ขณะที่เธอพูด ในขณะนี้ เสียงดังจากข้างนอกกำลังใกล้เข้ามา และในทันทีหลังจากนั้น ประตูห้องรับรองก็ถูกเปิดเข้ามาจากด้านนอก
“ฉันบอกไปแล้ว ว่าฉันไม่แข่งกับผู้หญิงคนนี้ หากพวกคุณต้องการให้การแข่งรอบชิงดำเนินไปต่อได้ ก็เปลี่ยนผู้เล่นซะ จะเป็นผู้ชายคนไหนก็แล้วแต่ แต่จะเป็นเธอไม่ได้!”
เขาพูดด้วยความโกรธเกรี้ยว และชี้ไปที่จิ่งหนิง
ผู้คนที่มาร่วมงาน ไม่เพียงแต่จิ่งหนิงและโม่หนานเท่านั้น แต่ยังรวมถึงผู้เล่นคนอื่นๆ และผู้จัดงานที่เฝ้าดูเขาด้วย มองเขาด้วยการแสดงออกที่ยากต่อคำพูด
แต่จิ่งหนิงกลับมีท่าทีสงบ
เธอยังยิ้มอย่างสบายอกสบายใจ ยกชาขึ้นมาจิบ จากนั้นมองที่เขาแล้วถามว่า “คุณบอกว่าคุณจะไม่แข่งกับฉัน ทำไมล่ะ?”
เก๋อเซ่อเลี่ยพูดด้วยน้ำเสียงโกรธเคือง “ในประเทศของเรา ถ้าผู้หญิงไม่ได้แต่งงาน เธอไม่สามารถร่วมโต๊ะเดียวกันกับผู้ชายได้ นับประสาอะไรกับการแข่งขันนี้ พวกคุณทำแบบนี้ถือเป็นการทำลายศีลธรรมอันดีงาม เป็นการเกลี้ยกล่อมให้ผู้ชายทำผิดกฎ
พวกคุณเป็นความเลวร้ายของโลกใบนี้”
ก่อนที่เขาจะพูดจบ จิ่งหนิงก็ขมวดคิ้วย่น
พร้อมกับขัดจังหวะเขา
“คุณมีแม่ไหม?”
คู่สนทนาตกตะลึง
จิ่งหนิงถามต่อ “คุณมีพี่สาวน้องสาวหรือว่าลูกสาวไหม?”
อีกฝ่ายขมวดคิ้ว และไม่รู้ว่าเธอกำลังหมายถึงอะไร เขาจึงตอบได้เพียงอย่างตรงไปตรงมาว่า “แน่นอน”
“เฮอะ! ถ้าอย่างนั้นฉันก็เศร้าใจ แทนพวกเขาจริง ๆ ที่มีลูกชาย พี่ชาย และพ่อแบบคุณ”
แม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่เธอพูด แต่ความรังเกียจและการเสียดสีในคำพูดของเธอ สามารถเข้าใจได้โดยไม่ต้องสงสัย
ซึ่งนั่นทำให้เขา โกรธจัดจนเลือดขึ้นหน้า!
เขาพุ่งไปข้างหน้า ชี้ไปที่จิ่งหนิงและใช้ภาษาของประเทศพวกเขาสบถด่าออกมา
จิ่งหนิงและโม่หนานฟังไม่ออกว่าเขาด่าว่าอะไร แต่พวกเธอรู้ว่านี่ไม่ใช่คำพูดที่ดีแน่นอน
ใบหน้าของโม่หนานหม่นลง พุ่งตัวไปบิดมือนั้นที่ชี้มาที่พวกเธอ มือที่เขายื่นออกมาถูกบิดไพล่หลัง จากนั้นก็ได้ยินเพียง “กร๊อบ”
จู่ ๆ ก็มีเสียงกรีดร้องของผู้ชายดังขึ้นในห้อง และทันทีหลังจากนั้น โม่หนานก็เตะเข้าไปที่ท้องของเขาอย่างจัง จนตัวคนกระเด็นไปที่มุมห้อง
การเคลื่อนไหวของเธอรวดเร็วมาก จนทุกคนตอบสนองไม่ทัน
หลังจากรู้สึกตัว สีหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างมาก
ทุกคนรีบตรงไปที่เก๋อเซ่อเลี่ย
“คุณเป็นอย่างไรบ้าง?”
“คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”
“คุณโอเคไหม?”
