ศพ – ตอนที่ 410 แอบเข้าไปในถ้ํา

ตอนที่ 410 แอบเข้าไปในถ้ํา

ตอนผมแตะยันต์ออกนิดนึง กลิ่นอายลมหายใจของคนเป็นก็ไหลออกมาจากตัวผมทันที

ในสถานะวิญญาณ ยามตีสองตัวนั้น มีสัมผัสไวต่อลมหายใจคนสุดๆ

พวกมันทําหน้าตกใจ ดวงตาทั้งสองข้างเบิกกว้าง

ผมมองผ่านระหว่างช่องว่างของพุ่มไม้ เมื่อเห็นอีกฝ่ายเป็นแบบนั้น ก็รู้ทันทีว่าพวกมันสัมผัสได้แล้ว

ผมไม่ลังเล รีบแปะยันต์กลับไป ปิดกลิ่นอายลมหายใจทันที

ผีสองตัวนั้นเป็นยาม เพิ่งรู้แค่ทิศทาง ไม่รอให้รู้ตําแหน่งที่แน่ชัด กลิ่นอายพวกนั้นก็หายไปแล้ 2 จึงทําให้พวกมันสงสัยขึ้นมาทันที

ยามตีสองตัวนั้นหันมามองหน้ากัน จากนั้นผมก็เห็นยามตัวหนึ่งตรงมาทางที่พวกเราซ่อนตัวอยู่

เมื่อเห็นภาพนี้ พวกเราก็ลอบยิ้มอย่างเยือกเย็น

ทุกอย่างเป็นตามที่เราวางแผนเอาไว้ เข้ามาก็ดี อีกเดี๋ยวเราจะทําให้แกวิญญาณแตกสลาย

ยามตัวนั้นเท้าลอยจากพื้น มันลอยมาทางที่พวกเราอยู่อย่างรวดเร็ว

ในมือของพวกเราทุกคนกําดาบไม้เอาไว้ ถ้าอีกฝ่ายเข้ามาใกล้ เราก็จะลงมือฆ่ามันทันที

ส่วนทางด้านจิ้งจอกน้อยเสี่ยวเหมย เธอเตรียมตัวโจมตีอยู่ตรงทางเข้านานแล้ว

ขอแค่ทางเราลงมือ เจ้าจิ้งจอกน้อยก็จะลงมือทันที

ถึงเวลานั้นเราลงมือพร้อมกัน วินาทีเดียวกันนั้น ยามตีสองตัวนี้ก็ต้องตายอย่างแน่นอน

พอถึงตอนนั้น ก็จะไม่มีใครสังเกตเห็นพวกเรา

หลังจากนั้นพวกเราก็จะสามารถแอบเข้าไปในถ้ําโดยที่ผีไม่รู้เทพไม่เห็น และตามหาน้ําลี่ลั่ว เป้าหมายหลักของพวกเรา

ผมกลั้นหายใจ ทุกอย่างเป็นไปตามที่เราคิดเอาไว้

ผ่านไปไม่นาน ยามผีชุดขาวตัวนั้นก็เข้ามาใกล้พุ่มไม้ที่พวกเราซ่อนตัวอยู่ และเริ่มเข้ามาให้วงล้อมของพวกเรามากขึ้นเรื่อยๆ
สามเมตร สองเมตร หนึ่งเมตร

ในที่สุด ผีตัวนั้นก็มาอยู่ใจกลางวงล้อม

เมื่อเห็นถึงตรงนี้ ผมก็ไม่ลังเล รีบพูดออกมาเบาๆ “ลงมือ !”
เสียงเพิ่งเงียบลง “พรึบ” ผมก็พุ่งออกมาจากพุ่มไม้

เหล่าเฟิงและนุ่ยเฉิงจิงเองก็ไม่ลังเล พุ่งออกมาพร้อมดาบไม้ที่ชี้ไปที่ทาสผีชุดขาวตัวนั้น

ผีที่โดนพวกเราซุ่มโจมตี หน้าเปลี่ยนสีทันที

แต่ไม่รอให้มันได้ส่งเสียงออกมา ไม่รอให้มันได้ปล่อยพลังหยินออกมา ดาบไม่ในมือพวกเราก็พุ่งมาจากทั้งสามทิศ และแทงเข้าไปในตัวของมันแล้ว

