ตอนที่ 423 การต่อสู้ที่ยากลําบาก
ตอนผมเห็นพวกทาสผี ซากศพและสัตว์ประหลาดขนาดมหึมา พุ่งเข้ามาหาพวกเราตัวผมก็รู้สึกถึงอันตรายที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
สถานการณ์ในปัจจุบันนี้ ผมไม่มีเวลาเรียกใครมาช่วยทั้งนั้น แม้แต่เวลาที่ใช้เรียกร่างจิตของมู่หลงเหยียนออกมาผมก็ยังไม่มี ตอนนี้ผมต้องพึ่งตัวเองเท่านั้น
แต่เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ไม่มีอะไรต้องพูดกันอีกต่อไป
มีแต่กําดาบไม่ให้แน่น แล้วสู้เป็นตายกับพวกผีเท่านั้น ไม่แกตายฉันก็ตาย
มีเพียงต้องจับดาบไม่ไว้ในมือเท่านั้น ถึงจะเป็นการตายอย่างอาจหาญไม่เสียใจที่ทําอาชีพนี้ไม่เสียใจที่เชื่อมั่นในตัวเอง
เพียงแค่น่าเสียดายมาก ที่ผมไม่สามารถเอาน้ําลี่ลั่วออกไปได้
การตายของผม จะทําให้มู่หลงเหยียนเป็นอันตรายหรือเปล่า
ความคิดพวกนี้ ผุดขึ้นมาในหัวของผมแล้วก็จางหายไป
แต่ในช่วงเวลาสําคัญนี้ ผมไม่ได้คิดถึงเรื่องพวกนี้มากนัก
ใจผมมีเพียงสู้ ถึงต้องตาย วันนี้ผมจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด ยิ่งไปกว่านั้นผมไม่มีทางร้องขอชีวิตอย่างแน่นอน
ถึงต้องตาย ผมก็จะลากสาวก วิญญาณร้าย ซากศพอะไรก็ตามที่ต้องตายอย่างไม่เป็นธรรมพวกนั้นไปด้วย
ผมดึงหน้าลง เผยสีหน้าดุร้ายออกมา จากนั้นทุกคนก็ได้ยินผมตะโกนว่า “ฆ่า !”
เสียงเพิ่งเงียบลง ตัวผมก็กําดาบไม้พุ่งออกไปแล้ว
พวกทาสผีที่พุ่งเข้ามาก่อน ต่างคํารามออกมาไม่หยุด และเริ่มแยกย้ายกันลงมือ
แต่ละตนกางกรงเล็บที่แหลมคม โชว์เขี้ยวยาว
เหล่าเฟิง พี่เฟิง นุ่ยเฉิงจังและยังมีจิ้งจอกน้อย ตอนนี้ทุกคนก็ตะโกนออกมา และพุ่งไปสังหารผีพวกนั้นเช่นกัน
คราวนี้ ไม่ได้เป็นเพียงการฆ่าฟันอย่างเดียว แต่ยังเป็นการสู้เพื่อความเชื่อของตัวเองสู้เพื่อความยุติธรรมในหัวใจของตัวเองด้วย
ถึงแม้ว่าพวกเราจะต้องตาย แต่ก็ตายอย่างมีศักดิ์ศรี ไม่รู้สึกผิดต่ออาชีพ และชื่อคนปราบสิ่งชั่วร้ายของตัวเอง
ผ่านไปเพียงชั่วพริบตาพวกเราก็เริ่มต่อสู้กันแล้ว
ทาสผีพวกนี้ดุร้ายมากส่วนซากศพพวกนั้นก็ประมาทไม่ได้เช่นกัน
ตอนนี้เพิ่งเริ่มปะทะกัน เสียงคําราม “โฮกโฮกโฮก” ที่หมายจะฆ่าพวกเราก็ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
พลังวิญญาณ กลิ่นศพในป่วนอากาศไปหมด
ผมไม่ลังเล เปิดใช้พลังขั้นสูงสุดทันที ขณะเดียวกันก็เคลื่อนพลังไปยังดาบไม่ในมืออย่างต่อเนื่อง
ทําให้ดาบไม้คมจนผิดปกติ และปลดปล่อยพลังกําราบสิ่งชั่วร้ายออกมาขั้นสูงสุด
ทันใดนั้นเองจ่ๆทาสผีตนหนึ่งก็ตวัดกรงเล็บมาใส่หน้าผม
ผมทําหน้าเทียม ตะคอกออกมาทันที “ไปตายซะ !”
