร่ เขาจะกระโดดออกมากัดคุณ
แต่เมื่อติดต่อเขาไม่ได้ เธอเองก็ไม่รู้ว่าเหอศื่อพักที่ไหน ถึงอยากตามหาเขาก็หาไม่เจอ เพราะแบบนี้จึงกังวลอยู่ตลอดเวลา แต่ก็ทำได้เพียงรอ
ดีที่วันผ่าตัดของแม่ถังใกล้เข้ามาแล้ว
ทุกอย่างถูกวางเอาไว้อย่างเรียบร้อย แพทย์ผู้ทำการผ่าตัด เป็นแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านศัลยกรรมหัวใจที่เฟิงยี่เชิญมาโดยเฉพาะ มีชื่อเสียงระดับโลก มีเขาเป็นผู้ทำการผ่าตัดให้แม่ถัง โอกาสความสำเร็จนั้นมีสูง
ถังลั่วเหยาสวมชุดปลอดเชื้อเข็นแม่เข้าห้องผ่าตัด เพราะญาติไม่สามารถอยู่ด้วยได้ จึงต้องออกมา
วันนี้เฟิงยี่ก็ตั้งใจมาอยู่เคียงข้างเธอ
วันสำคัญแบบนี้ ถังลั่วเหยาเองก็ตื่นเต้น มีคนมาอยู่เป็นเพื่อน นับว่าดีมาก เธอจึงไม่ได้พูดอะไร
เสี่ยวฉิงไปซื้อน้ำมาให้พวกเขา รออยู่ด้านนอกด้วยกัน
แม้ว่าเธอจะดูออก ว่าความสัมพันธ์ของเฟิงยี่และถังลั่วเหยาไม่เหมือนเดิมแล้ว
แต่ที่สำคัญ ถังลั่วเหยาไม่ได้พูดกับเธอ เธอเองก็ไม่กล้าถาม
ตลอดการผ่าตัด ใช้ระยะเวลาราวเจ็ดชั่วโมง
พูดได้ว่าเป็นการผ่าตัดที่ยุ่งยากเลยก็ว่าได้
สองทุ่ม ในที่สุดการผ่าตัดก็สิ้นสุดลง คุณหมอออกมาจากห้องผ่าตัด ถอดหน้ากากออก พลางพูดกับถังลั่วเหยา “ยินดีด้วยครับ การผ่าตัดราบรื่นดี คนไข้ต้องเฝ้าดูอาการก่อน 48 ชั่วโมง ว่าจะมีอาการข้างเคียงหรือเปล่า จากนั้นก็ไม่มีอะไรแล้วครับ”
ถังลั่วเหยาได้ยินดังนั้น รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง
ตื้นตันใจจนน้ำตาแทบไหลออกมา
เธอโค้งตัวขอบคุณคุณหมอ ปากเอ่ยคำขอบคุณไม่หยุด “ขอบคุณค่ะ ขอบคุณนะคะคุณหมอ”
หมอยิ้มให้ ไม่ได้พูดอะไร ไม่ได้บอกให้เธอไม่ต้องขอบคุณ
เพราะเขารู้ เพียงเธอพูดออกมา แสดงออกมา จะช่วยให้ความตื่นเต้นดีใจของเธอดีขึ้นมาบ้าง
เขาหันไปมองเฟิงยี่ ยิ้มให้ “ภารกิจลุล่วง”
ความกดดันของเฟิงยี่ก็ผ่อนคลายลงทันใด