จิ่งหนิงนั่งอยู่ที่นั่นอย่างใจเย็นตั้งแต่ต้นจนจบ ใบหน้าของเธอเย็นชา และสายตาเต็มไปด้วยความเฉยเมยไร้อารมณ์
อย่างไร เก๋อเซ่อเลี่ย ก็เป็นชายฉกรรจ์ ไม่นาน เขาก็กุมท้องและลุกขึ้นยืน
เขาใช้มือข้างหนึ่งจับแขนอีกข้างหนึ่งที่ถูกโม่หนานบิดจนเคล็ด ชี้ไปที่จิ่งหนิงและโม่หนาน ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ
ด้วยโทสะ แทบจะไม่สนใจสิ่งที่กำลังพูด ใช้ภาษาตัวเองพูดต่ออีกยกใหญ่
จิ่งหนิงไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูด แต่โชคดีที่มีล่าม ที่เข้าใจภาษาประจำชาติของพวกเขาอยู่ใกล้ ๆ แถวนี้
เมื่อเห็นดังนั้น ก็รีบเข้ามาช่วยแปล
สิ่งที่เขาได้ยินคือ “คุณกล้าตีฉันเหรอ พวกคุณทำเกินไปแล้ว! ฉันไม่ยอมปล่อยไปแน่! ฉันจะให้คนมาลงโทษพวกคุณ”
คำพูดแบบนี้เกือบจะเหมือนกับการร้องเรียนของนักเรียนชั้นประถมศึกษา ทำให้จิ่งหนิงและโม่หนานตกตะลึงชั่วขณะหนึ่ง
จิ่งหนิงส่ายหัว หมดความสนใจในชายคนนี้
เธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “แล้วแต่เลย คุณจะไปหาใครมาก็ได้ ฉันจะนั่งรอตรงนี้ ใครไม่หาใครมาได้ คนนั้นก็เป็นไอ้กระจอก”
โดยธรรมชาติแล้ว คนคนนั้นไม่เข้าใจสิ่งที่เธอพูด แต่ครู่เดียว ล่ามก็ถ่ายทอดคำพูดของเธอให้เขาฟัง
เมื่อเขาได้ยินคำว่าไอ้กระจอก สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที
ในใจของเขา ผู้หญิง ไม่คู่ควรแม้แต่จะแข่งกับเขา
ไม่ต้องพูดถึงที่บอกว่าเขาเป็นหลานชายของเธอ
ทันใดนั้นความโกรธเขาก็ทวีคูณขึ้น อยากจะก้าวไปข้างหน้า แต่ก็กลัวโม่หนาน
สุดท้าย เขาทำได้เพียงรีบคว้าคอเสื้อของหัวหน้าผู้จัดงานและตะโกนอย่างโกรธจัดว่า “ไม่ได้ คุณต้องให้คำอธิบายกับผม ผู้หญิงที่ไม่สุภาพเช่นนั้นจะเข้าร่วมการแข่งขันเช่นนี้ได้อย่างไร! หากคุณชี้แจงไม่ได้ พวกเราทุกคนจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ไป!”
ทันทีที่เสียงหายไป กลุ่มคนที่ติดตามเขาลุกขึ้นทันที
ดูจากรูปลักษณ์แล้ว ดูเหมือนว่าจะมาจากที่เดียวกันกับเขา
เหตุผลที่ชัดแจ้งหรือกลุ่มบ้านเกิด
ผู้จัดงานก็ไม่ชอบเขามากเช่นกัน แต่พวกเขาทำอะไรไม่ถูก กฎมีอยู่ แต่ไม่มีข้อไหนกล่าวถึง
ยิ่งไปกว่านั้น เขายังชนะเกมด้วยความสามารถที่แท้จริงของเขา และได้เข้าสู่รอบชิงชนะเลิศ
ขณะนี้ การแข่งขันใกล้เข้ามาแล้ว แต่โม่หนานกลับบิดแขนเขาจนเคล็ด แบบนี้จะทำอย่างไรดี?
ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว
หลังจากลังเลอยู่ครูหนึ่ง ก็ได้ปรึกษาหารือกับโม่หนานและจิ่งหนิง
“ในกรณีนี้ มันดีกว่าไหมถ้าคุณผู้หญิงท่านนี้ ไปขอโทษเขา? เราควรเลื่อนการแข่งออกไปสักสองสามวันไหม?”
