สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา – ตอนที่ 104 ฉันจะฆ่าแก

กู้ฉางฉิงไม่รู้ว่าเฟิงจิ่งออกมาตามหา
เธอถูกขังอยู่ในห้องน้ำออกไปไม่ได้
ด้วยอาการเมา ทำให้มึนหัวมากๆ จนแทบทนไหว
เธอฟุบอยู่หลังประตู ไม่มีแม้แต่แรงจะเคาะประตู คิดจะล้างหน้าแล้วพักสักหน่อย แล้วค่อยคิดหาทางต่อไป
ขณะเดียวกัน ทางด้านลู่ซือหยี่ เมื่อเห็นเฟิงจิ่งเหยาเดินออกไปแล้ว เธอก็ไม่ได้กลับเข้าไปในห้องอาหาร แต่ลงไปที่ลานจอดรถ
เพียงแค่เห็นเธอเดินออกมา ก็มีผู้ชายท่าทางลับๆล่อๆคนนึงโผล่มาจากด้านหลัง
“คุณหนูลู่หรอครับ”
ผู้ชายคนนั้นลองถามหยั่งเชิงดู
ลู่ซือหยี่ได้ยิน ก็หันกลับมา
“คุณคือคนที่พี่กุ้ยแนะนำมาหรอคะ”
ผู้ชายคนนั้นถูมือ พยักหน้า แล้วโค้งตัวเพื่อยืนยัน
“ใช่ครับ ไม่ทราบว่าคุณหนูลู่มีอะไรให้รับใช้หรอครับ”
ลู่ซื่อหยี่มองอีกฝ่าย แววตาเย็นชา พูดด้วยเสียงเยือกเย็น”ฉันอยากให้นายทำบางอย่างแทนฉันหน่อย”
เธอให้เขาขยับเขามาใกล้ แล้วบอกแผนที่เธอเตรียมไว้ให้อีกฝ่ายรู้
“จำไว้นะ จัดการให้เรียบร้อย แล้วมันจะดีกับตัวนายเอง”
“คุณหนูลู่วางใจได้ครับ เรื่องแค่นี้ ผมจัดการให้เรียบร้อยแน่นอนครับ”
ผู้ชายคนนั้นรับปาก เมื่อรับคำสั่งแล้ว ก็แยกตัวออกไป
ลู่ซือหยี่มองตามหลังเขาไป ยิ้มเยาะ แล้วแยกออกไปอีกทาง
คราวนี้ต้องกำจัดกู้ฉางซินไปให้พ้นทางให้ได้
ที่ห้องน้ำ กู้ฉางฉิงไม่รู้ว่ามีอันตรายใกล้เข้ามา
เธอพักสักครู่ ก็รู้สึกมีแรงขึ้นมานิดนห่อย จึงหันไปเคาะประตูอีกครั้ง
เพราะเธอรู้ดีว่าถ้าเธอไม่ร้องขอความช่วยเหลือ ด้วยความอำมหิตของลู่ซือหยี่ คงจะปล่อยให้เธอติดอยู่ในนี้ทั้งคืนแน่
ขณะที่เธอเตรียมจะเคาประตู ก็ได้เสียงหยุดอยู่ที่ด้านนอกประตู
เธอคิดว่ามีคนเห็นความผิดปกติของห้องน้ำนี้ จึงมาหยุดอยู่หน้าประตู
ใครจะรู้ ว่าเมื่อประตูห้องน้ำเปิดออก ก็มีผู้ชายคนนึงก้าวเข้ามา
ท่าทางดูมีพิรุจ มองกู้ฉางฉิงด้วยจุดประสงค์ที่ไม่ค่อยดี กู้ฉางฉิงจึงมีลางสังหรณ์ไม่ค่อยดี
กู้ฉางโดนเขามองสำรวจเท่าทั้งร่างกาย ลางสังหรณ์ไม่ดี รู้สึกว่าควรจะป้องกันตัว
“คุณเป็นใคร นี่มันห้องน้ำหญิงนะ ออกไป”
