เมื่อลู่จิ่งเซินออกไปตอนเช้า จิ่งหนิงได้บอกเขาแล้วว่าเธอจะเดินทางในวันนี้
มีโม่หนานอยู่ ลู่จิ่งเซินก็ไม่มีอะไรต้องกังวล
ตามคำพูดของจิ่งหนิง การออกไปครั้งนี้ก็เป็นเพราะไปทำงานเท่านั้น
แค่ไปสามสี่วันก็กลับมา ก็ไม่นานเกินไป ไม่ต้องกังวลมาก
ดังนั้น เขาไม่ได้ไปส่งเธอ แทนที่จะให้คนขับรถที่บ้านไปส่งพวกเขาไปที่สนามบิน ตอนที่เธอกลับมาค่อยไปรับ
จริง ๆ แล้วจิ่งหนิงมีความรู้สึกผิดในใจบ้าง เธอรู้สึกเสมอว่าเธอทำลายความเชื่อใจของลู่จิ่งเซินที่มีต่อเธอ
แต่ถ้าเรื่องนี้เล่าให้เขาฟัง จะทำให้เขาลำบากใจ
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ นางก็สูดหายใจเข้าลึกๆ แทบไม่ได้ระงับความรู้สึกหดหู่ในใจ
ถึงสนามบินแล้ว ก็พาโม่หนานไปที่ประตูขึ้นเครื่อง
ถึงประเทศF ต้องนั่งเครื่องบินถึงเจ็ดชั่วโมง
ทั้งคู่นอนหลับไประหว่างทาง และเมื่อพวกเขามาถึงเมืองหลินเป็นเวลากลางคืนแล้ว
จิ่งหนิงได้เตรียมล่วงหน้าแล้วให้คนมารับ อีกฝ่ายเป็นชายหนุ่มผมบลอนด์แข็งแรง พูดภาษาจีนได้คล่องและทักทายกับเธอ
“สวัสดีครับ เซเว่น ไม่เจอกันนานเลยนะ”
จิ่งหนิงเกี่ยวริมฝีปากของเธอ ก้าวไปข้างหน้าและกอดเขาไว้ จากนั้นแนะนำโม่หนานให้เขารู้จัก “นี่คือเพื่อนของฉัน”
ชายคนนั้นเอื้อมมือไปหาโม่หนานและพูดว่า “สวัสดี ผมชื่อแซม”
โม่หนานยิ้มและพยักหน้า “ฉันชื่อโม่หนาน”
หลังจากทักทายกันอย่างเป็นมิตร แซมก็พาพวกเขาไปที่ที่จอดรถ
“ฉันได้ยินมาว่าคุณมาครั้งนี้เพื่อแข่งกับFlying ผมไม่ได้ดูคุณแข่งรถมาหลายปีแล้ว ในที่สุดผมก็ได้เจอคุณแข่งรถคราวนี้”
จิ่งหนิงยิ้ม เธอเคยบอกโม่หนานว่าเมื่อก่อนตัวตนเคยเป็นนักแข่งรถ
ตอนนี้ โม่หนานภักดีต่อเธออย่างมากแล้ว และหลายๆ สิ่งที่เธอบอกกับเธอ แม้แต่ลู่จิ่งเซินก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ
ดังนั้น โม่หนานก็จะไม่บอกลู่จิ่งเซินด้วย
จิ่งหนิงหัวเราะและพูดว่า: “ฉันไม่ได้แข่งขันมาสองสามปีแล้ว ฝีมือไม่ค่อยดีเท่าไหร่แล้ว และฉันไม่รู้ว่าครั้งนี้จะเป็นยังไง”
แซมให้กำลังใจเธอ “เซเว่น เชื่อมั่นในตัวเอง คุณเป็นซุปตาร์ที่คว้าแชมป์ได้เป็นเวลาสามปี เชื่อมั่นในตัวเอง คุณต้องทำได้แน่นอน!”
