ตอนที่ 426 ท่านเดี่ยว
จู่ๆแสงสีขาวก็ปรากฎขึ้น ทําให้ทุกคนในที่นี้อดตกใจไม่ได้
และในขณะที่แสงสีขาวปรากฏขึ้น ในอากาศก็มีพลังงานแปลกๆปรากฏขึ้น
พลังงานพวกนั้นดูเหมือนจะกดดันพวกภูติผีมาก ทําให้พวกมันถอยหลังไปอย่างต่อเนื่อง
กลุ่มผีที่กระทบกับแสงสีขาว กรีดร้องโหยหวนออกมาทันที
แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่สําคัญที่สุด สิ่งที่สําคัญที่สุดคือ จู่ๆก็มีร่างคนปรากฏขึ้น
ร่างใครคนนั้นเพิ่งออกมาปรากฏตัว ก็มีเสียงทรงพลังของผู้ชายคนหนึ่งตามมาติดๆ
พอได้ยินเสียงนี้ ในใจของผมก็มีเสียงดัง “บิ๊ก” เขา เขาคือใคร
แต่ไม่รอให้ผมได้ลงมือทําอะไร แสงสีขาวก็ค่อยๆจางหาย
ทันใดนั้นเองนุ่ยเฉิงจังที่หายใจโรยรินอยู่ข้างๆผม ก็อ้าปากอย่างอ่อนแรง “อาอาจารย์
ผมอยู่ใกล้ฉียเฉิงจังมาก เลยได้ยินคําพูดของเธออย่างชัดเจน
ตอนผมได้ยินคําว่า “อาจารย์” สองคํานี้ ผมก็อดสูดหายใจเข้าไม่ได้
อาจารย์อาจารย์ของนุ่ยเฉิงจึงงั้นเหรอ
สามารถเป็นอาจารย์ของนุ่ยเฉิงจึงได้ ก็ต้องเป็นบิ๊กบอสในสํานักเหมาชานอย่างแน่นอน
ถึงจะไม่ใช่เจ้าสํานัก แต่ก็ต้องเป็นผู้อาวุโสคนใดคนหนึ่งอย่างแน่นอน
แต่เป็นถึงผู้อาวุโสสํานักเหมาที่สืบทอดกันมายาวนานถึงขนาดนี้ได้ งั้นระดับพลังก็ต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน
จู่ๆก็ออกมาปรากฏตัวตอนนี้ เลยทําให้ผมอดทําหน้าตกใจไม่ได้
แสงสีขาวค่อยๆหายไป ขณะเดียวกันตรงหน้าของพวกเรา กลับมีนักพรตใส่ชุดนักพรตสีน้ําเงินครามปรากฏตัวขึ้น
นักพรตเฒ่าอายุราวๆ 50 คิ้วคมเข้ม ตอนสมัยหนุ่มๆคงหล่อแน่ๆ
มือเขาถือแส้ขนหางจามรี ท่าทางเหมือนเซียนในเทพนิยายพอสมควร
“ศิษย์ อาจารย์มาแล้ว อาจารย์จะไม่ปล่อยให้เดรัจฉานพวกนี้รังแกเจ้าอีก”นักพรตเฒ่าพูดออกมาอย่างเย็นชาขณะเดียวกันก็หันไปมองนุ่ยเฉิงจังที่นอนอยู่บนพื้น
จุ่ยเฉิงจึงพยักหน้าเล็กน้อย แต่เธอไม่มีแรงพูดต่อ และไม่อาจยืนขึ้นได้
และพวกผีที่อยู่รอบๆ ก็เปลี่ยนเป็นเงียบนิ่งขึ้นมา
ยึดตรงที่พวกเราอยู่เป็นหลัก ภายในระยะห้าเมตร ไม่มีภูติผีตนใดกล้าเข้ามาใกล้เลยสักตัว
แต่เราก็ยังโดนอีกฝ่ายล้อมเอาไว้ ทาสผีทุกตัวต่างจองพวกเราด้วยสายตาดุร้าย
จางจีเทาที่โดนคลื่นพลังโจมตีเมื่อก่อนหน้านี้ ก็โดนพวกทาสผีประคองเอาไว้
จางเทาทําหน้าไม่สบอารมณ์ รีบชี้หน้านักพรตเฒ่าคนนั้นทันที “แกเป็นใครฮะ….”
เสียงเพิ่งเงียบลง นักพรตเฒ่าคนนั้นก็หันไปมองทันที จากนั้นก็สะบัดแสในมือ
“ตูม !”
