ตอนที่ 428 นางพญาจิ้งจอกมาเยือน
จฯในหัวก็มีเสียงนางพญาจิ้งจอกดังขึ้น ผมเลยกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง
รีบตอบกลับเสียงนั้นทันที “เพิ่งหมู่ ศิษย์กําลังล่าบาก ขอเซิงหมู่โปรดช่วยด้วยสาวกกับบริวารองค์กรตาผีพวกนั้นต่อกรด้วยยากมาก”
ตอนนี้ ผมไม่ได้พูดด้วยปาก แต่เป็นการคิดในใจแทน
และสิ่งที่ผมพูด ก็มีแค่นางพญาที่อยู่ในร่างผมเท่านั้นที่ได้ยิน
หลังจากพูดแบบนั้นออกมา นางพญาก็กวาดสายตามองรอบๆ แล้วพูดขึ้นมาอีกครั้ง “จินถง วางใจในเมื่อข้ามาแล้วก็ต้องพาพวกเจ้าออกไปอย่างปลอดภัยแน่นอน”
เสียงเพิ่งเงียบลง นางพญาก็ตัวสั่น ปลดปล่อยพลังปีศาจที่เข้มข้นออกมาทันที
และเป้าหมายของนางพญาก็ชัดเจนมาก เธอพุ่งไปทางชุ่ยซานหยวนและยังมียัยป้าคนสวยด้วย
ท่านเลี่ยฮัวเองก็ร้ายกาจมาก ถึงจะมาในร่างวิญญาณ แต่ก็สามารถกดดันทั้งสองคนที่เป็นร่างจริงได้
จะเห็นว่าท่านเลี่ยฮั่วร้ายกาจขนาดไหน พลังของเขาสูงจนถึงระดับไหนแล้ว
ผมจําได้ว่าเมื่อก่อนมู่หลงเหยียนเคยบอกเอาไว้อย่างชัดเจน ถึงจะเป็นเธอเธอก็ไม่สามารถสู้แบบหนึ่งต่อสองได้จะเห็นได้ว่าหมอผีสองคนนี้แข็งแกร่งถึงขนาดไหน
แต่ตอนนี้ ท่านเลี้ยยั่วกลับใช้เพียงร่างวิญญาณก็ทําไปถึงขั้นที่เธอทําไม่ได้แล้ว
ถึงจะเป็นแบบ 50:50 แต่ถ้าท่านเดี่ยวมาในร่างจริง หมอผีทั้งสองคนนี้คงตายไปหลายรอบแล้ว
แน่นอน ผมรู้อยู่แล้ว ก่ยซานหยวนและป้าคนสวยบาดเจ็บหนัก หลังจากปะทะกับท่านนักพรตฉินและ
ท่านหลงฉวน ตอนนี้พวกมันไม่อาจใช้พลังได้เหมือนปกติ
ในขณะที่ทั้งสามคนกําลังสู้กัน ไม่อาจแยกแยะได้ว่าใครจะเป็นฝ่ายแพ้หรือชนะ นางพญาก็ควบคุมร่างของผมเข้ามาในรัศมีสังหาร
เธอกระโดดลอยตัว และคํารามออกมาหนึ่งครั้ง
จากนั้น ก็ตวัดฝ่ามือไปทางชุ่ยซานหยวนทันที
มันมาพร้อมกับพลังปีศาจที่มหาศาล ปุยซานหยวนตกใจ รีบเลี้ยงตัวหลบทันที
“ตูม” พลังปีศาจกระแทกเขากับพื้น ส่งเสียงระเบิดออกมาทันที
ขณะนั้นเองที่นางพญา ควบคุมร่างผมให้ล่วงลงตรงข้างๆท่านเลี่ยฮั่ว
พอเห็นแบบนั้น ผมก็กําลังจะแนะนําให้นางพญารู้จัก
จะบอกว่าท่านเลี่ยฮั่วเป็นอาจารย์ของเพื่อนผม ไม่อย่างนั้นนางพญาอาจเข้าใจผิดแล้วโจมตีใส่พวกเดียวกันได้
แต่ไม่รอให้ผมได้พูดออกมา ท่านเลี้ยยั่วกลับหันมามองผม แล้วพูดขึ้นมาเบาๆ “น้องซีไม่ได้เจอกันนานนะ”