ได้เขาให้กำลังใจขนาดนี้ทำให้จิ่งหนิงรู้สึกว่าซาบซึ้งใจมาก และหัวเราะ
“หวังว่าเหมือนที่คุณพูด”
ทั้งสองพูดคุยและหัวเราะกัน แล้วไม่นานก็ขึ้นรถ
แซมเป็นเพื่อนที่เธอรู้จักมาก่อน เขาไม่ใช่นักแข่งรถ แต่เขาสนใจเรื่องการแข่งรถมาก ถือว่าเป็นแฟนคลับของจิ่งหนิง
เนื่องจากเขาทำอาชีพเกี่ยวกับอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว จึงจิ่งหนิงมาครั้งนี้ เรื่องที่อยู่อาศัย การกินอาหาร และการเดินทางทั้งหมดก็ให้เขามารับผิดชอบหมด
เธอก็เคยคิดว่าจะไปพักที่โรงแรมของลู่จิ่งเซินมีอยู่นั้น แต่มาครั้งนี้ เธออาจมีการติดต่อกับคนที่อยู่ในตระกูลกู้
มีเรื่องอื่นที่เธออยากรู้แอบแฝงอยู่ในใจ และอยากไปตรวจดู
หากต้องไปตรวจสอบสิ่งเหล่านั้น ก็ต้องไปติดต่อกับคนเหล่านั้น และสิ่งเหล่านี้ถึงจะถูกเปิดเผยต่อสายตาของผู้อื่น
โม่หนานสามารถช่วยเธอเก็บความลับได้ชั่วคราว แต่คนเหล่านั้นไม่สามารถทำได้
ดังนั้นเธอจึงไม่อยากไปพักที่นั่น อย่างน้อยก็จนกว่าการแข่งขันจะจบลง เธอไม่สามารถปล่อยให้ลู่จิ่งเซินรู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของเธอมาครั้งนี้ได้
แซมเป็นคนพูดมาก เขาเป็นมัคคุเทศก์ และก็คุยกับพวกเขาในรถมาเป็นเวลานาน
เขาเชี่ยวชาญในหกภาษา และมีความเข้าใจที่ดีต่อประเทศและประเพณีต่างๆ
ดังนั้น เมื่อคุยกับคนอื่น เขามักจะหาประเด็นมากมายเสมอ
นอกจากนี้ เขาเป็นคนที่ค่อนข้างฉลาด รู้รุกรู้รับ และง่ายที่จะรับรู้ถึงสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการจะพูดถึงและไม่ต้องการจะพูดถึง
เป็นเรื่องดีใจมากที่ได้เข้ากับคนแบบนี้ ดังนั้นธุรกิจของเขาก็ดีมาก
เมื่อหกปีก่อนที่จิ่งหนิงออกจากประเทศF เขาเป็นเพียงมัคคุเทศก์เล็กน้อย แต่ตอนนี้เขากลายเป็นหัวหน้าใหญ่ของบริษัทท่องเที่ยวในเครือแล้ว
ระหว่างทาง แซมและเธอได้พูดคุยเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในประเทศFตลอดหลายปีที่ผ่านมา
จิ่งหนิงไม่ได้บอกเขาว่าอันที่จริงเมื่อสองปีก่อน เธอกับลู่จิ่งเซินเคยมาที่นี่และอยู่มาเป็นเวลานานด้วย
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง รถก็จอดที่ลานจอดรถหน้าโรงแรม
แซมเลือกโรงแรมนี้ให้เธอตามคำขอของเธอ โรงแรมเงียบ สบาย และรักษาความลับได้ด้วย
หลังจากลงจากรถแล้ว เขาก็ให้บัตรห้องพักให้พวกเขาและยิ้มว่า“ผมหวังว่าพวกคุณพักอยู่ที่นี่อย่างมีความสุขในช่วงเวลานี้ หากมีปัญหาใดๆ สามารถโทรหาผมได้ตลอดเวลา
จ่งหนิงกล่าวขอบคุณอย่างจริงใจว่า “ขอบคุณค่ะ”
“ยินดีครับ”
หลังจากที่แซมส่งพวกเขาไปที่โรงแรม เขาไม่อยู่อีกต่อไปและจากไป
จิ่งหนิงและโม่หนานหยิบบัตรห้องพักของพวกเขา เข้าไปและลงทะเบียนแล้ว เจ้าหน้าที่ก็พาทั้งสองคนไปที่ห้องส่วนตัว
ต้องยอมรับว่า เรื่องของแซมทำทำให้คนไว้วางใจมาก
