ตอนที่ 157 กลายเป็นมือสังหารอีกครั้ง
ในใจของผมกำลังโมโหมาก แต่ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ได้ นอกจากจะจับอาวุธไปสู้กับอีกฝ่าย
สีหน้าของผมเคร่งขรึมลง จ้องยายแก่ที่ถือไม้เท้า และคลุมผ้าคลุมสีดำอย่างเย็นชา จากนั้นก็ตะโกนเสียงดังทันที “ ลงมือ ! ”
หลังจากพูดจบ ผมก็กำดาบไม้แน่น และเข้าไปปะทะกับผีห้าตนที่พุ่งเข้ามาทันที
เพราะตอนนี้ผีทั้งห้าตน ถูกกระตุ้นด้วยคาถา ตาที่สามจึงปรากฎ
พลังของพวกเขา จึงแข็งแกร่งกว่าก่อนหน้านี้มาก
และสิ่งที่ผมมั่นใจมากคือ พวกเขากลายเป็นผีร้ายไปแล้ว
การเป็นผีร้ายในครั้งนี้ เพราะเป็นการเปลี่ยนเป็นครั้งที่สอง และพลังของพวกเราสามคน ยังสูญเสียไปตอนที่ช่วยพวกเขาให้หลุดจากพลังชั่วร้าย
แถมตอนนี้ยังต้องมาสู้อย่างเอาเป็นเอาตาย แถมยังมียายแก่ปรากฎตัวอีก พวกเราจึงทำได้เพียงส่งพวกเขาด้วยอาวุธ และทำให้คนอีกกลุ่มหนึ่งปลอดภัยเท่านั้น
ผมจับดาบแทงไปข้างหน้า เล็งว่าจะแทงผีตาแก่ที่อยู่ใกล้ที่สุดให้ตายในดาบเดียว
แต่ตอนนี้ผีตาแก่ดุร้ายมาก เมื่อเห็นดาบของผมแทงเข้ามา เขาก็บิดตัว หลบการโจมตีของผมทันที
ไม่ใช่แค่นั้น เขายังคำราม “ โฮก ” ออกมา จากนั้นก็กวาดกรงเล็บ มาที่คอของผมอย่างรวดเร็ว
ผมจะกล้ารอช้าได้ยังไง วินาทีนั้นผมเองก็รีบหลบไปอีกทางด้านหนึ่งอย่างรวดเร็ว
และกรงเล็บที่แหลมคมนั้น ก็ผาดผ่านไปตามลำคอของผม อีกนิดเดียวผมก็แทบต้องเอาชีวิตเข้าไปแลกแล้ว
แต่มันยังไม่จบเท่านี้ ผมเพิ่งหลบการโจมตีได้ ผีเด็กหญิงตนนั้นก็พุ่งเข้ามา
ตอนนี้ผีเด็กหญิงเปลี่ยนเป็นดุร้ายบ้าคลั่งไปแล้ว ทั้งตัวของเธอหล่อหลอมไปด้วยพลังชั่วร้าย
ดวงตาสีขาวโพนจ้องผมอย่างไม่ละสายตา ทันใดนั้นเธอก็พุ่งลงมาจากฟ้า
เขี้ยวที่แหลมคมของเธอ ตรงเข้ามากัดที่หน้าของผมทันที
ตอนนั้นผมเพิ่งหลบการโจมตีได้ ยังไม่ทันยืนให้มั่นคง ผีเด็กก็พุ่งเข้ามาแล้ว ดังนั้นผมจึงไม่สามารถหลบการโจมตีครั้งนี้ได้
แต่ในเวลานั้นเอง จู่ๆหยางเฉ่วก็โผล่ออกมาจากด้านหลังของผม
ผมเห็นเธอกระโดดขึ้น จากนั้นก็ตะโกนออกมาทันที “ ไสหัวไป ! ”
ขณะที่พูด หยางเฉ่วก็ดึงลวดยาวออกมาจากเอว
“ ฟืด ” ลวดเส้นนั้นกลายเป็นเส้นโค้ง ตรงเข้าไปที่คอของผีเด็กหญิงทันที
หลังจากลวดเข้าไปที่คอของผีเด็กหญิง หยางเฉ่วก็ไม่ลังเลกระตุกมันอย่างรวดเร็ว
