เมื่อกล่าวถึงเรื่องนี้ ความโศกเศร้าที่มีอยู่ของเย้นหว่านที่มีอยู่ก็กลายเป็นความโกรธ
เธอจ้องไปที่เว่ยชีด้วยความรำคาญ และพูดอย่างไม่พอใจ
“ถ้าฉันไม่มา นายคิดว่าจะปิดเรื่องนี้กับฉันเหรอ? เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ทำไมไม่บอกกับฉัน?”
ในแววตาของเว่ยชีมีแต่ความรู้สึกผิด “นั่นคือสิ่งที่คุณชายต้องการ”
เย้นหว่านชะงักไป และมองไปยังโห้หลีเฉินที่กำลังนอนหลับด้วยความงุนงง
สิ่งที่เขาต้องการ?
ตัวเขาเองป่วยหนักขนาดนี้แล้ว เขายังไม่อยากให้เธอรู้สึกกังวลและเสียใจอีกเหรอ?
ผู้ชายของเธอ ทำไมถึงซื่อบื้อได้ขนาดนี้
เย้นหว่านใช้มือจับไปที่ใบหน้าของโห้หลีเฉินอย่างอ่อนโยน เธอนอนอยู่ข้างหูของเขา ทุกอย่างดูอ่อนโยนมาก
“คุณสามี เราตกลงกันแล้วว่าจะจับมือกันไปตลอดชีวิต ไม่ว่าจะมีความสุขและมีความทุกข์”
“ไม่ว่าจะยากลำบากหรือโศกเศร้า ฉันจะอยู่เคียงข้างคุณและอยู่กับคุณไปตอลด”
เธอจะไม่มีวันยอมหลีกทางให้อีกต่อไป
ครึ่งเดือนที่ผ่านมา เธอยกตำแหน่งที่อยู่ข้างกายโห้หลีเฉินให้แคทเธอรีน เพื่อให้เธอช่วยชีวิตโห้หลีเฉิน
แต่สิ่งที่ได้กลับมาคืออะไร คืออาการป่วยของโห้หลีเฉินที่ทรุดหนัก เป็นเพราะการทรยศของแคทเธอรีน!
“เว่ยชี”
เย้นหว่านลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเธออย่างลวกๆ ท่าทีของเธอดูชัดเจนและเด็ดขาดมาก
“ตอนนี้นายสามารถใช้อำนาจทั้งหมดของโห้หลีเฉินได้หรือไม่?”
เว่ยชีตอบ “ส่วนใหญ่ใช้ได้ครับ แต่บางส่วนที่มีอำนาจมากกว่า ก็จำเป็นต้องใช้อำนาจจากคุณ”
เย้นหว่านรู้สึกแปลกใจ “อำนาจของฉัน?”
เธอมีอำนาจอะไร
เว่ยชีอธิบายว่า “คุณมีอำนาจทั้งหมดคุณชาย ตราบใดที่คุณพยักหน้าหรือเซ็นชื่อ คุณสามารถใช้อำนาจทั้งหมดของเขาได้”
กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ ทุกสิ่งที่ของโห้หลีเฉิน ได้แบ่งให้เย้นหว่านมานานแล้ว
เขาให้อำนาจทั้งหมดแก่เธอ
เย้นหว่านประหลาดใจจนพูดไม่ออก
ตอนแรกเธอคิดว่าถ้าโห้หลีเฉินจากไป คนที่รับผิดชอบต่อก็น่าจะเป็นเว่ยชี แต่เธอคิดไม่ถึงเลย ว่าคนที่จะรับผิดชอบทั้งหมด จะเป็นเธอ
เธอมีอำนาจตัดสินใจทุกอย่าง
จิตใจของเย้นหว่านเหมือนมีคลื่นทะเล เธอรู้สึกซาบซึ้งใจที่โห้หลีเฉินนึกถึงเธอตลอดและเชื่อมั่นเธอมาตลอด
เธอบังคับให้จิตใจของเธอสงบลง และพูดกับเว่ยชีว่า
“เว่ยชี ตอนนี้ฉันสามารถใช้อำนาจทั้งหมดเพื่อนำตัวของป่ายฉีมาที่นี่โดยไม่คำนึกถึงอะไรสักอย่างได้ไหม? รวมถึง ฉันสามารถยอมรับทิ้งทุกอย่าง”
เธอจะไม่สนใจอะไรอีกต่อไป เธอมีเพียงเป้าหมายเดียวเท่านั้น
ถ้าเปลี่ยนอำนาจทั้งหมดให้กลายเป็นมีดได้ โดยไม่คำนึงถึงอะไรทั้งนั้น แบบนี้จะทำให้รอบข้างหยูฉู่สองเกิดความวุ่นวาย ไม่ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสเป็นไปได้
เว่ยฉีรู้สึกประหลาดใจที่เย้นหว่านจะตัดสินใจแบบนี้ เป็นการตัดสินใจที่เด็ดขาดมาก
เขาลังเลอีกครั้ง “แต่คุณนาย ถ้าคุณทำเช่นนี้ มันจะทำให้ได้รับความเสียหายอยากหนัก และอาจจะ ทำให้คุณสูญเสียทุกอย่าง”
อำนาจทั้งหมด แผนการทั้งหมด