เสียงของท่านเลี่ยฮั่วฟังดูน่าหลงไหล และผ่อนคลายมาก
ส่วนนางพญา กลับควบคุมร่างผม เผยรอยยิ้มจิ้งจอกที่แสนยั่วยวนออกมา “พี่เลี่ยกว่าง”
จู่ๆก็ได้ยินค่าพูดนี้ ผมเลยใจเต้นขึ้นมาหน่อยๆ
ดีจริงๆ ดูเหมือนผมจะคิดมากไปเองซินะ
ที่แท้พวกเขาก็รู้จักกันนานแล้ว แถม แถมเมื่อกี้นางพญายังเรียกเขาว่าอะไรนะ“พี่”งั้นเหรอ
แม่เจ้า ! นี่มันเรื่องอะไรกัน
นางพญาจิ้งจอกเป็นสิ่งมีชีวิตประเภทไหน นางเป็นถึงนางพญาแห่งเผ่าจิ้งจอกคงมีอายุอยู่มาเป็นพันๆปีแล้ว
และก่อนหน้านี้ก่ยซานหยวนก็พูดว่า นางพญาเป็นถึงจิ้งจอกเก้าหางแล้ว ถือเป็นหนึ่งในปีศาจจิ้งจอก
อยู่ห่วงโซขั้นสูงสุด
แต่ตอนนี้เธอกลับเรียกนักพรตคนนึงว่า “พี่”
หรือจะมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับสองคนนี้งั้นเหรอ
ไม่ว่ายังไงหากยึดตามอายุ นักพรตตรงหน้า น่าจะไม่ได้แก่เท่านางพญาจิ้งจอก
เนื่องจากเป็นปีศาจที่บําเพ็ญจนบรรลุแล้ว และสามารถดํารงชีวิตอยู่บนโลกนี้ได้ ยังไงก็ต้องมีอายอย่างน้อย 300-500 ปี ไม่อย่างนั้นก็อย่าได้คิดถึงเรื่องนี้เลย
แต่หลังจากพูดคําพวกนี้ออกมาเสร็จ ทั้งสองคนก็ไม่คุยกันอีก แต่เริ่มลงมือกับพวกปุยซาน
หยวนแทน
นางพญาจิ้งจอกร่วมมือกับท่านเลี่ยชั่ว ก่ยซานหยวนและป้าคนสวยจะสู้ได้งั้นเหรอ
ผลลัพธ์เพิ่งปะทะกัน พวกเขาก็โดนจู่โจมจนต้องถอยหนี
ป้าคนสวยและปุยซานหยวนโดนกดดันอย่างต่อเนื่อง แต่ละคนต่างถอยหลังไปเรื่อยๆขณะเดียวกันก็เรียกพวกบริวารมารับการโจมตีแทนอย่างต่อเนื่อง
ในที่สุดฝ่ามือของนางพญาจิ้งจอก ก็โดนตรงหัวใจของกุยซานหยวน
กุยซานหยวนตัวสั่น “ปัง” ทันใดนั้นร่างของเขาก็ระเบิดออกทันที
หากเปลี่ยนเป็นผีเร่ร่อนตนอื่น คงวิญญาณแตกสลายไปแล้ว
แต่เจ้าหมอผีก่ยซานหยวนค่อนข้างพิเศษหน่อย เพราะสาเหตุบางอย่าง เจ้าหมอนเลยกลายเป็นตัวประหลาด“ฆ่าไม่ตาย”
คราวนี้ยังเหมือนครั้งที่แล้ว ถึงจะร่างกายแตกเป็นเสี่ยงๆแล้ว แสงพวกนั้นก็กลับมารวมตัวกันอย่างรวดเร็วในที่หนึ่งต่อจากนั้นก่ยซานหยวนก็ปรากฏสู่สายตาของทุกคนอีกครั้ง
ป้าคนสวยเห็นว่าสู้ไม่ได้ เลยหมุนตัวเริ่มวิ่ง ขณะเดียวกันก็เรียกพวกทาสผีให้มาเป็นตัวกันเอาไว้
กุยซานหยวนยืนอยู่ในที่ห่างไกล เขาจองพวกเราอย่างเย็นชา “ ดีนักนะเผ่าจิ้งจอกอีกตัวก็สํานักเหมาชาน
