ตอนที่ 518 โดดตึก
ตอนผมและเฟิงเฉิวหานเห็นหยางเฉวกับอู่ฮุ่ยฮุ่ย เราก็อึ้งไปพักนึง
ดึกขนาดนี้แล้ว พวกเธอมายืนทําอะไรบนดาดฟ้า
บนหน้าผมเผยให้เห็นถึงความตกใจเล็กน้อย พร้อมพูดออกมาตามที่จิตใต้สํานึกบอก “หยางเฉ่ว อู่ฮุ่ยฮุ่ย พวกเธอทําอะไรอยู่ ?”
แต่เสียงผมเพิ่งเงียบลง ผมก็เห็นสิ่งผิดปกติทันที
บนหน้าของทั้งสองคน ไม่มีความรู้สึกใดๆเผยออกมา มันเป็นสีหน้าตายด้านไร้ความรู้สึกอย่างสมบูรณ์แบบ
ในเวลานี้พวกเธอกําลังมองไปข้างหน้า ไม่มีท่าทีว่าจะสังเกตเห็นผมและเหล่าเฟิงเลยสักนิด
ในระหว่างนั้น ในใจผมมีความรู้สึกไม่ดีปรากฏขึ้นทันที
เหล่าเฟิงดึงหน้าลง แล้วพูดขึ้นมาว่า “ไม่ดีแล้ว พวกเธอคงโดนควบคุมอยู่ ตอนนี้น่าจะกระโดดตึกลงมา !”
คําพูดนี้เพิ่งดังขึ้น ในสมองผมก็มีเสียงระเบิดดัง “ตูม”
มีผีร้ายที่คิดจะเอาชีวิตอยู่จริงๆ บางตัวก็ชอบกระโดดตึกหรือจมน้ําตาย พอตายไปแล้วผู้คนก็จะเข้าใจผิดว่าเป็นการฆ่าตัวตาย เวรละจบกัน
และดูจากท่าทางของพวกเธอ คงกําลังจะกระโดดตึกจริงๆ
เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องตลก ถึงที่นี่จะเป็นชุมชนเล็กๆ ตัวอาคารไม่สูงมาก แต่ก็มีความสูงถึง 5 ชั้น
หากกระโดดลงมา ถ้าไม่ตาย แขนขาหัก ก็คงเป็นเรื่องโครตปกติเลยมั้ง
ถ้าซวยอีกหน่อย หัวกระแทกพื้น หัวสมองก็ต้องแตกเป็นเสี่ยงๆแน่ๆ
เพิ่งคิดมาถึงตรงนี้ ร่างกายของทั้งสองคนก็เริ่มขยับแล้ว ทั้งสองคนเดินไปข้างหน้าที่ละนิดๆ ไปตรงขอบของดาดฟ้า
เมื่อเห็นภาพนี้ ผมก็เครียดขึ้นมาทันที
จะทํายังไงดี เราอยู่ห่างกันขนาดนี้ ถึงผมกับเหล่าเฟิงจะขึ้นไป ก็อาจหยุดไว้ไม่ทัน
ในขณะที่ร้อนรน ผมก็วิ่งไปยังตําแหน่งที่ทั้งสองคนน่าจะกระโดดลงมา
ถึงจะหยุดไม่ได้ ก็ต้องรับเอาไว้ให้ได้! ไม่อย่างงั้นจะให้ผมยืนดูพวกเธอกระโดดลงมาตายเหรอ
ส่วนเหล่าเฟิง ในเวลานี้เขาก็นํากระจกหยินหยางออกมา
แต่ในวินาทีนั้นเอง อู่ฮุ่ยฮุ่ยก็เดินมาข้างหน้าก่อน
ผลลัพธ์การก้าวครั้งนี้ของเธอกลับเหยียบเข้ากับอากาศ ร่างกายจึงล่วงลงมาทันที พอเห็นอู่ฮุ่ยฮุ่ยล่วงลงมาจากชั้นห้า ใจผมก็ล่วงไปอยู่ที่ตาตุ่มทันที อู่ฮุ่ยฮุ่ยเอาหน้าลงพื้น หากหล่นลงมากระแทกพื้น เธอต้องไม่รอดอย่างแน่นอน
ผมไม่สนใจอย่างอื่น รีบยื่นมือออกไป รอรับตัวเธอทันที