น้ำเสียงและทัศนคติของเขาค่อนข้างเป็นมิตร อย่างไรก็ตาม ใครก็ตามที่มีสายตาที่เฉียบแหลมจะเห็นว่า สิ่งนี้ไม่น่าแปลกใจที่จิ่งหนิงและโม่หนานจะทำขนาดนี้ เพราะว่าเขาคนนี้ทำเกินไป ไร้สาระเกินไป
โม่หนานไม่ได้พูดอะไร แต่จิ่งหนิงหัวเราะเยาะออกมา
“ฉันไม่คิดว่าจะมีความจำเป็นในการเลื่อนงาน สุภาพบุรุษคนนี้ไม่ได้บอกเองเหรอ ว่าผู้หญิงไม่คู่ควรที่จะแข่งกับเขา? ดังนั้นในกรณีนี้นั้น เขารังเกียจที่จะยืนข้างฉัน ในสนามมีคนที่เก่งกาจมากมาย จะไม่ดีกว่าเหรอถ้าเราเลือกคนอื่น?”
ผู้จัดงานถึงกับอึ้ง
สิ่งที่เธอพูดเมื่อครู่ เป็นภาษาอังกฤษ และแน่นอนว่าเก๋อเซ่อเลี่ยเข้าใจทั้งหมด
ทันทีที่ได้ยินเธอพูดแบบนี้ เขาก็หยุดทันที
“เอาอะไรมาตัดสิน? พวกคุณทำร้ายคน และยังคิดที่จะกำจัดฉัน พวกคุณคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าแห่งสวรรค์หรืออย่างไร?”
จิ่งหนิงมองมาที่เขา และหัวเราะเย้ยหยัน
“ก็คุณพุ่งเข้ามาเอง ชี้นิ้วใส่หน้าฉันก่อนด้วยซ้ำ ดังนั้นเพื่อนของฉันจึงเข้ามาตีคุณ นี่เรียกว่าการป้องกันตัว”
“และเป็นเพราะว่าคุณรู้สึกว่าผู้หญิงไม่คู่ควรที่จะได้แข่งกับผู้ชาย ดังนั้นความคิดที่จะเปลี่ยนผู้เล่น ก็เป็นความคิดของคุณ
ที่จริงก็ควรจะเปลี่ยนคุณด้วย ไม่มีเหตุผลที่คุณจะขอให้คนอื่นแบกรับผลที่ตามมา”
“ถึงฉันจะเป็นแค่มือใหม่ แต่ก็ไม่ง่ายที่จะยั่วยุฉัน วันนี้มือของคุณได้รับบาดเจ็บ ดูเหมือนว่าจะไม่เหมาะกับการแข่งขันนี้แล้ว บางทีนี่อาจเป็นพระประสงค์ของพระเจ้า คุณคิดอย่างไร?
สามคำสุดท้าย เธอหันไปพูดกับผู้จัดงาน
อีกฝ่ายตกตะลึง และไม่ตอบสนองใด ๆ
หลังจากนั้นไม่นาน เขาพยักหน้า “ใช่ สิ่งที่คุณผู้หญิงท่านนี้พูดถูกต้องแล้ว ใครมีข้อสงสัยก็ให้คนนั้นก็หาหลักฐานมาแย้ง คำขอของสุภาพบุรุษท่านนี้ ไม่มีเหตุผลที่คุณผู้หญิงต้องชดใช้
เมื่อ เก๋อเซ่อเลี่ย ได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูด ใบหน้าของเขาก็คล้ำด้วยความโกรธ
เขาชี้ไปที่เจ้าหน้าที่ของผู้จัดงานและจิ่งหนิง และพูดอย่างโกรธเคือง “พวกคุณอยู่ในฝ่ายเดียวกัน รวมหัวกันกดดันฉัน ไม่ใช่เพราะฉันมีทักษะการขับรถที่ดี และคิดว่าฉันมีความหวังที่จะคว้าชัยชนะได้ ดังนั้นจึงจงใจทำร้ายแขนของฉันก่อน!”
“หึ การแข่งขันเช่นนี้ ช่างยุติธรรมเหลือเกิน! ผู้จัดของพวกคุณ ไม่มีความยุติธรรมแม้แต่น้อย เมื่อเห็นว่าผู้หญิงคนนี้ค่อนข้างมีเสน่ห์ ก็เลยเข้าข้างเธอและร่วมใส่ร้ายผู้อื่น พวกคุณยังมีความยุติธรรมหลงเหลือกันอยู่ไหม?”
สิ้นคำพูดเหล่านั้น สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปทันที
ควรจะรู้ว่า ไม่ว่าก่อนหน้านี้เขากับจิ่งหนิงจะทะเลาะกันเรื่องอะไร อย่างไรมันเป็นเรื่องระหว่างผู้เข้าแข่งขันทั้งสองคน
