สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา – ตอนที่ 78 หลงใหล

ก็ฉางชิงก็รู้ดีว่าเรื่องนี้จะไม่ราบรื่นแบบนั้น ฉะนั้นกลับถึงทางด้านบ้านหลังใหม่แล้ว จึงกำชับอีกครั้งอย่างไม่วางใจ
“หัวหน้าจาง งานเลี้ยงครั้งนี้จำเป็นต้องระมัดระวัง ให้คนใต้บังคับบัญชาทำอย่างละเอียดรอบคอบสักเล็กน้อย ไม่อยากถูกคนหาจุดบกพร่องได้ไม่ว่าอะไรก็ตาม”
หัวหน้าจางฟังคำพูดนี้แล้วก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย
เธอไม่รู้ว่าขณะนี้คุณหนูได้ถูกเปลี่ยนตัวไปแล้ว แต่ยังคงขานรับอย่างเคารพนบนอบว่า: “คุณหนูสบายใจได้ ฉันจะเร่งจัดการให้ดี”
กู้ฉางชิงพยักหน้า ไม่นานก็กำชับอีกสองสามคำ ก็มอบอำนาจงานเลี้ยงให้เธอโดยสมบูรณ์
สองสามวันมานี้ เธอถามคำถามเชิงสัญลักษณ์สองสามข้อทุกวัน เดินเล่นรอบๆบ้านหลัก ควรจะทำงานๆ ควรจะพักผ่อนๆ
เฟิงจิงเหยาเห็นว่าสองสามวันมานี้เธอขยันวิ่งไปวิ่งมาที่บ้านหลักเป็นพิเศษ
วันนี้เลิกงานกลับมา ได้ยินพ่อบ้านบอกว่าเธอไปที่บ้านหลักอีกแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะไปเคาะประตูห้องเพื่อถาม: “สองสามวันมานี้คุณไปบ้านหลักทุกวัน เกิดอะไรขึ้นหรอ?”
จู่ๆกู้ฉางชิงถูกเขาส่งเสียงออกมาก็ตกใจ แต่ยังคงตอบกลับไปตามตรงว่า: “แม่ให้ฉันจัดการงานเลี้ยงวันเกิดลู่ซือหยี่ ฉันก็เลยต้องไปยังทางด้านนั้น”
เธอพูดเรื่องการจัดงานเลี้ยงวันเกิดออกมาอย่างง่ายๆ ฟังแล้วเฟิงจิงเหยาก็ขมวดคิ้วแน่น
แค่รู้สึกว่าคำขอนี้ของแม่ไม่สมเหตุสมผล
เขากวาดสายตามองกู้ฉางชิง เดิมทีก็อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่คิดถึงในน้ำเสียงเมื่อกี้ของเธอที่คล้ายกับไม่สมัครใจ ก็เลยกลืนคำพูดลงคอไป ไม่ได้พูดอะไรทั้งสิ้น
“เช่นนั้นอย่างนั้นคุณก็ทำให้ดีๆเถอะ”
เขาพูดจบ กำลังคิดที่จะเดินออกไป แต่ก็กวาดสายตาไปที่ด้านหลังโต๊ะทำงานอย่างไม่คาดคิด ถูกดึงดูดสายตาทันที
เห็นโมเดลเสื้อผ้ากึ่งสำเร็จรูปตัวนึงบนโต๊ะทำงาน และที่ดึงดูดเขวจริงๆคือการปักลวดลายหลากหลายบนกระโปรง พูดได้ว่าเป็นส่วนที่ยอดเยี่ยมของเสื้อผ้าทั้งหมด
“นี่คือสินค้าที่คุณออกแบบให้ฉันดูครั้งที่แล้วใช่ไหม?”