คิดเป็นศัตรูกับพวกเราองค์กรตาผี ไม่ช้าก็เร็วเดี๋ยวพวกแกก็ต้องโดนกําจัด
“ฮ! โอหังถ้าตอนนั้นแกไม่หนีห่างจุกตูด แกก็ตายคาดาบข้าไปนานแล้ว” ท่านเลี้ยยั่วพูดอย่างเย็นชา
หลังจากพูดจบ ท่านเลี่ยฮั่วก็จะโจมตีอีกครั้ง
แต่ทันใดนั้นเองก่ยซานหยวนกลับประสานมืออย่างรวดเร็ว ระหว่างนั้น ธงดําสองผืนก็ปรากฎขึ้นเหนือหัวเขา
พอเห็นธงสองผืนนี้ ผมก็ทําหน้าตกใจทันที
ธงหว่างเหลี่ยงเอ้อร์ ธงสองผืนนี้อีกแล้วครั้งก่อนเจ้าหมอนี่ ก็ใช้ธงพวกนี้หนีไป
เดิมที่ผมคิดจะเอ่ยปากเตือนนางพญาจิ้งจอก แต่พอนางพญาจิ้งจอกและท่านเลี่ยฮั่วเห็นธงสองผืนนี้แล้ว
แต่ละคนก็ทําหน้าตะลึงอดไม่ได้ที่สูดหายใจเข้าลึกๆ
ในเวลาเดียวกัน พวกเขาสองคนก็เหมือนกับท่านนักพรตฉินและท่านหลงฉวนต่างเผยสายตาไม่อยากเชื่อออกมา
ขณะเดียวกันก็พูดออกมาพร้อมกันด้วยน้ําเสียงประหลาดใจ “ธงหว่างเหลี่ยงเอ้อร์”
ขณะพูดคํานี้ นางพญาและท่านเลี่ยฮั่วต่างดูตกใจมาก
ท่านเลี้ยวรีบถามต่อทันที “ปุยซานหยวน ทําไมแกมีธงหว่างเหลี่ยงเอ๋อร์ได้ ธงสองผืนนี้ไม่ได้ถูกทําลายไปแล้วเหรอ ?”
“ฮ่าๆๆ ! ของล้ําค่าแบบนั้น จะโดนทําลายได้ง่ายๆงั้นเหรอ ? ขอโทษทีนะ ข้าไม่เล่นกับพวกแกแล้ว”
หลังจากพูดจบ ร่างของปุยซานหยวนก็กลายเป็นหมอกดํา แล้วลอยเข้าไปในธงดําสองผืนนั้นทันทีต่อจากนั้นธงทั้งสองผืนก็ลอยขึ้นไปบนฟ้า มันกําลังจะหนีไปแล้ว
“คิดหนี !” ท่านเลี่ยฮั่วตะโกน
ทันใดนั้นเขาก็ยิงพลังออกจากฝ่ามือ
ธงสองผืนยังไม่ทันลอยเข้าสู่ความมืด มันก็หายไปจากสายตาทุกคนในชั่วพริบตา
ธงสองผืนนั้นเพิ่งหายไป เสียงคํารามของบางอย่างก็ดังมาจากที่ไกลๆ
พอหันไปมอง เราก็พบว่ามีทาสผีและพวกซากศพจํานวนมหาศาลอยู่ทางนั้น
ในนั้น ยังมีผีดิบ หรือแม้ตีผีร้ายชุดแดงอีกด้วย ยิ่งไปกว่านั้นยังมีแม้กระทั่งผีดิบที่ปล่อยคลื่นพลังสีแดงเข้มออกมาอีกด้วย
ชุดแดง ผิวแดง นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆแล้ว หากเข้าไปบวกด้วย ผลที่ตามมาต้องเป็นหายนะแน่ๆ
พอเห็นสิ่งนี้ นางพญาก็รีบพูดขึ้นมาทันที “พี่เลี่ยกว่าง พี่กับฉันไม่ได้มาด้วยร่างจริง พวกเราคุ้มครองเด็กๆออกไปก่อนเถอะ ที่นี่อยู่นานไม่ได้”
เสียงของนางพญาเพิ่งเงียบลง ท่านเลี่ยฮัวก็พยักหน้ารับทันที “อ๋อ !”