เหมือนมีสายลมปรากฏขึ้นกลางอากาศ มันพุ่งตรงไปปะทะกับร่างจางจีเทาทันที
จางจีเทายังไม่ทันรู้ตัว เสียงกรีดร้อง “อ้า” ก็ดังขึ้นแล้ว
หลังจากนั้นแม้แต่ทาสผีไม่กี่ตัวที่อยู่ข้างๆ ก็ยังล้มคว่า หรือแม้แต่มีทาสผีสองตัวที่รับพลังอันทรงพลังขนาดนี้ไม่ไหว จนวิญญาณแตกสลายในทันที
พอเห็นฉากแบบนี้ ผมก็มองตาค้างทันที
สุดยอด ! แข็ง แข็งแกร่งมาก สมกับที่เป็นผู้อาวุโสในสํานักเหมาซานจริงๆ
พอทาสผีที่อยู่ข้างๆเห็นฉากนี้ ก็กลัวนักพรตเฒ่าทันที แต่ละตัวต่างอดไม่ได้ที่ถอยออกไปหนังก้าว
แต่ในเวลาเดียวกัน กลับมีเสียงเย็นชาดังขึ้นมาจากที่ห่างไกล “ฉันก็คิดว่าใคร ! ที่แท้ก็ท่านเลี่ยชั่วมาเยือนนี่เอง”
เสียงนี้ คือเสียงของปุยซานหยวน
น้ําเสียงปนไปด้วยความดูถูก และเสียงเพิ่งเงียบลง กลุ่มผีตรงหน้าพวกเรา ก็แยกย้ายเปิดทางเส้นหนึ่งหลังจากนั้นเราก็เห็นปุยซานหยวนและยังมียัยป้าคนสวยค่อยๆเดินเข้ามาตรงที่พวกเราอยู่
ความเจ็บปวดบนตัวผมยากที่จะอดกลั้น แขนขาบาดเจ็บทั้งคู่ แต่ในเวลานี้กลับยังกัดฟันและค่อยๆลุกขึ้นมา
เพียงแค่ตอนลุกขึ้นมาแล้ว ผมกลับหายใจหอบเหนื่อย ตัวสั่นอย่างไม่รู้ตัว
นอกจากบาดเจ็บแล้ว พลังที่เหลือในตัวผม ก็ทําให้ผมรู้สึกเหนื่อยอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
เพิ่งลุกขึ้นยืน อาจารย์ของจุ่ยเฉิงจิง ท่านเลี่ยฮัวก็หันไปมองปุยซานหยวนและยัยป้าคนสวย
ดวงตาคมกริบของเขาหลง พร้อมพูดออกมาว่า “กุยซานหยวน ที่แท้ก็เป็นแก”
“ฮ่าๆๆๆ ! ใช่ข้าเอง นักพรตเลี่ยฮั่ว ลูกศิษย์ของแกหาเรื่องเอง ไม่มีอะไรก็มาถิ่นของข้า ข้าเลยสั่งสอนแทนเจ้าไง”หลังจากพูดจบ ปุยซานหยวนยังยกมือขึ้นอย่างหยิ่งผยอง
พอท่านเลี่ยชั่วได้ยินแบบนั้น ก็โมโหขึ้นมาทันที “ศิษย์ของข้า ไม่ใช่คนที่เจ้าคิดจะสั่งสอนก็สั่งสอนได้ !”
เสียงเพิ่งเงียบลง ท่านเลี่ยฮั่วก็ตัวสั่นไปทั้งตัว เขาปลดปล่อยพลังที่แข็งแกร่งออกมาทันที
คลื่นพลังที่มหาศาลนั่นไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง ทําให้คนอื่นรู้สึกแสบร้อนผิดปกติ
ในเวลาเดียวกัน ท่านเดี่ยวก็ไม่คิดจะยืนอยู่เฉยต่อเลยสักนวินาที เขายกแสในมือขึ้นแล้วพุ่งเขาไปจัดการ
กุยซานหยวนทันที
กุยซานหยวนทําหน้าไม่แยแส ยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “นักพรตเดี่ยว ที่นี่คือถิ่นของข้าเจ้ามาคนเดียวมันไม่มีประโยชน์หรอกนะ”
หลังจากพูดจบ ปุยซานหยวนก็ถึงหน้าลง กางมือออก ทันใดนั้นเองไม้เท้าประหลาดก็ออกมาปรากฏในมือของเขา
ส่วนปลายไม้เท้าเป็นรูปตะขอ เหมือนกับพระจันทร์เสี้ยว
พอไม้เท้าอันนี้ปรากฏขึ้นก่ยซานหยวนก็เอาเจ้าสิ่งนี้มาสู้กับท่านเดี่ยว
ไม่เพียงเท่านั้น ยัยป้าคนสวยที่อยู่ข้างๆก็เป็นเหมือนกัน เธอเองก็เอาไม้เท้ามาสู้กับท่านเลี่ยชั่ว