เสียงเพิ่งเงียบลง ดาบไม่ในมือก็ฟันลงไปแล้ว
“บิ๊ก” ดาบไม้ตัดผ่านท้องฟ้า หยุดอยู่ตรงหน้าของเจ้าผีตัวนั้น มันฟันเข้าที่หัวของมันทันที
ดาบครั้งนี้เร็วมาก และทรงพลังสุดๆ
ผมใช้เพลงดาบที่มู่หลงเหยียนสอนมาจนถึงขีดสุด
เจ้าผีตนนั้นเป็นแค่ผีชุดขาวธรรมดาไหนเลยจะต้านทานการโจมตีครั้งนี้ได้
ยังไม่ทันร้องออกมา “ปัง” เสียงระเบิดก็ดังขึ้น ร่างของมันระเบิดกลายเป็นแสงดวงเล็กๆวิญญาณแตกสลายในทันที
ผมไม่ได้สนใจ หลังจากฆ่าผีตนนั้นเสร็จ ผมก็พุ่งเข้าไปสังหารผีอีกตนต่อทันที
อีกทางด้านหนึ่ง เหล่าเฟิงและพี่เฟิงร่วมมือกันสู้ สองคนนี้ก็โหดมากเช่นกัน
พวกเขาเองก็เป็นเหมือนผม ต่อสู้อย่างบ้าคลั่งอย่ากับคนไม่คิดชีวิต ไม่มีคําว่าถอยหวาดกลัวแต่อย่างใด
มีแค่เพียงความกระหายเลือดอันน่าหวาดหวั่นเท่านั้น
แม้จียเจ๋งจึงจะเป็นผู้หญิง แต่ตอนนี้ก็สู้อย่างสุดชีวิต ไม่อาจมองข้ามเธอได้ง่ายๆ
โดยเฉพาะวิชาสํานักเหมาชานของเธอ มันร้ายกาจมาก
พอมีทาสผีหรือซากศพตนใดเข้ามาใกล้ จุ่ยเฉิงจิงก็จะทําท่าประสานมือแปลกๆออกมา
เมื่อมือนี้ชี้ไปที่ใคร ผีตนนั้นก็จะบาดเจ็บสาหัสหรือไม่ก็ตายในทันที เรียกได้ว่าน่ากลัวเลยก็ได้
เป็นวิชาที่ร้ายกาจมาก
แต่ถึงวิชานี้ของสํานักเหมาชานจะร้ายกาจ แต่มันก็ยังมีจุดอ่อนอยู่ นั่นก็คือต้องใช้พลังเยอะมาก
เพิ่งผ่านไปแค่แป๊บเดียว นุ่ยเฉิงจังก็เริ่มหายใจหอบเหนื่อยแล้ว
เห็นได้ชัดว่าการเสกคาถานี้ กินพลังเธอมหาศาล จนตัวเธอเองก็เริ่มทนไม่ไหวแล้ว
แต่โชคดีที่ข้างๆเธอมีจิ้งจอกน้อยอยู่ด้วย เสี่ยวเหมยเปลี่ยนเป็นจิ้งจอกตัวยักษ์แล้วกรงเล็บอันคมกริบของมันตวัดไปรอบๆ หางอันใหญ่โตของมัน ก็ซัดเอาเจ้าพวกทาสผีศพหรือสัตว์ประหลาดต่างๆออกไป
เธอเองก็โหดมากเช่นกัน
แต่น่าเสียดายมาก ถึงพวกเราจะเค้นพลังออกมาจนมากกว่าปกติแล้ว แต่เมื่อเผชิญหน้ากับศัตรจํานวนหลายสิบตัวมันก็เห็นได้ชัดว่าพวกเราเหนื่อยอ่อนมาก
เวลาค่อยๆผ่านไป การโจมตีของพวกเราก็เริ่มลดลง
พอผ่านไปอีกสักพัก พวกเราก็เริ่มหายใจไม่ทัน
ความเหนื่อยอ่อนปรากฏขึ้นทั่วร่างกาย หรือแม้แต่ทุกครั้งที่ขยับมือ ขยับเท้าเราก็ต้องใช้
ความพยายามเยอะมาก
แต่ศัตรู ยังมีเยอะถึงขนาดนี้
ฆ่าเสร็จหนึ่งตัวก็มีเข้ามาอีกหนึ่งตัว ฆ่าไปหนึ่งกลุ่ม ก็จะมีกลุ่มใหม่ปรากฏตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว
ไม่มีทางฆ่าหมดได้ เหมือนกับมีเข้ามาอย่างไม่สิ้นสุดอย่างงั้น
กุยซานหยวน ยัยป้าคนสวยและยังมีเจ้าจางจีเทาที่อยู่ห่างออกไป ตอนนี้กลับกําลังทําหน้าผ่อนคลาย
มองท่าทางดิ้นรนเอาชีวิตรอดของพวกเรา หรือแม้แต่แสยะยิ้มออกมา
ท่าทางแบบนั้นเหมือนกําลังดูละครฉากเด็ดไม่มีผิด เหมือนเกมวิ่งไล่จับหนู ดูสบายอารมณ์กันสุดๆไปเลย
ผ่านไปไม่นาน ผมก็พบว่าตัวเองเริ่มไม่ไหวแล้ว หัวใจเต้นแรงมาก เหมือนอย่างกับมันจะทะลุออกมาได้ และยังเหมือนกับจะระเบิดออกมาด้วย
ไม่ว่าจะเป็นด้านพละกําลังหรือความเร็วในการเคลื่อนไหว ตอนนี้มันก็ลดลงมากทั้งนั้น
ทันใดนั้นเอง ศพตนหนึ่งก็พุ่งเข้ามา มันอ้าปากอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นคมเขี้ยวสีดําสนิทมันเล็งจะกัดเข้าที่คอของผม
พอเห็นภาพนี้ ผมก็ได้แต่กัดฟันอย่างแรง แล้วเหยียดขาเตะออกไป
เจ้าตัวนั้นโดนผมเตะเข้าที่หน้าอก กระเด็นออกไปทันที
ต่อจากนั้น ผมก็เข้าไปทับมันเอาไว้ แล้วเอาดาบแทงไปที่หัวของมัน ทันใดนั้นเลือดสีดําก็กระเซ็นออกมาทันที
ซากศพตนนั้น โดนผมตัดหัวขาดทันที
แต่ในขณะที่ผมกําลังจัดการกับศพตนนั้น จู่ๆจุ่ยเฉิงจังที่อยู่ข้างหลังก็ร้องกรี๊ดขึ้น“อร้าย !”
