วิวาห์หวาน นายซาตานที่รักของฉัน – ตอนที่ 626 นำปัญหามา

แต่พวกเขาตกลงกับตู๋กูยิงแล้วว่าจะปิดบังเรื่องแต่งงาน ถ้าเฟิงยี่ออกหน้าแบบนี้ ข่าวที่สองคนแต่งงานกันก็คงปิดบังไม่อยู่แล้ว

ถ้าเป็นแบบนั้นก็ผิดสัญญาแล้วไม่ใช่หรือ

พอนึกถึงตรงนี้ เธอถอนหายใจออกคำหนึ่ง

“เรื่องนี้ค่อยคุยกันเถอะ พวกคุณกดกระแสลงไปก่อนแล้วค่อยมาว่ากันใหม่”

อีกฝั่ง ซูหงพยักหน้า

“ถ้าเรื่องของแกกับเฟิงยี่เป็นเรื่องจริง เช่นนั้นเรื่องนี้ก็ไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นแล้ว ก่อนหน้านี้ที่ฉันร้อนใจแบบนั้น หลักๆ คือกลัวว่ามันเป็นเรื่องปลอม อยู่ในวงการนี้ แกก็รู้…”

ถังลั่วเหยายิ้มอ่อนๆ

เธอเข้าใจความหมายของซูหง

ถ้าตัวเองเพื่อที่จะอยู่ที่สูงแล้วไปเกาะเฟิงยี่จริงๆ ไม่ว่าตอนนั้นจุดจบจะเป็นยังไงก็ตาม เธอก็ต้องเผชิญหน้าและจัดการปัญหาที่เหลือไว้คนเดียว

แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกันแล้ว เธอกับเฟิงยี่เป็นสามีภรรยากันทั้งทางกฎหมายและทางความเป็นจริง

ซูหงจัดการขึ้นมาก็ไม่ค่อยห่วงอะไรเท่าไหร่

เธอหายใจเข้าลึกๆ พูดว่า: “ทำให้คุณต้องลำบากแล้วนะ พี่ซูหง”

ซูหงพยักหน้า ถามต่อว่า: “แกรู้ไหมว่าใครเป็นคนแฉ ถ้ารู้บอกฉันมาได้ ฝั่งฉันก็ไม่ต้องเสียแรงไปสืบอีกแล้ว ไม่ว่ายังไง เรื่องแบบนี้ให้ติดต่อฝั่งนั้นโดยตรงเลยก็คือวิธีจัดการที่เร็วที่สุดแล้ว”

พอพูดถึงเรื่องนี้ ดวงตาของถังลั่วเหยาก็เย็นชาขึ้นมา

“ไม่ต้องติดต่อแล้ว ฉันรู้ว่าเป็นใคร แต่เธอไม่มีทางปล่อยมือหรอก”

พอซูหงได้ยิน รู้สึกไม่น่าเชื่อถือเล็กน้อย

“ไม่มีทางปล่อยมือ หมายความว่าไง”

ถังลั่วเหยาได้แต่จำใจบอกเรื่องของส้งเจียเจียให้เธอฟัง

หลังจากที่ซูหงฟังจบ เงียบไปสักพัก

ดูออกได้ว่าก็อึดอัดเหมือนกัน

แต่เรื่องมันพัวพันถึงเฟิงยี่ ยังไงก็เป็นกรรมการของอานหนิงกั๋วจี้ ถือได้ว่าเป็นหนึ่งในเจ้านายของเธอ

ขณะนั้นซูหงก็มิอาจว่าอะไรได้

“ถ้าเป็นแบบนี้ อย่างนั้นฝั่งฉันก็เลิกสืบทางนี้เลยนะ”

ถังลั่วเหยาตอบอืมคำหนึ่ง สองคนก็พูดเรื่องนี้อีกกี่ประโยค จากนั้นจึงวางสายลง

หลังจากที่วางสายมือถือลง ถังลั่วเหยาผ่อนลมหายใจคำหนึ่งอย่างหมดหวัง

หันหลังกลับ กำลังจะเดินกลับไป กลับอึ้งกะทันหัน

เห็นแค่เฟิงยี่ยืนอยู่ตรงนั้น เอาแขนประสานกันไว้พิงอยู่ตรงขอบประตู ไม่รู้เหมือนกันว่ามานานแค่ไหนแล้ว

บนตัวเขายังใส่เสื้อคลุมชุดนอนของเมื่อคืนอยู่เลย เสื้อคลุมชุดนอนผ้าไหมสีดำห้อยอยู่บนตัวของเขาอย่างหลวมโพรก เผยวิวสวยงามตรงแผ่นอกออกมาหมด