แน่นอน ในขณะที่ผมยื่นมือออกไป ผมก็รีบเคลื่อนพลัง เปิดใช้พลังทั้งหมดในทันที
หากใช้แค่พละกําลังของกล้ามเนื้ออย่างเดียว การรับตัวคนที่มีน้ําหนักประมาณ 50 และยังล่วงลงมาจากตึกที่สูงกว่า 5 ชั้น แม้จะรับเอาไว้ได้ แต่คนรับก็อาจรับแรงกระแทกจนต้องตายซะเอง
หลังเปิดใช้พลังแล้ว การทํางานทุกอย่างของร่างกายก็ดีขึ้นทันตา
ไม่ว่าจะเป็นด้านพละกําลัง หรือด้านการเคลื่อนไหว ก็เพิ่มขึ้นทั้งนั้น
แบบนี้ EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq ในเวลาเดียวกันก็เลี่ยงไม่ให้ตัวเองบาดเจ็บหนักได้อีกด้วย
ขณะคิดแบบนั้น ผมก็ยืนตัวตรง สูดหายใจเข้าเชือกหนึ่ง เกร็งกล้ามเนื้อทุกส่วนในร่างกาย
ตึกห้าชั้น มีความสูงประมาณ 10 กว่าเมตร
ทางผมยังไม่ทันพร้อม อู่ฮุ่ยฮุ่ยก็ล่วงลงมาแล้ว
หลังเล็งตัวเธอที่ล่วงลงมาแล้ว ผมก็เอื้อมมือออกไปคิดจะคว้าตัวเธอมากอด ผมคิดว่าอาศัยกําลังของตัวเอง น่าจะคว้าตัวเธอมากอดไว้ได้
แต่ผมก็ประเมินแรงเฉื่อยของการล่วงลงมาจากตึกน้อยเกินไป ถึงผมจะใช้พลังทั้งหมดที่มีแล้ว
แต่ในวินาทีที่รับตัวอชุ่ยฮุยเอาไว้ได้ ผมกลับรู้สึกว่าตัวเองแบกรับร่างของคนคนหนึ่งไม่ไหว
มันให้ความรู้สึกเหมือนแบกหินก้อนโตๆเอาไว้
แขนทั้งสองข้างมีความเจ็บปวดจากกล้ามเนื้อฉีกขาดเกิดขึ้น หรือแม้แต่มีเสียงกระดูกตรงมือหลุดออกจากกันดัง “บิ๊กก๊ก”
ส่วนตัวผม ก็ยืนไม่อยู่ หรือแม้แต่เกือบปล่อยมือออกจากกัน ผมรู้ดี หากผมฝืนรับตัวอู่ฮุ่ยฮุ่ยไว้แบบนี้มันคงเป็นไปไม่ได้
ในวินาทีนั้น ผมได้แต่ทนกับความเจ็บที่แล่นเข้ามา พยายามกอดตัวอชุ่ยฮุยเอาไว้ให้แน่น จนสุดท้ายผมก็ใช้ประโยชน์จากแนวโน้มและหมุนไปข้างหน้า
แบบนี้ ผมก็จะเลี่ยงการกระแทก ลดแรงเฉื่อย และปกป้องตัวผมและอู่ฮ่ยฮุยเอาไว้ได้
ขณะกอดตัวอู่ฮุ่ยฮุ่ย ผมก็ล้มลงไปกับพื้น โชคดีที่ตอนนั้นล้มลงไปบนพุ่มไม้พุ่มหนึ่งพอดี
ตัวพุ่มไม้ทั้งนุ่มและหนามาก มันช่วยลดแรงกระแทกให้เราสองคนเยอะมาก
ถึงจะเป็นแบบนั้น ด้วยแรงเฉื่อยที่มหาศาลก็ทําให้ผมเจ็บตัวไม่น้อย
ผมรู้สึกเจ็บที่แขนแล้ว โดยเฉพาะตรงท่อนแขน ดูเหมือนมันจะเคลื่อนแล้ว ผมออกแรงยกมันไม่ขึ้นเลยสักนิด
อู่ฮุ่ยฮุ่ย ทับผมอยู่แบบนั้น เธอไม่ขยับตัวเลยสักนิด ผมเองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq อ้า !