“คุณชายได้มอบอำนาจทั้งหมดให้กับคุณ และเพราะเขาคิดว่า ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเขา คุณจะสามารถป้องกันตัวเองได้ คุณนาย การทำแบบนี้ มันอาจจะได้ไม่เท่ากับเสีย”
เย้นหว่านส่ายหัวและมองไปที่โม้หลีเฉินสายตาที่อ่อนโยน เธอหนักแน่นเป็นพิเศษ
“ถ้าไม่มีเขา ไม่ว่าอะไรก็คงไม่มีความหมาย”
เมื่อเทียบกับเขาแล้ว ไม่มีอะไรที่ไม่คุ้มค่า
เว่ยชีเปิดปากของเขา เขาต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ท้ายที่สุดเขาก็ไม่สามารถพูดได้
เย้นหว่านหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วพูดกับเว่ยชีว่า
“เดี๋ยวฉันจะติดต่อป่ายฉี บอกให้เขาไปเตรียมตัว นายก็ไปจัดการเตรียมการทุกอย่าง”
หลังจากพูดจบ เย้นกว่านก็กดโทรออก
แต่ ก็มีบางอย่างที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นกับเธอ แค่เธอโทรออก สายก็ถูกตัดไป
ไม่ว่าเธอจะโทรออกอีกกี่ครั้งก็ยังเป็นเหมือนเดิม
เว่ยชียังไม่ได้จากไป และเมื่อเขาเห็นภาพนี้ เขาก็ขมวดคิ้วทันที
เขารีบหยิบโทรศัพท์ออกมา กดอยู่สักพักแล้วเขาก็สรุปได้ออกมา
“สัญญาณที่นี่ถูกรบกวน และเราจะไม่สามารถติดต่อกับคนภายนอกได้ชั่วคราว”
ถ้ามันแค่ชั่วคราวก็ไม่เป็นไร เกรงว่า มันจะไม่ง่ายขนาดนั้น
เว่ยชีเหงื่อออกเต็มตัว
ในเวลานี้ แคทเธอรีนเดินไปที่ประตู ก่อนจะเอนตัวพิงกรอบประตูอย่างสบายๆ แล้วพูดติดตลกว่า
“ไม่ใช่แค่สัญญาณนะ ผู้ช่วยเว่ยชี สถานที่นี้ถูกล้อมไว้หมดแล้ว ผู้นำหยูกำลังจะโจมตี”
“อะไรนะ?”
ใบหน้าของเว่ยชีเปลี่ยนไปทันที และเขาก็เดินไปทางหน้าต่าง
เขาเห็นว่าข้างนอกปราสาทนั้น มีบอดี้การ์ดรายล้อมอยู่ น่าจะมีหลายร้อยคนเลย
เป็นไปได้อย่างไร?
เขาเก็บอาการป่วยของโห้หลีเฉินไว้เป็นความลับ หยู่เฉินไม่น่าจะรู้เรื่องนี้ และก็ไม่น่าจะส่งคนมาในเวลานี้
แต่ลักษณะนี้ เหมือนเค้าจะรู้อาการป่วยทั้งหมด และต้องการจะเอาชีวิตของเขา
ร่างกายของเย้นหว่านแข็งทื่อ หยูฉู่เหยียนมาจริงๆด้วย
เธอเมื่อมองไปที่แคทเธอรีนอีกครั้ง รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ ช่างเลวร้ายเหลือเกิน
เธอยังคงรอคำตอบจากเย้นหว่าน ให้เธอเลือกหนึ่งในสอง
“คุณนาย อย่ากลัวไป เรามีการป้องกันและลูกน้อง ผมสามารถจัดการได้ คุณแค่อยู่เฝ้าคุณชายตรงนี้อย่างสบายใจ ไม่ต้องกังวล และอย่าทำให้มีผลกระทบต่อลูกในครรภ์”
เว่ยชีตอบสนองอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเดินไปที่ข้างเตียงเพื่อปลอบโยนและแนะนำเธอ
เย้นหว่านรู้ดีว่า ในเวลานี้หัวใจของเขา คงจะตกใจและสับสนมาก และเขาอาจจะไม่ทันตั้งตัว
และเธอ…
ดวงตาของเย้นหว่านเบลอไปหมดเพราะน้ำตา เธอพยักหน้า
น้ำเสียงของเธอทุ่มต่ำมาก “ไปเถอะ ที่นี่ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉัน”
“ครับ” เว่ยชีหันหลังเดินออกไป เมื่อเขาเห็นแคทเธอรีน เขาก็พูดกับเย้นหว่านด้วยความกังวลอีกครั้ง “ระวังแคทเธอรีนด้วย อย่าไปฟังและอย่าเชื่อในสิ่งที่เธอพูด”
เย้นหว่านเม้มริมฝีปากอย่างขมขื่น ไม่ฟัง ไม่เชื่อเหรอ?