แสงแดดอบอุ่นบางๆ ยามเช้าส่องเข้ามาผ่านหน้าต่าง ตกลงตรงบนหน้าของเขา มีความรู้สึกแบบจิตใจเลื่อนลอย

ถังลั่วเหยาดูจนตาค้าง ผ่านไปเนิ่นนาน จึงนึกขึ้นมาได้ถามว่า : “คุณตื่นแล้วเหรอ”

เฟิงยี่พยักหน้า เดินมากอดเธอจากด้านหลัง

“ซูหงโทรมาหาเหรอ”

สายตาของเขาให้สัญญาณไปทางมือถือที่อยู่ในมือของเธอ

ถังลั่วเหยาก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าที่เมื่อกี้ตัวเองกับซูหงคุยมือถือกัน ตกลงเขาได้ยินหรือเปล่า

ได้แต่พยักหน้า “อืม” คำหนึ่ง

“ผมได้ยินหมดแล้ว”

เขาเอาคางแตะตรงบนไหล่ของเธอ ทั้งคนยังคงเป็นหน้าตาเกียจคร้านตอนเพิ่งตื่นนอนแบบนั้นอยู่ บนตัวมีลมหายใจน่าหลงใหลของหนุ่มโตอย่างหนึ่ง

เขาพูดเสียงต่ำว่า: “เหยาเหยา ขอโทษนะ ผมนำปัญหามาให้คุณ”

ตอนแรกอารมณ์ของถังลั่วเหยายังหดหู่อยู่เพราะเรื่องนี้ในวันนี้

แต่ตอนนี้ พอได้ยินคำพูดประโยคอันน้อยใจของเขานี้ ก็ไม่รู้ทำไม เมฆดำที่บังอยู่ตรงหัวใจอยู่ๆ ก็หายแล้ว อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “คิคิ” ออกมา

“ใช่ คุณสร้างปัญหาให้กับฉันแล้ว ตอนนี้คุณคิดจะชดเชยฉันยังไงล่ะ”

เฟิงยี่หรี่ตาลงเล็กน้อย ดูใบหน้าขาวอมชมพูของเธอ ทันใดนั้นก้มหัวลง จูบตรงริมฝีปากของเธอแรงๆ

ถังลั่วเหยานิ่งไปทั้งตัว

เฟิงยี่ยิ้มพูดอย่างร้ายกาจว่า: “ความจริงผมสามารถชดเชยคุณในทางอื่น เช่น…บนเตียง”

ถังลั่วเหยาได้ยินคำพูด ทันใดนั้นสีหน้าเปลี่ยนไป พุ่งถอยไปข้างหลัง

จากนั้น มองเขาอย่างระมัดระวัง

“เฟิงยี่ คุณอย่าแม้แต่คิดเลย!”

เมื่อคืนทรมานเธอจนใกล้จะตายแล้วยังไม่พอ ตอนนี้ยังจะมาอีกเหรอ

ฝันไปเถอะ!

ถังลั่วเหยาเบะปากเดินผ่านข้างเขา เดินเข้าไปข้างในพร้อมกับพูดด้วยว่า: “มองว่าก่อนหน้านี้คุณมีท่าทีในการยอมรับผิดอย่างดี เรื่องนี้ฉันก็ไม่เอาเรื่องคุณแล้ว คุณวางใจได้เลย เมื่อกี้พี่ซูหงบอกให้ฉันว่า เมื่อคืนพวกเขาประชุมเร่งด่วน มีแผนแก้ไขแล้ว คุณไม่ต้องเป็นห่วงแล้ว”

เฟิงยี่ยังคงเอาแขนประสานกันไว้ พิงอยู่ตรงขอบประตูอยู่

ทั้งคนดูมีสไตล์แบบคุณชายราคาแพงเนือยๆ ยุคตอนต้นสาธารณรัฐจีนแบบนั้น

เขามองถังลั่วเหยา ยิ้มพูดว่า: “แน่ใจว่าไม่ต้องให้ผมช่วย”

ถังลั่วเหยาหันหน้ากลับไปดูเขาแวบหนึ่ง ทำเสียงมั่นใจ

“เรื่องแค่นี้เอง ฉันพอจัดการเองได้อยู่แล้ว”

เธอไม่อยากให้เฟิงยี่ยุ่งด้วย ความจริงยังมีอีกเหตุผลส่วนตัว

นั่นก็คือเธอไม่อยากผิดสัญญาที่มีให้กับตู๋กูยิง

ถ้าเฟิงยี่ยุ่งด้วย พูดได้ยากมากเลยว่าสุดท้ายเรื่องนี้จะไม่เปิดเผยความสัมพันธ์ที่สองคนแต่งงานกันออกมา