แต่ทางผมยังไม่ทันตั้งตั้ง หยางเฉวที่ยืนอยู่บนดาดฟ้า ก็ขยับขาเหมือนท่อนไม้หรือแม้แต่เหมือนขาหุ่นยนต์
ผมมองขึ้นไป เห็นการขยับขาของหยางเจ่วพอดี
“พรึบ” สีหน้าผมเปลี่ยนไปทันที เนื้อตัวชาไปครึ่งหนึ่ง
ผมไม่สนแขนสองข้างของตัวเอง EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq “อย่า……”
ทางผมรับตัวอู่ฮุ่ยฮุ่ยไว้ จึงไม่อาจออกไปช่วยรับหยางเจ๋วได้อีก หากหยางเจ่วกระโดดลงมาจริงๆ ผลที่ตามมาคงไม่ต้องคิดเลย
แต่ทันใดนั้นเอง จู่ๆเหล่าเฟิงก็ตะโกนออกมา
ผมได้ยินเหล่าเฟิงตะโกนแค่ว่า “ขอเชิญเทพลุ่ยลิ้ง เพี้ยง !” เสียงเพิ่งเงียบลง ผมก็สัมผัสได้ถึงคลื่นพลังต่อจากนั้นผมก็เห็นแสงสว่างสีขาว ส่องกระทบ หน้าของหยางเนิ่ว
เมื่อโดนแสงสีขาวนี้ส่องกระแทบหน้า หยางเจ่วที่ทําตัวเหมือนท่อนไม้ ก็กรีดร้องขึ้นมาดื้อๆ “อร้าย”
จากนั้นก็ถอยหลัง และล้มลงไปบนพื้นดาดฟ้าทันที
พอผมมองเหล่าเฟิงอีกครั้ง ที่แท์เมื่อเหล่าเฟิงใช้กระจกหยินหยาง ยิงแสงออกไปผ่านกระจก เพื่อทําให้
หยางเฉ่วที่โดนควบคุม และสูญเสียสติกลับมาได้สติอีกครั้ง หรือช่วยให้หยางเฉ่วพ้นจากอันตราย
หลังจากเหล่าเฟิงหยุดไม่ให้หยางเจ่วกระโดดตึกได้แล้ว เขาก็รีบวิ่งมาหาพวกผมทันที
“เหล่าติง นายไม่เป็นไรใช่ไหม !” เหล่าเฟิงทําหน้าเป็นห่วง
ผมเห็นเหล่าเฟิงเข้ามา เลยกลั้นความเจ็บที่แขนเอาไว้แล้วพูดว่า “ไม่ ไม่เป็นไร เหมือนแขนฉันจะหลุด !”
และเสียงของผมเพิ่งเงียบลง จู่ๆอู่ฮุ่ยฮุ่ยที่ทับตัวผมอยู่ ก็ลืมตาขึ้นมา
ตอนเห็นผม เธอก็ค่อนข้างตกใจเลยทีเดียว “ติง ติงฝาน !”
พอเห็นอู่ฮุ่ยฮุ่ยได้สติแล้ว และยังเรียกชื่อผมด้วย ผมก็รู้ในทันทีว่าไม่มีปัญหาอะไรมากแล้ว
ผมฝืนยิ้ม “ใช่ ใช่ฉันเอง เธอลุกก่อนได้ไหม เธอทับจนฉันเจ็บ เจ็บมาก !”
พออู่ฮุ่ยฮุ่ยได้ยินผมพูดถึงขนาดนี้ เธอถึงได้สติว่าตัวเองกําลังทับตัวผมอยู่ และยังมาอยู่ตรงสวนด้านล่างตึกอย่างไม่รู้ตัวด้วย
และบนตัวเธอ ก็ยังสวมใส่ชุดนอนเนื้อบางอยู่ แต่ดันมาแนบชิดติดตัวผมถึงขนาดนี้
อู่ฮุ่ยฮุ่ยประหม่าขึ้นมาทันที เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นเป็นพิเศษ จนหน้าแดง
“ขอ ขอโทษ !” ขณะพูด อู่ฮุ่ยฮุ่ยก็รีบลุกขึ้น แต่ผมแขนเคลื่อน เลยยังลุกขึ้นไม่ได้
เหล่าเฟิงรีบเข้ามาตรงหน้าผม ใช้มือข้างหนึ่งจับแขนผม จากนั้นก็พูดกับผมว่า “ทนหน่อยนะ
หลังจากพูดจบ เจ้าหมอนี่ก็บิดแขนผมอย่างแรง “บิ๊กก๊ก” และแล้วแขนผมก็กลับมาเป็นปกติอีกครั้ง
อู่ฮุ่ยฮุ่ยยืนอยู่ข้างๆ พอเห็นฉากนี้ เธอก็อดไม่ได้ที่จะทําหน้าตกใจ
เธอทําตาโต และอ้าปากค้างทันที
“ติง ติงฝาน เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ ? ฉัน ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ? เมื่อกี้ฉันจําได้ว่า ฉันกับหยางเฉ่วอยู่ด้วยกันน หลังจากนั้น หลังจากนั้นฉันก็จําอะไรไม่ได้แล้ว” เห็นได้ชัดว่าอู่ฮุ่ยฮุ่ยเสียความทรงจําไปช่วงหนึ่ง
ผมกลั้นความเจ็บเอาไว้ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
ส่วนเหล่าเฟิงก็ยกแขนอีกข้างของผมขึ้นมาแล้ว หลังจากนั้นเขาก็พูดกับอู่ฮุ่ยฮุ่ยที่อยู่ข้างหลังว่า
“เธอกับหยางเฉ่วไม่ได้สติ เมื่อกี้กระโดดลงมาจากตึก โชคดีที่พวกฉันมาทัน เหล่าติงรับตัวเธอเอาไว้ได้ทัน ไม่อย่างงั้นหัวของเธออันนั้น คงแตกเป็นลูกแตงโมไปแล้ว !”