ผลลัพธ์ผีเด็กหญิงที่พุ่งเข้ามาหาผมก็กรีดร้องออกมา และล้มลงไปกับพื้นทันที……
เมื่อเป็นภัยอันตรายผ่านพ้นไปแล้ว ผมก็อดไม่ได้ที่จะหันมาพูดกับหยางเฉ่วว่า “ ขอบใจมาก ! ”
แต่มุมปากของหยางเฉ่วกลับยกขึ้นมาเล็กน้อย “ อย่าเพิ่งขอบใจ เอาชีวิตให้รอดก่อนแล้วค่อยพูด ! ครั้งนี้ห้ามใจอ่อนเด็ดขาด ! ”
หลังจากพูดจบ หยางเฉ่วก็ขึ้นไปทับผีเด็กหญิงทันที ดาบไม้ที่อยู่ในมืออีกข้างของเธอ ตรงเข้าไปแทงผีเด็กทันที เห็นได้ชัดว่าเธอคิดจะกำจัดผีเด็กหญิง
เมื่อเห็นการกระทำของหยางเฉ่ว ผมก็ไม่ฉุดรั้งเธอ
ผมเข้าใจดีว่าตอนนี้พวกเรากำลังเผชิญหน้ากับอะไร และรู้ดีว่าพวกเขาเองก็ถูกบังคับ พวกเขาเป็นผู้บริสุทธิ์
แต่ถ้าตอนนี้ พวกเราไม่ฆ่าพวกเขา คนที่จะตายอยู่ที่นี่ ก็คือพวกเรา
เพราะผีร้ายที่กลับมามีพลังชั่วร้ายเป็นครั้งที่สอง อยู่เหนือความสามารถของพวกเราแล้ว ถึงแม้อยากจะเข้าไปยุ่ง หรืออยากทำให้พวกเขากลับมามีสติได้อีกครั้ง แต่พวกเราก็ทำไม่ได้
ในเวลานี้ผีเด็กหญิงตนนั้นก็ร้ายกาจมาก หลังจากที่เธอคำรามออกมา เธอก็ดึงลวดที่คอออก จากนั้นก็เข้าปะทะกับหยางเฉ่วอย่างบ้าคลั่ง
เมื่อหันไปมองที่หานเฉ่วเฟิง ตอนนี้พี่เฟิงเป็นกำลังหลักของพวกเรา เขาเองก็เข้าไปต่อสู้ กับผีสามตนด้วยตัวคนเดียว
พลังของพี่เฟิงสูงกว่าพวกเราสองคน ถ้าเทียบจากสายตาเขาก็น่าจะในขั้นอาจารย์ลัทธิเต๋าหรือไม่ก็สูงกว่านั้น
ขณะที่กำลังสู้กับผีสามตน แม้แต่การโจมตีของเขาก็ยังแตกต่างจากก่อนหน้านี้ แต่เขาก็ไม่ได้ตกที่นั่งลำบาก
ส่วนยายแก่คนนั้น เธอยังยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหน เธอเผยให้เห็นคางที่เหี่ยวย่น มองพวกเราจากที่ห่างไกล ราวกับกำลังดูการแสดงที่ยิ่งใหญ่อยู่อย่างนั้น
ในเวลานี้ ผมได้ยืนให้มั่นคงแล้ว และผีตาแก่ตนนั้นก็พุ่งมาทางผมอีกครั้ง
ตอนนี้เขาเหมือนกับสัตว์ร้าย อ้าปากคำราม “ โฮกโฮก ” ออกมา
ผมไม่กล้าชักช้า รีบเคลื่อนพลัง เพ่งสมาธิเตรียมรับการโจมตีทันที
ผีตาแก่ที่มีตาที่สาม ผมเองก็ไม่รู้ว่าเขาแข็งแกร่งขึ้นกว่าเมื่อกี้กี่เท่า
ก่อนหน้านี้ถ้าสู้กันตัวต่อตัว ผมสามารถปราบผีทุกตนได้อย่างแน่นอน
แต่ตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าผมกำลังตกที่นั่งลำบาก