พวกเราลงมือเร็วมาก บวกกับทุกอย่างเป็นไปตามที่พวกเราวางแผนเอาไว้ ทาสผีชุดขาวยังมีพลังในขั้นต่ํา

ผลเลยออกมาอย่างชัดเจนมาก หลังจากโดนแทงแล้ว ตัวมันก็ระเบิดกลายเป็นแสง วิญญาณแตกสลายในวินาทีนั้น

ส่วนอีกทางด้านหนึ่ง ในจังหวะที่พวกเราลงมือ จิ้งจอกน้อยที่กําลังเฝ้ายามอีกตัวหนึ่งอยู่ ก็ได้ยินเสียงผมพูดเบาๆ

ยามผีอีกตัวเพิ่งหวาดระแวง แต่มันก็สายไปแล้ว

ทันใดนั้นเสี่ยวเหมยที่เตรียมพร้อมนานแล้วก็กระโดดออกไป เธอกัดเข้าที่คอของทาสผีตัวนั้น

ดวงตาของเสียวเหมยเปล่งประกาย ทําปากดูดพลังวิญญาณทาสผีตัวนั้นหายไปทันที และเสียการควบคุมตัว

ต่อจากนั้นกรงเล็บอันแหลมคมของเสี่ยวเหมย ก็แทงเข้าไปที่หน้าอกของอีกฝ่ายตรงๆ

ทาสผีชุดขาวตัวนี้ทนไม่ได้เลยสักนิด ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม ระเบิดกลายเป็นแสง วิญญาณ แตกสลายทันที

เวลาที่พวกเราลงมือ จัดการยามผีทั้งสองตัว และวิญญาณแตกสลาย เป็นอะไรที่เร็วเว่อร์ ทั้งหมดผ่านไปแค่สองสามวินาทีเท่านั้น

หลังจากทั้งสองตัววิญญาณแตกสลายแล้ว พวกเราก็ไม่ได้ลังเลหรือหยุดอยู่กับที่ เราเดินเข้าไปในถ้ําทันที

ภายในถ้ําหนาวเย็นผิดปกติ มันเต็มไปด้วยพลังหยินที่เข้มข้น

ในเวลาเดียวกัน ในตัวถ้ําก็มีตะเกียงน้ํามันตั้งเอาไว้ด้วย บางครั้งพวกมันก็ส่งเสียง “พรึบๆ” ออกมา

แต่เปลวไฟที่อยู่ด้านในตะเกียงน้ํามันกลับเป็นไฟสีเขียว มันส่องสว่างไปรอบๆ ทําให้บรรยากาศดูผิดแปลกมาก

พวกเรากลั้นหายใจ เดินเข้าไปด้านในเรื่อยๆ

ผ่านไปไม่นาน พวกเราก็เข้ามาในห้องๆหนึ่ง ถือเป็นห้องหินที่ค่อนข้างใหญ่

แต่ในนี้กลับมีแต่โลง โลงพวกนี้ต่างเปิดอยู่ทั้งหมด หนึ่งในนั้นยังมีพลังชั่วร้ายเปื้อนอยู่ด้วย

ไม่ต้องบอกก็รู้ ส่วนใหญ่ต้องเป็นโลงของพวกผีดิบที่กําลังสูบพลังจากจันทราอยู่ข้างนอกแน่ๆ

พวกเรากวาดสายตามองรอบหนึ่ง หลังมั่นใจว่าที่นี่ไม่มีน้ําลี่ลั่วที่มู่หลงเหยียนบอก เราก็ เดินต่อไปข้างหน้า

แต่เดินต่อไปได้ไม่นาน เราก็เจอกับสาวกสองคนขององค์กรตาผี เราไม่กล้าประมาท รีบเข้าไปซ่อนตัวในห้องข้างๆทันที

“ พี่รอง ผมได้ยินท่านผู้นําให้ความสําคัญกับสาขาของพวกเรา แถมยังบอกว่าจะส่งผู้อาวุโสมาดูแลด้วย