ทันใดนั้น พลังหยินอันเข้มข้นก็แพร่ซ่าน ทั้งสามคนเพิ่งเจอหน้าก็เริ่มสู้กันแล้ว
นี้คือร่างของปุยซานหยวน ไม่ใช่ร่างวิญญาณ และไม่ใช่ศพแทนที่
พลังของปุยซานหยวนเลยเพิ่มขึ้นได้ถึงจุดสูงสุด คลื่นพลังหยินที่ทรงพลังขนาดนั้นดูรุนแรงผิดปกติ
ยัยป้าคนสวยเองก็ร้ายกาจ พลังหยินเข้มข้น ร่วมมือกับปุยซานหยวนโจมตีท่านเลี่ยฮั่วทั้งทางซ้ายขวา
ท่านเลี้ยยั่วไม่ได้กลัวง่ายๆ แสในมือระเบิดความร้อนออกมาไม่หยุด
ถึงจะเป็นร่างวิญญาณ แต่ก็สามารถสู้กับศัตรูหนึ่งต่อสอง
ห่างออกไป จางจีเทาที่โดนท่านเลี่ยฮัวซัดออกไปก่อนหน้านี้ ก็รีบลุกขึ้นมา
แต่เจ้าหมอนี่น่าจะบาดเจ็บหนัก วิญญาณเลยเริ่มไม่ค่อยเสถียร
แต่เขาไม่ได้สนใจเรื่องนี้ ท่าทางดูจะโมโหสุดๆ เขาผลักสาวกสองคนที่ประคองเขาออกแล้วพูดด้วยน้ําเสียงโมโหเสียงดังลั่น “ไม่ต้องมาสนใจฉัน ไป ฆ่าเจ้าติงฝานกับยัยผู้หญิงคนนั้นให้ตายจับวิญญาณของพวกมัน มาทําเป็นทาส……”
พอสาวกสองคนที่อยู่ข้างๆ ได้ยินคําพูดนี้ ก็รีบทํามือคํานับทันที “ครับนายน้อย !”
หลังจากพูดจบ สาวกสองคนนั้นก็โบกมือ
ทันใดนั้น พวกผีที่ยืนล้อมพวกเราอยู่เฉยๆ ก็เหมือนได้รับคําสั่ง แต่ละตัวต่างคํารามออกมายกกรงเล็บขึ้นและแยกเขียวออกมาแล้วพุ่งเข้ามาหาพวกเราอีกครั้ง
ถึงผมจะตัวสั่น แต่ผมก็ยังกําดาบไม้เอาไว้แน่น
ตอนนี้พอเห็นพวกผีร้ายพุ่งเข้ามา ผมก็กลับมาเคร่งขรึมอีกครั้ง เตรียมตัวสังหารศัตรูต่อ
วันนี้ผมตัดสินใจแล้ว ตอนนี้ผมมีความคิดอยู่หนึ่งอย่าง ฆ่าได้หนึ่งตัวคือหนึ่งตัวถ้าฆ่าได้อีกก็เพิ่มอีก
ถึงผมจะตาย แต่วันข้างหน้าต้องมีคนมาแก้แค้นให้ผมอย่างแน่นอน
ผมจับดาบไม้แน่นพร้อมรับมือตลอดเวลา
ผีพวกนั้นพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว และในเวลาเดียวกัน จู่ๆผีสามตัวก็กระโดดขึ้น พร้อมคํารามออกมา
“โฮก !”
ในเวลาเดียวกัน ก็กางกรงเล็บมาตรงคอผม เป็นอะไรที่เร็วสุดๆ
พอเห็นแบบนั้น ผมก็ขมวดคิ้ว ยกดาบกันเอาไว้ทันที
แต่ไม่รอให้ผมลงมือ จู่ๆด้านหลังผมก็มีลมหนาวที่รุนแรงพัดเข้ามา
ต่อจากนั้น เสียง ฮี ของผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังขึ้น
ขณะที่เสียงนี้ดังขึ้นคลื่นพลังหยินที่มองไม่เห็นก็กวาดเข้ามา ไม่รอให้กรงเล็บของผีพวกนั้นลงมาถึงตัวผม
“ปัง” ทาสผีกลางอากาศทั้งสามตัวนั้น ระเบิดเป็นจุล วิญญาณแตกสลาย กลายเป็นแสงทันที
พอเห็นแบบนั้น ผมก็กลับมาเกร็งอีกครั้ง นี่มัน…
ผมหันไปมองทันที แต่พอหันไป ผมกลับพบร่างคนจํานวนมาก กําลังลอยสูงอยู่เหนือหัวตรงพระจันทร์ที่สุกสว่าง
และคนที่ลงมือเมื่อกี้ ก็คือผู้หญิงชุดขาวที่ดูมีเสน่ห์ยิ่งกว่าใครเพื่อน
เธอไม่ใช่ใครอื่นเธอก็คือเมียผีขี้โมโหของผมมู่หลงเหยียน