ทุกครั้งที่ผีตาแก่โจมตี เขาก็ต่างใช้พลังอันมหาศาล ถ้าไม่ใช่เพราะมีดาบไม้ที่คอยปราบพลังชั่วร้ายอยู่ในมือ ป่านนี้ผมก็คงถูกเขาฉีกเป็นชิ้นๆไปแล้ว
แต่ตอนที่ผมกำลังต่อสู้กับผีตาแก่ด้วยความยากลำบากอยู่นั้น ในที่สุดการต่อสู้ของหยางเฉ่วและผีเด็กหญิง ก็ได้แยกแยะฝ่ายแพ้ชนะได้
หยางเฉ่วฟาดฟันอย่างต่อเนื่อง ทำให้ผีเด็กถูกบีบเข้าไปในมุมหนึ่งของจัตุรัส ในเวลาเดียวกันเธอก็ยังโจมตีด้วยยันต์สามแผ่นติดกัน
แม้ผีเด็กหญิงจะร้ายกาจ แต่ก็ไม่ร้ายกาจจนสามารต้านทานคาถาของหยางเฉ่วได้
หลังจากเจอยันต์สามแผ่นติดกัน ผีเด็กหญิงตนนั้นก็จนมุม ไม่สามารถหนีไปไหนได้อีก
ผลลัพธ์แค่คิดก็รู้ผล หยางเฉ่วแปะยันต์แผ่นหนึ่งลงบนตัวผีเด็กหญิงทันที
หลังจากยันต์ถูกแปะลง หยางเฉ่วก็ตะโกนออกมาทันที
ทันใดนั้นเสียงระเบิด “ ปัง ” ของยันต์ก็ดังขึ้น และแล้วผีเด็กหญิงก็กรีดร้องออกมา
ต่อจากนั้นหยางเฉ่วก็ไม่ปราณี พูดออกมาเบาๆ “ ฉันไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ ! ”
หลังจากพูดจบ เธอก็ยกดาบขึ้น แทงเข้าไปที่หน้าอกของผีเด็กหญิงทันที
เพราะผลกระทบจากยันต์ และถูกแทงที่หน้าอก ไหนเลยผีเด็กหญิงจะยังมีชีวิตอยู่ได้
ร่างกายของเธอเริ่มสั่นอย่างรุนแรง ตาผีที่หน้าผาก ระเบิดในทันที มันกลายเป็นของเหลวสีดำไหลย้อยลงตามใบหน้าของเธอ
จากนั้นพลังชั่วร้ายไหลทะลักออกมาอย่างต่อเนื่อง ผีเด็กหญิงทรุดตัวลงไปกับพื้นทันที
ชะตากรรมของผีเด็กหญิงจบสิ้นแล้ว ดวงวิญญาณของเธอกำลังแตกสลาย
แต่ในตอนนั้นเอง ผีเด็กหญิงกลับเงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อย
เธอมองหยางเฉ่ว แล้วก็พูดด้วยเสียงที่สั่นเครือ “ พี่สาว แก้ แก้ แก้แค้น ให้ ให้พวกเราด้วย…… ”
เสียงเพิ่งจางหาย ผีเด็กหญิงก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป “ ตูม ” ร่างกายของเธอระเบิด กลายเป็นแสงดวงน้อยๆทันที
หยางเฉ่วมองร่างของผีเด็กหญิงที่หายไป ขณะเดียวกันเธอก็ตอบกลับด้วยเสียงอันแผ่วเบาว่า “ วางใจได้ ! พี่สาวคนนี้จะต้องทำให้อย่างแน่นอน ! ”
หลังจากพูดจบ หยางเฉ่วก็ไม่สนใจ เธอหมุนตัว วิ่งเข้ามาทางผมทันที
ผมต่อสู้อย่างยากลำบาก ส่วนสถานการณ์ของพี่เฟิงยังคงไม่ชัดเจน เขายังสามารถรับมือได้
การเคลื่อนไหวของหยางเฉ่วเร็วมาก ผ่านไปเพียงชั่วพริบตาเธอก็เข้ามาในสนามรบของผมแล้ว
เธอไม่ลังเล จับดาบไม้ขึ้น และแทงเข้ามาที่ด้านหลังผีตาแก่ทันที