เพราะยังไงปาปารัสซีในปัจจุบัน มีความสามารถที่มิอาจดูถูกได้เลย

เธอถือเสื้อผ้าขึ้นมา เข้าไปในห้องอาบน้ำ

หลังจากที่เปลี่ยนเสื้อผ้าออกมาเสร็จ ก็แต่งตัวให้เองง่ายๆ

จากนั้นเอากระเป๋าของตัวเองมา โบกมือให้กับเฟิงยี่

“ฉันจะไปกองถ่ายแล้ว คุณพักผ่อนอยู่ในบ้านดีๆ เถอะ”

เฟิงยี่ถาม: “ไม่ให้ผมส่งคุณไปเหรอ”

“ไม่ต้อง”

พูดเล่นอะไรเนี่ย

ตอนนี้ในอินเตอร์วุ่นวายขนาดนี้แล้ว เธอหลีกเลี่ยงแทบจะไม่ทัน ยังจะให้เขาส่งเธออีก?

กลัวข่าวแฉในอินเทอร์เน็ตยังรุนแรงไม่พออีกหรือไง

ดูออกได้ว่าเฟิงยี่ก็รู้เหตุผลนี้ แตะปลายจมูกอย่างดื้อรั้น ไม่พูดอะไรอีก

หลังจากที่ถังลั่วเหยาก้าวออกไปกี่ก้าว อยู่ๆ หยุดก้าวเท้าลง หันหน้ากลับไปบอกว่า: “ใช่แล้ว มีเรื่องหนึ่งจะแจ้งให้คุณหน่อย ช่วงนี้เนื่องจากจะหลีกเลี่ยง เราสองคนอาศัยอยู่ด้วยกันไม่ได้ ดังนั้นฉันก็จะกลับไปอยู่ที่คอนโดของฉัน ถ้าไม่สะดวกกลับมา ก็จะอยู่ในโรงแรมของกองถ่าย ดังนั้นช่วงนี้คุณก็ไม่ต้องมาหาฉันแล้วเหมือนกัน ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวก็โดนคนอื่นถ่ายโดน จับจุดอ่อนอะไรได้อีกแล้ว”

พอคำพูดนี้ออกมา เฟิงยี่รู้สึกไม่พอใจทันทีเลย

สีหน้าของเขามืดลง พูดด้วยเสียงเคร่งว่า: “ไม่ได้ พอไม่เห็นด้วย!”

ถังลั่วเหยายกคิ้ว “ทำไม”

เฟิงยี่ไม่รีรอ ขึ้นไปข้างหน้ากอดเธอเข้ามาในอ้อมแขนเลย

“คุณคือภรรยาของผม อะไรคือผมไปหาคุณไม่ได้ หรือว่าผมขนาดภรรยาตัวเองยังหาไม่ได้เลยหรือไง”

ถังลั่วเหยาตะลึง ดูออกได้ว่าสำลักจากคำพูดนี้ของเขาแล้ว

เธอมองบนอย่างหมดหนทาง “ก็ช่วยไม่ได้นิ ตอนนี้เราคือแอบแต่งงาน แอบแต่งงานหมายถึงอะไรคุณเข้าใจไหมคุณพี่ ก็คือห้ามให้คนเห็น และห้ามให้คนอื่นรู้ความสัมพันธ์แท้จริงของเรา”

เธอหยิบมือถือออกมา เปิดเวย์ปั๋วออกมา ชี้รูปค้นหาที่อยู่ข้างบน พูดกับเขาว่า: “นี่ คุณดูเองสิ ตอนนี้แฟนน้อยของคุณคนนั้นแฉเรื่องของเราออกไปหมดแล้ว

คนที่อยู่ข้างนอกก็คือเฝ้าเราสองอยู่แล้ว ถ้าคุณยังมาหาฉันอีก หลบหูหลบตาของพวกเขาไม่ได้แน่นอนหรอก ฉะนั้นเพื่อคำนึงถึงความปลอดภัย ช่วงนี้คุณไม่ต้องมาแล้ว”

สีหน้าของเฟิงยี่เหม็นอย่างกับก้นหม้อ

“แล้วตกลงเราต้องปิดบังถึงเมื่อไหร่”

กว่าจะจีบคนให้ติดได้แล้ว ตอนนี้กลับต้องซ่อนไปซ่อนมา

จริงๆ แล้วเป็นสามีภรรยาที่จดทะเบียนสมรสถูกต้องตามกฎหมายแล้ว แต่กลับหน้ายังไม่กล้าเจอเลย