บางที่ เธออาจจะทำตามได้ยาก
เว่ยชีจากไป
แคทเธอรีนก็ยังคงพิงอยู่ตรงประตู ดวงตาของเธอ และรอยยิ้มเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย
เธอถามอีกครั้ง
“คุณเย้น คุณคิดได้หรือยัง ว่าจะเป็นคนที่ตายหรือว่าจะเป็นโห้หลีเฉินที่ตาย?”
เสียงของเธอหังดูสบายมากๆ เธอทำเหมือนนี่คือการพูดคุยกันแบบปกติทั่วไป
แต่ มันก็ยังเต็มไปด้วยการบังคับ การข่มขู่และการคุกคามมากกว่าครั้งก่อน
ตอนนี้เหมือนกับว่ามีมีดวางอยู่บนคอของเย้นหว่าน
หยูฉู่สองได้ลงมือแล้ว เธอต้องเตรียมพร้อมอย่างเต็มที่ บางทีเว่ยชีอาจจะไม่สามารถรับมือไหว
เขามีเจตนาที่จะฆ่าเขา ถ้าเขาบุกเข้าไปได้ โห้หลีเฉินจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย
เธอต้องช่วยโห้หลีเฉิน เธอต้องตัดสินใจก่อนที่หยูฉู่สองจะบุกเข้ามา
แต่การตัดสินใจครั้งนี้…
เย้นหว่านก้มศีรษะลง ดวงตาเธอสั่นไหว เธอมองไปที่ท้องที่ยื่นออกมาของเธอ
หากเธอต้องการเพียงชีวิตของเธอ เธอก็จะไม่ลังเลใจอย่างแน่นอน แต่ในท้องของเธอมีอีกสองชีวิตเล็กๆ ที่ยังไม่ทันได้มาถึงบนโลกใบนี้
นี่คือเลือดเนื้อของเธอและโห้หลีเฉิน
พวกเขาไม่รู้เรื่องอะไร แต่ก็ชั่งน่าสงสาร
แม่และลูกมีความผูกพันกันทั้งจิตใจ
เพราะก็อยู่ในท้องเธอมาถึงห้าเดือนครึ่ง สายเลือดแห่งความรัก มันล่อรวมกันเป็นจิตวิญญาณของเย้นหว่านนานแล้ว
เธอรักพวกเขา
เธอจะตัดสินใจได้อย่างไร จะไม่ให้พวกเขามีชีวิตต่อเหรอ?
แคทเธอรีนเยาะเย้ย “คุณสามารถเลือกที่จะปล่อยให้คุณและลูกๆ มีชีวิตอยู่ต่อได้ เพราะพวกคุณมีกันถึงสามชีวิต อีกอย่าง ถ้าโห้หลีเฉินยังมีสติสัมปชัญญะในตอนนี้ เขาเองก็คงจะเต็มใจที่จะเสียสละตัวเอง และปล่อยให้พวกคุณมีชีวิตอยู่ต่ออย่างแน่นอน”
“เพราะไม่ว่ายังไง เขารักคุณ และรักลูก มากกว่าที่เขารักตัวเอง”
แม้ว่าแคทเธอรีนจะพูดแบบนี้ เย้นหว่านก็ไม่สงสัยหรือปฏิเสธเลย นี่เป็นเรื่องจริงทุกอย่าง
ทางเลือกของโห้หลีเฉิน ยังไงเขาก็ต้องให้พวกเขามีชีวิตอยู่ต่อ
เขาเป็นอย่างนี้มาโดยตลอด ให้ความสำคัญกับเธอก่อนเสมอ