ไม่ว่าจะเป็นห้องพักหรือโรงแรม เธอก็พอใจเป็นอย่างมาก สอดคล้องกับความต้องการของเธอมาก
โรงแรมระดับ 5 ดาว ความสะดวกสบายนั้นไม่ต้องพูด อีกอย่างที่สำคัญมากที่สุดก็คือสภาพแวดล้อมและบรรยากาศโรงแรมดีมาก
สอดคล้องกับความต้องการของเธอ เงียบและสง่างามมาก และเนื่องจากเป็นโรงแรมรีสอร์ทส่วนตัว จึงในด้านรักษาความลับสูงมาก
หลังจากที่จิ่งหนิงและโม่หนานเดินชมห้องของพวกเขาด้วยกัน และไม่ได้สังเกตว่ามีอะไรผิดปกติ แล้วจึงจะวางกระเป๋าเดินทางลง
เนื่องจากต้องนั่งเที่ยวบินเป็นเวลาเจ็ดชั่วโมง พวกเขาสองคนนอนไปเรื่อยๆ ระหว่างการเดินทาง จึงไม่ได้รับประทานอาหารอะไรเลย
หลังจากวางกระเป๋าเดินทางลงมาแล้ว ทั้งสองก็ออกไปหาอาหารกิน
ในเวลานี้เป็นเวลาประมาณสองทุ่มในประเทศจีน
แต่ตอนนี้กำลังหกเย็นในประเทศF
มีเจ็ตแล็กแน่นอนอยู่แล้ว แต่เนื่องจากจิ่งหนิงวิ่งไปวิ่งมาในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เธอก็ชินกับแบบนี้แล้ว
ก็ไม่ต้องพูดถึงโม่หนานอีก เรื่องนี้ไม่ได้อยู่ในระหว่างที่เธอต้องพิจารณา
ในเวลานี้ ร้านอาหารเช้ามากมายด้านนอกยังไม่ได้เปิด และทั้งสองคนเพียงแค่ได้กินอาหารเช้าในโรงแรมเท่านั้น
กินเสร็จก็กลับไปห้องพักผ่อน เพื่อปรับอาการเจ็ทแล็ก
ทั้งสองนอนจนถึงบ่าย 3 โมง เมื่อพวกเขาตื่นมา จิ่งหนิงก็อยากจะพาโม่หนานออกไปเดินเล่น
ไม่ได้มาที่นี่มาสองปีแล้ว จิ่งหนิงรู้สึกว่าการเปลี่ยนแปลงในเมืองหลินนั้นไม่ได้เปลี่ยนแปลงมากมาย
โม่หนานรู้ว่าเธอเคยใช้ชีวิตในเมืองหลินก่อนหน้านี้และยิ้มว่า“ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากไปที่ที่คุณเคยอยู่จริงๆ บางทีคุณอาจจะได้เจอคนรู้จัก”
จิ่งหนิงยิ้มและพูดว่า “ไม่ได้อยู่ที่นี่นานแล้ว”
ครั้งที่แล้วที่ลู่จิ่งเซินได้รับบาดเจ็บ เมื่อเขารักษาที่โรงพยาบาล เธอเคยพาเขาไปตรงนั้น
ที่นั่นร้างไปนานแล้ว เธอยังพบหารถที่ถูกทิ้งไว้ที่นั่นด้วย และขับไป
เมื่อนึกถึงตอนนี้ เรื่องที่เกิดขึ้นเพียงผ่านไปสองสามปี แต่ดูเหมือนว่าเกิดขึ้นมานานแล้ว
ทั้งสองคนเดินไปสักพัก ก็ไม่พบร้านอาหารดีๆ สักร้าน จนกระทั่งฟ้าค่อยๆ มืดและไฟถนนค่อยๆ สว่างขึ้น
แซมโทรมาหลังจากพวกเขาทานอาหารเสร็จ
พอได้รับสาย ก็ได้ยินเสียงของเขาที่เต็มไปด้วยความรื่นเริง
“สวัสดี เซเว่น เรื่องที่คุณสั่งให้ผมทำก่อนหน้านี้ ผมจัดการเรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวผมจะส่งสถานที่ให้คุณ คุณไปคืนนี้ก็ได้”
จิ่งหนิงม้วนริมฝีปากและถามว่า “แล้วค่าใช้จ่ายล่ะ”
“อ้าว ไม่เป็นไร ความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคน ส่วนค่าใช้จ่ายไม่ต้องแล้ว สถานที่เป็นของเพื่อนผม ค่ารถเป็นราคาเพื่อนบ้าน ผมจ่ายให้คุณแล้ว รวมๆ แล้วคุณให้ผมก็ได้
