เสื้อกล้ามสีขาวบนเรือนกายบึกบึนทรงพลังของชาติพยัคฆ์เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ ซิกแพ็คสมบูรณ์แบบจึงมองเห็นได้อย่างง่ายดาย และนั่นก็ยิ่งทำให้ราชาวดีต้องรีบยกมือขึ้นป้ายน้ำลายที่สออยู่มุมปากอย่างรวดเร็ว แต่สายตากลับแหงะออกจากมาจากกำยำของคุณอานอกไส้ตรงหน้าไม่ได้เลยแม้แต่วินาที
ตั้งแต่จำความได้ก็มีแต่ชาติพยัคฆ์คนเดียวเท่านั้นที่คอยดูแลและปกป้องหล่อน จากคำบอกเล่าของเขาก็คือพ่อกับแม่ของหล่อนเสียชีวิตไปตั้งแต่หล่อนเกิดได้มาไม่เพียงกี่เดือน และเขาก็เป็นเพียงญาติคนเดียวของหล่อนจึงต้องทำหน้าที่อุปการะหล่อนเอาไว้ ทุกอย่างมันคงดำเนินไปด้วยดีตามวิถีทางของมันถ้าหล่อนกลับไม่บังเกิดไปหลงรักชาติพยัคฆ์เข้าให้อย่างจังแบบตอนนี้
หล่อนพยายามที่จะตัดใจจากเขา พยายามที่จะไม่สนใจผู้ชายที่แก่กว่าเกือบยี่สิบปี แต่ก็ทำไม่ได้สักที หึงและหวงทุกครั้งที่มีผู้หญิงมาเข้าใกล้เขา
“อาไม่ใช่ข้าวนะ ไม่ต้องมองแบบหิวอย่างนั้นหรอก”
คำพูดเตือนสติของผู้ชายตรงหน้าทำให้คนฟังแก้มแดงก่ำ แต่ก็รีบกลบเกลื่อน
“อาเสืออย่ามาแซววดีแต่เช้าสิคะ”
เจ้าของชื่อระบายยิ้ม กำลังจะเดินเลี่ยงไป แต่มือขาวสะอาดของแม่หลานสาวนอกไส้ก็มาเกาะที่ท่อนแขนเสียก่อน จากนั้นก็ตามด้วยการบีบชิดด้วยก้อนเนื้อนุ่มอวบใหญ่อย่างจงใจ
“อาเสือจะไปอาบน้ำเหรอคะ”
หญิงสาวจงใจทำเสียงหวานฉ่ำ และแนบหน้าลงไปกับต้นแขนกำยำ ชาติพยัคฆ์ร้อนไปทั้งตัว เขากัดฟันแน่น และรีบสะบัดออกเต็มแรง
“ทำอะไรของเธอน่ะ วดี”
“วดีก็ทำแบบนี้ทุกครั้งกับอาเสือนี่คะ ไม่เห็นแปลกเลย”
“มันแปลกสิ และไม่ควรทำอย่างยิ่งด้วย”
คนฟังหน้าทำยู่ มองด้วยสายตาน้อยใจ
“ทีเมื่อก่อนวดียังทำได้เลย ทำไมเดี๋ยวนี้จะทำไม่ได้ล่ะ หรือว่าอาเสือไม่รักวดีแล้ว”
ก่อนที่หยาดน้ำตาจะร่วงกราวลงมาสู่พวงแก้ม คนที่ถูกตัดพ้อก็พูดให้ใจชื่นขึ้นมาเสียก่อน
“รักสิ อารักวดีคนเดียวนั่นแหละ”
“งั้นให้วดีอาบน้ำด้วยนะคะ”
“เฮ้ย… ไม่ได้ เราเป็นผู้หญิงจะมาแก้ผ้าอาบน้ำกับอาได้ยังไงกัน ไปเลย อย่ามาพูดจาน่าปวดหัวแถวนี้”
ยิ่งเห็นคุณอาที่รักหน้าตาแดงก่ำ เด็กสาวก็ยิ่งเต็มไปด้วยความพึงพอใจ
“ไม่เอาอ่ะ วดีอยากอาบน้ำกับอาเสือ นี่วดียังจำตอนเด็กๆ ได้เลยนะคะตอนที่เราอาบน้ำด้วยกัน”
ชาติพยัคฆ์ส่ายหน้าดิก และไม่มีทางยอมแน่ ก็เขาจะยอมได้ยังไงกันล่ะ ในเมื่อตอนนี้ระหว่างเขากับราชาวดีนั้นมันไม่เหมือนเดิมแล้ว เจ้าหล่อนไม่ใช่เด็กหญิงตัวเล็กๆ ที่ผอมมีแต่กระดูกอีกต่อไปแล้ว แต่โตเป็นสาวสะพรั่งอวบอิ่มเกินวัย โดยเจ้าเฉพาะเจ้าทรวงอกคู่งามที่ชอบมาเบียดชอบมาถูไถกับต้นแขนเขาทุกวี่ทุกวันคู่นี้ มันยิ่งบ่งบอกให้รู้ว่าราชาวดีโตเป็นสาวเต็มตัวแล้วแค่ไหน
“ไม่ได้! ก็บอกว่าไม่ได้ยังไงล่ะ”
ราชาวดีอึ้ง เงยหน้ามองคนตวาดใส่น้ำตาร่วงกราว
ชาติพยัคฆ์ไม่ได้ต้องการให้มันเป็นแบบนี้ แต่เขาก็ไม่สามารถแก้ไขอะไรได้แล้ว เพราะถ้าตามใจราชาวดีมากไปกว่านี้สักวันเขาจะต้องได้แม่เด็กสาวช่างยั่วคนนี้มาเป็นเมียอย่างแน่นอน ซึ่งเขาไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น ไม่ต้องการที่จะทำให้เพื่อนรักทั้งสองคนที่ล่วงลับไปแล้วต้องมาผิดหวังในตัวของเขา
“น้ำตาของเธอใช้กับอาไม่ได้อีกแล้ว จะไปไหนก็ไปเลยไป อาจะไปอาบน้ำ”
เขาสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของหล่อน จากนั้นก็ก้าวยาวๆ เดินจากไปอย่างใจดำ ไม่แม้แต่จะหันมามองดวงหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาของหล่อนแม้แต่นิดเดียว หญิงสาวสะอื้นไห้ หยาดน้ำตาร่วงหล่นท่วมท้นดวงหน้างามเป็นสาย เสียงสะอื้นสั่นเครือบอกให้รู้ว่าหล่อนกำลังเจ็บปวดมากมายแค่ไหน
“อาเสือใจร้าย”
ราชาวดีเค้นเสียงน้อยใจออกมาทั้งน้ำตา ก่อนจะวิ่งหนีออกไปจากบ้านด้วยความเสียใจเป็นที่สุด