เฟิงจิงเหยาจำการออกแบบนี้ได้ คือผลงานของกู้ฉางชิงที่ไม่เปิดเผยต่อหน้าสาธารณชน เพียงแต่เขาเคยเห็นจากแปลนกระดาษการออกแบบ
“ใช่ เพียงแต่ยังทำไม่เสร็จ”
กู้ฉางชิงพยักหน้าตอบรับ แล้วหันกลับไปที่โต๊ะทำงาน วางแผนงานเมื่อกี้ต่อไป
เห็นเธอสนเข็มเย็บผ้าอย่างคล่องแคล่ว ไม่นานก็เริ่มปักลวดลายลูกไม้ที่ชายกระโปรงขึ้นมา
เฟิงจิงเหยาเห็นเช่นนี้แล้ว ก็รู้สึกแปลกในสายตา
เขาคิดไม่ถึงว่าเสื้อผ้าชุดนี้กู้ฉางชิงจะตัดเย็บขึ้นมาด้วยตนเอง
ที่พิเศษคือการปักเย็บเหล่านั้นบนกระโปรง คาดไม่ถึงว่าเธอก็ทำเองกับมือ
“ฉันยังคิดว่า คุณนอกจากไปข้อปปิ้งซื้อของ ไปเที่ยว นอกจากนั้นแล้วก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลย”
เขาเอามือกอดอก ยื่นกล่าวอยู่ข้างๆอย่างคิดใคร่ครวญ
กู้ฉางชิงไม่คิดว่าเขาจะยังไม่ไป ฟังคำพูดนี้ก็ตกตะลึง ตื่นกลัวเล็กน้อย
โดยเนื้อแท้แล้วกู้ฉางซินไม่สามารถทำสิ่งเหล่านี้ได้
เธอพยายามบังคับให้ตนเองสงบ กล่าวอย่างมีความนัยว่า: “นี่มีอะไรแปลก แต่ละคนก็มีความสามารถหลายด้านมาก เพียงแค่บางครั้งสายตาไม่ได้เจาะจงมองจริงๆ ก็อย่ามาพูดว่าเป็นข่างลือ”
เธอพูดจบ ก็มองไปยังเฟิงจิงเหยาอย่างเจาะลึก
จริงๆแล้วเธอพูดคำนี้ จุดประสงค์คือเรื่องสถานะการเข้าแทนที่ของเธอ
น่าเสียดายที่เฟิงจิงเหยาฟังไม่ออก ยังคิดว่าเธอหมายถึงข่าวลือที่สังคมภายนอกมีต่อเธอ รู้สึกว่ามีหลักการอย่างมาก
แท้ที่จริงเขาก็กลับมาตั้งนานแล้ว ก็ไม่เห็นผู้หญิงคนนี้เคยทำเรื่องอะไรที่มากเกินไป
เขามองกู้ฉางชิงอย่างลึกซึ้ง ไม่ได้พูดอะไร หันตัวเข้าห้องไปอาบน้ำในห้องน้ำ
รอเมื่อออกมาอีกครั้ง พอดีก็ได้ยินเสียงที่ดีใจของกู้ฉางชิง
“ในที่สุดก็เสร็จแล้ว”
ก็เห็นกู้ฉางชิงนำเสื้อผ้าสำเร็จรูปแขวนที่ไม้แขวนเสื้อตรวจสอบว่ามีอะไรตรงไหนที่ไม่เรียบร้อย ไม่คิดว่าจะพบกับเฟิงจิงเหยาที่เพิ่งออกมา ก็นิ่งอึ้งไป
เพียงเห็นชุดคลุมอาบน้ำที่ห้อยหลวมๆอยู่บนร่างกายของเฟิงจิงเหยา ในที่สุดก็ค่อยๆเปิดอ้าออก เผยให้เห็นกล้ามเนื้อตึงแน่นแผ่นใหญ่ มองแล้วกู้ฉางชิงก็แก้มแดงระเรื่อ
แต่ทว่าเฟิงจิงเหยาเข้ามาใกล้โดยไม่รับรู้เลยแม้แต่น้อย พินิจพอเคราะห์เสื้อผ้าสำเร็จรูปชุดนั้นอย่างละเอียด รู้สึกเพียงว่างานฝีมือข้างต้นนั้นละเอียดงดงามอย่างมาก
ส่วนประกอบที่เป็นที่นิยมผสมผสานกับส่วนประกอบรูปแบบโบราณ ทำให้เสื้อผ้าแฝงไปด้วยความงดงามมีเสน่ห์ไม่เหมือนใคร ดูแล้วทำให้จิตใจเบิกบาน
“ทำไมคุณถึงคิดการออกแบบผลงานอย่างนี้ได้?”
เขาอดไม่ได้ที่จะกล่าวถาม
กู้ฉางชิงฟังคำพูดนี้ ตั้งสติได้ก็ตื่นตกใจ ในสายตาเต็มไปด้วยความสับสน
เธอคาดไม่ถึงผู้ชายคนนี้จะหลงใหล!
“อ้อ ฉันคิดว่าการย้อนยุคได้รับความนิยมในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา และคนจำนวนไม่น้อยหันมาใส่ชุดโบราณออกจากบ้าน คิดว่าจะมีแนวโน้มที่จะได้รับความนิยมต่อไป ด้านนี้เป็นสิ่งขาดไม่ได้ ดังนั้นฉันจึงออกแบบผลงานแบบนี้”
เธอปิดบังความตึงเครียดในสายตา พยายามทำให้เสียงของตนเองฟังดูปกติ
ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะพูดคุยเรื่องงานหรือเปล่า เธอยิ่งพูดมากขึ้น ควาทสับสนวุ่นวายภายในใจของเธอก็ค่อยๆสงบลง และในขณะนี้เธอก็พูดเกี่ยวกับความคิดเห็นส่วนประกอบต่างๆที่เป็นที่นิยมได้อย่างฉะฉาน
“อีกทั้งฉันคิดว่าในประเทศของพวกเรามีการสร้างงานศิลปะเสื้อผ้าโบราณที่ประณีตงดงามมากมาย ท่พิเศษคือการเย็บปักถักร้อย สามารถพูดได้ว่านี่คือการสืบสานวัฒนธรรมอย่างนึง สืบทอดลงมาจากปรมาจารย์ชั่วอายุคน เมื่อเป็นเช่นนี้เนื้อหาที่แฝงอยู่ในงานศิลปะวัฒนธรรมก็ไม่ควรจะถูกกลืนหายไป ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้าแบบดั้งเดิมหรือว่าแบบตะวันตก มันก็แทบจะสามารถศึกษาได้อย่างกว้างขวางและทะลุปรุโปร่งได้”
ยังมีอีกประโยคที่เธอไม่ได้พูดออกมา เพราะในตอนแรกความคิดนี้ แม่กระทั่งเธอยังไปเรียนรู้ให้หลากหลายมาโดยเฉพาะ
เฟิงจิงเหยาฟังเธอพูดอย่างมีเหตุผลน่าฟังมาก ไม่คาดคิดว่าเมื่อผู้หญิงคนนี้ตั้งใจขึ้นมา ก็มีเสน่ห์ดี
ดูแล้วข่าวลือเหล่านั้นเชื่อไม่ได้จริงๆ
อย่างน้อยที่สุดก็เชื่อไม่ได้ทั้งหมด!