พอได้ยินเสียงนี้ ผมก็หันไปมองอย่างรวดเร็ว
ผมพบว่าฉัยเฉิงจิงโดนทาสผีตัวนึ่งซัดฝ่ามือเข้าที่หลัง เธอล้มลงไปกับพื้นทันทีตอนนี้มีเจ้าสัตว์ประหลาด
สี่ขาสองสามตัวกําลังกระโดดเข้ามา คิดจะกัดลุ่ยเฉิงจึงให้ตาย
“ระวัง !” ผมตะโกนขณะเดียวกันก็หมุนตัวพุ่งไปหาเธอทันที
นอกจากผม จิ้งจอกน้อย เหล่าเฟิงและคนอื่นๆก็เห็นฉากนี้เช่นกัน
ในเวลานี้ไม่มีใครคิดเยอะ รีบแยกย้ายเข้าไปช่วยทันที
แต่นอกจากผมแล้ว คนอื่นก็โดนสกัดเอาไว้หมด
ผมยกมือที่มีดาบขึ้น แทงสัตว์ประหลาดตายไปหนึ่งตัว
ส่วนอีกมือหยิบยันต์ออกมา แล้วแปะลงไปทันที
“แปะ” เสียงแปะลงไปบนตัวเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้น
“ขอเชิญเทพลุ่ยลิ้ง ทําลาย !” เสียงตะโกนดังขึ้นแทบจะพร้อมกัน
เพียงแค่คําพูดนี้ประโยคเดียว เจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้นก็กรีดร้องออกมาทันทีจากนั้นก็โดนแรงระเบิดลงไปล้มกลิ้งกับพื้น
มันตัวสั่น เห็นได้ชัดว่ากําลังทรมานมาก
“ฉยเฉิงจึง ไม่เป็นอะไรใช่ไหม !” ผมยืนอยู่หน้าฉ่ยเฉิงจิง ขณะเดียวกันก็มองรอบๆอย่างหวาดระแวง
จิ้งจอกน้อยลงมืออย่างต่อเนื่อง ในที่สุดเธอก็จัดการเสร็จ แล้วเข้ามายืนอยู่อีกทางด้านหนึ่ง
หลังจากพี่เฟิงและเหล่าเพิ่งจัดการทาสผีสองตนเสร็จ ก็มาปรากฏตัวอยู่อีกทางด้านหนึ่งเช่นกัน
ฉียเจ๋งจึงกลั้นความเจ็บปวดที่หลังเอาไว้ เธอกัดฟัน พยายามลุกขึ้นมาอย่างยากล่าบาก
“ฉัน ฉันไม่เป็นอะไร……”
“ดี ในเมื่อไม่เป็นอะไร งั้นพวกเราก็มาฆ่าต่อกันอีกรอบ” ผมพูดอย่างดุดัน จ้องรอบๆตาไม่กระพริบ
ในดวงตาเริ่มเต็มไปด้วยเส้นเลือด
“ได้ฆ่าคราวนี้มีความสุขดีจริงๆเลย มีบั้นปลายชีวิตแบบนี้ได้ ไม่ลองก็น่าเสียดายแย่!” พี่เฟิงหัวเราะดังลั่นเหมือนกับความตายที่กําลังจะมาถึง ไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิด
เหล่าเพิ่งยกดาบยาวในมือขึ้น เขาไม่พูดอะไร แต่มันก็อธิบายคําตอบของเขาแล้ว
สําหรับจิ้งจอกน้อย ดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นจิ้งจอกร้าย ดวงตาจิ้งจอกที่ดุร้ายคู่นั้นเปล่งประกายด้วยสีแดงฉาน มองแล้วน่าขนลุกสุดๆ
มันเองก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เพียงค่ารามขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยหนึ่งครั้งเท่านั้น
จากนั้นก็ยกกรงเล็บสองข้างขึ้น แล้วพุ่งออกไปเป็นคนแรก……