ไม่รู้ว่าจะเป็นแบบนั้นจริงไหม” ชายหนุ่มคนหนึ่งพูดขึ้น

ผู้ชายอีกคนก็พยักหน้าให้ทันที “จริง หลังจากท่านปรมาจารย์ปุยและท่านป้าสุดสวยบาดเจ็บ ท่านผู้นํากลัวว่ากบฏพวกนั้นจะมาสร้างความวุ่นวาย ก็เลยจะส่งท่านผู้เฒ่าสิบมาคอยดูแลระยะหนึ่ง”

“น้องชาย เจ้าวางใจเถอะ หลังจากองค์กรศักดิ์สิทธิ์ของเราครองโลก ทําลายพวกสํานักที่เรียกตัวเองว่าเป็นฝ่ายธรรมะหมดแล้ว นายกับฉันอาจได้เป็นผู้นําสาขากับเขาก็ได้ ถึงเวลานั้นเราก็จะไปไหนมาไหนอย่างอิสระ หรือแม้แต่มีชีวิตอมตะ……”

หมอผีทั้งสองคนคุยไปเดินไป

ผมกลับขมวดคิ้ว แล้วแอบบ่นในใจว่า ผู้เฒ่าสิบขององค์กรตาผีจะมางั้นเหรอ

นี่เป็นข้อมูลสําคัญ พอกลับไปแล้วผมต้องเอาไปบอกมู่หลงเหยียน

ผ่านไปไม่นาน ลูกศิษย์องค์กรตาผีสองคนนั้นก็ออกไป พวกเขาไปอยู่ตรงทางเดินอีกทางด้านหนึ่ง

เจ้าสองคนนี้เพิ่งออกไป พวกเราก็รีบวิ่งออกมา แล้วเริ่มเดินต่อไปยังส่วนลึกของถ้ําทันที

มู่หลงเหยียนคิดว่า น้ําลี่ลั่วน่าจะถูกซ่อนเอาไว้ในส่วนที่ลึกที่สุด เพราะมันเป็นสมบัติล้ําค่า

ดังนั้นพวกเราเลยเดินลึกเข้าไปเรื่อยๆ ยิ่งเดินไปข้างหน้า อากาศก็เริ่มหนาวขึ้นเรื่อยๆ

และทางแยกก็ยิ่งเยอะขึ้นเรื่อยๆ แถมเราเริ่มรู้สึกว่าการที่การที่จะเจอน้ําลี่ลั่วให้เจอในเวลาสั้นๆ

มันแทบเป็นไปไม่ได้เลย

ดังนั้นเราต้องเสี่ยงชีวิตจับสาวกคนหนึ่งมาถาม ไม่อย่างนั้นเราไม่มีทางหาน้ําลี่ลั่วเจอในเวลาสั้นๆแน่ๆ

หลังจากวางแผนเสร็จแล้ว พวกเราก็เริ่มตามหาสาวกองค์กรตาผีในถ้ํา

แต่สาวกส่วนใหญ่ล้วนอยู่ข้างนอกซะส่วนใหญ่ ในเวลานี้อยากหาสาวก คงไม่ใช่เรื่องง่ายๆแล้

พวกเราเดินไปขวาที่ซ้ายที สุดท้ายก็ไปถึงถ้ําใต้ดินแห่งหนึ่งแบบมั่วๆ

โพรงถ้ําแห่งนี้ไม่ใหญ่มาก แต่มันกลับเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด

พอสัมผัสได้กับกลิ่นคาวเลือด พวกเราก็เดินเข้าไประยะหนึ่ง

แต่เพิ่งเข้ามาข้างใน ฉากแปลกประหลาดอย่างหนึ่งก็ทําให้พวกเราตะลึงในทันที

ใจกลางถ้ําแห่งนี้ มีสระเลือดสระหนึ่ง

และในสระเลือดสระนั้น กลับมีพืชที่ใหญ่ผิดปกติเติบโตอยู่ มันมีรากหนาตา หยั่งรากลงไปในบ่อเลือด เหมือนกับกําลังดูดเลือด รากพวกนั้นยังขยับได้