เธอตะโกนออกมา แต่ผู้ชายคนนั้นไม่สนใจ
แล้วก็หันไปปิดประตู และก็ล็อค
กู้ฉางฉิงเห็นแล้วก็ใจเต้นรัว
ไม่รอให้เธอได้ส่งเสียงร้อง เขาก็ก้าวเข้ามาใกล้แล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“ฉันรู้ ว่านี่คือห้องน้ำหญิง แต่ดูเหมือนคืนนี้ฉันจะโชคดีนะ ที่จะได้นอนกับคนสวยๆแบบนี้ ไม่นึกไม่ฝันจริงๆ”
เขาพูดจบ ก็เอื้อมมือไปหวังจะกระชากแขนของเธอเข้ามา “มาเถอะคนสวย มาหาอะไรเล่นกันดีกว่า”
“ออกไปนะ”
กู้ฉางฉิงถอยหนี หลุดออกมาได้ แต่ก็เซล้มซะก่อน
เธอรีบจะลุกขึ้น แต่ผู้ชายคนนั้นก็เข้ามาจับไว้ก่อน เธอขัดขืน จนล้มลงไปที่พื้นอีก
“คนสวย รีบขนาดนี้เลยหรอ รีบลงไปนอนรอเลยนะ”
ผู้ชายคนนั้นมองการเคลื่อนไหวของเธอแล้วเอ่ยออกมาเล็กน้อย แต่ก็ทำให้กู้ฉางฉิงกลัวจนตัวสั่น
เธอกัดฟันแน่นจ้องไปที่อีกฝ่าย ในหัวก็คิดหาทางเอาตัวรอด
แต่ไม่ทันที่เธอจะคิดหาทางออก ผู้ชาายคนนั้นก็ขึ้นคร่อมอยู่บนร่างของเธอ จับเธอไว้
“ปล่อยฉันนะ”
กู้ฉางฉิงยิ่งตกใจกลัว พยายามขัดขืน และสะบัดเขาออกไป
แต่เธอก็สู้แรงเขาไม่ไหว
เพราะด้วยอาการเมาก่อนหน้านี้ของเธอ ทำให้เธอยิ่งไม่มีแรงสู้
อีกฝ่ายรับรู้ได้ถึงอาการนั้น จึงยิ่งจับเธอไว้แน่น
“คนสวย อย่าดิ้นเลย เสียแรงเปล่า”
เขาพูดไปพร้อมกับมือลูบไล้ไปตามร่างกายของเธอ ก้มลงมาเพื่อจูบ
กู้ฉางฉิงรับรู้ถึงการกระทำนั้น เธอขนลุกขยะแขยงไปทั้งตัว ขณะเดียวกันก็ยังคงพยายามขัดขืน
เธอขยะแขยงจนต้องเบะปาก เธอพยายามสะบัดให้หลุดออก แล้วหาทางเอาตัวรอด
ทันใดนั้น เธอก็เหลือบไปเห็นไม้ถูพื้นที่ตั้งอยู่ข้างๆ คิดจะใช้เป็นอาวุธ
คิดดังนั้นแล้วเธอก็ใช้หน้าผากกระแทกไปที่ฝ่ายตรงข้าม
“ซี้ด——”
ผู้ชายคนนั้นไม่ทันตั้งตัว คางถูกกระแทกเข้าเต็มๆ ทำให้เจ็บจนต้องร้องออกมา ทำให้เผลอปล่อยกู้ฉางฉิง
กู้ฉางฉิงสบโอกาสพอดี เธอลุกขึ้นมาจากการกักขังของเขา ตรงไปที่ไม้ถูพื้น
เมื่อฝ่ายชายเห็นเธอลุกหนีไป ก็ตกใจ
“นังนี่ ดีๆไม่ชอบอยากเจ็บตัวหรือไง”
เขายังคงเจ็บปาก แล้วรีบตามไปจับกู้ฉางฉิงไว้
กู้ฉางฉิงรีบวิ่งไปหยิบไม้ถูพื้น แล้วหมุนตัวกลับมาพร้อมกับเหวี่ยงไม้ถูพื้นด้วย