แต่ดูเหมือนผีตาแก่จะมีตาหลัง เขารีบหลบการโจมตี
แต่ใครจะรู้ผีตาแก่เพิ่งหลบพ้น หยางเฉ่วก็ใช้มืออีกข้าง “ ฟืด ” ดึงลวดออกมาทันที
ผีตาแก่ตกใจ คิดไม่ถึงว่าหยางเฉ่วจะลงมือแบบนี้ จึงพยายามหลบอีกครั้ง
ลวดเส้นนั้นวนไปตามแนวหัวของผีตาแก่ แต่ผีตาแก่ยังพยายามหลบ แต่ตอนนั้นเองเขาก็ได้เปิดช่องโหว่ให้เห็น
ม่านตาของผมขยายอย่างรวดเร็ว ผมรีบคว้าโอกาส
คำรามออกมาหนึ่งครั้ง จากนั้นก็แทงดาบไม้เข้าไปตรงๆ
การแทงครั้งนี้ของผมเร็วมาก เนื่องจากเวลาและช่องโหว่ต่างเหมาะเจาะกันมาก
ตอนที่ผีตาแก่รับรู้ถึงอันตรายนี้ มันก็สายไปแล้ว
“ ฉึก ” ดาบไม้แทงทะลุจากด้านหน้า ไปสู่ด้านหลังของผีตาแก่ตรงๆ
ร่างกายของผีตาแก่เริ่มสั่นเทา เขายืนตัวแข็งทื่ออยู่ที่เดิม
แต่ในตอนนั้นเองเขายังไม่ได้สติ แม้ร่างกายที่แก่ชราจะเริ่มสั่นเทา แต่เขาเผยให้เห็นหน้าตาที่น่าเกลียดน่ากลัว เขาก็ยังคิดจะยกกรงเล็บขึ้นมาทำร้ายผมอีกครั้ง
แต่ในเวลานี้เอง จู่ๆดาบของหยางเฉ่วก็แทงเข้ามา
“ ฉึก ” ดาบไม้ของหยางเฉ่วเองก็แทงทะลุร่างกายของผีตาแก่เช่นกัน
ตอนนี้พลังชั่วร้ายไหลออกมาจากตัวผีตาแก่อย่างต่อเนื่อง ตาที่สามที่อยู่บนหน้าผากของผีตาแก่ ได้ “ ปัง ” ระเบิดออกในทันที มันกลายเป็นของเหลวสีดำไหลออกมา
ขณะตาที่สามระเบิดออก ตาสีขาวโพนของผีตาแก่ ก็ค่อยๆกลับมามีนัยน์ตาอีกครั้ง
การเป็นผีร้ายติดกันสองครั้ง และกลับคืนสติทั้งๆแบบนี้ ทำให้ผีตาแก่ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้อีกต่อไป
แต่เมื่อนัยน์ตาของผีตาแก่เริ่มปรากฎขึ้น ก่อนจะสิ้นลมเขาก็กลับมามีสติอีกเล็กน้อย
วินาทีนั้น เหมือนเขาจะถอนหายใจออกมายาวๆ
เมื่อเห็นท่าทางของผีตาแก่ ในใจของผมก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสิ้นหวัง เดิมทีพวกเราต้องการช่วยเขา
แต่ตอนนี้ผมกลับต้องลงมือฆ่าเขาด้วยตัวเอง ผมอดกลั้นความรู้สึกผิดเอาไว้ จากนั้นก็พูดกับวิญญาณผีตาแก่ที่กำลังแตกสลายว่า “ ขอโทษนะครับคุณปู่ ผมช่วยพวกคุณไม่ได้แล้ว ! ”
ก่อนที่ผีตาแก่จะหายไป เขาก็เข้าใจสิ่งที่ผมพูด
ทันใดนั้นเขาก็ส่ายหัว “ โทษ โทษพวกคุณไม่ได้ ถ้าจะโทษ ก็คงต้องโทษชะ ชะตา ชีวิต…… ”
หลังจากพูดจบ ผีตาแก่ก็ถึงขีดสุด ร่างกายของเขาระเบิดออก กลายเป็นแสงเล็กๆและหายไปจากตรงหน้าของพวกเราทันที