ไม่ใช่แค่นั้น ด้านบนของพืชชนิดนี้ ยังมีดอกตูม สีแดงอมม่วงที่ใหญ่มากอยู่ด้วยหนึ่งดอก

ดอกไม้นั่นใหญ่มาก สูงประมาณเมตรนึ่งเต็มๆ แต่ผมไม่รู้ว่ามันคือดอกอะไร

สิ่งที่แปลกยิ่งกว่านั้นคือ รอบๆบ่อเลือดแห่งนั้น ยังมีรูปปั้นหินรูปสัตว์แปลกๆทําท่าเคารพอยู่สี่

“นี่ นี่คือดอกอะไร ทําไมมันใหญ่ขนาดนี้เนี่ย ?” ผมพูดด้วยความสงสัย

“ไม่รู้จักเหมือนกัน แต่มันสวยดีนะ” นุ่ยเฉิงจึงพูดด้วยความตกใจ

“เหมือนมันจะมีชีวิตนะ” จิ้งจอกน้อยขมวดคิ้วแน่น พูดขึ้นเบาๆ “มีชีวิต” ที่เธอพูดถึง คือมีวิญญาณ หรือมีสติปัญญา

แต่ไม่รอให้พวกเราได้พูดต่อ เหล่าเพิ่งที่อยู่ข้างๆก็พูดออกมาอย่างเย็นชา “ น่าจะเป็นดอกไม้ปีศาจนะ

ไม่ว่ามันจะมีจิตวิญญาณไหม แต่เจ้าดอกไม้นี้เติบโตอยู่ในสระเลือด มันต้องไม่ใช่ของดีอะไรแน่ พวกนายดที่สระเลือดนั้นซิ กลิ่นคาวเลือดฉุนยิ่งกว่าอะไร แรงอาฆาตล้นหลาม รุนแรงยิ่งกว่าสระเลือดข้างนอกตั้งหลายเท่า ฉันว่านี่ต้องเป็นของที่พวกองค์กรตาผีสร้างขึ้นมาจากการทําร้ายคนแน่ๆ !

พอได้ยินเหล่าเฟิงพูดถึงขนาดนั้น ผมก็คิดว่ามันน่าจะเป็นแบบนั้น

ในเมื่อนเป็นดอกไม้ปีศาจ และในเวลานี้พวกเรายังเข้ามาเห็นแล้ว ก็เข้าไปทําลายมันทิ้งซะไม่ดีเหรอ

คิดได้แบบนั้น ผมก็อยากจะเข้าไปทําลายมัน

แต่ทันใดนั้นเอง จู่ๆก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นมาจากข้างนอก และยังเข้ามาทางพวกเราเรื่อยๆอีกด้วย

พอได้ยินเสียงนี้ ทุกคนก็ตื่นตัวขึ้นมาทันที

“รีบหาที่ซ่อนเร็ว !” เสี่ยวเหมยรีบพูด

ตัวผมเองก็ไม่สนใจจะเข้าไปทําลายดอกไม้นั้นอีก รีบกวาดสายตามองรอบๆ แล้วสุดท้ายผมก็เห็นก้อนหินสองสามก้อนที่นูนออกมาอยู่ห่างออกไป จึงพูดกับทุกคนทันที “เราซ่อนตรงนั้นได้”

หลังจากพูดจบ พวกเราก็รีบวิ่งไปทางนั้น สุดท้ายพวกเราก็เบียดตัวอยู่หลังก้อนหินก้อนนั้น

พอทางเราซ่อนตัวเสร็จแล้ว เราก็เห็นคนประมาณเจ็ดแปดคนเดินเข้ามาในถ้ํา

ผมเหลือบมองออกไปด้านนอกอย่างระมัดระวัง แต่ทันใดนั้นเองผมกลับพบว่า

หนึ่งในเจ็ดแปดคนนั้น คนที่เป็นผู้นํา ก็คือจางจีเทาที่เสียกายเนื้อไป

เขาเอามือไพล่หลัง ยืนอยู่ข้างๆขอบสระเลือด ในเวลานี้กําลังมองดอกตูมยักษ์ที่แปลกประหลาดดอกนั้นอย่างเงียบๆ….