อีกฝ่ายไม่คิดว่าเธอจะเหวี่ยงไม้ถูพื้นมา จึงโดนตีไปหลายครั้ง เจ็บจนต้องกัดฟันแน่น และยิ่งทวีความหงุดหงิดเพิ่มมากขึ้น
“นังนี่ เธอยั่วโมโหฉันหรอ”
เขาพยายามจะจับไม้ถูพื้นนั่น แล้วแย่งมาจากกู้ฉางฉิง
แต่กู้ฉางฉิงจะให้เขาสมหวังได้ยังไง เพราะนี้เป็นอุปกรณ์ป้องกันตัวของเธอนะ
เธอใช้พละกำลังทั้งหมด พยายามตีไปที่ผู้ชายเจ้าเล่ห์คนนั้น
อีกฝ่ายไม่ทันระวังตัว
โดนกู้ฉางฉิงฟาดไปทีหนึ่งก็เจ็บจนต้องงอตัวแล้วร้องออกมาเสียงดัง
กู้ฉางฉิงเห็นเขาร้องเจ็บปวด ก็ชะงักไป
“นังนี่ ฉันจะฆ่าแก”
ผู้ชายคนนั้นงอตัวแต่ส่งสายตาจ้องไปที่กู้ฉางฉิง
กู้ฉางฉิงดึงสติกลับมา แล้วเอาไม้ถูพื้นเล็งไปที่ผู้ชายคนนั้นอีก
ฝ่ายนั้นแค่ตะโกนระบายออกมาเท่านั้น เพราะจริงๆแล้วเจ็บจนขยับไม่ได้
ขณะนี้ ที่ด้านนอกห้องนอกห้องก็มีเสียงคนเดินมา ทำให้ฝ่ายชายต้องหันไปมอง
กู้ฉางฉิงก็ได้ยินเสียงนั้น แล้วคิดจะขอความช่วยเหลือ แต่เสียงกลับยิ่งไกลออกไป
แววตาเธอยิ่งกังวล จนเผลอปล่อยผู้ชายคนนั้น
เขามองเธออย่างเคียดแค้น คิดว่ายังไงคืนนี้เขาคงแพ้แน่ ในแววตามีแต่ความชั่วร้าย และไม่หนีคงไม่ได้
ผ่านไปครู่ใหญ่ กลัวว่าจะผิดสังเกต
คิดได้ดังนั้น เขาก็พูดทิ้งไว้ประโยคนึง แล้วหมุนตัวเปิดประตูห้องน้ำไป
“นังตัวดี ฝากไว้ก่อนเถอะ”
กู้ฉางฉิงไม่ได้ใส่ใจฟัง หลังจากที่เขาออกไปแล้ว เธอก็โล่งอก ลงไปนั่งกองที่พื้น
ในช่วงเวลานี้ ท้องของเธอปั่นป่วนเหลือเกิน
โดยเฉพาะเมื่อนึกถึงสัมผัสของผู้ชายคนนั้น ยิ่งขยะแขยงจนต้องวิ่งไปอาเจียน
อาการเวียนหัวที่ดีขึ้นก่อนหน้านี้ ตอนนี้กลับหนักมากขึ้นอีก
เมื่อเธออาเจียนเสร็จแล้ว ก็ยืนไม่ไหว จนต้องนอนกองอยู่ข้างชักโครกนั้น
ขณะที่เธอเป็นลมล้มไป ด้านเฟิงจิ่งเหยาก็เดินไปถึงห้องน้ำฝั่งที่ลู่ซือหยี่ชี้มา
ประตูห้องน้ำเปิดอยู่ เขาไม่พบความผิกปกติใดๆ
เขาอยู่หน้าห้องน้ำเงี่ยฟังเสียงจากข้างใน แต่ก็เงียบมาก จนไม่รู้ว่ามีคนอยู่ข้างในหรือเปล่า
ช่วยไม่ได้ เขาทำได้แค่ยืนอยู่หน้าประตูแบบนี้
แต่เพื่อไม่ให้ผิดสังเกต เขาจึงยืนอยู่ข้างๆแล้วสูบบุหรี่
ผ่านไปสักพัก จนบุหรี่หมดมวน ก็ยังไม่เห็นกู้ฉางฉิงเดินออกมา เขายิ่งขมวดคิ้วแน่น