เขาคิดพลาง ก็มองๆกู้ฉางชิงอย่างกึ่งยิ้มกึ่งไม่ยิ้ม
กู้ฉางชิงสังเกตเห็นสายตาของเขา ไม่สบายใจเล็กน้อยไปชั่วขณะ
เธอคิดว่าเธอหลงลืมตัวพูดไป ทำให้เฟิงจิงเหยาสงสัยขึ้นมา จึงรีบกล่าวกลบเกลื่อนว่า: “ต้องขอโทษด้วย นานมากแล้วที่ไม่มีคนร่วมสนทนาเรื่องนี้กับฉัน ดึงคุณพูดคุยซะมากมายเลย”
เฟิงจิงเหยายิ้มอ่อนไม่พูดจา
กู้ฉางชิงมองแล้วก็ใจฝ่อก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร เห็นผมเขายังชื้นอยู่ จึงเปลี่ยนประเด็นเพื่อกล่าวเตือนว่า: “นั่น ผมคุณยังมีน้ำหยดอยู่ ไปเป่าให้แห้งน่าจะดีกว่า ไม่เช่นนั้นจะเป็นหวัดเอาง่ายๆ”
เฟิงจิงเหยาได้ยิน ก็มองตาเธออย่างลึกซึ้ง ยิ้มแล้วกล่าวว่า: “มาช่วยฉันหน่อย”
กู้ฉางชิงนิ่งอึ้งไป กล่าวถามอย่างไม่เข้าใจว่า: “ช่วยอะไรคุณ?”
เฟิงจิงเหยาตรงไปนั่งยังหัวเตียง ยิ้มแล้วกล่าวว่า: “เป่าผมธรรมดาๆ”
กู้ฉางชิงเห็นเช่นนั้นแล้ว ลังเลใจไปครู่หนึ่ง ในที่สุดก็ไปหาไดร์เป่าผมออกมาเป่าให้เขา
เสียง’หึ่งๆ’ดังขึ้นมาจากในห้อง เฟิงจิงเหยาหลับตารับการให้บริการของกู้ฉางชิง
เขาค้นพบว่าการกระทำของผู้หญิงคนนี้นุ่มนวลดี ที่สำคัญคืออยู่ในห้อง ยังทำให้เขาเห็นหลายๆอย่างที่ไม่เหมือนกัน กระทั่งสามารถพูดได้ว่า ไม่ว่าจะเป็นอุปนิสัยการกระทำกริยามารยาทล้วนเหมือนกับคนสองคนกับข้อมูลทั้งหมดที่เขาตรวจสอบ
เดี๋ยวนะ เขากำลังคิดอะไรอยู่?
เฟิงจิงเหยาตกตะลึงกับความคิดที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน เขาไม่รู้ว่าตนเองมีความคิดที่ไร้สาระเช่นนี้ได้อย่างไร
เขาจึงรีบสลัดความคิดนี้ในสมองออก ลืมตามองไปยังคนตรงหน้า
ภรรยาของเขา ตั้งแต่จนจบก็คือผู้หญิงตรงหน้าคนนี้!
บนร่างกายของเธอแฝงไปด้วยกลิ่นหอมอ่อนๆ มีคุณสมบัติที่ควบคุมจิตใจเขาได้อย่างน่าประหลาดใจ มีความเย้ายวนดึงดูดใจยากที่จะบรรยาย
เห็นเขาหยับลูกกระเดือก ก็ฉวยโอกาสนิ้วมือของกู้ฉางชิงที่ขยับไปมาบนผมของเขา ถูไปที่ใบหูด้วยความบังเอิญ จึงจับเอาไว้ แล้วนำมาไว้ในอ้อมกอด
กู้ฉางชิงมีเวลาเพียงแค่ส่งเสียงด้วยความตกใจ และริมฝีปากก็ถูกปิด
ริมฝีปากรอบด้าน ถูกยึดไว้ทุกทิศทาง