หลังจากพูดจบ นางพญาและท่านเลี่ยชั่วก็หมุนตัว กลับมาหาเสี่ยวเหมยและนุ่ยเฉิงจังที่นอนสลบอยู่บนพื้น
และในเวลาเดียวกัน มู่หลงเหยียน หวางเป่าเฉิง เทิงหนิวและคนอื่นๆ ก็ฆ่าพวกทาสผีที่ลยเข้ามาขณะเดียวกันก็พาเหล่าเฟิงและพี่เพิ่งกลับมาด้วย
แต่พี่เฟิงบาดเจ็บสาหัส เลยกลับเข้าไปอยู่ในตัวเหล่าเฟิงแล้ว
เหล่าเฟิงเองก็อ่อนแรง เวลาเดินต้องให้คนประคอง
พอมู่หลงเหยียนเห็นนางพญาจิ้งจอกในร่างผม เธอก็ดูตื่นเต้นพอสมควรรีบพูดขึ้นมาทันที
“เซียนจิ้งจอก….”
นางพญาคลี่ยิ้มเล็กน้อย แล้วเอื้อมมือลูบหัวมู่หลงเหยียน “ พอก่อน ที่นี่อันตรายเกินไปรีบออกไปเถอะ
ถ้าช้ากว่านี้เราจะออกไปได้ยาก !”
พอม่หลงเหยียนได้ยินแบบนั้น ก็รีบพยักหน้ารับ จากนั้นก็ให้พวกหวางเป่าเฉิงอุ้มนุ่ยเฉิงจึงจึงจอกน้อยและคนอื่นๆ
ส่วนผม รีบเล่าเรื่องทางหลังเขาให้นางพญาฟังทันที
นางพญาไม่ลังเลเลยสักนิด รีบพาทุกคนไปยังทางหลังเขาทันที
เพราะพวกเรามีพลังรบสูงมาก แม้แต่ปุยซานหยวนและป้าคนสวยก็ยังไม่กล้าแตะได้แต่ส่งพวกทาสผีและบริวารตัวอื่นๆมาหยุดเราแทน
บวกกับก่อนหน้านี้ มีแต่พวกทาสผีระดับต่ําๆ
ดังนั้น ระหว่างทางเลยไม่มีใครหยุดพวกเราได้เลยสักคน
ผ่านไปไม่นาน พวกเราก็มาถึงทางหลังเขา
นางพญาจิ้งจอกอยู่ในร่างผมนานไม่ได้ ไม่อย่างนั้นจะกินอายุขัยของผม
ดังนั้นเธอเลยบอกลาทุกคน จากนั้นก็ออกไปทันที
ส่วนตัวผมได้มู่หลงเหยียนช่วยประคอง จากนั้นเราก็เดินทางไปข้างหน้าต่อ
ผ่านไปไม่นาน เวลาของท่านเลี่ยชั่ว อาจารย์ของจุ่ยเฉิงจิงก็มาถึงขีดจํากัดแล้วเช่นกัน
เขาบอกให้พวกเราระวังตัวดีๆ จากนั้นก็สลายร่างทันที ไอวิญญาณทั้งหมดกลับเข้าไปอยู่ในหยกตรงหน้าอกของจี่ยเฉิงจิงดังเดิม
และตอนนี้ พวกเราทุกคนก็ได้พวกม่หลงเหยียนคอยประคอง รับเดินต่อไปเรื่อยๆเพราะเราอยากออกไปจากสาขาย่อยองค์กรตาผีที่สุดแสนอันตราย ออกจากเขาเขี้ยวหมาป่าให้ได้เร็วที่สุด
แต่ด้านหลังพวกเรา กลับมีพวกทาสผี ซากศพ และสัตว์ประหลาดต่างๆไล่ตามมาไม่หยุดจ่านวนที่มีก็ไม่รู้ว่ามากขนาดไหน……
